Semua Bab พี่ครับใกล้เสร็จหรือยัง: Bab 1 - Bab 10

“อื้อออ~ นี่ช้านฝันไปใช่มั้ยเนี่ย นายเพิ่งบอกเลิกช้านไปวันนี้เองนะ” ฝ่ามือบางลูบไล้ไปตามกรอบหน้าของชายหนุ่มด้วยสายตาที่จะปิดแหล่ก็ไม่ปิดแหล่ ต่างจากชายหนุ่มร่างสูงซึ่งกำลังขบกรามตัวเองแน่นเมื่อมือเล็กอีกข้างของคนใต้ร่างเขาซึ่งกำลังลูบไล้อยู่ที่แผงอกนั้นขยับต่ำลงมาเรื่อยๆ จนเลือดภายในกายเขาเริ่มไหลไม่ทั่วร่างแล้วสิ“พี่เมาแล้วอย่าเยอะได้มั้ย!!?”“ผู้ชายเฮงซวย!! นายอย่ามาพูดแบบนี้กับช้านน้า!!” เพี้ยะ! น้ำเสียงที่ยานคล้อยตะเบ็งใส่ชายหนุ่มพร้อมกับฝ่ามือที่ยกขึ้นไปฝาดใส่ใบหน้าของเขาเต็มๆ“โอ้ยยย! ผมเจ็บนะพี่!!”“คิกคิก! ที่ร้าก ช้านขอโทษนายเจ็บมากม้าย?”“ไม่เจ็บมั้ง! แม่งเมาแล้ววุ่นวายคนอื่น” นอกจากทำช่วงล่างเขาตื่นแล้วยังมาตบหน้าเขาอย่างไม่มีเหตุผล หากไม่ติดว่ารู้จักกันนะป่านนี้เขาคงปล่อยให้ไปนอนกับไอ้โบ้ข้างทางแล้วล่ะ“นายอย่ามาบ่นช้านในใจน้าไฮโล!!”“เฮโร ผมชื่อเฮโร!!”“ช้านชื่อชาไหมนะ!” ให้ตายสิ! นี่เธอเห็นเขาเป็นคนประสาทที่จะลืมชื่อเจ้านายตัวเองหรือไง! เขาแค่ต้องการแก้ไขชื่อตัวเองที่ถูกเธอเรียกผิดให้มันถูกไม่ได้จะแนะนำตัวสักหน่อย เมาแล้วเพี้ยนเสียจริง!“ผมรู้ว่าพี่ชื่อชาไหม พี่รบกวนนอน

“ผมขอแอบอีกแปปหนึ่งดิ ให้ยัยพวกนั้นกลับไปก่อน”“เหอะ!! แล้วไปทำอะไรมาถึงถูกสาวๆ ไล่ตามล่ะ คงไม่ใช่ว่าเนื้อหอมขนาดนั้นหรอกใช่มั้ย?”“มันแน่นอนอยู่แล้ว” ไหว่ไหลให้ชาไหมแล้วเดินไปหย่อนก้นนั่งลงบนเก้าอี้ตัวเล็กที่วางอยู่ข้างโซฟา ก็แน่นอนว่าคนมันรูปหลอพ่อรวยคxยใหญ่ ก็ไม่แปลกที่จะมีสาวเล็กสาวใหญ่มาวิ่งตามแบบนี้ แต่คือบางทีมันก็รำคาญไงจึงต้องวิ่งหนีวิ่งแอบบ้าง“หลงตัวเอง!”“หรือพี่จะบอกว่าไม่จริงล่ะ”“ก็ไม่จริงไง! นายน่ะไม่ได้เรื่องอะไรสักอย่างหรอกหน้าตาก็เหมือนกันแหละ!”“สายตาพี่บอกว่าพี่กำลังพูดโกหก ผมจำได้นะว่าวันแรกที่ผมเข้ามาทำงานน่ะพี่มองผมจนน้ำลายแทบจะไหล!”“อย่ามาพูดมั่ว! ฉันไปมองนายจนน้ำลายจะไหลตอนไหนไม่ทราบ!!” ชาไหมเถียงกลับทันควันเมื่อถูกเจ้าหนุ่มพนักงานรุ่นน้องต่อปากตอคำเก่งเช่นนี้ หากไม่ติดว่ารู้จักสนิทกับคุณฮารี (แม่เฮโร) นะ เธอล่ะไม่อยากสนใจใยดีกับหมอนี่เลยสักนิด“ก็ผมพูดอยู่ว่าตอนที่ผมย้ายเข้ามาทำงานวันแรก” “นายหลงตัวเองเกินไปแล้วเพราะคนอย่างฉันน่ะไม่ชอบเด็ก!”“งั้นเหรอ แต่เด็กอย่างผมชอบรุ่นใหญ่นะ ยิ่งรุ่นยี่สิบสี่ยี่สิบห้านี่กำลังเหมาะเลยแหละ”“เหมาะอะไรของนาย!?”“เหมาะที่จ

