All Chapters of Unholy Nights With My Billionaire Boss (SSPG): Chapter 71 - Chapter 80

Kagigising lang ni Larkin nang mag-ring ang cellphone niya. Nakasalampak pa siya sa kama, hindi pa man lang nag-aalmusal, pero ramdam na niya ang tensyon sa boses ng tumawag.“Sir!” halos pasigaw na sabi ng personal assistant niyang si Marco. “Tinanggal na po lahat ng gamit n’yo sa opisina! Naka-box na po lahat, tapos pinalitan ng gamit ni Mr. Killian.”“Anong—ano’ng sinabi mo?” mabilis niyang sagot habang bumabangon. “Sino ang nag-utos niyan?”“Sir, ang sabi po ng admin, approved daw ng board. Effective today daw po ang reinstatement ni Mr. Killian as President of Nicolaj Group.”“Bullshit!” sigaw ni Larkin habang hinahagis ang kumot sa gilid. “Walang karapatan ‘yung mga ‘yon na alisin ako! Ako pa rin ang acting president!”“Sir, may utos po ‘yung legal department na temporary suspension n’yo habang ongoing ang audit.”“Suspension my ass!” galit na sabi niya. “Bantayan mo ‘yang opisina! Wala dapat gagalaw ng kahit ano. Pupunta ako ngayon.”“Pero Sir—”Pinutol niya ang tawag at mabili

Nakatayo sa hallway ng condominium ni Larkin ang limang tao mula sa team ni Killian—two security operatives, isang forensic accountant, si Atty. Mendoza, at si Mr. Romano. Tahimik silang pumihit ng susi at dahan-dahang binuksan ang pinto. Wala nang tao sa loob; alam nilang umalis si Larkin bigla.Pagpasok nila, agad nilang nakita ang kahon sa ilalim ng kama. Maliit lang ang liwanag ng lamp pero kitang-kita ang bundok ng cash na naka-plastic wrap. May mga enveloped checks, relo, at ilang malalaking alahas. May mga hard drives din sa drawer at mga dokumento na may pirma ng mga tao sa kompanya.“Secure everything,” maikli ang utos ng security head, si Ramos. “Huwag hawakan nang hindi naka-gloves. Kailangan chain of custody natin solid.”Kumuha si Atty. Mendoza ng evidence bags. “Kunin natin ang lahat at i-document. Photos, video, inventory list. Kakailanganin natin ito sa forfeiture petition at criminal complaint.”Lumuhod ang forensic accountant, si Ms. Reyes, at sinuri ang mga serial n

Nang araw ng press conference ni Larkin, ramdam na ramdam niya ang kaba sa dibdib. Nakasuot siya ng dark suit, maayos ang buhok, at kumakapit sa podium na parang iyon lang ang huling bagay na kayang hawakan niya sa mundo. Plano niyang sirain ang reputasyon ni Killian, ipakita sa media at sa publiko na siya ang biktima, at pinilit siyang pababain sa kanyang posisyon sa Nicolaj Group.Habang nakapila ang media at mga reporters sa harap, nag-check siya ng notes niya. “Okay… calm down. Kaya mo ‘to. Isalpak mo lahat ng galit mo, Larkin,” bulong niya sa sarili.Ngunit nang pumasok siya sa conference room, napahinto siya. Naramdaman niya ang init ng titig ng mga tao. Lahat ng tao sa loob—ang board members, investors, at maging mga empleyado ng Nicolaj Group ay nakatayo at nakatingin sa kaniya. Ang ilan ay may hawak na mga dokumento.“Mr. Trump,” sigaw ng isa sa mga investors, “bakit mo inabuso ang kompanya? Bakit mo ginamit ang pondo para sa sarili mong kapakanan? Pera namin ito!”Nagulat si

Maaga pa lang, nasa opisina na si Killian kasama si Claudette. Sa harap nila ay nakalatag ang mga business reports, financial forecasts, at mga proposal para sa relaunch ng mga negosyo ng Nicolaj Group. Tahimik muna silang dalawa habang parehong seryoso sa pagbabasa ng mga dokumento.“Wifey,” sabi ni Killian habang nakatingin sa laptop. “Lahat ng branches ng Nicolaj Supermarket, halos sarado na. Kailangan nating i-check kung alin ang may potential pa to reopen. Sayang naman ‘yung mga locations na maganda ang standing noon.”Tumango si Claudette habang nakatingin sa listahan ng mga branches. “Ito, ‘yung sa Quezon City at Makati. Dati mataas ang sales diyan. Pwede natin silang unahin. Pero kailangan ng bagong strategy. Baka pwedeng i-partner sa mga local farmers para mas mura ang goods.”Ngumiti si Killian, impressed. “That’s a good idea. Gusto ko ‘yan. Organic produce, direct from farmers—maganda ‘yan for marketing. We can rebrand Nicolaj Supermarket as something more community-focused

Naglalakad si Larkin sa makipot na eskinita, pawis na pawis at halatang puyat. Bitbit niya ang lumang bag na puno ng mga damit. Halos isang linggo na siyang palipat-lipat ng tinutuluyan para lang makaiwas sa mga taong may utang siya. Kahit sa mga motel, hindi na siya makapagtago nang matagal. Mabilis kumalat ang balita — hinahanap siya ng mga loan shark na dati niyang pinangakuan ng malaking tubo.Habang naglalakad, bigla niyang narinig ang sigaw mula sa malayo.“Hoy! Siya ‘yun! Si Larkin Trump!”Nataranta siya at agad tumakbo. Mabilis ang tibok ng puso niya habang naririnig ang mga yabag ng mga taong humahabol. Pagliko niya sa kanto, napasok siya sa isang bakanteng gusali. Humihingal siyang umupo sa sahig, hawak ang dibdib.“Damn it... dahil ‘to kay Killian!” bulong niya, galit na galit. “Kung hindi lang siya bumalik sa Pilipinas, ako pa rin sana ang namumuno sa Nicolaj Group. Ako dapat ‘yung nasa TV, ako dapat ‘yung pinupuri ng lahat!”Habang nagsasalita siya mag-isa, sumilip sa pin