All Chapters of The Cold Billionaire's Forbidden Maid: Chapter 51 - Chapter 60

Pagkauwi nila sa condo, diretsong nagtungo si Rafael sa kusina. Napakamot siya sa batok habang binubuksan ang refrigerator. “Gutom ka na, 'di ba?” tanong niya, hindi na naghintay ng sagot. “Alam ko namang hindi ka pa kumakain nang maayos buong araw.” Hindi sumagot si Nica. Tahimik lang siyang naupo sa high chair ng kitchen counter, pinagmamasdan si Rafael habang abalang naghahanda ng sangkap. May kung anong saya sa mga mata ng binata habang kinukuha ang paborito niyang gulay, hinihiwa ang karne, at binubuksan ang kalan. “Hindi mo kailangang gawin ’to, Rafael,” sabi niya, mahina pero malinaw. “Pero gusto ko.” Seryoso ang sagot ni Rafael habang pinapaikot ang kawali. “Hindi lang dahil nagkabalikan tayo. Gusto kong pagsilbihan ka kasi alam kong hindi ka sanay na inaalagaan. Mula ngayon, gusto kong masanay ka.” Napangiti si Nica kahit pilit niyang pinipigilan. Tiningnan niya ang likod ni Rafael. Matikas. Maalalahanin. Lalo niyang naalala kung bakit hindi siya tuluyang nakawala sa damda

Maagang nakatanggap ng delivery si Nica habang nasa staff pantry siya. Isang eleganteng bouquet ng fresh peonies, color blush, na may kasamang maliit na card.Walang nakasulat na pangalan. Walang mensahe.Napakunot ang noo niya. Naalala niya agad ang eksena kahapon—ang sabay na pag-abot sa kanya ng bulaklak nina Atty. Gael at Michael. Napa-isip siya kung galing rin ba ito sa isa sa kanila.Pero hindi pa man siya nakakatayo mula sa upuan ay dumating ang head supervisor.“Miss Nica,” tawag nito. “Pinapatawag ka ni Sir Rafael. Sa office niya. Now.”Kinabahan siya. Agad niyang isinantabi ang bulaklak at nagpunta sa executive office sa top floor. Pagkapasok niya sa elevator, napansin niyang mabilis ang tibok ng puso niya. Hindi niya alam kung dahil sa kaba o... dahil kay Rafael.Pagdating niya sa opisina, si Rafael mismo ang bumukas ng pinto. Suot nito ang navy blue dress shirt, slightly unbuttoned sa itaas, at halatang kanina pa siya hinihintay.“Come in,” maikli nitong utos.Pumasok si N

Nagmamadaling lumabas ng elevator si Nica dala ang cleaning cart. Inilabas niya ang listahan ng mga silid na kailangang linisin. Ngunit pagdating niya sa dulo ng hallway, napahinto siya. Sa labas ng isa sa mga suite ay naroon ang tatlong taong matagal na niyang iniiwasan—si Camilla, ang ina nitong si Agnes, at ang ama nitong si Gerald. Nagkatinginan sila, at agad na kumunot ang noo ni Agnes. Nakataas ang kilay ni Camilla, habang si Gerald naman ay nagsindi ng sigarilyo, tahasang pinagtitinginan si Nica na para bang isang alilang walang karapatan humarap sa kanila. “Oh look, the maid is here,” puna ni Camilla, maanghang ang boses. “About time.” “Room 1803,” sabat ni Agnes. “Make sure everything is spotless. I want the floor so clean I can see my reflection.” Tumango si Nica, pilit pinanatili ang propesyonal na ekspresyon sa mukha. Walang kahit anong galit na bumakas—pero sa loob niya ay kumakabog ang dibdib. Kilala niya ang mga ito. Hindi sila titigil sa isang utos lang. Pagkapas

Malalim ang gabi ngunit maliwanag ang loob ng ospital. Ang malamig na puting ilaw sa hallway ay hindi nakabawas sa init ng tensyon sa paligid ng emergency room. Si Rafael ay hindi mapakali—palakad-lakad siya sa harap ng ER, paulit-ulit na sumisilip sa maliit na bintana ng pinto, tila ba sa bawat segundo ay umaasa siyang maririnig na okay na si Nica. Nakatupi ang mga kamao niya, nanginginig ang mga daliri, at kitang-kita sa mukha niya ang galit, ang takot, at ang pagmamadali ng isip niyang hindi matahimik. Sa dami ng nangyari, sa dami ng sugat ni Nica—literal at emosyonal—isa lang ang laman ng isip ni Rafael: babantayan niya ito kahit magbuwis pa siya ng buhay. Biglang huminto si Rafael nang mapansin niyang may mga paparating. Mula sa dulo ng corridor, unti-unting lumitaw ang mag-asawang Agnes at Gerald Luceros. Mabigat ang hakbang ng mga ito, ngunit hindi rin maikakaila ang determinasyon sa mga mata nila. Napatigil si Rafael. Napasinghap siya sa sobrang inis. “Lance,” malamig nguni

Habang nakaupo si Nica sa sala ng bahay ni Lola Maria, pinagsisilbihan siya ng matanda ng tsaa at meryenda, at kahit may kaba pa rin sa dibdib niya, ramdam niya ang kaibahan."Kung ako ang tatanungin, pakasalan mo na agad ang apo ko, hija," nakangiting biro ni Lola Maria habang kinukuha ang kamay ni Nica. "Baka kung sino pa maunang mag-propose d’yan sa gwapong ’yan."Napayuko si Nica, pinipilit itago ang pamumula ng pisngi habang si Rafael naman ay bahagyang natawa, hindi maitago ang saya sa tinuran ng lola niya.Pero biglang bumukas ang pinto.Tumambad sa lahat ang matikas ngunit tensyonadong presensiya ni Doña Vivian Watson. Suot nito ang paborito niyang designer dress, hawak pa ang isang mamahaling clutch. Tumitig ito diretso kay Nica, punung-puno ng panlalamig ang mga mata."So, ito na ba ang bago mong pamilya, Rafael?" matalim ang boses ni Vivian habang naglalakad papasok. "Nang-aagaw ka na rin ng tahanan ngayon, Nica? Sa susunod baka pati ang pangalan ng pamilya namin, gusto mo