All Chapters of พาล Blaming Her Sin: Chapter 21 - Chapter 30

ลลิตราทำขนมอย่างอื่นนอกจากขนมไทยก็เป็น เพียงแต่ยังไม่มั่นใจพอจะเปิดรับออเดอร์ แต่ถ้ามีอารมณ์อยากทำเธอก็ทำได้ เหมือนเช่นคืนนี้ ตีสองกว่าแต่เธอนอนไม่หลับ สุดท้ายเลยลุกมาเข้าครัว ใช้มือตีแป้งแทนการใช้เครื่องเพราะเสียงจะได้ไม่ดังรบกวนคนในบ้านใหญ่ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะทำขนมอะไรดี แค่อยากหาอะไรทำจะได้ไม่ต้องว้าวุ่น เหมือนจะได้ผล ตอนที่ลองอบเค้กชิ้นเล็กๆ ในเตาอบตัวจิ๋ว กลิ่นหอมทำให้เธอสงบใจได้จริงๆ จึงเทครีมแล้วตีวิปครีม เมื่อวิปครีมขึ้นฟูคงรูปได้ที่ หญิงสาวใช้นิ้วที่ล้างสะอาดแล้วป้ายแล้วจิ้มเข้าปาก...ทำเองกินเอง ก็ใช้มือนี่แหละจะเป็นไรไป... "ก๊อกๆ" ลลิตราสะดุ้งจนแทบทำชามตีวิปหลุดมือ ใจหล่นไปถึงพื้น เมื่อจู่ๆ มีเสียงเคาะกระจกห้องครัวเสียงดังกลางดึก! " นาย!" "เออ ฉันเอง ขอเข้าไปหน่อย" ไม่รู้ว่าระหว่างอธิปกับผี อะไรจะ

ชลธิชาไม่ได้สนใจอีกสองคนที่เหลือ แต่สายตามุ่งตรงไปที่คนคนเดียว... ทั้งที่อีกฝ่ายไม่ได้แต่งหน้า ผมยาวสีน้ำตาลเข้มก็มัดรวบไว้ลวกๆ แถมเสื้อผ้าก็แค่เสื้อเชิ้ตกับกางเกงผ้าขายาวธรรมดาๆ แต่ในความธรรมดาก็ยังเห็นได้ชัดว่าผู้หญิงคนนี้สวยน่ามองมากแค่ไหน ชลธิชาเผลอกัดริมฝีปาก เจ็บจี๊ดในใจด้วยความหึงหวงเธอเหลียวมองไปรอบๆ เจ้าบ่าวผู้หล่อเหลาของเธออยู่ที่โต๊ะเครื่องดื่ม กำลังจะดื่มน้ำ ชลธิชารีบเดินไปดึงแขนเขาทันที"ติ! มานี่!""อะไรคุณชล น้ำเกือบหกแล้วเนี่ย"กิตติทัศน์ถามกลับงงๆ กึ่งรำคาญ กระทั่งวันนี้ที่เขากับชลธิชากำลังจะเป็นสามีภรรยากันอย่างเป็นทางการ เขาก็ยังไม่ร่าเริงเลยสักนิด เมื่อชลธิชาจี้ถาม ชายหนุ่มก็บอกปัดๆ ไปแค่ว่าเขาเหนื่อยมากเกินไป แต่แน่นอนว่าเธอไม่เชื่อหรอก"มานี่สิ บอกให้มาก็มา!"กิตติทัศน์วางแก้วน้ำลง ถอนหายใจเบื่อๆ และยอมให้เจ้าสาวฉุดลากเขาไปเบาๆ อีกไม่กี่นาทีก็จะเริ่มพิธีแล้ว จะสั่งให้เขาไปขวาไปซ้ายเขาก็ไม่คิดจะหือจะอือแล้วล่ะตอนนี้"ดูสิคะติ ขนมพวกนี้น่ากินจังเลย คุณชอบไหมคะ"กิตติทัศน์ขมวดคิ้ว จู่ๆ ชลธิชาก็เปลี่ยนน้ำเสียงเป็นฉอเลาะ เขายังไม่ทันได้ตอบก็เงยหน้าขึ้นประสานสายตากับค

โอมเลือกสมาร์ทโฟนรุ่นกลางๆ มาเครื่องหนึ่งเพราะคิดว่าถ้าซื้อแพงเกินไป ลลิตราคงไม่ยอมรับ เขาโทรศัพท์หาเธอเพื่อจะขอที่อยู่จัดส่งโทรศัพท์ใหม่ไปให้"ตายแล้ว น้องซื้อจริงๆ หรือคะ โถ่ แพงไหมเนี่ย"เสียงลลิตราตอบกลับมาอย่างเกรงใจ"ไม่แพงมากหรอกครับ น่าจะประมาณเดียวกับเครื่องเก่าของพี่""โอ้โห ก็เกือบหมื่นเลยนะนั่น..." ลลิตราร้อง โทรศัพท์ที่เธอใช้อยู่เครื่องละ 7 พันกว่าบาท เอ...หรือว่าเด็กหนุ่มที่ชื่อโอมคนนี้จะเป็นลูกเศรษฐี?"ผมขอที่อยู่ได้ไหมครับ จะได้ส่งไปให้พี่ หรือจะนัดเจอกันที่มหาลัยผมเหมือนเดิมก็ได้""ให้พี่ไปรับดีกว่าจ้ะ..."ลลิตราบอกเพราะตั้งใจว่าจะได้ทำขนมไปให้และที่แน่ๆ คือเธอจะได้คืนเงินให้เขาเพราะต่อให้เด็กหนุ่มคนนี้เป็นลูกเศรษฐีแต่เธอก็จะไม่รับของเขาฟรีๆ แน่นอนโดยเฉพาะเห็นได้ชัดว่าเขายังเป็นแค่นักศึกษา"คุณหนูจะไปไหนครับวันนี้"น้าดาวถามอย่างกระตือรือร้นเช่นเคยเมื่อเห็นลลิตราเดินสะพายกระเป๋ามาที่โรงจอดรถ หญิงสาวยอมรับแล้วว่าตัวเองเริ่มเคยชินกับความสะดวกสบายเช่นนี้ แต่วันนี้เธออยากนั่งรถเมล์ไปเองมากกว่าจึงบอกคนรถไปแบบนั้น แม้ไม่ค่อยเห็นด้วยแต่เจ้านายว่าอย่างไรน้าดาวก็ต้องว่าตามกันเ

