Semua Bab พาล Blaming Her Sin: Bab 101 - Bab 110

ชลธิชาที่ปกติออกโรงปกป้องสามีตัวเองเสมอแต่ตอนนี้หล่อนกลับทำเหมือนไม่ได้ยินที่น้องสาวพูด กิตติทัศน์รู้ทันทีว่าคงไม่ปกติแล้ว"โถ่...โช ทำไมพูดแบบนั้นล่ะ งูฮงงูเห่าอะไรฟังดูไม่เป็นมงคลเลย""ถ้าไม่อยากให้พูดถึงงู พูดถึงนกก็ได้นะคะ นกสองหัวเป็นไง""นี่...โชกำลังว่าพี่เหรอ"กิตติทัศน์ฝืนทำเสียงแข็ง อย่างน้อยเขาก็เป็นพี่เขย น่าจะไว้หน้ากันบ้างสิ"ยังไงพี่ติก็เป็นพ่อของยัยหนูหลานของโช โชไม่ว่าอะไรพี่หรอก แล้วก็จะไม่ทำอะไรพี่ด้วย เว้นเสียแต่ว่าพี่ติทำอะไรที่จะส่งผลเสียครอบครัวของโช รู้ใช่ไหมว่าโชทำอะไรได้บ้าง"กิตติทัศน์นิ่งอึ้ง อยากจะแกล้งทำเป็นตีหน้าซื่อถามกลับว่าเธอกำลังหมายความว่าอย่างไร แต่สุดท้ายเขาก็เลือกจะเงียบไปเลยดีกว่า ขืนฝืนเถียงไปอาจจะยิ่งสร้างความไม่พอใจให้กับหญิงสาวที่เพิ่งนั่งตำแหน่งประธานบริษัทเกิดเป็นลูกคนรวยมันก็ดีอย่างนี้นี่เอง อายุยังน้อยแถมไม่มีประสบการณ์ แต่จู่ๆ ก็สามารถกระโดดข้ามหัวใครต่อใครขึ้นไปนั่งตำแหน่งสูงสุดได้เลย ไม่เหมือนเขาเกิดมายากจนต้องดิ้นรนด้วยตัวเองมาตลอดวูบนั้นกิตติทัศน์สงสารตัวเองเหลือเกิน อุตส่าห์วางเดิมพันก็ยังจะแทงข้างผิดครั้งแล้วครั้งเล่า ไม่น่าเล

"แม่? แม่ผมน่ะหรือ" อธิปถามย้ำ ตอนที่อรรถโทรหาลูกชายด้วยตัวเองเพื่อบอกว่าอาหารมื้อค่ำวันนี้มีใครอยากกินข้าวด้วย"อืม ก็แม่ลูกนั่นแหละ พ่อก็ตกใจนิดหน่อย ไม่ได้ติดต่อแม่เขามานานมากแล้ว...""ผมก็เหมือนกัน"อธิปตอบกลับไป ความรู้สึกเขาเหมือนมีคนรู้จักสักคนของบิดาแวะเวียนมาทักทาย ไม่ได้มีความหมายอะไรมากไปกว่านั้นแม่ผู้ให้กำเนิดของอธิปหย่ากับอรรถ แล้วก็กลับไปใช้ชีวิตที่ฝรั่งเศส นานๆ ทีจะมีคนรู้จักของอรรถที่ส่งข่าวมาเป็นระยะแค่พอให้รู้ว่าอีกฝ่ายยังสุขกายสบายใจดี...ยังมีชีวิตอยู่ที่ไหนสักแห่งบนโลกใบนี้คนที่เลี้ยงดูอธิปมามีเพียงจีรานุชกับแม่บ้านแม่นมของเขาเท่านั้น สำหรับชายหนุ่ม ออเดรย์ก็คือคนแปลกหน้าโดยแท้และเขาก็ไม่ได้ลำบากใจอะไรกับการต้องไปกินอาหารค่ำกับ 'คนแปลกหน้า' ที่เป็นแขกของพ่อเขาคุยโทรศัพท์เสร็จพอดีตอนที่โชติรสเดินกลับมาจากล้างมือ เขาพาเธอมากินอาหารไทยสไตล์ฟิวชั่นในคอมมิวนิตี้มอลล์แห่งหนึ่ง ดูเหมือนอาหารอร่อยๆ จะทำให้หญิงสาวอารมณ์ดีขึ้น"ทีนี้จะบอกผมได้หรือยังว่าเมื่อกี้ที่ลานจอดรถ มันคืออะไร"เขาถามเชิงหยอก มากกว่าจะอยากรู้คำตอบจริงจังโชติรสยิ้มเจื่อน"โชขอโทษค่ะ""คงมีอะไรที่ไ

