Hiding My Sons From My Heartless Husband のすべてのチャプター: チャプター 151 - チャプター 160

UNEXPECTED VISITOR "Please, I'm begging you, lower your voice—baka may makarinig satin," saad niya at napahilot na lang sa sariling sentido. Napatakip na lang ako ng bibig matapos ang sinabi niya. Pano ko ba naman kasi pipigilan ang sarili ko kung ganun ang mga maririnig ko sa kanya? "P-Paano naman na buntis ni Kheimer si Ruby? Hindi ba't—Wait! Oh my gosh! Hindi ba't sabi mo ay nabuntis siya 3 years ago? It means she's only 17!" gulat kong sabi sa kanya habang pilit na binababaan ang boses, pero hindi ko talaga iyon makontrol. "Nagulat ka pa, bata ka rin naman nung nabuntis ka," saad niya. Napamaang naman ako sa sinabi niya. "Excuse me! At least hindi na ako minor! At tsaka hindi iyon ang importante dito! Paano niyo na itago yung bata kung hindi pa alam ng mga magulang niyo? At bakit hindi naman nila pwedeng malaman? For sure magagalit sila pero alam kong tatanggapin pa rin naman nila kahit anong mangyari," sunod sunod kong tanong sa kanya. "Ang dami mong tanong," aniya at napaka

POSSESSIVE "Did you forget that she has a crustacean allergy? Her skin will swell the moment you put her in water," saad niya na kinagulat ng dalawa. Kahit ako rin ay nagulat rin dahil nakalimutan ko na may ganoon akong kondisyon sa katawan. "Ahm," basag ko sa katahimikan. "Ayos lang siguro, wala namang crab at shellfish sa tubig," sagot ko rito. "Yes, but there's a fisherman harvesting mussels there," saad niya at tinuro ang mabatong gilid sa dagat—hindi kalayuan samin. "It's better if you're not going to swim," ika niya bago kami talikuran. "Psh, why is he so masungit! Hmp!" rinig kong sabi ni Kian. "Hayaan mo na, tama naman yung sinabi niya―we're only going to put your ate Agatha in danger if we force her to go in water," sagot ni Keefer sa binata. "Wag niyo na lang iyon pansinin, bumalik na lang tayo sa cottage para kumain, mamaya na kayo maligo," aya ko sa kanilang dalawa at naglakad pabalik ng cottage. "Ano pa lang balita kay Ruby? Ayos lang ba daw si Karson?" t

YOU "A-Anong ibig mong sabihin?" takang tanong ko sa kanya. "Come here," aniya at hinawakan ang kamay ko at marahan akong hinatak papuntang dalampasigan. "Nathan is someone else's son. Hindi ko alam kung sino ang ama niya dahil hindi naman sinabi ni Navia sakin," kwento niya habang patuloy pa rin kami sa paglalakad. "Paanong nangyari yon? Hindi bat daddy ang tawag sayo ng bata?" muling tanong ko sa kanya. "Yah, ako ang tumayong ama niya. Out of guilt I took the responsibility to be her child's father. Pero kinalaunan ay napamahal na rin ako sa bata." Hindi ko naman siya nagawang sagutin dahil sa sobrang gulat. "So legally ikaw ang ama ng bata?" "No, walang process na nangyari, I insist, but she resists," aniya.'So hindi siya ang ama ng bata sa dugo o sa papel, but that won't change the fact that they've still been together for the past few years.' "Pero kayo pa rin..." ani ko at nag-iwas ng tingin sa kanya. "Hm hm, I tried to have a normal relationship with her after w

THE SECOND CHANCE WE DESERVED "Keiler, ano bang ginagawa mo?" kinakabahang tanong ko sa kanya bago ko inilibot ang paningin ko—nang hindi ko makita si Navia ay napunta muli ang tingin ko sa kanya. "Tumayo ka nga." "No, I'm kneeling in front of you and asking you to marry me. Hindi ako tatayo dito hanggat hindi Oo ang sagot mo," sagot niya na ikinalaki ng mata ko. "Nahihibang ka na ba? Sa tingin mo ba sasagot ako sa proposal mo? Ni wala ngang tayo," inis kong sagot sa kanya. "That's why I'm proposing right now," pagdadahilan niya. "If you're worried about Navia, I've already talked to her." Sunod sunod na lang ang naging pagiling ko dahil sa sagot niya. "L-Let's just talk privately, please," ani ko at dali-daling pumasok sa loob ng hacienda. I don't think I can talk about such a thing like this in front of our family. "Agatha," pigil niya sakin ng makapasok kami sa living room. "Keiler, hindi ganon kadali ang gusto mo, okay? Hindi ko alam kung paano ko ipapaliwanag sa'yo p

AVENGE "Ayos kana ba?" tanong ni Keiler at marahanag hinaplos ang likod ko. "Yah," nanghihinang sagot ko sa kanya. "Na-overwhelm lang siguro ako sa pagbalik ni Ligaya," saad ko at ininum ang tubig na binigay niya. "You know that I was there before Ligaya and Kio were born. Tumayo akong mga magulang nila tuwing wala si Ate Hiraya, o kaya tuwing nasa trabaho siya. Kaya nung nawala si Ligaya—parang may parte ng puso ko ang nawala rin. I feel like I lost a child. And it hurt so much. Ang hirap hanapin kung saan nanggagaling yung sakit nayon—basta masakit lang," kwento ko sa kanya habang sunod-sunod muli ang pagpatak ng luha ko. 'And that wasn't the only time I felt that. The day I lost our baby—triple ang sakit na naramdaman ko,' gusto kong isunod ang mga salitang iyon at sabihin sa kanya. Pero hindi man lang bumuka ang mga labi ko para masabi sa kanya. "You are a good mother to them, and you will be an even better mother to our future child," aniya at marahan akong hinalikan sa