All Chapters of พี่ครับใกล้เสร็จหรือยัง: Chapter 11 - Chapter 20

ตอนเช้าร่างบางที่ถูกลำแขนแกร่งกอดรัดตัวไว้แน่นนั้นขยุกขยิกไปมาจนเขาต้องคลายอ้อมกอดออกเมื่อเห็นว่าเธอตื่นแล้ว ส่วนตัวเขานั้นเพิ่งจะได้นอนไปไม่ถึงสองชั่วโมง ชาไหมเธอเงยหน้ามองขึ้นไปบนเพดานแล้วจ้องหลอดไฟอยู่แบบนั้นนานนับนาทีแล้วสักพักก็หันมามองคนข้างกายด้วยสีหน้านิ่งๆ“ผมขอนอนก่อนเพิ่งได้นอนไปเอง”“…ทำไร?”“ห้ะ!?” จากที่กำลังจะหลับตาก็ต้องลืมตาขึ้นมามองคนข้างกายกับคำถามเพี้ยนๆ ของเธอที่ถามเขาว่าทำไรทั้งที่ก็บอกไปแล้วว่าจะนอนแถมเธอก็เห็นว่าเขากำลังจะหลับตา หรือบางทีเธออาจจะยังไม่สร่างเมาก็ได้เฮโรจึงปล่อยผ่านคำถามของเธอแล้วเอื้อมแขนไปวางบนเอวของชาไหมแล้วหลับตาลง“กรี๊ดดดดด!!” พรึ่บ!! แต่แล้วเฮโรเขาก็ต้องดีดตัวลุกขึ้นนั่งอย่างรวดเร็วเมื่อคุณชาของเขาอยู่ๆ ก็กรี๊ดออกมาเหมือนโดนผีเข้าวะอย่างนั้น ชาไหมเปิดผ้าห่มดูร่างกายตัวเองที่นอนเปลือยเปล่าซึ่งไม่ต่างจากเฮโรสักเท่าไหร่เลยกรี๊ดออกมาแบบนั้น และตอนนี้สมองก็กำลังมวลว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง“ไอ้เฮโร!! นายข่มขืนฉัน ไอ้บ้า!!” และเมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อคืนได้คร่าวๆ ว่าเธอเมาจากนั้นเขาก็มาส่งเธอที่คอนโดน จากนั้นเธอบอกเขาว่าหิวน้ำแล้วเขาบอกว่าเป็นน้ำอ

ชาไหมได้แต่นั่งนิ่งตาโตเท่าไข่ห่านเมื่อคนตรงหน้ากำลังใช้ปลายลิ้นตวัดเลียยอดบัวของเธอซึ่งมันให้ความรู้สึกที่เสียวซ่านแบบสุดๆ แต่เธอคิดว่าจะไม่ยอมให้ร่างกายหรืออารมณ์ของตัวเองไหลตามเขาแน่นอน!“หยุดเถอะนะ!”“อื้มม พี่ก็รู้นะว่าร่างกายพี่เป็นยังไง..อย่าทนเลย”“ละ ลุกออกจากตัวของฉันก่อนที่ฉันจะเกลียดนาย!”“ผมชอบมากเลยรู้มั้ยเวลาที่พี่พูดว่าเกลียดผมอ่ะ” เขาผล่ะปากออกจากหน้าอกชาไหม แล้วจ้องมองริมฝีปากเรียวที่กำลังจะขยับปากพูดกับเขา “ผมแค่แหย่เล่นน่า” แต่เขากลับชิงพูดก่อนแล้วเขาก็ลุกออกจากตัวของชาไหมโดยไม่ลืมที่จะใส่เสื้อชั้นในให้เธอดีๆ ก่อนจะดึงเสื้อยืดของเธอลงมาให้เรียบร้อยแน่นอนว่าร่างเล็กก็ได้แต่นั่งนิ่งให้กับเขา ไม่รู้จะสรรหาคำอะไรมาด่ามันแล้วอ่ะ!“ออกไป!!”“ไม่ออก!”“งั้นฉันออกเอง!!” ว่าพลางลุกขึ้นยืนแล้วทำท่าจะเดินออกไปเพื่อหวังให้เฮโรยอมลุกออกไปแทนแต่เขากลับนั่งกอดอกมองเธอนิ่ง ฟิ้วว! ปึก! ชาไหมจึงหยิบรองเท้าแตะที่วางอยู่บนชั้นข้างประตูปาไปใส่เฮโรซึ่งมันก็โดนเข้าที่หน้าผากของเขาพอดี!“พี่ไหม!! มันเจ็บนะเว้ย!!”“เจ็บก็ดี!”ก๊อกก๊อก! จนมีเสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นชาไหมจึงเดินไปเปิดประตูก