“จะไปไหน!?” ชาไหมถามชายหนุ่มข้างกายเมื่อขับรถออกมาได้สักพักแล้วไม่เห็นทีท่าว่าเฮโรจะบอกถึงสถานที่ที่ตัวเองต้องการไปสักที“พี่เป็นคนขับก็แล้วแต่พี่สิ”“ฉันจะไปส่งนาย นายจะไปที่ไหน!?”“คอนโดพี่!”“นายจะไปทำอะไร!?”“ก็พี่จะไปทำอะไรผมก็จะไปด้วย!!” ตอบอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาวว่านี่ตัวเองกำลังมาสร้างความน่าโมโหให้กับคนขับรถ ชาไหมจึงได้แต่กรอกตามองบนให้กับคำตอบของเขาแล้วหันกลับมาสนใจกับถนนตรงหน้าที่ยังมีค่ากว่าหมอนี่อีก“อ้าว เงียบไม!?”“รำคาญ!!”“ขึ้นเสียง!?” เฮโรชี้นิ้วเข้าหาตัวเองเมื่อถูกรองประธานสาวสวยนี่ขึ้นเสียงใส่เป็นรอบที่สิบเก้าล้านห้าหลังจากที่รู้จักกันมา! ทั้งที่เขาก็เป็นผู้ชายที่เหล่าผู้หญิงต้องการแต่ไม่รู้ทำไมคุณชาของเขาถึงชอบมาขึ้นเสียง มาแว้ดๆ ใส่เขาแบบนี้ นิสัยเขาก็ออกจะดี ดีไม่ค่อยห่างเหิน เดินไม่ค่อยห่าง…“เฮโรฉันถามจริงว่านายว่างมากหรือไงถึงได้มาคอยตามคอยวุ่นวายกับฉันไม่จบไม่สิ้น!”“พี่ทำไอ้โบ้ของผมทำตาย!” พอเถียงไม่ได้ก็ยกเรื่องไอ้โบ้ โบ้นี่ไม่ใช่หมานะแต่เป็นปลาทองที่เธอบังเอิญไปทำโหลมันเเตกและเหยียบมันซ้ำจนมันตายน่ะสิพอมันตายปุ๊ปเจ้านี่ก็รีบลากเธอเข้าวัดไปทำบุญให้ไอ้โบ้ทัน

