Semua Bab Unholy Nights With My Billionaire Boss (SSPG): Bab 111 - Bab 117

Tahimik na nakaupo si Claudette sa sofa, hawak ang tasa ng gatas habang pinagmamasdan si Killian na abala sa pag-aasikaso ng mga anak nila. Nasa kusina ito, nagmamadaling maglagay ng baon ni Alessandro sa lunchbox habang pinapatigil sa pag-iyak ang isa sa kambal. Kita sa mukha ni Claudette ang pagod pero mas nangingibabaw ang ngiti at saya.“Love, okay ka lang ba riyan?” tanong ni Killian habang pinupunasan ang pisngi ng anak nilang si Alessandro. “Mukha kang matamlay. Dapat nagpapahinga ka pa.”Ngumiti lang si Claudette at dahan-dahang tumango. “I’m fine. Gusto ko lang kayong panoorin. Hindi ko akalain na ganito ka pa rin ka-hands on sa mga bata,” natatawa niyang sabi habang pinagmamasdan ang asawa.Napakamot sa ulo si Killian. “Eh kasi, ayoko kang ma-stress. Ayoko rin na may makaramdam ka ng pagod o kahit anong bigat sa dibdib. Nabasa ko na pwedeng bumalik ang postpartum depression kapag napapabayaan ang sarili. Kaya ako na lang bahala sa lahat muna, okay?”“Tama ka naman doon,” mah

Mainit pero maliwanag ang umagang iyon. Sa loob ng bahay ng mga Nicolaj, puno ng tawanan at ingay ng mga bata. May mga lobo sa bawat sulok, pastel ang tema ng dekorasyon, at may malaking tarpaulin na may nakasulat: Happy 1st Birthday, Larkin and Lara!Masayang pinagmasdan nina Killian at Claudette ang kambal habang tumatawa ito sa sala. Nakaupo sa malambot na playmat sina Larkin at Lara, habang abala naman si Alessandro—ang panganay nilang anak—sa pagpapatawa sa mga kapatid niya.“Tingnan mo ‘yan,” natatawang sabi ni Claudette habang nakasandal sa balikat ni Killian. “Hindi ko alam kung sino sa kanila ang mas maingay.”Ngumiti si Killian habang nakatingin sa tatlong bata. “Definitely Alessandro. He got that energy from you.”Napangiwi si Claudette. “Excuse me? I’m calm and composed.”“Really?” tumawa si Killian. “You used to throw things at me sa office noong hindi mo ako pinapansin after... you know.”Pinandilatan siya ni Claudette. “Don’t start, Killian.”Napahagikhik si Killian at

Binuhat ni Killian si Claudette papasok sa loob ng silid nila. Mahigpit ang yakap nito sa babae, parang sabik na sabik na muli sa lambing ng asawa. Wala pa silang nasisimulan, pero halata na agad ang init sa pagitan nilang dalawa. Pagkalapat ng pinto, hindi na niya napigilan ang sarili. Agad niyang sinunggaban ang labi ni Claudette, marahas pero puno ng halik na matagal na niyang gustong ibigay. Gumanti naman si Claudette, hawak sa batok ng asawa habang napapaungol sa bawat paggalaw ng kanilang mga labi. “Killian…” mahina niyang tawag, halos hindi na maayos ang boses dahil sa bilis ng tibok ng puso niya. “Hmm?” bumaba ang mga halik ni Killian sa leeg nito. “Gusto mo ba talaga ng isa pa? Gusto mo bang sundan sina Larkin at Lara?” Napangiti si Claudette, kahit nakapikit. “Oo naman. Pero baka ikaw ang mapagod, ha?” Tumigil saglit si Killian, nakatingin sa mukha ng asawa. “Ako? Mapagod? Claudette, sa dami ng anak natin, ikaw pa rin ang dahilan kung bakit hindi ako makatulog minsan.”

Pinupunasan ni Killian ang luha niya habang nakatayo sa harap ng altar. Halos hindi siya huminga nang makita si Claudette na dahan-dahang naglalakad papasok ng simbahan, suot ang wedding gown na matagal nitong pinangarap. Puting-puti, simple pero elegante, bagay na bagay sa kaniya. Hawak ni Claudette ang bouquet habang nakangiti, pero halatang nangingilid rin ang luha sa mga mata. Maraming bisita ang naroon — pamilya, mga kaibigan, pati mga anak nila na nakaayos sa harapan. Si Alessandro, na siyam na taong gulang na, ang ring bearer. Ang kambal na sina Larkin at Lara, suot ang cute na damit at barong, ang flower girl at page boy. Nang magtagpo ang tingin ni Claudette at Killian, pareho silang natawa sa gitna ng emosyon. Paglapit nito sa altar, inabot ni Killian ang kamay niya. “You’re so beautiful,” bulong ng lalaki, halos hindi maipinta ang ngiti. “Thank you,” sagot ni Claudette, medyo nanginginig ang boses. “You’re not bad yourself, Mr. Nicolaj.” Tumawa si Killian, pinunasan u