สองปีผ่านไปไวเหมือนโกหกร่างเพรียวบางในชุดเสื้อสายเดี่ยวเอวลอยสีขาวกับกระโปรงยีนส์สั้นเหนือเข่าขึ้นมาโชว์เรียวขาอ่อนกับรองเท้าบูทหนังสีดำสุดชิค ยืนสำรวจความเรียบร้อยของตัวเองอยู่ที่กระจกรถตัวเองอยู่ด้านหน้าลุ่มหลงผับ สถานที่ผ่อนคลายของเธอกับแก๊งค์เพื่อนสาวชาไหมอดีตรองประธานคนสวยที่ตอนนี้ได้ผันตัวมารับตำแหน่งCEOสาวเต็มตัวแล้วแถมยังมีเลขาเป็นเพื่อนรักสุดสวยอย่างแนนซี่อีกต่างหาก สองปีมานี้เธอมุ่งหน้าทำงานจนทุกอย่างอยู่ตัวจึงเริ่มใช้ชีวิตวัยรุ่นชดเชยช่วงที่หมกมุ่นอยู่แต่กับงานและไม่ได้มีคุณหญิงมัมมาคอยกดดันเรื่องการทำงานเหมือนตอนที่เป็นรองประธานฉะนั้นเธอจึงไม่จำเป็นต้องเคร่งครัดกับการทำงานเหมือนเมื่อก่อน จึงทำตัวสบาย สบายจนไม่ค่อยเข้าทำงานจนพวกพนักงานเริ่มเตรียมจะตั้งกลุ่มประท้วงให้เข้าทำงานได้แล้วอ่ะ ฮ่าๆตอนนี้เธอมีคติประจำใจในการทำงานที่ว่า ‘ขยันเที่ยวให้เหมือนกับที่ขยันทำงาน’ เพราะเสร็จจากการทำงานเมื่อไหร่เธอก็จะชวนเพื่อนสาวเข้าผับไปทำบุญเมื่อนั้น >_เช่นเดียวกับวันนี้ที่มีนัดเข้าผับทำบุญสร้างกุศลสักหน่อย“ก้มทีหนึ่งละกูกลัวหอยจะออก” เสียงเพื่อนรักเอ่ยแซวขึ้นเมื่อเห็นคนตัวเล็กเปิดป

