Semua Bab บ่วงรัก บ่วงเสน่หา: Bab 71 - Bab 80

แพรพลอยรีบถลันตัวลุกขึ้นเดินเร็ว ๆ กลับไปเตรียมตัวเดินทางทันทีราวกลัวว่าหากช้าไปแม้แต่นิดอาจทำให้เขาเปลี่ยนใจได้ อสิรวิสถอนหายใจพร้อมกับมองตามแผ่นหลังหยัดตรงของหญิงสาวที่รีบเดินไวจากไปด้วยความรู้สึกสงสาร ถ้าเธอรู้ว่าอาจจะต้องสูญเสียมารดาที่รัก แพรพลอยจะเศร้ามากแค่ไหน เธอจะเสียใจมากกว่าที่ถูกเขาทำร้ายหรือไม่ จะเสียน้ำตาอีกสักเท่าไหร่นะวงหน้าเคร่งเครียดของอสิรวิสทำให้แพรพลอยรู้สึกเอะใจ แต่ไม่กล้าถามเพราะถ้าเขาอยากบอกให้เธอทราบก็คงบอกเอง เธอกลัวการถามจะทำให้เขาไม่พอใจขึ้นมาอีก จะว่าไปเธอกับอสิรวิสแทบไม่รู้จักนิสัยของกันและกันมาก่อน ที่ต้องมาเกี่ยวข้องกันก็เพราะความเข้าใจผิดของเขา และความรักที่เขามีต่อปานชนกทำให้ความแค้นที่เกิดจากความเข้าใจผิดมาตกอยู่ที่เธอตั้งแต่เขารู้ว่าความจริงเป็นเช่นไร เขาเริ่มทำดีกับเธอมากขึ้น อาจจะเป็นความรู้สึกผิดหรือมโนธรรมผลักดันให้เขายืนยันจะรับผิดชอบในตัวเธออย่างไม่ยอมให้เธอปฏิเสธ แพรพลอยแอบมองใบหน้าคมเข้มของเขาเงียบ ๆ ถึงจะอยู่ด้วยกันมาหลายเดือน แต่การกระทำของเขาทำให้เธอเกลียดหน้าจนไม่อยากมอง ถึงจะมีความสัมพันธ์กันบ่อยครั้งก็อยู่บนพื้นฐานของความรู้สึกเจ็บปว

“คุณแม่เป็นยังไงบ้าง” เสียงเข้มกล่าวถามทั้งใบหน้ายังคงแสดงความไม่ชอบใจ“อย่างที่เห็นแหละค่ะ ท่านยังไม่รู้สึกตัวเลย” เธอถอนหายใจแรง ๆ“แต่ท่านก็อยู่ในความดูแลของหมอที่เก่งที่สุดแล้ว คุณต่างหากที่ต้องห่วงตัวเองบ้าง”“ฉันไม่เป็นไรหรอกค่ะ”“แต่ผมว่าคุณผอมไปนะ”“น้ำหนักฉันก็ไม่ได้ลดมากนักหรอกค่ะ ปกติฉันไม่ใช่คนอ้วนง่ายอยู่แล้ว”“จริงครับคุณรวิส ปกติเพื่อนผมคนนี้เขาก็หุ่นอย่างนี้แหละครับ ผมกอดทีกระดูกแทบทิ่มเนื้อ” พฤทธิ์แกล้งพูดยั่วอสิรวิสเล่น“บ้า...ฉันไม่ผอมขนาดกระดูกทิ่มเนื้อแกสักหน่อย” แพรพลอยค้อนเพื่อน“ถ้าไม่ติดนมโต ๆ ของแกมีหวังกระดูกคงตำเนื้อฉันเจ็บแน่” พฤทธิ์แสร้งยั่วต่อ เขาแอบสังเกตแววตาดุทอประกายความขุ่นมัวขึ้นวูบหนึ่งแสดงอาการหึงหวง บรรยากาศในห้องจึงค่อนข้างอึมครึมชวนอึดอัดขึ้นทันควัน“วันนี้คุณรวิสว่างเหรอคะ ถึงมีเวลามาเยี่ยมเยียนคุณน้า” ส้มเลยรีบชวนอสิรวิสสนทนาเปลี่ยนบรรยากาศ“ออกไปกับผมหน่อยได้ไหมลูกแพร” เขาไม่ตอบคำถามของส้ม ดวงตาคมทอดมองใบหน้าสวยของหญิงสาวพลางเอ่ยลอดไรฟันด้วยน้ำเสียงดุต่ำแพรพลอยถอนใจยาวและตัดสินใจพยักหน้าแทนคำตอบให้กับอสิรวิสแล้วหันไปเอ่ยกับพฤทธิ์ “นายไม่รี

