Semua Bab The Billionaire's Unwanted Divorce: Bab 71 - Bab 80

‎Elio cried like a baby,but silently.‎‎Gabing ’yon, wala na siyang bahid ng pagiging powerful CEO o Young Master Ashford. He was just a man realizing how much he'd lost because of being stupid.‎‎Gusto niyang balikan ang nakaraan.‎‎Kung pwede lang niyang iladlad ang puso niya, tanggalin ang lahat ng kasinungalingan, at sabihing hindi na niya uulitin. Pero ngayon lang niya na-realize, wala nang babalikan.‎‎Mahaba ang gabi.‎‎Sa katahimikan, isa-isang bumalik sa isipan niya ang mga alaala.‎‎Ang unang araw na nakita niya si Zein. Naka-school uniform with her high ponytail. She look so young, beautiful and confident. Tiningnan siya ng isang segundo at para sumabog ang puso niya. It was love at first sight. ‎‎Even their first kiss, patago niyang hinalikan. Ilang araw siyang hindi pinansin ni Zein. Tuwing magtatama ang mata nila, namumula ito at tinatarayan siya.‎‎Marami pa. ‎Sobrang dami. At sa bawat alaala, lalo siyang nasasaktan. Kasi hindi na niya pwedeng ulitin. Hindi na

Tahimik na lumapit si Zein sa kama. Huminto siya mga isang metro bago ito maabot."President... kamusta na po ang sugat ninyo?" tanong niya, mahinahon pero may halong concern. ‎Pinili niyang bumalik sa formal tone, she was on her Secretary mode. Para malinaw na respetado niya ito bilang tagapagligtas at hindi kung sino pa man.Pero hindi siya sinagot.Hindi man lang siya tiningnan.Nakakahiya.Tumayo lang siya roon. Hindi alam kung ano’ng gagawin, kaya naghintay siyang magsalita ito. Tahimik lang sila parehas. She was too scared to speak, baka mamaya gusto palang gumanti ni Warren o di kaya, hilahin na lang sya papunta sa kama.Si Warren, nakasandal pa rin sa headboard, hawak ang librong binabasa, hindi man lang kumurap simula pa nang kumatok siya hanggang ngayon.Dumaan ang halos isang minuto.Mabagal na binuksan ni Warren ang pahina gamit ang mahaba’t mapuputing daliri, parang eksena sa art film, eleganteng-elegante.Saka siya nagsalita. "Secretary Vergara, hindi mo ba naiisip na m

‎Napatulala si Zein.‎‎Lahat ng init sa katawan niya, umakyat diretso sa mukha. Para siyang binuhusan ng kumukulong tubig habang tuloy-tuloy na umiikot sa utak niya ang sinabi ni Warren.‎‎Sorry.‎‎Yun lang?‎‎Hindi siya sigurado kung anong mas nakakabingi, yung mismong salita, o yung pagkakasabi ni Warren na parang hindi sanay magpakumbaba.‎‎Pero... bakit nga ba siya nag-sorry?‎‎Piniga niya nang piniga ang utak niya. Teka, teka.‎‎Ah.‎‎Malamang ‘yung sinabi nito nung una siyang pumasok sa kwarto.‎‎Nang tinawag siyang late at assuming.‎‎So... na-guilty siya?‎‎Wow. The mean boss suddenly grew a conscience?‎‎Pero...‎‎Bakit may kasunod pa na sinabi si Warren kagabi?‎‎“Simula ngayon, kahit sino’ng kasama ko, kahit nasaan ako, ‘wag ka nang umiwas. Kung gusto mong pumasok, pumasok ka. At kahit may ‘something’ man sa’tin, hindi ko ‘yon hahayaang maging tsismis.”‎‎Pabalik na si Zein sa unit, pero ang utak niya, naiwan sa dining table.‎‎Hinimay niya ang bawat syllabl

‎Medyo lumalim ang kunot sa noo ni Luzi habang pinagmamasdan ang phone.‎‎Si Antonio naman na kanina pa nagkukunwaring kalmado ay napabuntong-hininga. Mukhang wala na siyang ligtas.‎‎Hinawakan niya ang kamay ng asawa at marahang inalalayan ito papunta sa garden. “Luzi, matalino ka naman. I'll get this straight to the point, kung sakaling magustuhan ni Warren si Secretary Vergara… okay lang ba sa’yo?”‎‎Tahimik si Luzi.‎‎Hindi niya masabing “oo.”‎‎Kung ibang tao siguro ang may sitwasyon, baka masabi niya pang “wala namang masama sa divorce.” Pero dahil anak niya ang pinag-uusapan, hindi niya kayang maging ganoon ka-liberal.‎‎Hindi naman siya mapili. As long as the girl was kind, clean ang background, at mahal ng anak niya, wala siyang pakialam sa status.‎‎Pero siyempre… mas okay kung well-matched.‎‎Naalala niya bigla—“Last time, hindi ba sinabi mong babae? Buhay na babae? Okay na dapat ‘yun.”‎‎Napatawa si Antonio. “Ikaw talaga.”‎‎Napangiwi si Luzi. “Wala namang magula

‎‎Tumayo si Zein, ngumiti, at marahang tinaas ang baso ng wine. “Our president is not feeling well, I'll just take the shot”‎‎As in, ako na ang tatanggap ng kalokohan ng old tycoon na ‘to.‎‎Hawak na niya ang baso, ilang pulgada na lang sa labi, nang biglang may dumampot dito.‎‎Isang malamig, maugat at eleganteng kamay .‎“You don’t have to drink it,” mahina pero may lambing ang boses.‎‎Warren returned the glass sa table, tahimik pero loaded.‎‎Yung tipong action na pang K-drama na may kasamang dramatic music.‎‎Biglang natahimik ang buong table.‎Hawak pa rin ni Elio ang baso, pero para bang gusto na niya itong durugin gamit lang ang grip niya.‎‎Nag-iba ang atmosphere. May tension na humigop ng lahat ng oxygen sa kwarto.‎‎Zein just blinked.‎‎Umupo na lang siya muli sa tabi ni Warren, kalmado pa rin pero tinatantsa ang kilos nito. May ibig sabihin ‘yon. Alam ko, hindi siya basta umaarte lang.‎‎Si Akio, na tila nakahalata sa undercurrent, nagbiro, “You're such a gentl