คนหัวใจเถื่อน

น้ำอบ เธอตัดสินใจถูกหรือผิดกันแน่นะ ที่เลือกเดินทางด้วยรถทัวร์ กรุงเทพฯ – นครศรีธรรมราช นี่เป็นการเดินทางไกลครั้งแรกคนเดียว ที่ใช้บริการรถทัวร์โดยสาร ถ้าขับรถไปเองคงจะสะดวกกว่านี้ แต่เมื่อเทียบราคารถทัวร์ กับราคาน้ำมันรถที่เธอขับไปเองแล้ว เธอเลือกใช้รถทัวร์ดีกว่า อีกอย่างรถคันเก่งของเธอ หญิงสาวก็ไม่แน่ใจอีกว่ามันจะวิ่งถึงนครศรีธรรมราชไหม

นางสาวกรรณญาวีร์ สุนทรธรรม หรือ น้ำอบ เธอเป็นลูกสาวคนที่สอง ของนายสนธิ และนางกาญจนา สุนทรธรรม พ่อและแม่เธอติดธุระไปบ้านพี่สาวเธอที่ภาคเหนือ เนื่องจากพี่สาวเธอกำลังจะคลอดลูก พี่เขยเธอรับราชการทหารต้องไปทำงานต่างจังหวัด ญาติทางพี่เขยไม่มีใครสะดวกที่จะมาดูแลพี่สาวเธอเลย พ่อกับแม่เลยต้องขึ้นเหนือ ไปอยู่กับพี่สาว ช่วงที่เตรียมคลอด อาจต้องอยู่จนกว่าพี่สาวเธอจะแข็งแรงดี

ส่วนน้องสุดท้อง ต้องเรียนหนังสือ ธงชัย สุนทรธรรม หรือน้ำปรุง น้องชายคนเล็ก กำลังเรียนมหาวิทยาลัย ปี 4 เทอมแรก ต้องเป็นคนเฝ้าบ้าน โชคดีที่เขาสามารถดูแลตัวเองได้ น้ำปรุงไม่ใช่คนเกเร เขาเรียนวิศวะ ส่วนพี่สาวคนโตรับราชการอยู่ที่สถานีอนามัย ที่จังหวัดน่าน พี่กัลยา หรือพี่น้ำหอม อายุมากกว่าเธอ 5 ปี พี่หอมอายุ 29 ตัวเธอ 24ปี น้องชายเธอ 22 ปี มีกันอยู่ 3 คนพี่น้อง ที่รักกันมาก แต่พี่กัลยา กับ ธงชัย เป็นลูกรักของพ่อและแม่

กรรณญาวีร์ หรือน้ำอบ หน้าตาคมเข้มแต่ผิวขาว ขาวอมชมพู เพื่อนๆ ชอบผิวของเธอมาก ส่วนมากเพื่อนๆ จะขาวเหลือง จมูกโด่ง คิ้วดกดำไม่เคยกันคิ้ว ปล่อยธรรมชาติ ฟันเรียงสวย เวลายิ้ม เธอจะกลายเป็นคนที่สวยมาก เสียแต่ว่าไม่ชอบยิ้ม ไม่ชอบแต่งหน้า แต่งตัวสบายๆ ชอบใส่ผ้าถุงเป็นชีวิตจิตใจ จิตใจดี บางทีก็ดีจนเกินไป เรียบง่าย ไม่ชอบยุ่งกับใคร ไม่ชอบมีเรื่อง ถ้าหากเกิดมีเรื่องขึ้นมา เธอเลือกที่จะเลี่ยง ไม่ชอบการปะทะ ชีวิตเรียบง่ายมาโดยตลอด อาจเป็นเพราะว่า เป็นลูกคนกลาง หญิงสาวมีความรู้สึกว่า พ่อกับแม่ รักเธอน้อยกว่า พี่สาวและน้องชาย เชื่อว่าทุกบ้านโดยส่วนมาก คนที่เป็นลูกคนกลาง ไม่ค่อยจะได้รับความสนใจจาก พ่อและแม่ แต่เธอก็ยอมรับมันได้ ทำตัวเงียบๆ ของเธอไป สมัยเด็ก พ่อกับแม่ซื้อของให้พี่สาวกับน้องชาย แต่บางครั้งมีลืมซื้อให้เธอ ถือเป็นเรื่องปกติ เพราะเธอเงียบ ไม่เรียกร้อง น้ำอบไม่เคยหวังอะไรเต็ม 100 เอาแค่ 50 ให้ได้ก็พอ หญิงสาวกลายเป็นคนขี้เกรงใจ ชอบอยู่เงียบๆ มากกว่า ตั้งใจเรียน ผลการเรียนดีมาก น้ำอบชอบทำขนมและกับข้าว เพราะมันทำให้เธอ ไม่ต้องคิดอะไรมากนัก ถึงพ่อกับแม่จะไม่ค่อยสนใจ แต่เธอก็ไม่ได้น้อยใจอะไร ตั้งใจเรียน เรียนจบก็ทำงาน ใช้ชีวิตธรรมดา เรียบง่ายของเธอไปเรื่อยๆ

