Lahat ng Kabanata ng ดอกไม้ป่าของรามัญ: Kabanata 31 - Kabanata 40

เปิดเทอมมาได้หนึ่งเดือนแล้ว ริณเรณูไม่ได้เจอรามัญเลยเพราะเขาค่อนข้างงานยุ่งแต่ก็ยังโทรศัพท์คุยกันตลอดหญิงสาวเริ่มระแวงว่าที่เขาบอกว่างานยุ่งจะใช่เรื่องจริงหรือเพราะเขาเอาเวลาไปอยู่กับแพรวากันแน่เธอได้ยินแพรวาพูดกับเพื่อนในกลุ่มว่าความรักของเธอกับแฟนหนุ่มกำลังสุกงอมได้ที่ ริณเรณูแอบถามขนิษฐาถามเพื่อนสนิทของแพรวาก็รู้มาว่าผู้ชายคนนั้นชื่อรามัญมันเป็นเจ้าของบริษัทรับเหมาก่อสร้างหญิงสาวฟังแล้วไม่สบายใจเลยริณเรณูอยากถามรามัญว่าเรื่องนี้มันเป็นเรื่องจริงไหมแต่ถ้าถามไปเขาก็คงจะปฏิเสธแน่เพราะเคยถามเรื่องนี้ไปครั้งหนึ่งแล้วชายหนุ่มก็ปฏิเสธหญิงสาวจึงคิดว่าจะให้เขามารับที่มหาวิทยาลัยและจะสังเกตปฏิกิริยาของรามัญเวลาที่เจอกับแพรวา ถ้าหากเขากับเธอคบกันจริงอย่างที่แพรวาบอกทุกคนก็คงจะต้องแสดงอาการอะไรบ้างเธอบอกให้รามัญมารับเธอที่หน้าตึกคณะก่อนเวลาเลิกเรียน สิบนาทีเพราะกะว่าเวลาที่ทุกคนเดินลงมาจากตึกจะเห็นรถของเขาและอยากจะรู้ว่าถ้าหากรามัญเห็นว่าเธอกับแพรวาเป็นเพื่อนเรียนห้องเดียวกันเขาจะทำหน้ายังไงและจะยอมรับไหมว่าตนเองกำลังคบกับแพรวาอยู่เมื่อเลิกเรียนหญิงสาวเดินตามหลังแพรวาลงมาโดยเว้นระยะห่างเพี

“อาไม่กล้าคบกับหนูเพราะหนูเป็นหลานคุณย่านารีเป็นลูกของคุณใหญ่” รามัญบอกเหตุผลของตนเองออกไปซึ่งมันเป็นเหตุผลที่ไม่มีทางแก้ไขหรือเปลี่ยนแปลงอะไรได้เลย“อารามก็ลืมเรื่องนี้ไปก่อนสิคะ อาคิดแค่ว่าหนูเป็นเด็กสาวมาจากบ้านป่าที่บังเอิญได้เจอกับอา อาลืมไปเลยได้ไหมว่าหนูเป็นลูกหรือเป็นหลานของใคร” ริณเรณูพูดอย่างเอาแต่ใจ“อาลืมเรื่องแบบนั้นไม่ได้หรอกนะ”“อารามคะถ้าอารามกลัวมากหนูจะคุยเรื่องนี้กับคุณย่าเองหนูจะบอกคุณย่าและคุณพ่อว่าหนูเป็นคนจีบอาราม”“ไม่ได้นะหนูริณ” รามัญรีบห้ามเพราะเขาไม่อยากให้คุณย่าและบิดาของหญิงสาวรู้เรื่องนี้“ทำไมล่ะคะ”“มันยังไม่ถึงเวลา อาว่าเรื่องนี้เราคุยกันอีกทีตอนหนูเรียนจบได้ไหม อาสัญญาเลยว่าถ้าตอนนั้นเราสองคนมีใจตรงกันจริงๆ อาจะเป็นคนจับมือหนูและไปบอกคุณย่ากับคุณพ่อของหนูเองตกลงไหม”“หนูไม่อยากตกลงเลยค่ะ”“หนูริณครับที่ผ่านมาหนูเป็นเด็กดีเชื่อฟังอามาตลอดและเป็นคนเข้าใจอะไรง่ายๆ แต่ทำไมวันนี้หนูริณของอาถึงงอแงแบบนี้ล่ะ”“ก็หนูไม่อยากเห็นอารามไปกับคนอื่น”“แต่หนูพูดเองนี่ว่าผู้ชายก็ต้องมีความต้องการในเรื่องแบบนั้น”“มันก็ใช่ค่ะ หนูจะไม่ห้ามอารามก็เลยถ้าอารามจะไปนอนกับค

