His Abandoned Wife Sweetest Comeback 의 모든 챕터: 챕터 271 - 챕터 280

“Maybe I should give up,” halos pabulong na wika ni Raffaelo,nasa tono ang dismaya, lungkot at kawalang pag-asa. Nasa kanyang silid siya, malamlam ang ilaw ng lampshade, maraming lamok at mainit. Kaya bumangon siya at naisipang tawagan ang kaibigan. “Wala yatang patutunguhan ang pagpapanggap kong ito, Aella.”Marahas na bumuga ng hangin ang kaibigan sa kabilang linya. “Maaga pa para sumuko. Kilala kong marupok si Sandra, pa-in love-in mo siya sa katauhan mong iyan. As long wala pang ibang lalaking umaaligid sa kanya, diskartehan mo na.”Kinibot niya ang dulo ng labi. "Ewan kung makukuha ko talaga ang loob niya. Kasalanan ko ito. Naging tanga ako noon. Kung hindi sana ako nagpadala kay Evana, hindi ito mangyayari," naiiyak niyang sambit. Desperado at nawawalan na siya ng pag-asa para mabawi ulit ang asawa."Wala kang kasalanan dito. Ang madrasta mo ang dapat sisihin. Laban lang, Raffaelo. Matapang ka eh saka duwag lang ang sumusuko. Mag-igihan mo para mabawi mo siya. Saka nandito ako p

Matagal ng pinipigilan ni Raffaelo ang sarili. Gigil na gigil na siyang ilahad na nagpapanggap lang siya at atat na atat siyang ipaliwanag na tanging misunderstanding lang ang lahat. Sinira lang sila ng madrasta niya. Nandito siya para magpaliwag para patawarin siya ng kanyang asawa. Matindi ang galit nito. Walang pag-asa na patatawarin siya. Pipi siyang napahikbi habang nakaharap sa salamin, huminto siya sa paghahait dahil sa sumisikip na dibidib. Para siyang tinalian ng kadena at ang hirap kumawala. “Matagal ka pa ba dyan, Raffaelo?!” iritableng sigaw ni Sandra. Nagmamadali itong pumunta sa doctor. “Hindi ko na kasalan kapag mali-late tayo. Bahala ka sa buhay mo!”“Nandito na ko. Sorry. Sorry!” Taranta siyang tumakbo sa labas na hindi binanlawan ang mukha kaya naiwan ang after shave niya.“Tsk! Pupunta ka ng ganyan sa doctor. Bumalik ka sa loob at banlawan ang mukha mo!” utos nito, mistula itong nanay niya na maiksi ang pasensiya. Ginulong niya ang mga mata. Bumalik siya sa loob a

“Maniwala ka. Nagsasabi ako ng totoo!” habol ni Raffaelo nang bigla siyang tinalikuran ni Sandra at padarag na naglakad pabalik sa bahay nito.“Pareho kayo ni Aella. Puro mga sinungaling,” halos pabulong nitong sagot pero hindi siya nilingon. “Hindi ko alam kung pagkakatiwalaan ko kayo ulit!”Binilisan at nilakihan niya ang hakbang para harangan ito. “Kailan ba ako nagsinungaling? Bukod kay Aella, ikaw ang babaeng minahal ko. Tiniis ko ang ilang taon na nawala ka. Sinuyod ko ang buong mundo para hanapin ka. Hindi pa ba sapat iyon?” Pinigilan niya ang mga braso nito dahilan para hindi ito makawala. Naniningas ang mga mata nitong pinasadahan ng tingin ang pamumukha niya. “Pinapatawad na kita sa pagtanggap mo ng alok ng madrasta ko. Pinapatawad na kita sa paglayas at pagtago mo sa anak natin. Handa akong magsakripisyo para sa’yo. Nagsusumamo ako, patawarin mo ko kung sinaktan kita. Magalit ka sa akin habambuhay huwag ka lang mawala sa buhay ko.” Sa hindi malamang dahilan ay unti-unti siya

"Parang mas gusto kong tumira rito kesa sa Makati. Ang sarap sa pakiramdam. Sariwa ang simoy ng hangin," komento ni Aella nang sinumulan ang paghakbang papasok ng bahay nila.Tipid siyang ngumiti. "Pwede kayong mag-stay diro kung kailan niyo gusto, kahit buong taon pa kayo rito."Inakbayan siya ng kaibigan. "Are you really coming back to Manila? What if---?""Oo, kailangan kong sumama kay Raffaelo dahil nandoon ang negosyo niya---" Pinigilan niya ang bibig nito gamit ang hintuturo. "Pero hindi na ako babalik sa pagmo-model. Magpo-pokus na ako bilang housewife.""Palaging bukas sa'yo ang Aurelia.""Thank you so much!"Huminto sila sa paglalakad nang madatnan si Raffaelo. Pawisan itong naghahanda ng makakain ng mga bisita nila. "Tamang-tama ang pagdating n'yo! Come, sit! Nagluto ako ng paborito mong pansit palabok Aella!" anunsyo nito. Abot-langit ang tuwa nito. Lumabi si Matthias. Hinila ito ni Aella nang hindi agad umupo. Sinamahan niya ang mga kaibigan. Inubos nila ang oras sa pagk

Frustrated na binalik ni Evana ang atensyon sa bata. Yumukod siya para tanggalin ang plaster sa bibig nito. Hindi pa niya buong natatanggal iyon subalit muli itong sumigaw. Wala siyang magawa kundi ibalik ito. “Pasensiya na, pati ikaw nadamay sa gusot ng mga magulang mo. Kung may kakayahn lang sana ako itakas ka rito,” malumanay niyang bulong. Sinapo ang gilid ng sentido, tumayo at bumuga ng hangin. “Argh! I don’t want to get involved with this situation again! Nagging mabuting kaibigan ko ang dad mo. Kung hindi lang sa pera ay malamang masaya sana kayo. This is all my fault!” Nagpapadyak siya, naghi-hysterical na pumaroon at pumarito. “Antoine!” halos pabulong niyang tawag sa bata. Umupo siya para pantayan ito, sandaling luminga-linga para oserbahan ang mga gwardya. Ayon sa pagmumukha ng mga ito ay parang napilitan kagaya niya. Nanginginig ang mga kamay na kinuha ang cellphone. “Antoine, I'll make sure your dad will come to save you.” Sumalpok ang kilay nito. Lihim yata siyang sin