สาเหตุที่เธอต้องเดินทางกระทันหันเพราะย่าของเธอ อยู่ที่นครศรีธรรมราชล้มในห้องน้ำ เข้าโรงพยาบาล อาการพ้นขีดอันตรายแล้ว แต่ช่วงที่ออกจากโรงพยาบาลมาอยู่บ้าน ต้องลำบากแน่ๆ เพราะคนแก่อยู่บ้านกันแค่ 2 คน พ่อแม่พี่สาวเธอ เลยขอร้องให้น้ำอบ ลงไปช่วยดูแลย่ากับปู่ที่นครศรีธรรมราช โชคดีที่เธอเพิ่งลาออกจากงานประจำ พักผ่อนอยู่บ้านได้ยังไม่ถึงสองสัปดาห์ ก็ต้องได้เดินทางไกล

ญาติของพ่อก็แทบไม่มีเลย ลุงคนโตอยู่เมืองนอก ป้าคนที่สอง อยู่ใต้สุดที่ปัตตานี ไม่มีใครว่างพอที่จะไปดูแลย่าได้ ทุกคนลงความเห็นว่า น้ำอบ เหมาะสมที่สุด

หญิงสาวว่างงาน เธอกำลังมองหางานใหม่ แต่อยากอยู่ต่างจังหวัดมากกว่า เธอเป็นคนกรุงเทพฯ แต่ไม่ชอบกรุงเทพฯ เลย มันวุ่นวายน่าดู ครอบครัวเธอคุยกันว่า อยากจะหาที่ดินสักผืนที่ต่างจังหวัด ปลูกบ้าน ทุกคนตกลงกันว่าจะขายบ้านที่กรุงเทพฯ และอพยพไปอยู่ต่างจังหวัดกันทั้งหมด แต่ยังไม่ทันได้หา ย่าก็มาล้มเจ็บเสียก่อน

นี่คือเหตุผล ว่าทำไม เธอถึงต้องเดินทางไปนครศรีธรรมราชคนเดียว ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอเดินทางแบบนี้ น้ำอบชอบไปไหนมาไหนคนเดียว เธอไม่ชอบไปเป็นหมู่คณะหลายคน มันน่ารำคาญ รอเธอรอฉัน ไม่คล่องตัวเลย สู้ไปคนเดียวดีกว่า หญิงสาวคิดไว้แล้วว่า พ่อกับแม่คงต้องไปอยู่กับพี่สาว นานแน่ๆ หรือไม่แน่อาจดูที่ทางที่จังหวัดน่านเลย ช่างเถอะจะยังไงก็แล้วแต่พ่อกับแม่ล่ะกัน