แม้อาหารมื้อนั้นจะผ่านไปด้วยดีตามประสาคนที่ไม่ได้เจอกันมายี่สิบกว่าปี แต่อธิปกลับรู้สึกหงุดหงิดอย่างอธิบายไม่ถูก อรรถก็คงไม่ต่างกัน สองพ่อลูกกลับมาบ้านแล้วก็แยกกันเข้าห้องส่วนตัวโดยไม่คุยอะไรกันอีกเลยเกี่ยวกับผู้หญิงที่เกี่ยวพันกับคนทั้งคู่คนนั้นแต่อธิปอยากลงไปเจอลลิตรา เขาส่งข้อความไปหาเธอว่าขอลงไปหาเธอได้ไหม เจอกันที่สนามหญ้าก็ได้ถ้าเธอไม่สะดวกให้เขาเข้าไปหาในบ้าน- ฉันไม่ได้อยู่บ้าน ออกมาอยู่บ้านเพื่อน -หญิงสาวพิมพ์ตอบกลับมาอธิปห้ามใจตัวเองไม่ไหว ต้องพิมพ์บอกไปว่า- คิดถึง -- ไปบอกคู่หมั้นนายเถอะ -เธอพิมพ์ตอบมารวดเร็วเช่นกันเพราะไม่ได้เห็นหน้า ไม่ได้ยินเสียง จึงไม่รู้ว่าเธอประชด หรือจริงจัง อธิปกดโทรหาเธอแทนที่จะส่งเป็นข้อความกลับไป"โทรมาทำไม ฉันไม่สะดวกคุยนะ"หญิงสาวกดรับสายทันทีและเปิดฉากพูดก่อนโดยไม่รอให้เขาทัก"ก็อยากได้ยินเสียงไง""อย่าพูดแบบนี้กับฉันอีก ฉันขอร้อง มันไม่เหมาะสม""ระหว่างฉันกับเธอยังมีอะไรไม่เหมาะสมอีกหรือ"เขาตั้งใจจะยั่วหยอกเธอเล่น ๆ แต่ลลิตราตอบกลับมาน้ำเสียงกรุ่นโกรธ"พอทีเถอะคุณอธิป ฉันไม่อยากอยู่แบบนี้อีกแล้ว""แบบไหน""ก็แบบที่..."เขาได้ยินเสียงห

เดินทางมาถึงตอนที่ 109 แล้ว สำหรับเรื่องพาล แต่ตลอดร้อยกว่าตอนมานี้ ไรต์ยังไม่เคยได้อ่านคอมเมนต์นักอ่านเลยนะเชื่อปะ เป็นไปได้ว่าไม่มีใครอ่าน ๕๕ และยอดวิวก็คงเป็นของไรต์เองนี่แหละที่คลิกเข้ามาอ่านนิยายตัวเองไรต์จะพยายามเขียนให้จบ ถึงมีคนอ่านแค่คนเดียวก็ตาม (แต่อาจช้าหน่อยเพราะต้องไปหาค่าน้ำค่าไฟด้วย) ถ้าได้เจอกันในภายภาคหน้า ฝากนิยายของไรต์ด้วยเช่นเคยนะคะ ขอบคุณค่ะ แวมไพร์ปีกดำ(ลีขิตา).

"อาร์ต เมื่อไหร่แม่จะได้รู้จักคู่หมั้นของลูกล่ะ"ออเดรย์ถามขึ้นมาระหว่างที่มือกำลังหั่นสเต๊ก ลลิตราทำเหมือนไม่ได้ยินคำถามนั้น กินอาหารของเธอไปตามปกติแม้จะรู้สึกว่าสายตาของอธิปพุ่งตรงมาที่ตัวเองก็ตามอธิปแทบไม่ชะงักเลยเหมือนกันตอนที่ตอบ"ไม่จำเป็นหรอก เพราะอีกไม่นานผมกับเขาก็จะถอนหมั้นกัน"คราวนี้นายอรรถเงยหน้ามองทันที แม้แต่ลินดาก็ยังอดหันมาด้วยไม่ได้"หมายความว่ายังไง อาร์ต""ตามนั้นแหละครับ"อธิปตอบ ยกแก้วไวน์ขึ้นจิบอย่างใจเย็น และเมื่อเห็นว่าพ่อยังคงจ้องเขาอยู่ เขาจึงขยายความ"ยังไม่เป็นทางการหรอกนะครับพ่อ และยังไม่ได้บอกใคร แต่ผมกับโช เราตกลงกันแล้วว่าถ้าผ่านเรื่องยุ่ง ๆ ไปสักระยะ เราค่อยถอนหมั้นกันเงียบ ๆ""เหตุผล?""เหตุผลก็คือ ผมกับโชไม่ได้รักกันตั้งแต่แรก เราแค่หมั้นกันด้วยเหตุผลบางอย่าง แต่วันหนึ่งเมื่อทุกอย่างคลึ่คลาย เราก็จะคืนอิสรภาพให้กัน""ตอนลูกมาขอให้พ่อไปสู่ขอเขา ลูกไม่ได้พูดแบบนี้นี่"อรรถอดตำหนิไม่ได้ อาจเพราะเขาเห็นว่าบนโต๊ะนี้ก็มีแต่คนกันเองจึงเผลอพูดออกมา"ผมทราบ แต่ตอนนี้สถานการณ์มันเปลี่ยนไปแล้ว...เอาเป็นว่าผมกับโชเราคิดตรงกัน ผมไม่ได้ทำร้ายใจเธอ ถ้าพ่อคิดว่าผม