Hiding My Sons From My Heartless Husband のすべてのチャプター: チャプター 141 - チャプター 150

SECRET REVEALED WARNING: R-18 "K-Keiler...ah!" hirap kong tawag sa pangalan niya. Ramdam ko ang pagdiin ng mga kuko ko mula sa likuran niya pero parang wala siyang nararamdaman doon. "Fuck...Agatha! Shit!" ungol niya habang hirap na hirap gumalaw sa ibabaw ko. "Baby, tell me you're good, tell me you're not hurt." "N-No, I'm not," hinihingal ko sagot. "Good," sagot niya at bumilis pagulos niya sa loob ko. "Oh! Ah! Ah! Keiler!" "Yes, baby! Yes! Fuck! You're so fucking tight―G*d have mercy on me!" sigaw niya. Halos magkapalit na kami ng mukha dahil sa sobrang lapit namin sa isa't isa. Lumayo siya sa akin at itinaas ang mga hinata ko. Ramdam ko ang pagkalalaki niya sa loob ng tyan ko. Parang punong puno ang sikmura ko tuwing gumagalaw siya sa loob. Mas lalo pang napuno ng ungol namin ang kwarto nang pagpalitin niya ang pwesto namin. "Yes, baby! Ride on me! Ride my fucking d*ck." Dahil sa mga sinasabi niya ay mas lalong nagiinit ang katawan ko kaya naman mas lalo kong binilisa

POSITIVE Nang magising ako ay natagpuan ko ang sarili ko na nakahiga sa sarili kong kama. Dahan-dahan akong napaupo mula sa pagkakahiga pero agad rin akong napadaing nang makaramdam ako ng pagkahilo. "Aga, you're awake. Oh god, are you feeling well na ba? I was so worried about you," salubong ni Ate Hiraya sakin na kakapasok lang ng kwarto ko. "Ayos lang po ako, Ate. Hindi ko lang maalala kung anong nangyari," saad ko rito. "I don't know either, but you passed out earlier. Pag pasok ko dito sa kwarto mo naka higa kana sa sahig. Pero chineck ka naman ni Khairro at ni Keizer, and sabi nila ay ayos ka lang naman daw kaya hindi ka na namin dinala sa hospital," nag aalalang paliwanag niya sa akin. I remember now. "I think your body is just tired. Ilang linggo ka ng walang maayos na tulog at kain, so please take care of yourself." "Sorry, Ate, kung pinagalala ko pa kayo," sagot ko rito. "No worries, dear, pero kung pwede sana ay ki-cancel mo muna ang byahe mo papuntang Manila. Your

SACRIFICE "Your fucking what?! Pregnant? Pumunta ka ba dito para sabihin sakin na nabuntis ka ni Keiler ha!?" galit niyang tanong pero sunod-sunod ang naging pagtulo ng luha niya."N-Navia, no...""O baka naman si Keiler talaga ang pinunta mo dito ha? You want to tell him that he got you pregnant?" sigaw niya at hinatak ako patayo. "Go! Puntahan mo siya! Tell him you're carrying his bastard child—""Navia!" rinig kong tawag sa kanya ng isang pamilyar na boses. "What's happening here?" tanong nito bago na punta ang tingin niya sakin. "...Agatha...""Mag sama kayong dalawa!" galit niyang sigaw bago sumakay sa sariling sasakyan at umalis."You have bruises and scratches...what happened?" nag-aalalang tanong ni Keiler. Hahawakan niya na sana ako nang umiwas ako sa kanya."Ayos lang ako," saad ko bago kunin ang gamit ko na nagkalat sa kalsada."You don't look okay. Come with me. I will bring you to the hospital," ika niya pero umiling lang ako dito."Ayos lang," sabi ko. "Sundan mo na lan

BETRAYAL "Dito na lang po manong," saad ko sa taxi driver ng makarating kami sa loob ng subdivision nila Navia. Matapos kasi nang pangyayari sa parke kanina ay mukhang alam ko na ang magiging desisyon ko patungkol sa sinabi ni Navia. Agad akong nag-doorbell sa gate nila kaya pinagbuksan ako ng maid. "Anyan po ba sila Kuya Elliot?" tanong ko rito. "Wala po, nasa hospital sila―pinaturukan si Baby Andrèi," tukoy niya sa nakababatang kapatid ni Navia. "Ganun ba? Eh si Navia po? Nasaan?" "Nasa loob po, nanoood sa ng cine," aniya. "Salamat, puntahan ko lang," paalam ko sa kanya. Umakyat ako papuntang second floor ng bahay nila at nakita ko si Navia sa loob ng sinehan—nanonood ng drama. "Navia," tawag ko sa kanya. "What?" tamad niyang tanong habang nasa screen pa rin ang tingin. Naglakad ako papunta sa kanya at umupo sa tabi niya. "Hmm," ako at inabot ang papel sa kanya. "What is this?" irita niyang tanong at kinuha ang papel sakin. Binuksan niya naman iyon at napan

FRESH START7 years later"Wala ka ba talagang balak umuwi ng Pilipinas? I mean, you already finished your master's degree, so I don't see any reason why you should stay here longer," tanong ni Kio sakin habang busy naman ako sa pagkalikot sa laptop ko."Kio, we talk about this naman diba?" tamad na sagot ko sa kanya."That you will take a doctoral degree? Mag-aaral ka na lang ba dito buong buhay mo? Ate, ang daming hospital ang naghihintay sayo, lalo na yung family hospital natin—I'm not saying naman na hindi maganda ang hospitals here for job opportunities, pero kasi iba kung nasa Pilipinas ako. Our family is there—they badly want to see you, and you've been staying for 7 straight years. Baka naman gusto mo silang uwian," mahaba niyang saad. Napakamot na lang ako sa ulo dahil may point naman ang sinabi niya."Okay, let's have a deal," saad ko at hinarap siya. "If I fail my doctorate degree exam, uuwi ako ng Pilipinas for good, pero if I pass the exam, you will stop asking me about th