Semua Bab คนหัวใจเถื่อน: Bab 21 - Bab 30

ภาพที่เห็นตรงหน้า ทำให้พุดกรองหยุดชะงัก ดีที่พี่ชายเธอหันหลังให้ประตู หญิงสาวไม่ลืมที่จะยกมือถือถ่ายรูปและวีดีโอเก็บไว้ เธอรู้สึกว่ามันเป็นภาพที่ดีมากๆ“มาแล้วค่ะ น้ำอบตื่นแล้วเหรอ พุดกรองส่งเสียงมาก่อนตัว หิวไหม ข้าวต้มอร่อยๆ มาแล้ว”“ได้อะไรมาบ้างพุดกรอง” การันต์หันมามองน้องสาว เขาเริ่มหิวแล้ว เมื่อเช้าสองพี่น้องยังไม่ได้กินข้าวเช้าเลย คิดว่าจะไปกินที่บ้านน้ำอบ กลับกลายเป็นว่าต้องพาน้ำอบมาโรงพยาบาล“นี่ค่ะของพี่การันต์ กินได้เลยนะคะ กำลังร้อนๆ เลย “หญิงสาวส่งข้าวกล่องที่ซื้อมาจากร้านอาหารเพื่อสุขภาพในโรงพยาบาล “แล้วนี่กาแฟค่ะ เดี๋ยวพุดค่อยกินก็ได้ ขอป้อนข้าวต้มน้ำอบก่อน”“น้ำอบลุกนั่งไหวไหม เดี๋ยวพุดปรับเตียงให้นะ กินข้าวแล้วเดี๋ยวจะได้กินยาหลังอาหาร”คนป่วยดูท่าทางยังไม่ดี ไข้หวัดใหญ่ เป็นอะไรที่ทรมานมาก ปวดเนื้อปวดตัว ปวดกระดูกไปหมดทั้งตัว“ปู่กับย่า” น้ำอบพูดได้แค่นั้น แทบจะไม่มีแรง“น้ำอบไม่ต้องห่วงนะ ปู่กับย่าสบายดี พี่การันต์ให้คนที่บ้านไปอยู่เป็นเพื

ทุกคนตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น พุดกรองขยับไปอยู่ข้างหลังการันต์ทันที เกิดอะไรขึ้นกันแน่ แล้วหลวงพ่อมาได้ยังไง แม่เธอยังไม่ได้ไปวัดนี่นา ยังไม่ได้บอกใครเลย มีรู้เรื่องน้ำอบกันแค่ บ้านเธอ กับบ้านน้ำอบแค่นั้นเอง หลวงพ่อมาองค์เดียวด้วย ท่านมาได้ยังไง แล้วท่านรู้ได้ยังไง“เอาล่ะ อาตมาจะกลับวัดก่อนนะ หมดหน้าที่แล้ว ไปก่อน ไม่ต้องส่ง” สิ้นคำของหลวงพ่อ ท่านก็เปิดประตูเดินออกไปจากห้องคนป่วยทุกคนหันมามองหน้ากัน ต่างนิ่งเงียบ ไม่มีใครพูดอะไรออกมา“ขอโทษนะคะ คุณหมอมาตรวจตามปกติคะ” พยาบาลเปิดประตูห้อง เดินนำหน้าคุณหมอเข้ามา“อาการของคนป่วยโดยรวม ทุกอย่างดีขึ้นเรื่อยๆ นะครับ รอแค่ให้คนป่วยตื่น พักรักษาตัวอีกไม่กี่วัน ก็กลับบ้านได้ ยังไงหมอจะแจ้งญาติให้ทราบอีกทีนะครับ”ทุกคนขอบคุณคุณหมอแทบจะพร้อมกัน"คืนนี้ใครเฝ้าน้ำอบล่ะลูก พุดกรองใช่ไหม" นายเก่งกาจหันไปหาบุตรสาว"ใช่ค่ะพ่อ พุดกลับบ้านไปเอาเสื้อผ้ามาแล้ว พี่การันต์จะอยู่เป็นเพื่อน พุดไม่กล้าอยู่คนเดียว เผื่อเกิดอะไรฉุกเฉิน กลัวทำอะไรไม่ถูกค่ะ"“ปู่กับย

คุณเมื่อวานผมโทรหาพ่อ ได้ข่าวว่าน้ำอบไม่ค่อยสบาย นอนอยู่โรงพยาบาล แต่วันนี้บอกว่าสบายดีแล้ว แค่เป็นไข้หวัดใหญ่เฉยๆ” นายสนธิ บอกกับภรรยา ที่กำลังนั่งพับผ้าอ้อมให้หลานชายคนแรกของนาง อย่างสบายใจ“ปู่กับย่าเขาดูแลกันดีจะตาย ไม่ต้องห่วงหรอกคุณ ไข้หวัดใหญ่เฉยๆ เดี๋ยวก็หาย” ปู่กับย่าเขาก็ดูแลประคบประหงมกัน ดีกว่าเราเสียอีก จะห่วงอะรไรเขา นางกาญจนา ตอบกลับสามีเบาๆ เพราะกลัวว่าหลานน้อยจะตื่น“น้ำอบไปอยู่กับพ่อ กับแม่ก็ดีแล้ว จะได้มีคนดูแลปู่กับย่า ผมว่าให้ลูกอยู่ที่นั่นเลยก็ดีนะ รึคุณว่าไง มีปัญหาอะไรไหม” นายสนธิ เป็นสามีที่ดีมาก ไม่ว่าจะทำอะไรก็ตาม เขาจะต้องบอกภรรยาก่อนเสมอ และถ้าภรรยาเห็นดีเห็นงาม เขาก็ตามนั้น ไม่เคยขัด“โอ้ย..ฉันไม่มีปัญหาอะไรหรอก ดีซะอีก พ่อกับแม่คุณจะได้มีคนดูแล น้ำอบก็มีฝีมือ กับข้าวกับปลา ได้ ให้อยู่ที่โน้นแหละดีแล้ว เขาก็ชอบแบบนั้นอยู่แล้วนี่ ไม่ชอบกรุงเทพฯ นักหรอก บ้านที่กรุงเทพฯ ก็ให้ตาปรุงอยู่ไป แบบนี้แหละดีแล้ว” นางกาญจนาเอ่ยขึ้น“แต่ยังไงเดี๋ยวฉันจะโทรคุยกับน้ำอบเองล่ะกัน เดี๋ยวจะน้อยใจว่า พ่อกับแม่ ไม่สนใจ”“เออ...คุณ ฉันว่าเราหาซื้อที่ดินแถวนี้ดีไหม อย่างน้อยก็ไ

