All Chapters of ย้อนเวลารัก องค์รัชทายาท: Chapter 51 - Chapter 57

“เราไม่สามารถรอได้อีกแล้ว ฮ่องเต้ทรงอ่อนแอ องค์รัชทายาทก็ไม่มีประสบการณ์ที่จะขึ้นครองบัลลังก์ หากเราไม่ลงมือในตอนนี้ เราจะไม่มีโอกาสอีก ข้าจะนำกองทัพเข้ายึดวังหลวง ขณะที่พวกเจ้าเตรียมกำลังทหารในเมืองหลวง เราจะทำให้ราชสำนักตกอยู่ในมือของเรา” หลี่หมิงพูดด้วยน้ำเสียงกร้าว ในห้องประชุมลับ ท่ามกลางแสงเทียนสลัว เหล่าขุนนางที่สนับสนุนพยักหน้าเห็นด้วย พวกเขาต่างเตรียมพร้อมสำหรับการก่อการครั้งสำคัญนี้ในยามดึกสงัด คืนมืดสลัวท้องฟ้าถูกปกคลุมด้วยกลุ่มเมฆดำ อ๋องหลี่หมิงเริ่มต้นการก่อกบฏตามแผนการ กองทัพทหารของหลี่หมิงเคลื่อนเข้ามาใกล้พระราชวังอย่างเงียบเชียบ ด้วยความหวังจะบุกยึดพื้นที่โดยไร้การต่อต้าน เพื่อหวังจะยึดอำนาจจากองค์รัชทายาทและเข้าควบคุมการว่าราชการของแผ่นดินแต่เมื่อทัพของเขาเข้าสู่พื้นที่ด้านนอก พระราชวัง กลับพบว่าทหารหลวงที่ถูกซ่อนตัวไว้ก่อนหน้านี้ได้ตั้งแนวล้อมรอบ ราวกับเตรียมพร้อมมาโดยตลอดเสียงแตรศึกดังขึ้น องค์รัชทายาทหลี่หยางในชุดเกราะทองคำปรากฏตัวกลางสนามรบพร้อมกับทัพที่เหล่าทหารเต็มเปี่ยมด้วยความฮึกเหิม เขาชักดาบขึ้นสูงก่อนชี้ไปยังหลี่หมิง“พี่หลี่หมิง ท่านกำลังทำให้แผ่นดินน

“พระชายา ทรงต้องดื่มน้ำแกงนี้จนหมดเพคะ ฮองเฮาทรงกำชับให้ต้องดูแลพระองค์เป็นพิเศษ” เสียงนางกำนัลกล่าวพลางวางถ้วยน้ำแกงลงอย่างระมัดระวัง ตั้งแต่ข่าวการตั้งครรภ์ของพระชายาหวังหยู่ถูกเผยแพร่ออกไป ฮ่องเต้และฮองเฮารวมทั้งองค์รัชทายาททรงมีพระบัญชาให้ดูแลพระชายาอย่างใกล้ชิด ทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพของหวังหยู่ต้องดีที่สุดและปราศจากข้อบกพร่อง ทุกเช้า พระชายาจะได้รับน้ำแกงที่เคี่ยวจากกระดูกปลาชั้นดี ใส่สมุนไพรช่วยบำรุงเลือด ข้าวต้มหอมกรุ่นใส่พุทราจีนช่วยบำรุงกำลัง และผลไม้สดที่ถูกเลือกมาเป็นพิเศษในแต่ละฤดูกาล ขันทีและนางกำนัลถูกจัดส่งมาเพิ่มเติมเพื่อช่วยดูแลทุกเรื่อง ตั้งแต่เตรียมอาหารไปจนถึงการดูแลกิจวัตรประจำวัน ทุกมื้ออาหารของหวังหยู่ถูกคัดสรรวัตถุดิบชั้นเลิศ เช่น โสมหายากจากแดนไกล รังนกที่เก็บเกี่ยวอย่างพิถีพิถัน และสมุนไพรบำรุงครรภ์ที่ขึ้นชื่อเรื่องความปลอดภัยและคุณประโยชน์ “ข้าต้องการให้พระชายาได้รับของที่ดีที่สุด อย่าให้ขาดสิ่งใดแม้แต่น้อย” ฮองเฮาตรัสขณะตรวจดูเมนูอาหารที่ถวายแด่หวังหยู่ หวังหยู่แม้จะรู้สึกเกรงใจ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าการดูแลเหล่านี้ทำให้เขารู้สึกอบอุ่นใจ ไม่เ

