All Chapters of คนหัวใจเถื่อน: Chapter 31 - Chapter 40

“นพดลจะขอมากินข้าวด้วย พุดกรองกับน้ำอบว่ายังไง” การันต์บอกทั้งสองคนเมื่อซื้อของเสร็จ แล้วแวะที่ร้านอาหารแถวคอนโดพุดกรองกับน้ำอบมองหน้ากัน “พี่การันต์มีเบอร์พี่นพเหรอคะ น้ำอบยังไม่มีเลย”“มีครับ ตกลงไม่มีใครขัดนะ พี่จะได้บอกเขา”ไม่นานพพดลก็เดินทางมาถึง ไม่ใช่ซิ เหมือนเขามารออยู่แล้วต่างหาก การันต์ไลน์ไปไม่ถึง 10นาที เขาก็มาปรากฎตัวอยู่หน้าร้านแล้ว“สวัสดีครับพี่การันต์ สวัสดีครับทุกคน”“สวัสดีค่ะพี่นพ แหม เหมือนว่าอยู่แถวนี้นะคะ มาเร็วจัง” น้ำอบยกมือไหว้ทักทาย“สวัสดีค่ะพี่นพ” พุดกรองยกมือไหว้เกือบพร้อมกับน้ำอบ“แหม..น้ำอบก็ อย่าแซวพี่เลย พี่ก็ไม่รู้จะไปไหน งานพี่เสร็จหมดแล้ว รอแค่กลับบ้าน กินอะไรกันดีครับ สั่งเลย ผมพร้อมมาก หิวข้าว ““สาวๆ พี่ขออนุญาตดื่มกับนพหน่อยนะ ไม่เยอะหรอก” การันต์หันมาที่สองสาว“ตามสบายค่ะ” ทั้งน้ำอบและพุดกรองตอบพร้อมกันเหมือนเดิมการันต์กับพภดลพูดคุยกันถูกคอมาก หมดเบียร์ไปหลายขวด ดีที่อยู่ใกล้คอนโด ขับรถไม่ไกลมาก ทั้งหมดแยกย้ายกันเวลาสี่ทุ่มตรงพอดี“น้ำอบอาบน้ำเสร็จแล้วอย่าเพิ่งนอ

“น้ำอบ พุดกรอง พี่บอกนพแล้วนะว่า เราจะกลับบ้านกันพรุ่งนี้ วันนี้ไม่น่าจะทัน ถ้ากลับถึงบ้านคงดึก เดี๋ยวเขาจะตามมาดูระนาดด้วย เห็นว่าอยากได้ขลุ่ยกับซอ” การันต์บอกสองสาว สรุปว่าร้านที่สองสาวดูไว้ น้ำอบกับพุดกรองไม่ถูกใจ น้ำอบชอบผืนระนาดจำปา หญิงสาวชอบเป็นการส่วนตัว พุดกรองผู้ไม่รู้รายละเอียดมากนัก ต้องตามใจน้ำอบ“พี่การันต์คะ น้ำอบรบกวนพาไปอีกร้านได้ไหมคะ เจ้าของร้านเขาแนะนำมา น้ำอบอยากไปดู เห็นว่ามีเยอะมาก แต่ค่อนข้างไกลมาก พี่นพไม่ลำบากนะคะ น้ำอบอยากได้แบบดีๆ ไปเลย ต้องลองเล่นดูค่ะ ที่นี่มีให้ลองไม่มากนัก”“ได้ครับ ไปกันเลย น้ำอบคอยบอกทางพี่ล่ะกัน ไหนๆ วันนี้ก็ทั้งวันแล้ว พิ่ยินดีบริการทุกอย่างเต็มที่เลย”เวลาเขาใจดี และยิ้มตลอด ก็น่ารักดี แต่ก็ขัดกับท่าทางที่น่ากลัวของเขา แต่เธอชอบแบบนี้ ไม่ต้องเสียงดัง ไม่ต้องดุ ไม่เห็นยากเลย ชอบทำหน้าดุอยู่เรื่อย แต่ก็ต้องรอดูว่าเขาจะใจเย็นได้แค่ไหน กลัวแต่จะดีแตก“น้ำอบเพิ่งรู้ว่าพี่นพก็ชอบดนตรีไทย ต่างกับวุฒิเลยนะคะ รายนั้นชอบกีฬา”“พี่ชอบมาตั้งแต่เด็กแล้ว ท

