All Chapters of คลั่งรักเด็กเช่า: Chapter 21 - Chapter 30

ตอนที่22 จุกในอก“นี่แกเห็นพี่ผู้ชายกับพี่ผู้หญิงคู่นั้นไหม ผู้ชายคนนั้นหล่อมากส่วนผู้หญิงก็สวยมากด้วยดูเหมาะสมกันอย่างกับกิ่งทองใบหยกเลยนะผู้ชายถึงจะดูหน้านิ่ง ๆ หน่อยแต่ก็หล่อมาก หล่อวัวตายควายล้ม ผู้หญิงก็ดูผู้ดี เดินย่างแต่ละก้าวสวยสง่ามาก” มีญ่าหันมาพูดกับณิชาและเจนด้าพร้อมกับพยักพเยิดหน้าไปทางซันเดย์และคู่หมั้นสาวที่เดินผ่านหน้าพวกเธอไป“ฉันก็กำลังจะพูดอยู่พอดีเลย คนอะไรเกิดมาสวยหล่อกันถึงเพียงนี้ชาติที่แล้วพวกเขาสองคนทำบุญด้วยอะไร แถมยังได้มาเป็นคู่กันอีก..เธอว่าไหมณิชา” เจนด้าที่มองตามเพื่อนก่อนจะหันมาพูดเสริม“อือ..พวกเขาดูเหมาะสมกันมาก” ประโยคที่คนพูดรู้สึกเจ็บที่ก้อนเนื้อข้างซ้าย ปัญหาที่เธอพยายามคิดหาทางแก้มาตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมา จนถึงตอนนี้ยังไม่มีวี่แววที่จะเจอทางออกแม้แต่น้อยบนรถ“เด็กผู้หญิงคนนั้นนายรู้จักเธอใช่ไหม” มินนี่เอ่ยถามขึ้นเมื่อทั้งสองขึ้นมานั่งบนรถเรียบร้อยแล้ว“เรื่องส่วนตัว จะไปไหนต่อหรือเปล่า” ซันเดย์ตอบออกไปแค่นั้น จากนั้นก็สตาร์ตเครื่องยนต์พร้อมกับรัดเข็มขัดนิรภัยเตรียมพร้อมจะออกรถ“ไม่อยากบอกก็ไม่เป็นไร แต่สายตาของเธอเมื่อกี้ดูเจ็บปวดมากนะที่เห็นนาย

ตอนที่24 ไม่ได้กินปาก แต่กินน้องสาวทางด้านซันเดย์เครื่องบินแลนด์ดิ้งสู่สนามบินสุวรรณภูมิเท้ายาวเดินตรงดิ่งขึ้นรถที่เตมินส่งมารอรับและมุ่งหน้าเข้าบริษัททันทีหลังจากที่ทิ้งงานไปเกือบเดือนเพราะยุ่งวุ่นวายกับงานแต่งงาน“สวัสดีครับนาย นายไม่พักก่อนเหรอครับนั่งเครื่องมาทั้งคืน” เตมินที่ก้มหน้างุดอยู่กับงานตรงหน้าเงยหน้าขึ้นถามคนเป็นนายเล็กน้อยแล้วก้มหน้ากลับไปสนใจงานในมือต่อโดยไม่รอฟังคำตอบด้วยซ้ำ“เข้ามาหาฉันที่ห้องด้วย”แอ๊ด ~“นายมีอะไรหรือเปล่าครับ”“แกได้โทรหาเด็กนั่นบ้างหรือเปล่า” ประโยคแรกก็เอ่ยถามถึงเด็กสาวในปกครองที่เขาไม่ได้ใช้งานเธอมาเกือบเดือน“เปล่าครับ” เตมินตอบกลับสีหน้าเอือมระอา“แล้วเด็กนั่นไม่ส่งข้อความมาเลยหรือไง”“ไม่มีนะครับ นายมีธุระอะไรกับเธอหรือเปล่าครับ”“ไม่มี กลับไปทำงานของแกไป”“อ้าว..นายเรียกผมมาถามแค่นี้เหรอครับ” เตมินทำหน้างงไม่เข้าใจคนเป็นนาย“แล้วแกมีประโยชน์อะไรมากกว่านี้ไหมล่ะ ถ้ารู้ตัวว่าไม่ก็ออกไป” ซันเดย์ออกปากไล่เลขาคนสนิทอีกครั้ง“เครื่องบินลำนั้นน่าจะตกนะครับ รีบกลับมานึกว่าจะมาช่วยทำงาน” เตมินพูดขึ้นลอย ๆ แต่ก็ยอมเดินกลับออกไป ซันเดย์ได้ยินแต่ก็ไม