โชติรสกลับจากไฟลต์บิน และมาที่เพนท์เฮาส์ของอธิปเป็นที่แรกก่อนจะกลับบ้านด้วยซ้ำเขาก็เหมือนจะรอเธออยู่ เจอกันไม่ถึงสิบนาที อธิปก็ชวนเธออาบน้ำแล้วห้องอาบน้ำก็กลายเป็นสมรภูมิเร่าร้อนจนสองขาของโชติรสแทบยันกายไว้ไม่อยู่"อ๊า...อ๊า..."แอร์โฮสเตสสาวครวญครางตามจังหวะที่ถูกกระแทกกระทั้น อธิปจับเธอหันหลังพิงกำแพงเย็นๆ จ้วงแทงเหมือนคนตายอดตายอยาก กรามขบหากันแน่น แววตาร้อนเหมือนเปลวไฟ แต่ในประกายตาคู่นั้นกลับไม่ใช่เงาของหญิงสาวผอมบางที่กำลังบิดกายเสียวสะท้านอยู่ตรงหน้าเขาคนที่เขากำลังเสพสมในจินตนาการกลับคือผู้หญิงร่างนุ่มนิ่ม ผมสีน้ำตาลเข้ม ตาสีน้ำตาล สวยและหอมหวานเหมือนน้ำผึ้ง...'พะ...พี่อาร์ต'แค่เสียงเรียกเบาๆ ของเธอที่เขาได้ยินครั้งเดียวที่โต๊ะอาหารในบ้านวันนั้น สมองของเขาก็ยังเล่นวนซ้ำๆ อยู่ทุกคืนโดยเฉพาะยามที่เขาทำกิจกรรมเพื่อปลดปล่อยตัวเองจากความปรารถนาที่รัดแน่นเหมือนลวดหนาม มันทั้งทรมานแต่ก็สุขสมตอนนี้ก็เหมือนกัน เขาได้ยินเสียงครวญครางแสนกระเส่าเป็นเสียงของลลิตรา ร่างที่เขากำลังกระแทกกระทั้นอยู่ก็คือลลิตรา เธอกำลังคร่ำครวญเสียวซ่านเหมือนจะขาดใจและกำลังร้องขอให้เขาปลดปล่อยเธอให้พ้นไปจ

"โชเข้าใจแล้วล่ะค่ะว่าทำไมพี่สาวของโชถึงได้หึงมากขนาดนั้น"โชติรสเอ่ยขึ้นในรถระหว่างที่อธิปกำลังขับรถไปส่งเธอที่บ้านชายหนุ่มพยายามสนใจแค่ถนนตรงหน้า แต่ก็อดไม่ได้ เอ่ยถามออกไปเสียงต่ำๆ"เข้าใจว่ายังไง?""ก็ถ้าคุณลูกอมเป็นแฟนเก่าของพี่เขยโชจริงๆ ก็สมควรแล้วล่ะค่ะ เพราะเธอทั้งสวย ทั้งมีเสน่ห์...ผู้ชายคนไหนๆ ก็คงจะชอบกันทั้งนั้น"ครึ่งหนึ่งโชติรสพูดอย่างที่คิด อีกครึ่ง...เธอพูดเพื่อหยั่งเชิงชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆเพราะไม่ใช่แค่ชลธิชาหรอกที่ไม่สบายใจ แม้แต่คนมั่นใจตัวเองอย่างโชติรสก็ไม่เว้นอธิปส่งเสียงฮึออกมาเบาๆ"อย่าเหมารวม เพราะหนึ่งในนั้นไม่ใช่ผม...""โชไม่ได้หมายถึงคุณอาร์ตหรอกค่ะ คุณเป็นคนในครอบครัวเดียวกัน ถ้ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้น คงน่าเกลียด โชหมายถึงผู้ชายทั่วๆ ไปน่ะค่ะ แต่คุณอาร์ตไม่ใช่ผู้ชายทั่วไปสักหน่อย จริงไหมคะ"อธิปไม่ได้โง่ เขาย่อมเข้าใจว่าโชติรสต้องการจะดักคอเขา...เขารู้สึกหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก อยากเถียงเธอไปว่า...มันน่าเกลียดตรงไหนถ้าเขากับลลิตราจะมีเรื่อง 'อะไร' เกิดขึ้นอย่างที่เธอว่ามา ในเมื่อเขากับผู้หญิงคนนั้นไม่ได้เป็นญาติโกโหติกากันสักหน่อย!แต่สุดท้ายชายหนุ่มก็ไม