คืนนี้แสงจันทร์ส่องสว่างมาก ทำให้มองเห็นหลังคาบ้านเรือนที่ไกลลิบออกไป แต่ถึงไกลขนาดไหน ก็ยังคงมองเห็น เพราะแสงจันทร์สว่างมากจริงๆ สองข้างทางที่เต็มไปด้วยต้นกล้วยเริ่มที่แก่แล้ว บางต้นออกลูก เครือใหญ่ เห็นได้ว่าพื้นดินแถวนี้คงอุดมสมบูรณ์มาก เหมือนกล้วยในสวนของปู่ ลำต้นสมบูรณ์งาม เครือใหญ่ ทำให้หวีกล้วยใหญ่ ลูกกล้วยก็สวย หอมหวานอร่อย เธอชอบกล้วยน้ำว้า แปลกขณะที่เดินผ่าน ที่ผ่าน ทุกครั้งที่มาเธอจะรู้สึกว่าเดินปกติ แต่ตอนนี้เหมือนว่าไม่ต้องก้าวขาเลย ร่างเธอก็ลอยผ่านเหล่ากอกลัวยนั้นไปจนกระทั่งถึงประูทางเข้าวัด จนก้าวข้ามเขาไปในบริเวณโบสถ์ อย่างง่ายดายหญิงสาวก้มลงกราบพระประธานองค์ใหญ่ วันนี้เธอเตรียมดอกไม้ ธูป เทียน มาไหว้พระด้วย ยังไม่เห็นว่ามีใครมา เพราะกระถางธุปตรงหน้า ยังไม่เห็นว่ามีร่องรอยของการจุดธูป เธอเข้าไปจุดธูป เทียน วางดอกไม้ ก้มลงกราบองค์ประธานอีกครั้ง แล้วถอยหลังไปนั่งชิดกำแพงโบสถ์น้ำอบเปลี่ยนท่านั่งเป็นขัดสมาธิ เมื่อรู้สึกว่าคืนนี้คงจะไม่พบหลวงพ่อแน่ ผู้ชายกับผู้หญิงสองคนนั้นจะมาไหมนะ มาเถอะ น้ำอบเหนื่อย น้ำอบจะไม่มาที่นี่แล้ว ถ้าจิตเราถึงกันจริง ขอให้มาด้วย

............หลังอาหารเย็นของบ้านสุนทรธรรม พ่อเฒ่าแม่เฒ่าเจ้าของบ้าน พักผ่อนแล้ว แต่การันต์ พุดกรอง และน้ำอบ ยังคงนั่งคุยกันต่อที่ห้องรับแขก คุยเรื่องความฝันของน้ำอบต่อทุกคนรู้ไหมคะว่า ขุนศึกคือผู้ชายคนนั้นที่น้ำอบพบเขาในโบสถ์ ส่วนสร้อยสนก็คือพุดกรอง เป็นพุดกรองจริงๆ นะคะ แต่ในฝันสร้อยสนรูปร่างเล็กบางกว่านี้มาก ชอบทำอาหาร สวยแต่เศร้า ส่วนกุสุมาทำไมกลายเป็นน้ำอบไปได้ ซึ่งนิสัยแตกต่างกันมากเลย ที่สงสัยที่สุดคือ ทำไมหลวงพ่ออยู่ทั้งในความฝันและความจริง หาคำตอบไม่ได้เลยค่ะ บางช่วงบางตอน เหมือนท่านไม่อยากให้น้ำอบรู้มากนัก เลยได้เห็นเท่าที่เล่าให้ฟัง”“ทำไมผู้ชายที่ชื่อขุนศึกมีกริชจิ๋ว ซึ่งตรงกับที่การันต์มี ทำให้น้ำอบคิดว่าเขาคือพี่การันต์ แต่เขาดูอ่อนโยนมากกว่า เสียแต่ว่าเขาไม่ยอมพูดกับน้ำอบเลยตอนพบกันในโบสถ์ แปลกนะ ในฝันกุสุมาไม่ได้ชอบขุนศึก อยากแต่จะรบอย่างเดียว แต่ขุนศึกรักกุสุมา เขาไม่รักตอบก็ไม่เป็นไร ขอให้ได้รัก เหมือนกับสร้อยสนที่รักขุนศึกมาก แต่เขากลับไม่รักตอบ แต่สร้อยสนก็พอใจ ขอแค่ได้อยู่ใกล้ๆ ไม่ได้ครอบครองก็ไม่เป็นไร แค่นั้นก็มีความสุขแล้ว น้ำอบว่าคน

การันต์ พาน้ำอบ และพุดกรอง ออกจากคอนโดแต่เช้า เขามุ่งหน้าไปร้านเพชร ที่เขาอยากซื้อให้น้ำอบและพุดกรอง “น้ำอบ กับพุดกรอง ชอบแบบไหนเลือกเลยครับ “พ่อบุญทุ่ม น้ำอบพูดเบาๆ หันไปยิ้มหวานให้เขา แค่นั้นก็ทำให้เขาใจแทบละลาย กว่าน้ำอบจะยอมมา เขาก็เหนื่อยเหมือนกัน อ้างว่าไม่อยากได้ ไม่ชอบเพชร ไม่รู้จะใส่ไปไหน ต้องให้พุดกรองช่วยพูด ถึงยอมสองสาวเลือกแหวนคนละวง ไม่ใหญ่มาก“เรียบร้อยนะครับ พุดกรองถูกใจไหม เอาอะไรอีกไหม พี่ใจปั้มนะ”“พอแล้วค่ะพี่การันต์ น้องไม่อยากได้แล้ว กลับกันเถอะค่ะ เดี๋ยวไม่ทันขึ้นเครื่อง” ทั้งสามคนตัดสินใจกลับบ้านวันนี้ เพราะปู่กับย่าไม่อยู่ ปล่อยบ้านไว้ไม่มีคนอยู่ ส่วนบ้านของเขา ยังมีแม่บ้าน พ่อบ้าน คนเก่าแก่อยู่หลายคน ไม่น่าห่วงมากนัก กรุงเทพฯ – นครศรีธรรมราช นี่มันใกล้กันจริงๆ แป๊ปเดียวก็ถึงบ้าน“เดี๋ยวแวะบ้านพี่ก่อนนะครับ พี่กับพุดกรองยังไม่ได้เตรียมเสื้อผ้าเลย อยากให้น้ำอบช่วยเก็บเสื้อผ้าให้พี่ด้วย พี่เก็บไม่ถูก” กินข้าวก่อนแล้วค่อยไปบ้านน้ำอบ นะ“ได้ค่ะได้ น้ำอบได้ยินแ