บ้านเธอกับสถานีขนส่งสายใต้ห่างไกลกันพอสมควร น้ำอบใช้บริการแท็กซี่ โชคดีที่วันนี้คนไม่เยอะ อาจเป็นเพราะว่าไม่ใช่หน้าเทศกาล แต่รถก็ยังเยอะเหมือนเดิม น้ำอบใส่เสื้อยีนส์แขนยาว กางเกงยีนส์ขายาว รองเท้าผ้าใบ กระเป๋าเดินทางใบใหญ่หนึ่งใบ เป้ใส่เสื้อผ้าและของจิปาถะอีกหนึ่งใบ

คนที่เคยอิสระในการเดินทาง ใช้รถส่วนตัวเป็นหลัก พอมาใช้รถโดยสาร และเป็นระยะทางยาวไกลแบบนี้ ทำให้อึดอัดพอสมควร แต่จะทำไงได้ คิดไปก็เท่านั้น ปวดหัวเปล่าๆ สู้ไม่คิดดีกว่า

ที่สำคัญไม่ใช่ว่าเพราะเธอตกงาน และเหมาะสมกว่าคนอื่น ที่ต้องไปดูแลย่า มีอีกสาเหตุคือ น้ำอบเพิ่งจับได้ว่า เพื่อนชายที่คบหาดูใจกันมาตั้ง 2 ปี แอบไปจีบเด็กรุ่นน้อง ที่ทำงานด้วยกัน แต่ก็นั่นแหละ เธอจะเพิ่งเริ่มมีความรู้สึกดีๆ ให้กับเขา ไม่ยากที่จะถอยออกมา เธอยังไม่ได้รักเขา แค่ชอบๆ ถอยออกมาโดยที่อีกฝ่ายยังไม่รู้ตัว แต่เธอมีหลักฐานครบทุกอย่าง สามารถที่จะใช้อ้างได้ว่าเขาผิด เขาไปมีผู้หญิงอื่น ไว้ถึงบ้านย่าก่อนล่ะกันค่อยโทรบอกเลิกเขา

นานหลายปีมากแล้วที่น้ำอบไม่ได้ใช้บริการรถทัวร์ สมัยเป็นเด็ก พ่อกับแม่เคยพาลงไปบ้านย่าบ่อย แต่พอโตมาหน่อย พ่อกับแม่แก่แล้ว ไม่ค่อยสะดวกสบายเท่ากับตอนที่เป็นหนุ่มสาว หลังๆ พ่อกับแม่ก็ใช้บริการของเครื่องบิน เร็ว นั่งไม่นานแป๊ปเดียวก็ถึงแล้ว พ่อกับแม่สั่งนักสั่งหนาห้าม ขับรถไปเอง ให้ไปรถทัวร์ ช่างเถอะ ยังไงก็ได้ ถึงเหมือนกัน ดีเหมือนกัน มันอาจดีกว่าที่คิดไว้ก็ได้ และดีที่สุดคือเงินในกระเป๋าไม่ไหลออกมาก

กว่าที่น้ำอบจะฝ่าฝันกับรถติดมาถึงสถานีรถไฟสายใต้ได้ ก็เล่นเอาเหนื่อยเหมือนกัน วันนี้รถติดมากๆ พอลงจากแท็กซี่ได้ หญิงสาวรีบไปยังสถานที่รถจอด อีกสิบนาที ยังพอมีเวลา เธอลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ พนักงานประจำรถ รับไปจัดเก็บให้ น้ำอบรีบขึ้นรถ ที่นั่งของเธออยูระหว่างตอนกลางของรถ ภายในรถผู้โดยสารนั่งกันเกือบเต็มแล้ว น่าจะเหลืออีกไม่กี่คน ก็จะได้เวลารถออก หญิงสาวเดินหาเลขที่นั่งของตัวเอง การเดินทางของเธอได้เริ่มขึ้นอีกครั้ง หลังจากที่ห่างหายไปนาน