Semua Bab บ่วงรัก บ่วงเสน่หา: Bab 111 - Bab 120

ความขุ่นข้องหมองใจใด ๆ ถูกปัดไปจนหมดสิ้น ตอนนี้มีเพียงใบหน้าของแพรจันทร์เท่านั้นที่อยู่ในความรู้สึกของเธอ สายใยแห่งสายเลือดทำให้เธอไม่เคยโกรธน้องสาวและไม่เคยคิดให้เธอได้รับอันตรายขนาดนี้ ข่าวการโดนฆาตกรรมอย่างโหดร้ายทารุณทำให้เธอแทบช็อกแพรพลอยเอาแต่นอนร้องไห้แม้ทุกคนจะพยายามปลอบเธอแค่ไหนแต่เธอก็ยังคงรู้สึกเสียใจไม่คลายเพราะไม่คิดว่าน้องสาวเพียงคนเดียวจะต้องพบจุดจบที่น่าอนาถถึงเพียงนี้ เมื่อหมออนุญาตให้กลับไปพักผ่อนที่บ้านได้ เธอก็ไม่สนใจอะไรอีกนอกจากขอร้องให้อสิรวิสพากลับกรุงเทพฯ เพื่อไปดูศพน้องสาวเขาไม่ขัดใจเพราะรู้ว่าเธอรักแพรจันทร์มากแค่ไหน รถพยาบาลถูกใช้เป็นยานพาหนะในการเดินทางเพราะอายุครรภ์ที่ใกล้คลอดของแพรพลอยทำให้เธอไม่สามารถโดยสารเครื่องบินกลับได้ รวมทั้งต้องอยู่ใกล้แพทย์มากที่สุดทำให้อสิรวิสจัดการติดต่อรถพยาบาลทันทีคดีของแพรจันทร์กลายเป็นข่าวครึกโครมอื้อฉาวเมื่อฆาตกรถูกจับได้พร้อมหลักฐานผูกมัดผู้บงการแต่ยังไม่สามารถจับตัวคนบงการอย่างอนาดลได้สภาพศพของแพรจันทร์เป็นที่สยดสยอง ฆาตกรที่ลงมือคือหนุ่มคู่ขาของอนาดลที่สารภาพหมดเปลือกว่าพวกเขาและเหยื่อมีความสัมพันธ์กันมานาน จนกระทั

“ฉันคงกลมไปทั้งตัว” เธอซ่อนใบหน้าหลบตาคมของเขาด้วยความเขินอาย“สำหรับผม คุณสวยไปทั้งตัวที่รัก ให้ผมได้บอกรักคุณและพวกเขาชดเชยเวลาที่ผมทำมันหล่นหายไปนานหลายเดือนนะลูกแพร”ริมฝีปากบางขบกันเบา ๆ พร้อมกับอาการสะท้านไปทั้งกายเมื่อฝ่ามือร้อนของคนตัวโตที่นอนประกบแผ่นหลังของเธออยู่แตะต้องไปทั่วทรวงอกอิ่ม ริมฝีปากร้อนตามเข้าประทับแนบชิดลากไล้ลิ้นชื้นไปทั่วปลายถัน มือกว้างข้างหนึ่งลากไปตามสะโพกหนันแน่น ฟันคมครูดเบา ๆ ไปตามแผ่นหลังนวลละมุน พร้อมกับชั้นในชิ้นน้อยที่ถูกรั้งลง“ผมรักคุณลูกแพร”เสียงทุ้มนุ่มที่กระซิบชิดริมหู พร้อมกับเรือนกายแข็งแกร่งเปลือยเปล่าที่แนบชิดกับเธอทำให้แพรพลอยสะท้าน เจ้าตัวทอดถอนใจและหลับตาลงอย่างยอมจำนน ไม่เคยมีสักครั้งที่เธอจะต่อต้านเขาได้ยามร่างกายได้แนบชิดสนิทสนมกันแล้ว...ไม่ว่าเขาจะต้องการอะไร เขาก็สามารถได้ทุกอย่างตามปรารถนาในกระแสธารพิศวาสที่เต็มไปด้วยความอ่อนโยนละมุนละไมอันแสนอบอุ่นกลับกลายเป็นร้อนเมื่อร่างของอสิรวิสโอบกอดเธอไว้แนบแน่น เรือนกายที่สัมผัสกันและกันกระตุ้นอารมณ์ปรารถนาให้รุนแรงและเร่าร้อน มือเรียวจิกผ้าปูที่นอนแน่นเมื่อริมฝีปากของเขาสำรวจไปทั่วกายละม

