บททั้งหมดของ Unholy Nights With My Billionaire Boss (SSPG): บทที่ 101 - บทที่ 110

Pagkatapos ng lahat ng nangyari, unti-unting bumalik sa tahimik na buhay sina Killian at Claudette. Pero kahit mukhang maayos na sa panlabas, sa loob ni Killian ay hindi pa rin siya mapanatag. Araw-araw, isa lang ang laman ng isip niya—ang paghahanap ng heart donor para kay Claudette.Habang si Claudette naman ay nasa bahay lang. Tumigil muna siya sa trabaho bilang professor sa Adamson University. Hindi niya na kayang pilitin ang sarili niyang maging abala gaya ng dati. Madalas ay nakaupo lang siya sa veranda, may hawak na mainit na tsaa, habang pinagmamasdan ang anak nilang si Alessandro na naglalaro sa hardin.Isang umaga, habang abala si Killian sa pagtawag sa mga ospital at pag-uusap sa mga doktor, lumapit si Claudette.“Killian,” mahinang tawag niya. “Pwede ba kitang makausap sandali?”Agad siyang tumingin sa asawa at ibinaba ang cellphone. “Of course. Bakit, may nararamdaman ka ba?”Umiling si Claudette. “Wala naman. Gusto ko lang sanang sabihin na baka pwedeng huwag ka munang m

Nag-leave muna si Killian sa Nicolaj Group upang matutukan niya nang mabuti ang pag-aalaga sa asawang si Claudette. Marami naman silang kasambahay at nurse sa bahay, pero mas gusto ni Killian na siya mismo ang mag-asikaso sa mag-ina niya.Tuwing umaga, siya ang nag-aabot ng gamot kay Claudette. Siya rin ang naghahanda ng pagkain, at sinisiguro niyang masustansiya lahat ng kinakain nito. Hindi na siya lumalabas ng bahay maliban kung may kailangang asikasuhin na dokumento mula sa kompanya.“Killian, hindi mo kailangang gawin lahat ng ‘to,” sabi ni Claudette habang nakaupo sa sofa, may blanket sa tuhod. “May mga katulong naman tayo. I can manage.”“Hindi. Gusto ko ako mismo ang gumagawa,” sagot ni Killian habang inaayos ang tray ng pagkain. “You’ve been through a lot. Hindi lang ako pwedeng basta umalis at ipaubaya sa iba ‘yung pag-aalaga sa’yo.”Ngumiti si Claudette pero halata ang pag-aalala sa mukha niya. “Pero baka naman napapabayaan mo na ‘yung trabaho mo. The company needs you, Kil

Bumisita sina Killian at Claudette sa sementeryo kung saan inilibing si Larkin—sa libingan ng mga bilanggo. Tahimik ang paligid, tanging ihip ng hangin at mga yabag nila ang maririnig. Hawak ni Claudette ang maliit na bouquet ng puting lilies, habang si Killian ay nakatayo lang sa gilid ng puntod, nakatitig sa pangalan ni Larkin sa simpleng lapida.“Hindi ko pa rin matanggap,” mahina niyang sabi, halos pabulong. “He shouldn’t be here, Claudette. Hindi siya dapat nakalibing sa ganitong lugar.”Hinaplos ni Claudette ang lapida bago nagsalita. “Alam ko, Killian. Pero ito lang daw ang available noon. At wala rin naman tayong alam noon na siya ang magiging donor ko.”Napahigpit ang hawak ni Killian sa mga kamay. “I already talked to Attorney Santos. Ayokong manatili si Larkin dito. He deserves a proper resting place—katabi ni Lolo Rafael.”Tumingin si Claudette sa asawa, bakas sa mukha ang lungkot pero may pag-asa rin. “Paano raw ang proseso?”“Medyo mahaba, kailangan pa ng approval ng Bur

Halos araw-araw na binibisita nina Killian at Claudette ang puntod ni Larkin mula nang mailipat ito sa maayos na lugar, katabi ng kanilang lolo na si Don Rafael Nicolaj. Tuwing pumupunta sila ro’n, laging may dalang bulaklak si Claudette at kandila naman si Killian. Tahimik lang silang nagdarasal, minsan ay nagkukuwento pa ng mga balita sa pamilya—parang kausap lang nila si Larkin na parang buhay pa.Lalo pa nilang pinaghahandaan ngayon ang nalalapit na kaarawan ni Larkin. Kahit wala na ito, gusto pa rin nila itong ipaghanda, para maramdaman pa rin nilang kasama pa rin siya.Pag-uwi nila isang hapon, nadatnan nila si Alessandro, ang kanilang anak, na abalang-abala sa may lamesa sa sala. Nakahiga sa sahig ang ilang papel, may mga lapis at crayons sa tabi.Napangiti si Claudette nang mapansin kung ano ang ginagawa ng anak nila. “Anak, ano ‘yang ginuguhit mo?” tanong niya habang lumalapit.“Family tree po, Mommy,” masiglang sagot ng bata. “Assignment namin sa school. Pero gusto ko pong k

Si Killian ang nag-aalaga sa mga anak nila habang nagpapahinga si Claudette matapos manganak. Alam niyang delikado ang panahon ng post partum kaya ayaw niyang mapagod o ma-stress ang asawa. Marami siyang nababasa online tungkol sa mga ina na inaatake ng depression pagkatapos manganak, kaya doble ang pag-iingat at atensyon niya kay Claudette.Araw-araw, siya ang gumigising sa gabi kapag umiiyak ang kambal. Siya ang nagpapalit ng diaper, siya rin ang nagpapainom ng gatas. Madalas ay napupuyat siya, pero hindi niya iniinda. Basta ang importante sa kaniya, ligtas at maayos si Claudette.“Killian,” tawag ni Claudette isang gabi habang nakahiga, mahina pa ang boses niya. “You don’t have to do everything. Kaya ko na ‘to. Ako naman.”“Love, please,” mahinang sagot ni Killian habang binubuhat ang isa sa kambal. “Magpahinga ka muna. Hindi pa fully healed ‘yung sugat mo. I don’t want you to risk anything.”“Pero para kang zombie na hindi natutulog,” pilit ni Claudette, nakatingin sa kaniya. “You