Semua Bab คลั่งรักเด็กเช่า: Bab 41 - Bab 50

ตอนที่41 หายไปครืด ~ ครืด ~ ครืด ~เสียงโทรศัพท์สั่นกระทบกับโต๊ะปลุกคนที่นอนหลับอยู่รู้สึกตัวตื่น[มีอะไร][ตั๋วเครื่องบินที่จะบินไปเชียงใหม่วันนี้ ผมจองให้นายเรียบร้อยแล้วนะครับ ไฟล์ทสิบโมงเช้า] เสียงเตมินรายงานดังมาตามสาย[อือ..ขอบใจ] ซันเดย์ตอบกลับโดยไม่รู้ตัวว่าตอนนี้เด็กในการปกครองนั้นเก็บกระเป๋าออกจากห้องไปแล้ว[เรื่องงานผมจัดการเรียบร้อยหมดแล้วครับ นายเที่ยวพักผ่อนตามสบายเลยครับ]ร่างกำยำลุกจากเตียงนอน สวมเพียงกางเกงนอนตัวเดียวเดินดุ่ม ๆ ออกไปด้านนอกห้อง“ณิชา เธออยู่ไหน” เสียงเรียบเอ่ยเรียกเด็กสาวเมื่อเดินออกมาแล้วไม่เจอใครภายในห้องเงียบกริบมีเพียงเสียงเครื่องปรับอากาศที่ทำงานอยู่ตลอดเวลา เท้ายาวเดินกลับเข้าห้องนอนอีกครั้ง ตู้เสื้อผ้าคือเป้าหมายแรกแอ๊ด..“เสื้อผ้าก็ยังอยู่ครบ กระเป๋าก็ไม่ได้หาย” เสื้อผ้าถูกจัดอย่างเป็นระเบียบและอยู่ครบทุกตัวที่เขาเป็นคนซื้อให้ รวมถึงกระเป๋าแบรนด์เนมหลายใบก็ยังอยู่ครบซันเดย์เดินกลับเข้าห้องนอนหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดต่อสายหาเด็กสาวกริ๊ง….เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น สายตาคมกวาดมองหาเสียงก็พบว่าดังออกมาจากกล่องมือถือเครื่องที่เขาเป็นคนซื้อ

ตอนที่43 เหนือความคาดการณ์ซันเดย์เดินทางกับสายการบินของครอบครัวด้วยชั้น Business class ชายหนุ่มที่คุ้นชินกับประเทศปลายทางและมีบ้านพักอยู่ที่นั่นอยู่แล้วจึงไม่ต้องจัดเตรียมอะไรมากใช้เวลาเดินทางกว่าสิบเก้าชั่วโมงก็มาถึงมหานครนิวยอร์กเมืองที่เต็มไปด้วยความศิวิไลซ์ไม่มีวันหลับใหลทั้งกลางวันและกลางคืน เมื่อมาถึงก็เดินทางไปยังบ้านพักที่สั่งให้คนมาทำความสะอาดไว้รอก่อนแล้วกว่าจะถึงนิวยอร์กก่อนเป็นเวลาค่ำของที่นี่ ซันเดย์จัดเก็บเสื้อผ้าข้าวของเครื่องใช้เข้าตู้เป็นระเบียบ ก่อนเข้านอนไม่ลืมที่จะดูข้อมูลโรงพยาบาลและรายละเอียดของเพื่อนบ้านในวัยเด็กที่เขาต้องเดินทางไปเยี่ยมพรุ่งนี้ และวางแผนการเดินทางด้วย“พี่กรณ์ นี่พี่เองเหรอ” เมื่อภาพคนไข้โชว์บนหน้าจอไอแพดซันเดย์ก็จำได้ทันทีว่าคือพี่ชายที่เขาเล่นด้วยตอนเด็ก ๆเมื่อวางแผนการเดินทางเรียบร้อยก็ล้มตัวลงนอนเพราะล้าจากการเดินทางมาตลอดทั้งหนึ่งคืนและอีกหนึ่งวันโรงพยาบาล8 โมงเช้าเวลาท้องถิ่นเมืองนิวยอร์ก ซันเดย์ในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนเดินทางไปโรงพยาบาลเพื่อเยี่ยมญาติที่ไม่ได้เจอกันมานาน“พี่เป็นอย่างไรบ้างครับ” คำถามแรกที่ชายหนุ่มเอ่ยถามคนที่นอนป่วย

ตอนที่45 โรคร้ายก๊อก ก๊อก ก๊อกเสียงเคาะประตูดังขึ้นก่อนที่โดเมนจะเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับแฟ้มบางอย่างที่อยู่ในมือด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก โดเมนยื่นชาร์จคนไข้ที่มีแผ่นฟิล์มเอกซเรย์แนบอยู่ด้วยให้ซันเดย์“ผลสแกนสมอง ออกมาแล้วณิชาเป็นเนื้องอกที่สมองขนาดก้อนเนื้อตอนนี้ห้าเซน เราต้องทำการผ่าตัดเนื้องอกนี้ออกให้เร็วที่สุดก่อนที่มันจะขยายใหญ่ขึ้น”ณิชาที่ที่ตื่นขึ้นมาพอดีได้ยินผลตรวจของตัวเองถึงกับตัวเบาโหวงกับความจริงที่ได้รับรู้ เธอไม่คิดว่าอาการป่วยของตัวเองจะร้ายแรงขนาดนี้ซันเดย์ยื่นชาร์จคืนโดเมนหลังจากที่ดูจนละเอียดแล้ว ก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินไปชิดเตียงคนป่วยก่อนจะจับมือของเด็กสาวขึ้นมาลูบเบา ๆ เพื่อปลอบโยน“ตอนนี้มันไม่ได้ร้ายแรงอะไรอย่างที่เธอคิด เธอควรจะทำใจให้สบายเพื่อเตรียมตัวเข้ารับการผ่าตัด เราจะทำการผ่าตัดให้เร็วที่สุดเมื่อทุกอย่างพร้อม โดยเฉพาะร่างกายของเธอ” แปลกที่น้ำเสียงฟังดูหนักแน่นและอบอุ่นในยามนี้ทำให้ณิชารู้สึกอุ่นใจ ทั้งที่เธอก็ไม่รู้ว่าหลังจากนี้จะเกิดอะไรขึ้นบ้าง แต่แค่เพียงเขาอยู่ข้าง ๆ เธอก็รู้สึกปลอดภัยแล้ว“ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้จะทำการตรวจร่างกายณิชาอย่างละเอียดเพื่อเต