เมื่อลิฟต์จอดเธอพอดีเธอจึงก้าวออกไปแต่มือหนารั้งข้อมือของเธอไว้พร้อมกับสอดปลายนิ้วเข้าเกี่ยวกุมจนเธอรู้สึกเขินเพราะไม่เคยต้องเดินกุมมือกับใคร ใบหน้าหวานเงยขึ้นสบตาคมและต้องร้อนไปทั้งร่างมือนิ้วชี้ของเขาสะกิดเบา ๆ กับหลังมือของเธอพร้อมสายตามีแววเจ้าเล่ห์“คุณหน้าแดงเป็นลูกตำลึงเลยรู้ไหมลูกแพร”“ฮึ...เรื่องของฉันเถอะ”“หึๆ คุณว่าคนอื่นเขาจะสังเกตเห็นไหมว่าร่างกายของผมมันเรียกร้องอยากได้คุณมากแค่ไหน”“บ้าจริง ถ้าขืนคุณยังไม่หยุดพูดจาทะลึ่งลามกแบบนี้ ฉันจะกลับขึ้นไปข้างบนจริง ๆ ด้วย”“โอเค ๆ เดี๋ยวถึงบ้านผมแล้วผมค่อยพูดก็ได้ใช่ไหมคนสวย”“เอ๊ะ...”อสิรวิสหัวเราะเบา ๆ พร้อมเร่งฝีเท้าเดินนำหน้าในขณะที่มือยังกุมมือของเธอไว้ เขายอมรับกับตัวเองว่าคิดถึงเธอมากและแทบจะทนรอให้ถึงบ้านของเขาไม่ไหว หากวันนี้เธอไม่ยอมมากับเขารับรองเขาต้องหาทางฉุดเธอไปด้วยให้ได้แน่ ๆ“ทำไมถึงประกาศกับสื่อว่าจะแต่งงานกับฉันละคะ” เธอถามขึ้นเมื่ออยู่บนรถ“คงเพราะไม่อยากให้คุณเสียชื่อมั้ง”“จริง ๆ ไม่ต้องก็ได้ ชื่อของฉันก็ไม่ใช่ว่าจะดีอะไรอยู่แล้ว”“ทำไมคุณถึงไม่แก้ข่าวเรื่องน้องสาวของคุณ” เขาหันมามองเธอนิดหนึ่งก่อนจะเปลี่

“ป่านสบายดีใช่ไหมครับ”“สบายดีค่ะ รวิสล่ะคะสบายดีหรือเปล่า” ปานชนกถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนตามปกติ“ครับ แค่ผมเห็นป่านมีความสุข ผมก็สบายใจแล้ว”น้ำเสียงที่เอ่ยอ่อนโยนไม่แปรเปลี่ยนของอสิรวิสสร้างความเจ็บแปลบให้กับหัวใจของแพรพลอย ความหวาดระแวงใช่จะเกิดขึ้นแต่กับอสิรวิสกับปานชนกเพราะดาราสาวก็หวั่นไหวกับความสัมพันธ์เปราะบางเช่นกัน ความสัมพันธ์ที่ไม่ได้เริ่มต้นจากความรักแต่เป็นเพียงแค่การพบกันโดยบังเอิญของคนสองคนที่ต้องผูกพันกันเพราะความเข้าใจผิดและความร้ายกาจของฝ่ายชายความรักที่เขามอบให้กับผู้หญิงอื่นเป็นทุนเดิมบั่นทอนความมั่นใจของเธออย่างสิ้นเชิง สำหรับผู้หญิงหัวโบราณในเรื่องเพศสัมพันธ์อย่างแพรพลอยเธอก็คงรู้สึกเหมือนของมีค่าที่ตนเองรักษาไว้อย่างดีถูกใครก็ไม่รู้แย่งชิงเอาไปและไม่คิดจะรักษากลับนำมาเหยียบย่ำจนไม่เหลือชิ้นดีรอยร้าวถูกบ่มเพาะลงกลางหัวใจของคนทั้งสี่โดยต่างคนต่างคาดไม่ถึง และเมื่อต่างไม่พูดและอธิบายให้คนที่ตนรักเข้าใจ จากรอยร้าวเล็ก ๆ จึงค่อย ๆ ขยายกว้างสร้างความเจ็บปวดให้กันและกันโดยไม่รู้ตัวความเครียดทั้งเรื่องที่สูญเสียมารดาประกอบกับความอ่อนเพลียเพราะการพักผ่อนไม่เพียงพอทำให้

“พอแล้วได้โปรดเถอะคุณอนาดล ฉันไม่ต้องการให้มันเป็นแบบนี้”“แพรพลอย ตอนนี้เธอคือแพรพลอย และฉันก็ชอบที่จะทำแบบนี้กับร่างกายของเธอเหลือเกินลูกแพร” เสียงทุ้มกระเส่าไปตามอารมณ์เมื่อร่างกำยำของชายร่างเล็กแทรกเข้ามาในกายของแพรจันทร์ในขณะที่ อนาดลซ้อนหลังเขาอยู่เช่นกัน ส่วนผู้ชายร่างยักษ์ซ้อนอยู่ด้านหลังของเธอ แผ่นหลังนวลเนียนสัมผัสได้ถึงความแข็งขึงที่เบียดเสียดไปมาอยู่ด้านหลังของเธอเมื่อเกมที่มีผู้เล่นถึงสี่คนจบลงด้วยความเหนื่อยล้าและสุขสมของผู้ชายทั้งสามแต่ผู้หญิงเพียงคนเดียวในเกมอย่างแพรจันทร์กลับรู้สึกขยักแขยงตนเองอย่างรุนแรงภาพที่พวกเขาดูกันหลังเกมจบทำให้เธออยากอาเจียนเมื่อมันคือภาพเกมที่มีเธอเป็นผู้ถูกกระทำ ความอดสูทำให้หัวใจเธอทุกข์ท้อและพาลโกรธเกลียดทุกคนโดยลืมคิดไปว่าเหตุการณ์จะไม่เป็นเช่นนี้หากเธอไม่หลงอยู่ในวังวนแห่งความริษยาที่มีต่อคู่แฝดสาวจนพาตัวเองมาพบกับปีศาจร้ายอย่าง อนาดล“คุณดลคงไม่เอาแผ่นซีดีพวกนี้ไปเผยแพร่ใช่ไหมคะ” แพรจันทร์ถามด้วยน้ำเสียงกังวล“ทำไม อายเหรอ” อนาดลยกหัวคิ้วเล็กน้อยพร้อมรอยยิ้มหยันบนมุมปาก“ถึงอย่างไร ลูกจันทร์ก็เป็นผู้หญิงนะคะ คงไม่มีใครอยากเห็นภาพตั