Dinala si Camilla sa psychiatry wing ng city hospital sa umaga. Malamig at klinikal ang amoy ng pasilidad — disinfectant, amoy sabon, at kakaibang katahimikan na para bang may mga matang palaging nagmamasid. “Miss Camilla Luceros?” malumanay na tinawag ng isang nurse. “Kami po ang mag-aasikaso sa inyo. Si Dr. Morales po ang mag-interview mamaya. For now, kailangan lang namin punuin ang forms at i-check ang vitals.”Pilit ngumiti si Camilla, at dahil sa gabi-gabi niyang pag-arte, madaling naipasok niya ang tamang tono: pagod pero cooperative. “Okay, thank you. I want to cooperate.” Binitiwan niya ang salita na parang makatotohanan.Dinala siya sa maliit na kwarto—hindi selda, ngunit hindi rin hotel. Isang kama, maliit na nightstand, at isang silya. May maliliit na locker na may lock na hindi naman mahirap buksan. “It’s… cozy,” bulong niya sa sarili habang pinagmamasdan ang paligid, at sa loob ng kanyang ulo nagbukas agad ang checklist: exits, staff rota, CCTV placement, visiting hou
Terakhir Diperbarui : 2025-10-08 Baca selengkapnya