"เจ็บก็ดีนี่ ฮ่าๆ” เสียงหัวเราะของชาไหมเรียกสติของเฮโรให้คืนกลับมา เขาลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกไปยืนหน้าประตูห้องก่อนจะมองผ่านช่องเล็กไปเพื่อส่องดูว่าคนที่มาเคาะประตูห้องนั้นเป็นใคร ทว่า..เขากลับมองไม่เห็นใครสักคน แล้ว..แล้วคะ ใครเป็นคนเคาะประตูล่ะ!? ก๊อกก๊อก!“อ๊ากกก! พี่ชาผมโดนผีหลอก!!” เมื่อเห็นว่าไม่มีคนยืนอยู่แต่กลับมีเสียงเคาะประตูดังขึ้นอย่างต่อเนื่องร่างสูงก็ร้องลั่นรีบวิ่งกลับเข้าไปในห้องนอนของชาไหมแล้วกระโดดขึ้นที่นอนดึงผ้าห่มจากชาไหมมาคลุมตัวเองจนมิด หญิงสาวร่างเล็กที่นอนสะลึมสะลือก็ได้แต่หยัดกายลุกขึ้นนั่งอย่างงุนงงกับชายหนุ่มที่น่าจะมีสติอยู่ครบแต่ทำเหมือนกับว่าสติตอนนี้ลดเหลือน้อยซะงั้น“ไฮโล นายอย่าแย่งผ้าห่มช้านสิ”“พี่ชาผีหลอกผม!!”“ผีเผอที่หนายอย่ามาปัญญาอ่อนเส่!”“ไม่เชื่อพี่ก็ออกไปดู!”“ช้านมาวอยู่น้า~” ถึงปากจะบอกไปแบบนั้นแต่เธอก็พยายามพาร่างกายที่โซเซของตัวเองลุกขึ้นจนได้ในที่สุด ก๊อกก๊อก! พอดีกับเสียงประตูห้องด้านนอกที่ดังขึ้นอีกครั้ง เฮโรจึงโผล่หน้าออกมาจากผ้าห่มแล้วรีบลุกมาช่วยพยุงตัวของชาไหมไว้เมื่อเห็นเธอยืนโอนเอนไปมาเหมือนจะล้ม“พี่จะไปไหน ผีนะอยู่ข้างนอกนั่นผ

“อ่า พี่ขึ้นเสียงใส่ผมอีกแล้วนะ!” บางทีเขาคิดว่านี่ไม่ใช่นิสัยแต่น่าจะเป็นความเคยชินของยัยคุณชามากกว่าที่ชอบดุชอบขึ้นเสียง เหอะ! เดี๋ยวโดนเขาจับกระแทกบนเตียงละจะหนาว หึ!“ก็ดูนายพูดสิ”“ผมพูดเรื่องจริงนี่ พี่ครับผมจะทนไม่ไหวแล้วนะ”“งั้นก็ปล่อยฉันสิ”“ปล่อยในตัวพี่?”“ไม่ใช่! ฉันไม่ได้พูดแบบนั้นนะ” ชาไหมแย้งเสียงสั่นเมื่อถูกสายตาอ่อนโยนของเฮโรกำลังควบคุมตัวเธอไว้ มือหนาขยับลงไปปลดกระดุมกางเกงขาสั้นของคนตัวเล็กจากนั้นก็ขยับไปถอดเสื้อของเธอออกโดยที่เจ้าตัวก็ยอมให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี“ไม่ขัดขืนผมแล้วเหรอครับ!?”“…”“ถ้างั้นผมขอถอดเสื้อผ้าพี่ออกนะ มันเกะกะเกินไป” เหมือนจะเป็นคำถามแต่ก็ไม่ใช่เพราะเขาไม่ได้รอคำตอบคำอนุญาตจากเจ้าตัว เพียงไม่กี่นาทีเสื้อผ้าของชาไหมก็หลุดร่วงออกจากร่างกายเธอเผยให้เห็นเรือนร่างที่เปลือยเปล่าเนียนขาวไปทุกสัดส่วน“ร้อน”“ถอดเสื้อผ้าแล้วนี่นา” อีกอย่างถึงแม่คุณเธอก็เปิดแอร์ไว้เสียเย็นแต่ก็ไม่ได้เย็นเกินไปเพราะช่วงนี้อากาศร้อนสุดๆ แถมในนี้มีแอร์ตั้งสามตัวติดในห้องนอนหนึ่งตัวและห้องนั่งเล่นอีกสองตัวจนเขาไม่อยากคิดว่าค่าแอร์เพียงอย่างเดียวต่อเดือนนี่จะปาไปเท่าไหร่