ตอนที่26 แค่ตาเห็นไม่เท่าสัมผัสเอง“ณิชา จะนอนหรือจะออกไปข้างนอกเลือกเอาสักอย่าง” ซันเดย์ที่เดินเข้ามาปลุกเด็กสาวเป็นรอบที่สองเพื่อให้ลุกอาบน้ำแต่งตัว“ลุกแล้วค่ะ พึ่งจะสองทุ่มเองจะรีบไปไหนคะ ไปช่วยเขาเปิดร้านหรือไง” เธอจำคำพูดที่เด็กวัยรุ่นชอบพูดกันจนลืมไปว่ากำลังพูดอยู่กับใคร“ฉันเป็นเพื่อนเล่นเธอหรือไง พูดดีด้วยหน่อยเริ่มไม่เห็นหัวฉันแล้วนะ” เสียงเข้มดุเด็กสาวกลับด้วยสีหน้าไม่พอใจสักเท่าไหร่“ขอโทษค่ะ”“บางครั้งการขอโทษก็ไม่ได้ช่วยแก้ปัญหาได้ คราวหลังก็ให้คิดก่อนที่จะพูดออกมา ก่อนพูดเราเป็นนายมันแต่เมื่อไหร่ที่พูดออกมาแล้วมันจะเป็นนายของเรา”“เข้าใจแล้วค่ะ”“จะนั่งสำนึกผิดอีกนานไหม ลุกไปอาบน้ำได้แล้ว”ผ่านไปราวครึ่งชั่วโมงเด็กสาวก็กลับออกมาในชุดกระโปรงสั้นสีดำกับเสื้อยืดครอปสีดำตัวโคร่งโชว์เอวคอดหน้าท้องแบนราบ ผมยาวถูกปล่อยและดัดเป็นรอนเล็กน้อยไม่ให้ดูเรียบจนเกินไป“เสื้อผ้าซื้อให้เต็มตู้แต่เลือกเศษผ้ามาใส่เนี่ยนะ” ซันเดย์พูดขึ้นน้ำเสียงไม่พอใจเดินผ่านหน้าเด็กสาวออกไปด้านนอก“ที่ผับไฟมันจะสลัว ๆ คนอื่นเขาก็แต่งตัวกันแบบนี้ไม่ใช่เหรอคะ อีกอย่างจะได้ไม่ร้อนด้วยค่ะ”“ผับมีแอร์ อย่ามาบ

ตอนที่28 ยั่วคอนโด“เดี๋ยวหนูไปผสมน้ำให้คุณอาบนะคะ” แม้จะยังรู้สึกมึน ๆ กับฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปแต่ณิชาก็ยังมีสติและรู้หน้าที่ของเธอ“อืม” ซันเดย์นั่งลงตรงขอบเตียง มองดูร่างอรชรเดินห่างออกไปด้วยสายตาที่คาดเดายากณิชาเดินกลับออกมาจากห้องน้ำก็เห็นว่าซันเดย์ปลดเปลื้องอาภรณ์ของเขาจนเกือบหมดเหลือเพียงบอกเซอร์ตัวเดียวที่ห่อหุ้มความเป็นชายเอาไว้เมื่อเห็นณิชาเดินออกมาจากห้องน้ำ ร่างสูงก็เดินสวนเข้าไปพร้อมกับคำสั่งที่ทำให้ณิชารู้ดีว่าต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น“แก้ผ้าแล้วตามเข้ามา” ณิชาถึงกับเข่าอ่อนเมื่อจินตนาการว่าต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น การที่เขาหายไปเป็นเดือนแล้วพอกลับมาก็ใช้งานร่างกายเธอไม่หยุดแบบนี้ บางทีก็อยากย้อนเวลากลับไปให้เขามาหาเธอทุกสัปดาห์เหมือนเมื่อก่อน“เฮ้อ..จะได้นอนตอนไหนล่ะทีนี้” เสียงถอนหายใจเสียงดัง แต่ก็ไม่มีเวลาทำตัวอ้อยอิ่ง เธอรีบสลัดเสื้อผ้าออกจากกายเหลือเพียงชุดชั้นในก่อนจะคว้าชุดคลุมทั้งของเขาและเธอตามเข้าไปในห้องน้ำ หลังจากนั้นบทรักที่เร่าร้อนก็เริ่มขึ้นหลายต่อหลายครั้ง ทั้งในห้องน้ำและห้องนอนจนเกือบสว่างวันต่อมาณิชาหลับและตื่นขึ้นมาในช่วงบ่ายของอีกวัน เหลือบ

ตอนที่30 ตกหลุมพรางตัวเองแอลกอฮอล์แก้วแล้วแก้วเล่าถูกเติมเข้าร่างกายโดยคนดื่มไม่มีทีท่าจะเมา ราวกับว่าที่ดื่มเข้าไปนั้นเป็นเพียงน้ำเปล่า ณิชานั่งฟังบทสนทนาของหนุ่ม ๆ จนเพลินและเวลาล่วงเลยมาถึงช่วงดึกหาว..มือเรียวยกขึ้นปิดปากเป็นครั้งที่สามเมื่อร่างกายส่งสัญญาณว่าต้องการพักผ่อน“กูขอตัวก่อน พวกมึงนั่งดื่มกันต่อเลย” ทั้งสามพยักหน้าไม่มีใครว่าอะไรเพราะตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว“ลุกไปนอน” แขนแกร่งจับแขนของเด็กสาวให้ลุกขึ้น คนที่กำลังตาปรืออยู่ถึงกับสะดุ้งตื่น“หนูขึ้นไปนอนคนเดียวก็ได้ค่ะ คุณนั่งดื่มกับเพื่อนต่อเถอะค่ะ”“ฉันก็ง่วงแล้วเหมือนกัน”บนห้อง“คุณจะอาบน้ำอีกรอบไหมคะ”“อาบ เธอก็มาอาบด้วยจะนอนทั้งสภาพนั้นไม่ได้” เสียงเรียบบอกออกไป นิ้วเรียวยาวแกะกระดุมเสื้อและถอดออกโยนใส่ตะกร้า ตามด้วยกางเกงและบ็อกเซอร์“คุณอาบก่อนก็ได้ค่ะ เดี๋ยวหนูค่อยอาบทีหลัง”“มาอาบพร้อมกันจะได้ไม่เสียเวลา” สิ้นคำสั่งที่เด็กสาวต้องปฏิบัติตามอย่างปฏิเสธไม่ได้ จำต้องถอดเสื้อผ้าออกและเดินตามชายหนุ่มเข้าไปเสียงสายน้ำจากฝักบัวไหลผ่านร่างกำยำสมส่วนลงกระทบพื้น อกแกร่งที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามมีหยดน้ำเกาะอยู่ทั่วร่างกาย ผมดกดำท