เช้าวันหนึ่งในท้องพระโรงใหญ่ ฮ่องเต้ประทับบนราชบัลลังก์ด้วยสีหน้าเปี่ยมด้วยความสง่างาม แต่หากสังเกตลึกลงไป จะเห็นถึงความมุ่งมั่นที่ฉายชัดในพระเนตร ท่ามกลางเหล่าขุนนางที่นั่งเรียงรายตามลำดับขั้น “วันนี้ ข้ามีเรื่องสำคัญจะประกาศแก่ทุกคน” ฮ่องเต้ตรัสด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “ถึงเวลาแล้วที่ข้าจะวางมือจากภาระอันใหญ่หลวงนี้ และส่งมอบแผ่นดินให้กับผู้ที่คู่ควร เพื่อให้แผ่นดินนี้มีผู้นำรุ่นใหม่ที่เต็มไปด้วยความเข้มแข็ง” เสียงกระซิบกระซาบดังขึ้นในหมู่ขุนนาง ฮองเฮาที่ยืนเคียงข้างมองไปยังหลี่หยาง ผู้ซึ่งนั่งอยู่ในตำแหน่งขององค์รัชทายาท “องค์รัชทายาทหลี่หยาง ข้าตัดสินใจแล้วที่จะสละราชบัลลังก์ให้เจ้า เจ้าจงขึ้นครองราชย์ในฐานะฮ่องเต้คนต่อไป เจ้าคือผู้ที่ข้าฝากความหวังไว้ ให้นำพาแผ่นดินนี้สู่ความเจริญรุ่งเรืองต่อไป” หลี่หยางที่ได้ฟังถึงกับชะงักไปชั่วขณะ ก่อนจะลุกขึ้นยืนและประสานมือคำนับ ท่ามกลางขุนนางและราชวงศ์ทั้งหมด “เสด็จพ่อ ข้าซาบซึ้งในพระเมตตา แต่ข้ายังเกรงว่าข้าอาจไม่พร้อมสำหรับหน้าที่นี้” ฮ่องเต้ยิ้มบาง “หลี่หยาง เจ้าแสดงให้ข้าเห็นแล้วว่าเจ้ามีคุณสมบัติครบถ้วน เจ้าผ่านบททดสอบมากมาย ทั้งการรั

วันหนึ่งในขณะที่หลี่หยางและหวังหยู่อยู่ด้วยกันในสวน ทั้งคู่นั่งพักอยู่ใต้ร่มไม้ ท่ามกลางบรรยากาศที่เย็นสบาย หลี่หยางคอยดูแลหวังหยู่อย่างใกล้ชิด หวังหยู่กล่าวขึ้นด้วยความอบอุ่นในใจ “ข้ารู้ว่าการที่ท่านปฏิเสธการมีสนมทุกคนที่เข้ามา ข้ารู้สึกขอบคุณที่ท่านยังคงยืนหยัดในความรักเดียวใจเดียวที่มีต่อข้า ท่านทำให้ข้ารู้สึกว่าข้ามีค่าสำหรับท่าน” หลี่หยางยิ้มก่อนที่จะดึงหวังหยู่เข้ามาในอ้อมกอด “ข้าจะไม่มีวันเปลี่ยนใจ ข้ารักเจ้าเพราะเจ้าคือคนที่ข้าต้องการเพียงคนเดียว ไม่มีใครในแผ่นดินนี้ที่สามารถแทนที่เจ้าได้” คำพูดหวานซึ้งของหลี่หยางทำเอาหวังหยู่ถึงกับเขินอาย หลี่หยางมองหน้าฮองเฮาด้วยรอยยิ้มที่แสดงถึงความรัก “เจ้าช่างอายได้อย่างน่ารัก ยามอยู่ในสวนเจ้าสวยกว่าดอกไม้พวกนี้เสียอีก ข้าอยากให้เรามีเวลามากขึ้นเช่นนี้ทุกวัน และที่สำคัญข้าอยากพาเจ้ามาชมสวนตอนกลางคืนจังเลย อ๊าาา แค่คิดดาบของข้าก็รู้สึกแข็งตัวพร้อมรบแล้ว” หวังหยู่ที่กำลังมองดอกไม้หันกลับมาด้วยใบหน้าแดงระเรื่อยิ่งกว่าเดิม เขาหัวเราะเบา ๆ ให้กับคำพูดของพระสวามี “ท่านก็รู้ว่าข้าเขินเมื่อท่านพูดเช่นนี้ ท่านชอบแกล้งข้าอยู่เรื่อย คนหื่น”