Semua Bab The Cold Billionaire's Forbidden Maid: Bab 1 - Bab 10

Basang-basa si Nica habang nagmamadaling pumunta sa ospital. Ang ulan ay walang tigil, bumubuhos nang parang walang hanggan. Ramdam niya ang lamig ng bawat patak na dumadampi sa balat niya, pero mas malakas pa sa lamig ng ulan ang nangingibabaw na takot sa puso niya. Sa loob, iniisip niya ang kalagayan ng kanyang ina—isang buhay na nakabitin sa pag-asa at sa mga makina ng ICU.Hindi nagtagal, nakarating siya sa ospital. Mabilis siyang umakyat sa ICU, tinawid ang makipot na pasilyo na puno ng mga taong nagmamadali rin. Pagpasok niya sa ICU, nakita niya ang ina niyang nakahiga sa kama, napapaligiran ng mga machines at mga wires na kumokonekta sa katawan nito. Malalim ang paghinga ng kaniyang ina, habang ang mga mata ni Nica ay hindi makawala sa malambot na mukha ng ina.Habang hawak-hawak ang kamay ng ina, nilapitan siya ng doktor. “Miss Nica, kritikal na po ang kondisyon ng nanay mo. Kailangan na agad siyang maoperahan kung gusto natin siyang mailigtas,” wika ng doktor, habang tumitin

Tahimik lang si Rafael habang nakatitig sa singsing na hawak niya. Ilang beses na niyang sinubukang ibalik iyon sa kahon, pero tila may sariling buhay ang maliit na singsing na pilit siyang inaalala ng lahat ng alaala nila ni Nica.Their laughter. Their dreams. That one night…Ngunit lahat ng iyon, isang iglap lang—nawala."Why, Nica?" bulong niya habang nakaupo sa terrace ng kanilang bahay. “Why did you throw us away?”Hindi siya lumabas ng silid buong gabi. Hindi siya kumain. Hindi rin siya nakatulog. Hindi niya alam kung paanong ang isang gabi ng pagmamahalan ay naging paalam.Nang sumunod na araw, habang patuloy pa rin siyang balot sa sakit, isang katok ang gumising sa katahimikan ng silid.Pumasok ang ina niyang si Vivian Watson—maayos ang bihis, may hawak pang kape, parang walang nangyaring masama.“Oh, good. You’re up,” aniya, kaswal na pumasok. “I heard you and that girl finally broke up. It's for the best, darling.”Dahan-dahang bumaling si Rafael sa ina."What did you just s

Nagising si Rafael mula sa maikli ngunit magulong tulog nang makarinig siya ng maingay na sigawan mula sa ibaba. Malinaw at agresibo ang tono ng boses ng isang babae—pamilyar. Agad siyang bumangon at lumabas ng kuwarto, diretso sa hagdan. Habang bumababa, naririnig niya ang malulutong na salita ni Camilla, ang fiancée niyang anak ng isang kilalang pamilya sa Maynila. Ang tono nito ay matalim, may bahid ng pang-iinsulto. Napatigil siya sa dulo ng hagdan nang marinig ang galit na boses ng babae. “This coffee tastes like mud! Do you even know how to follow simple instructions?” Pagdating niya sa sala, nanlaki ang mata niya sa nasaksihan. Hawak ni Camilla ang isang baso ng malamig na tubig. Sa harap nito, si Nica—nakatayo, tahimik, halatang nagpipigil ng emosyon. Nakayuko ang ulo, at kitang-kita sa postura nito ang pagpipigil ng luha. At bago pa siya makapagsalita, inihagis ni Camilla ang laman ng baso kay Nica. Basa ang uniporme ni Nica. Ang buhok niya ay kumapit sa pisngi. Ang mga

Nagising ang diwa ni Nica nang maramdaman niyang humina na ang paggalaw ni Rafael. Bahagya na lang ang mga ungol nito at unti-unti nang naging pantay ang paghinga niya. Sa wakas, nakatulog na rin ito—hubo’t hubad, nakayakap pa rin sa kaniyang baywang. Tahimik si Nica habang dahan-dahang kumalas sa bisig ng binata. Nanginginig ang mga kamay niya habang tinatabing muli sa katawan ang kumot na kanina’y walang pakundangang itinapon sa sahig. Parang hindi siya makahinga. Pakiramdam niya ay nilamon siya ng gabi—ng galit, ng libog, ng pagsisisi. Tumayo siya. Tahimik. Maingat. Parang ayaw niyang magising ang isang demonyo sa tabi niya. Luminga siya sa paligid. Nakakalat ang mga damit nila sa sahig. Isa-isa niya iyong pinulot, pilit pinapakalma ang sarili habang sinusubukang linisin ang kalat ng isang desisyon na hindi na mababawi. Pagkabihis, agad siyang lumabas ng silid. Tila sumabog ang init sa kaniyang mukha nang madatnan niya sa hallway ang ilan sa mga kasamahan niya. Nakaupo ang mga it

Abala si Nica sa pagdidilig ng mga halaman. Seryoso ang mukha niya, sinusubukang huwag ma-distract sa iniisip. Pero kahit anong iwas niya, paulit-ulit na bumabalik sa isipan niya ang sinabi ni Rafael kahapon."You no longer deserve that title."Napapikit siya sandali. Huminga nang malalim.“Nica!” masiglang tawag ni Michael habang papalapit ito, bitbit ang dalawang cup ng milk tea. “Break time muna. I brought you something!”Napatingin si Nica sa kaniya. “Ay, sir, hindi na po. Bawal po akong tumanggap ng kahit anong—”“Oh come on,” giit ni Michael. “I’m family. At hindi ka namin binabastos dito. You're not just some help, okay? You're part of this household now.”Napilitan si Nica na tanggapin ang milk tea. Nagpasalamat siya nang mahina, saka naupo sa bench habang tumabi si Michael.“So... tell me something about yourself,” panimula ni Michael. “Single ka pa ba?”Natawa si Nica sa tanong. “Wala pong boyfriend. At wala rin pong panahon para sa love-life.”“Perfect. Ako rin.”Nagkatawan