“อ้าวบุ้งมาแล้วเหรอ พี่รอเธออยู่พอดี” โชคดีที่เสียงของซีเรียกผักบุ้งไว้ก่อน ทำให้หล่อนเดินไปหาซีปล่อยผ่านเขาไปง่ายๆ แบบนี้ ไม่งั้นคงจะโดนด่ายับแน่นอน“มึงนี่ก็ขยันสร้างวีรกรรมเนอะ กลัวพ่อแม่มึงไม่มีชื่อเสียงหรือไง” คีย์เอ่ยอย่างประชดประชันเพื่อนหนุ่มที่ขนาดเรียนจบมาแล้วก็ยังคงเดินหน้าสร้างวีรกรรมไม่หยุดหย่อน ถูกขนานนามว่าเจ้าชู้กะล่อนแล้วคงไม่พอยังมาเพิ่มความมึนความแสบของตัวเองเข้าไปในเรื่องราวพวกนั้นอีก“มันบังเอิญต่างหากแล้วกูจะไปรู้ได้ไงว่าเขาเป็นเพื่อนพี่ชา พี่ชาโทรให้กูไปรับเขากูก็ไปรับแค่เขาสิ คนอื่นพี่ชาไม่ได้บอกให้ไปรับสักหน่อย!”“มึงโง่หรือมึงโง่ มึงเข้าใจคำว่าสุภาพบุรุษมั้ยเพื่อน!” โซนเอ่ยอย่างปลงกับความแสบซนของเฮโร เขารู้ว่าหมอนี่ที่จริงเป็นคนที่ฉลาดเข้าใจทุกอย่างแหละแต่เหมือนว่าเป็นลูกคนเดียวถูกเลี้ยงมาแบบตามใจเลยมักจะทำตัวมึนเสเพลไปเรื่อยจนคุณฮารีจับยัดให้ชาไหมรองประธานสาวสุดเคร่งครัดเรื่องงานคอยดูแลนี่แหละ“เรื่องของกู!”“เออ ก็มันเรื่องของมึงพวกกูก็ไม่ได้อยากจะเสือก!” โซนตอบพลางส่ายหน้าให้แล้วเดินกลับมานั่งบนเก้าอี้กลางร้านตามเดิม สักพักก็ได้ยินเสียงเครื่องสักกำลังทำงาน

เฮโรที่ได้ยินเสียงประโยคที่แผ่วเบาของชาไหมก็ถึงกับอมยิ้มขึ้นมา ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าที่เธอพูดนั้นมันหมายความว่าอะไร เพียงแต่แค่อยากลองถามไปไงว่าเธอจะพูดมันออกมาอีกครั้งหรือเปล่า“ถ้างั้นกลับหรือเปล่าล่ะเดี๋ยวผมไปส่ง”“ไม่ต้องมายุ่ง เอามือออกไปด้วย!” ชาไหมว่าพลางดึงมือของเฮโรให้ออกจากหน้าขาของตัวเอง ชายหนุ่มจึงยอมเอามือออกมาแล้วหยิบเสื้อแขนยาวที่เขาถอดพาดไว้กับเก้าอี้มาคลุมให้ชาไหม“กลับกันนะผมไปส่ง”“ไม่อาว ไม่กลับ!”“พี่เมาแล้วยิ่งอยู่ก็ยิ่งเมา”“ผู้หญิงเขาไม่อยากไปด้วยก็อย่าไปบังคับเขาสิ!” เสียงทุ้มดังขึ้นทำให้เฮโรหันไปมองจึงเห็นว่าเป็นพีพีเดินถือแก้วเหล้าตรงเข้ามาหาเขาที่ตอนนี้พยุงคนตัวเล็กยืนได้แล้ว“แล้วมายุ่งไรด้วย!?”“ก็ไม่ได้อยากยุ่ง แค่ไม่อยากเห็นผู้ชายแถวนี้รังแกผู้หญิง!”“เหอะ! กูไม่ได้รังแก..อีกอย่างกูก็บอกไปแล้วนี่ว่ากูกับพี่ชาเราคบกัน”“ช่าย หุบปากเน่าๆ ของนายไปเลวไอ้สารเลว!” เหมือนจะเมาแต่ก็ไม่ได้เมาสุด อาจจะกึ่มๆ เพราะยังสามารถที่จะฟังรู้เรื่องและตอบโต้กลัยได้ ชาไหมหยกนิ้วชี้หน้าพีพีแล้วเขย่งเท้ากอดคอของเฮโรไว้ พีพีที่เห็นแบบนั้นก็ได้แต่กำแก้วเหล้าในมือตัวเองแน่น“ฉันรู้ว