“พวกแกปลอดภัยดีใช่ไหมคะ” เธอกัดฟันควบคุมความเจ็บพร้อมกับถามเขาเบา ๆ“ครับ พวกแกปลอดภัย”“โอ๊ย...” ความปวดกระแทกเข้ากลางใจเธออีกครั้งพร้อมอาการหน่วงรุนแรงที่ช่องคลอด“อดทนนะครับลูกแพร”“อื้อ...”เสียงหมอและพยาบาลที่ช่วยกันทำคลอดให้เธอร้องบอกวิธีการสูดลมหายใจและเบ่งคลอดควบคู่ไปกับการเปล่งเสียงอื้ออึงไปพร้อมหญิงสาวรวมถึงอสิรวิสด้วย ดวงตาคมเกลื่อนไปด้วยรอยยินดีเมื่อบุตรชายคนที่สามคลอดออกมาด้วยความปลอดภัย ร่างกายของแกดูเหมือนจะใหญ่กว่าพี่ ๆ อีกสองคนเล็กน้อย แต่ก็ยังดูตัวจ้อยเหลือเกินอยู่ดี“สามหนุ่มแล้วครับที่รัก อีกคนเดียวลูกแพร” เขาจรดริมฝีปากกับแก้มนุ่มของเธอพร้อมกับกระซิบเบา ๆ“ค่ะ”แต่ดูเหมือนน้องนุชคนสุดท้องจะไม่ยอมคลอดง่าย ๆ เหมือนบรรดาพี่ชายเลยเมื่อแพรพลอยต้องเจ็บรอการถือกำเนิดของแกอีกนานพอสมควร แต่ทุกอย่างก็ผ่านพ้นไปด้วยดีเมื่อเสียงร้องดังยิ่งกว่าพี่ ๆ ทั้งสามคนของแกแผดจ้าพร้อมเสียงกระเซ้าจากบรรดาหมอและพยาบาลเมื่อเจ้าตัวเล็กร้องดังทั้งที่ตัวนิดเดียวเท่านั้น“ลูกแพรที่รัก...แกเป็นผู้หญิง เรามีลูกสาวด้วยคนสวย”น้ำเสียงทุ้มแสดงความยินดีพร้อมกับอาการกระโดดจนตัวลอยของอสิรวิสเรียกรอยยิ้

