Semua Bab The Cold Billionaire's Forbidden Maid: Bab 41 - Bab 50

Sinundo ni Rafael si Nica sa isang café. Pagkauwi nila mula sa labas, napansin agad ni Rafael ang hindi pangkaraniwang kilos ni Nica. Tahimik ito buong biyahe, pero hindi iyon ang unang beses. Alam niya ang pagkakaiba ng “gusto ng katahimikan” sa “nasasaktan pero pinipilit itago.” Habang nasa loob ng condo, naghubad ng coat si Rafael at pasimpleng nilapitan ang dalaga. Nang inabot niya ang braso nito para hilahin sana papunta sa sofa, doon niya unang nakita ang mapula-pulang marka. “Anong nangyari rito?” mahina ngunit mariin niyang tanong, nakakunot ang noo habang dahan-dahang hinahaplos ang braso ng dalaga. Agad nag-isip si Nica ng palusot, umiiwas ang tingin. “Wala ’to. Natamaan lang sa gilid ng pinto kanina habang bumababa ng sasakyan.” Pero hindi siya agad binitiwan ni Rafael. Sinulyapan nitong muli ang pasa—hindi iyon gawa ng simpleng pagkakabangga. “Did someone hurt you?” seryoso ang boses ni Rafael. “Nica, tell me.” Pero umiling lang si Nica. Dahan-dahan niyang inilayo a

Pagpasok nila sa ospital, hindi na nila inabutan ang nurse. Tahimik ang buong hallway, at ang tanging ilaw ay mula sa fluorescent bulb sa kisame. Pumasok si Nica sa kwarto ng kaniyang ina at napabuntong-hininga nang makitang mahimbing ang tulog nito. Lumapit siya at inayos ang kumot sa dibdib ng kaniyang ina. “Ma, dumalaw po ako. Babalik po ako agad bukas,” mahina niyang bulong, para bang kahit alam niyang hindi siya maririnig, kailangan pa rin niyang magsalita. Napatingin si Rafael sa labas ng kwarto, pinili niyang bigyan ng kaunting sandali si Nica. Pagkalabas ng dalaga, agad siyang nilapitan ng binata. “Uwi na tayo?” Tumango si Nica. “Maaga pa pasok ko bukas. Kailangan kong magdoble kayod para makabayad sa utang ko sa ’yo.” Hindi sumagot si Rafael. Sa halip, binuksan niya ang pinto ng sasakyan para sa dalaga at saka siya sumunod sa driver's seat. Habang binabagtas nila ang kalsada pauwi, napatingin si Rafael kay Nica sa gilid ng mata. Hindi niya ito kinakausap, pero ramdam niy

Hindi mapakali si Rafael habang nakaupo sa leather couch ng kaniyang condo unit. Mula sa coffee table ay kinuha niya ang cellphone at muling tinawagan si Nica. Ikalimang beses na iyon ngayong gabi. Ringing… Ringing… Walang sumasagot. Napatingin siya sa wall clock. 9:47 PM. “Where the hell is she?” mariing tanong niya sa sarili. Inayos niya ang kwelyo ng polo, kinuha ang susi ng sasakyan, at mabilis na lumabas ng unit. Hindi na siya makapaghintay. Kahit pa sinabi ni Nica kanina na may overtime siya sa hotel, hindi niya mapigilang mag-alala. Alam niya ang pinagdaraanan nito. Lalo na’t ilang linggo pa lang mula nang mawalan sila ng anak. Pagdating niya sa harap ng Watson Hotel, bumagal ang hakbang niya. Ilang metro mula sa entrance, may dalawang pamilyar na tao ang agad niyang nakita. Si Nica ay nakatayo sa tabi ng hotel signage, hawak ang shoulder bag at tila nagmamadaling umalis. At si Atty. Gael Verona ay nakasuot pa ng suit, pero bahagyang nakabukas ang unang butones ng polo,

Watson Hotel Pagkatapos ng pagkatalo kay Nica sa sariling silid ng hotel, basang-basa pa rin ang buhok ni Camilla habang galit na galit niyang kinuha ang cellphone. Nanginginig ang mga daliri niya habang nagdi-dial. “Pick up, Rafael… pick up!” mariin niyang sambit, gigil na gigil. Pagkasagot ng kabilang linya ay agad siyang nagsalita. “Rafa! You won’t believe what that woman just did to me!” sigaw ni Camilla sa kabilang linya. Halos mabingi si Rafael sa lakas ng tinig niya. “She attacked me! Sa hotel mismo! She shoved my face into the toilet bowl! That disgusting woman—how dare she!” Tahimik si Rafael sa kabilang linya sa loob ng ilang segundo. Tila pinoproseso ang narinig, hanggang sa... “Good.” Napatigil si Camilla. “Wh-what did you say?” “I said good,” mariing ulit ni Rafael. “Finally, someone did what I’ve been dying to do all this time—teach you a damn lesson.” Halos mabitawan ni Camilla ang cellphone sa narinig. “Rafael—are you seriously siding with her? Ako ’tong sinakta

Kagagaling lang ni Nica sa banyo, bagong ligo, nakasuot ng simpleng white shirt at shorts. Hawak niya ang basang buhok sa likod habang inaayos ito sa towel. Sa dining area, si Rafael ay tahimik na nagkakape, pero halatang may iniisip.“Nica,” simula niya, habang pinaglalaruan ang mug sa mga daliri. “May lakad ka ba ngayon?”“Wala,” sagot ni Nica, sabay upo sa kabilang upuan. “Day off ko, bakit?”Hindi agad sumagot si Rafael. Inikot nito ang tasa sa harap niya, saka tumingin kay Nica. “Pwede ba kitang yayain lumabas?”Bahagyang natawa si Nica. “Like... saan? Grocery?”“Hindi. As in date.”Napakagat si Nica sa loob ng pisngi. Hindi niya agad alam kung magugulat ba siya o kikiligin. “Date?” ulit niya.Tumango si Rafael, seryoso ang mukha. “Yes. A real one. 'Yung wala kang hawak na mop, wala akong hawak na laptop. Just the two of us. Doing normal couple things.”“Couple?” tanong niya, kunwari gulat. “Since when?”Rafael leaned in, pinatong ang siko sa lamesa, saka tumitig sa kanya. “Since