“พี่การันต์ ทำยังไงดีคะ น้ำอบยังไม่ตื่นเลย ปลุกดีไหม จะได้เวลากินข้าวเย็นแล้ว” พุดกรองหันไปถามพี่ชาย น้ำอบนอนตั้งแต่คุยกับเธอ จนหมอมาถอดน้ำเกลือให้ น้ำอบก็ยังไม่ตื่น“ปลุกเลย พุดกรองก็เตรียมของได้เลยนะ พรุ่งนี้พี่ว่าสายๆ น่าจะกลับบ้านได้”“พี่คะ ตอนที่พี่หลับ น้ำอบคุยกับน้อง มีงานด่วนที่น้ำอบต้องรีบเข้ากรุงเทพฯ วานให้น้องจองตั๋วเครื่องบินให้ขาไปอย่างเดียว ทำงานเสร็จก็จะขนเอกสาร และจะเอารถมาใช้ที่นี่ด้วย น้ำอบจะขับมาเอง ถ้าน้ำอบไม่กลับกรุงเทพฯ ทำงานไม่ทันแน่ๆ “พุดกรองเล่าเรื่องที่คุยกับน้ำอบให้ การันต์ฟังอีกครั้ง เธอเข้าใจว่าพี่ชายหลับ ตอนที่คุยกับน้ำอบ“แล้วงานบัญชีของเรา ใครเป็นคนทำ”“น้องที่ร้านทำให้ค่ะ พุดตรวจอีกทีเซ็นแล้วก็นำส่งสรรพากรเลยค่ะ”“แล้วจะไปยังไงคนเดียว เดินทางไหวเหรอ งานที่ทำเห็นบอกว่ามีตั้งหลายบริษัท ห้างหุ้นส่วนอีก จะทำทันไหมล่ะนั่น”ปากเขาก็พูดกับพุดกรอง แต่สายตาก็มองไปที่คนที่นอนบนเตียง เรื่องเยอะจริงๆ“อย่าเพิ่งจอง ไว้ส่งเขากลับบ้านก่อน ค่อยคุยกับปู่ย่าอีกที เขาจะให้หลานเขาไปไหม”“ก็ได้ค่ะ งั้นพุดจะยังไม่จอง ไว้พาน้ำอบกลับบ้านก่อน”พุดกรองปลุกน้ำอบกินข้าวเย็น หญิ

“น้ำอบๆ ตื่นเถอะ เช้าแล้ว พุดอาบน้ำก่อนนะ แล้วเดี๋ยวน้ำอบค่อยอาบ เผื่อพี่การันต์มารับแต่เช้า พุดต้องแวะไปเก็บเสื้อผ้าที่บ้านด้วย” พุดกรองรีบลุกไปอาบน้ำ เพราะถ้าพี่ชายเธอมา ขืนช้า เขาจะรำคาญ พี่การันต์ไม่ชอบอะไรที่ช้าๆอ้าว....น้ำอบ ยังไม่ตื่นเหรอ นี่พุดอาบน้ำเสร็จแล้วนะ พุดกรองมองคนที่นอนบนเตียง นิ่งอีกแล้ว น้ำอบ ไม่เอานะ พุดไม่ชอบแบบนี้ ตื่นเถอะ จะได้เวลาพี่การันต์มารับแล้ว พุดกรองเริ่มรู้สึกว่าไม่ปกติอีกแล้ว รีบเข้าไปเขย่าตัวน้ำอบ“น้ำอบ ๆ ตื่นๆ ไม่เอานะ พุดไม่ชอบแบบนี้ ตื่นเถอะ" เงียบสนิท น้ำอบยังคงนอนนิ่ง หายใจสม่ำเสมอ"อย่าบอกนะว่าจะไม่ยอมตื่น” พุดกรองไม่รอ รีบออกไปหาปู่กับย่าข้างนอก“ปู่คะ ย่าคะ น้ำอบไม่ยอมตื่นอีกแล้วค่ะ พุดปลุกนานเกือบสามสิบนาทีแล้ว ไม่กระดิกตัวเลย ทำยังไงดีคะ พุดไม่รู้จะเรียกยังไงแล้ว ปู่ช่วยไปดูทีเถอะค่ะ” พุดกลัวเป็นเหมือนตอนที่อยู่โรงพยาบาลสองสามีภรรยา มองหน้ากัน ไม่มีใครพูดอะไร “เดี๋ยวปู่ไปดูเอง ย่าไม่ต้องเข้าไปหรอก เดินลำบาก”พุดกรองหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาการันต์ทันทีชายชราเดินเข้าห้องนอนของน้ำอบ ร่างหลานสาวเขาที่นอนอยู่บนเตียงนั่น เหมือนคนนอนหลับทั่วไป