“ค่ะพี่ส้ม ขอบคุณนะคะที่จัดการทุกอย่างให้รวมถึงงานศพลูกจันทร์ด้วย”“ไม่เป็นไรจ้ะ เราเพื่อนกันนี่นะ”“ขอบคุณมากค่ะ ขอบใจนะพฤทธิ์”“ขอเพื่อนเธอไปเลี้ยงไว้เฝ้าบ้านแทนสักคนแทนคำขอบใจได้ไหมล่ะลูกแพร” พฤทธิ์ยังไม่วายเย้าแหย่“ไป ๆ นายพฤทธิ์ โอ๊ยฉันละปวดหัวกับนายจริง ๆ”ส้มรีบรั้งแขนเพื่อนหนุ่มที่ยังไม่วายหันไปยักคิ้วหลิ่วตาให้พยาบาลสาวอีกครั้งพร้อมคำพูดกวนอารมณ์เธออีกหนก่อนจะยอมออกไป“ไปก่อนนะแม่เนื้อนุ่ม จุ๊บ” เขาทำริมฝีปากยื่นในท่าส่งจูบพร้อมกับเย้าหญิงสาวด้วยท่าทางสนุกสนาน“บ้าจริง เธอคบคนอย่างนี้ได้ยังไงนะลูกแพร ทะลึ่ง ลามกแล้วยังกวนประสาทอย่างร้าย”แพรวพรรณบ่นอุบอิบในขณะที่อสิรวิสนั่งชื่นชมลูกของเขาไม่ห่าง ทิ้งให้สองเพื่อนสาวได้คุยกันตามสบาย“หึหึ” แพรพลอยได้แต่ส่งเสียงหัวเราะเบา ๆ ในลำคอ“อีกสองวันคุณธนากรกับคุณรัก คงขึ้นมาเยี่ยมเธอกับหลาน ๆ เหมือนกัน”“ที่บ้านสวนเป็นยังไงบ้างล่ะแพรว เธอได้ข่าวบ้างไหม”“เห็นว่ามีเรื่องนิดหน่อยนะ เด็กสาวชาวบ้านคนหนึ่งโดนฆ่าข่มขืนอยู่ท้ายสวน คุณธนากรเลยต้องไปดูแลน่ะเพราะอยู่ในเขตของสวนยางธนากรเลย” แพรวพรรณอธิบาย“ทำไมถึงใจร้ายกันแบบนี้นะ” ใบหน้าของเธอซี

ตลอดเวลาเกือบเดือนที่ผ่านมา อสิรวิสพยายามทุกวิธีที่จะง้อให้แพรพลอยกลับไปอยู่ที่บ้านวิษณุวัส แต่คำตอบของเธอยังเป็นคำเดิม จนเขาเริ่มอ่อนใจ และที่สำคัญเขาต้องรีบกลับไปเคลียร์งานที่ทิ้งไว้ให้บิดาดูแลแทน รวมถึงต้องเดินทางไปต่างประเทศเพื่อติดต่องานกับมิสเตอร์ลีอีกครั้งอสิรวิสไม่มีทางเลือกเมื่อต้องทิ้งแพรพลอยและลูกไว้ที่บ้านของเธอตามลำพัง โดยมีวนิดาเดินทางมาอยู่เป็นเพื่อนพี่สะใภ้และหลานแทนพี่ชายทำให้วันนี้มีเพียงวนิดาและส้มที่เมื่อมีเวลาว่างเมื่อไรจะต้องเดินทางมาหาหลาน ๆ เป็นประจำอยู่แล้ว“ทำไมพี่ลูกแพรถึงไม่พาเด็ก ๆ กลับไปอยู่ที่เกาะละคะ หนูนิดว่าที่นั่นบรรยากาศดีเหมาะกับเด็ก ๆ มากกว่าที่นี่เสียอีกนะคะ”“พี่ก็โตมากับบ้านหลังนี้นะคะคุณนิด” แพรพลอยส่งยิ้มบาง ๆ ให้วนิดา“ก็จริงค่ะ แต่เด็ก ๆ ควรได้อยู่กับทั้งพ่อและแม่นะคะ”ใช่ว่าเธอจะไม่คิดถึงเรื่องนี้แต่ทิฐิที่มียังทำให้เธอปฏิเสธ“หรือว่าพี่ลูกแพรมีอะไรในใจหรือเปล่าคะ บอกนิดได้ไหม” วนิดา“นั่นสิจ๊ะลูกแพร มีอะไรหรือเปล่าถึงยังปฏิเสธคุณรวิส”“พี่ลูกแพรรักพี่รวิสหรือเปล่าคะ” คำถามของวนิดาทำให้แพรพลอยเงยหน้าขึ้นมองทั้งสองคนก่อนจะถอนหายใจ“พี่ไม่แ