ตอนที่47 ไฮโซขายผักที่ว่างเปล่าผืนใหญ่แปลงติดกับบ้านณิชาถูกกว้านซื้อโดยเศรษฐีหนุ่มจากกรุงเทพฯ และในช่วยบ่ายวันเดียวกันบ้านน็อกดาวน์พร้อมเข้าอยู่ก็ถูกยกมาติดตั้งและเจ้าหน้าที่การไฟฟ้ามาติดตั้งหม้อไฟและเดินสายเมนเข้าบ้านให้เรียบร้อย เครื่องใช้ไฟฟ้าจำเป็นถูกติดตั้งทั่วทั้งหลังพร้อมเข้าอยู่ภายในหนึ่งวัน จนชาวบ้านแถวนั้นต่างตะลึงที่ซันเดย์สามารถเนรมิตบ้านหนึ่งหลังขึ้นมาได้ภายในวันเดียว“โอ้โห คนมีเงินเขาสามารถเนรมิตได้ทุกอย่างจริง ๆ” เสียงของชาวบ้านในหมู่บ้านที่มายืนดูบ้านหลังใหม่ของซันเดย์ที่มีขนาดไม่เล็กมาก ถ้าเทียบกับบ้านของชาวบ้านแถวนี้บ้านของชายหนุ่มนั้นดูใหญ่กว่าด้วยซ้ำ“ได้ข่าวว่าที่แปลงนั้นยี่สิบกว่าไร่เขากว้านซื้อคนเดียวหมด แถมให้ราคาสูงกว่านายทุนที่มาขอซื้อวันก่อนหลายเท่าตัวเลยนะ”“ใช่สูงกว่าราคากลางที่กรมที่ดินประเมินให้ด้วย พ่อหนุ่มคนนั้นไม่ได้เป็นเศรษฐีหน้าเลือดเหมือนพวกนายทุนที่มากว้านซื้อที่ดินเพื่อเอาไปเก็งกำไรขายต่อเลย”“ใช่ ๆ ๆ เขายังบอกอีกว่าจะซื้อที่ดินแปลงนี้ไปทำฟาร์มผักปลอดสารพิษและจะจ้างพวกเราไปทำงานในฟาร์มอีกด้วยนะ” เสียงของชาวบ้านต่างบอกเป็นเสียงเดียวกันว่าชายหนุ่

ตอนที่49 งานแต่งในฝัน“ตกลงค่ะ ฉันจะแต่งงานกับคุณ”“อื้อ..” ร่างบางถูกอุ้มลอยขึ้นจากพื้นถูกวางลงบนเตียงนอนอย่างเบามือชุดนอนตัวบางถูกถอดออกด้วยฝีมือของชายหนุ่ม อกอวบนุ่มเด้งสีขาวเนียน ยอดอกสีชมพูเข้มชูชันยั่วยวนอยู่ตรงหน้าจ๊วบ!“อือ..คิดถึง ตรงนี้ก็ของฉัน จ๊วบ! ตรงนี้ก็ของฉัน ร่างกายเธอเป็นของฉัน” เสียงกระเส่าพร่ำบอกขณะที่ลิ้นสากโลมเลียไปทั่วร่างกาย“อื้อ..คุณ” ณิชาร้องเสียงหลงเมื่อลิ้นสากลากผ่านตรงกลางกลีบอวบนูนจากล่างขึ้นบน ไปหยุดที่ตรงติ่งเกสร“ตรงนี้เธอแฉะหมดแล้ว จ๊วบ” ซันเดย์ตวัดลิ้นเลียตรงรูแคบที่ปิดสนิทเพราะไม่ได้ใช้งานมานานอย่างไม่นึกรังเกียจ ดูดเลียน้ำหวานที่ไหลซึมออกมาไม่ขาดสาย“ฉันจะสอดนิ้วเข้าไปแล้วนะ” ซันเดย์เอ่ยบอกหญิงสาว ถ้าเป็นเมื่อก่อนเขาสอดเข้าไปไม่สนใจด้วยซ้ำว่าเธอจะเจ็บหรือตกใจหรือไม่“อื้อ..คุณ หนูเสียว มันเสียวมากหนูจะทนไม่ไหว ขยับที” ทันทีที่นิ้วเรียวสอดเข้าไปจนสุด สะโพกกลมมนก็บิดเร้าด้วยความเสียว ช่องทางคับแคบขมิบตอดรัดนิ้วถี่ขึ้นเรื่อย ๆ“อื้อ..เร็ว ๆ หนูต้องการเร็ว ๆ” ณิชาร้องขออย่างไม่นึกอายเมื่อโดนความเสียวซ่านครอบงำแจ๊ะ! แจ๊ะ! แจ๊ะ!“อือ..อ่าส์”“ฉันขอใส