รามัญมาส่งริณเรณูที่บ้านและทานอาหารค่ำกับสมาชิกในครอบครัวของคุณย่านารีจากนั้นชายหนุ่มก็เดินกลับมาที่รถและถือซองเอกสารสำคัญบางอย่างเขาเข้าไปคุยกับคุณย่านารีตามลำพังในห้องนั่งเล่นของท่านซึ่งตอนนี้ภายในห้องมีแค่รามัญคุณย่านารีเพียงสองคนเท่านั้น“ผลออกมาแล้วใช่ไหมราม”“ครับคุณย่า”“ผลออกมาว่ายังไงบ้าง”“ผมยังไม่ได้เปิดให้ดูเลย ผมอยากให้คุณย่าเป็นคนเปิดดู”“แล้วย่าจะรู้เรื่องไหมล่ะ”“เดี๋ยวเราช่วยกันดูก็ได้ครับคุณย่า”รามัญส่งซองเอกสารให้กับคุณย่านารีซึ่งตอนนี้ท่านสวมแว่นตารอจะอ่านเอกสารในซองอยู่ก่อนแล้วหญิงสูงวัยหยิบซองเอกสารผลการตรวจดีเอ็นเอของลูกชายลูกสะใภ้และหลานสาวที่เธอส่งเส้นผมไปให้โรงพยาบาลของเพื่อนช่วยตรวจให้เธอเธอกวาดสายตาไปบนเอกสารและพอจะเข้าใจว่านครินทร์ไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับรวิตาเลยแม้แต่น้อย มือของผู้สูงวัยสั่นเทาเพราะไม่คิดเลยว่าสิ่งที่ตนเองเป็นกังวลมันจะเป็นเรื่องจริง“ใจเย็นๆ นะครับคุณย่า ผมว่าผลการตรวจมันอาจจะมีข้อผิดพลาดก็ได้ เราลองเอาเส้นผมไปให้โรงพยาบาลอื่นตรวจความแน่ใจดีไหม”“ไม่ต้องหรอกรามย่าคิดแล้วว่าผลมันจะต้องเป็นแบบนี้ ย่าเองก็กังวลเรื่องนี้มาตลอดแต่ก

แสงไฟที่หัวเตียงส่องมายังร่างที่นั่งตัวสั่นอยู่บนพื้นห้อง น้ำตายังคงไหลอาบแก้ม ความรู้สึกเจ็บปวดถาโถมเข้าใส่จน ริณเรณูไม่รู้ว่าตัวเองร้องไห้มานานแค่ไหนแล้ว รู้แค่ว่าตอนนี้หัวใจมันบอบช้ำอย่างหนัก“หนูริณ”เสียงที่คุ้นเคยมาพร้อมกับสัมผัสอบอุ่นที่โอบกอดร่างกายของเขาทำให้ริณเรณูเงยหน้าขึ้นมองและหยุดร้องไห้อย่างอัตโนมัติ“อารามมาได้ยังไงคะ ตอนนี้อารามน่าจะอยู่กับแพรวา”“ก็อาโทรหาหนูริณแล้วแต่หนูไม่รับโทรศัพท์เลยอาเป็นห่วงก็เลยมาดู”“อาโทรมาตอนไหน หนูรอให้อาโทรมาตั้งแต่เย็นแล้วอาก็ไม่โทรมาเลย”“บอกอามาก่อนว่าร้องไห้เพราะอะไร”“ก็อารามกับแพรวากำลังจะมีลูกด้วยกัน”“อาว่าหนูเข้าใจผิดแล้วนะ”“จะเข้าใจผิดได้ยังไงก็แพรวาเขาบอกหนูเองว่าเขาท้องและอาก็เป็นพ่อของเด็กในท้องของเขา”“มันเป็นไปไม่ได้เลยเพราะตั้งแต่อาสัญญากับหนูอาก็ไม่เคยนอนกับแพรวาอีกเลย”“แต่ก่อนหน้านั้นอากับแพรวาก็นอนด้วยกัน”“ทุกครั้งที่อานอนกับผู้หญิงอาจะใส่ถุงยางอนามัยทุก”“แต่มันก็พลาดได้นะคะ”“อารู้ว่ามันพลาดกันได้แต่เรื่องที่แพรวาบอกมันไม่ใช่เรื่องจริงเลยเธอก็แค่อยากจะให้อาออกมาเจอ”“แล้วทำไม่รีบโทรบอกหนูล่ะคะมันเกิดอะไรขึ้นกันแน

“หนูริณของอาหัวไวมากจูบเป็นแล้ว”“ดีมั้ยคะอาราม”“ดีที่สุดเลย”“ถ้าอารามอยากให้หนูจูบเก่งอารามต้องสอนหนูนะคะ”หญิงสาวพูดออกไปตามอารมณ์และความรู้สึกเพราะเธออยากให้เขามีเธอเพียงคนเดียวเท่านั้น“แน่ใจนะหนูริณว่าจะยอมเป็นของอาจริงๆ”รามัญถามหญิงสาวอีกครั้ง แม้รู้ว่าถ้าหากริณเรณูเปลี่ยนใจตนเองจะต้องจะทรมานมากแน่ไหน แต่ก็ไม่อยากจะหักหาญน้ำใจของคนที่ตัวเองรักเหมือนกัน แม้เขาจะไม่เคยบอกเธอว่าเขาเองก็รักเธอแต่คิดว่าหญิงสาวก็น่าจะเข้าใจดีเพราะถ้าหากเขาไม่รักไม่ได้รู้สึกอะไรก็คงไม่ตามดูแลเธอมาตลอดหลายปีแบบนี้“หนูไม่เสียใจค่ะอาราม” หญิงสาวยืนยันอย่างหนักแน่น“อาจะทำให้ครั้งแรกของเรามีแต่ความสุข”เขากระซิบข้างหูก่อนที่ปลายลิ้นร้อนจะลากไล้ไปตามหน้าอกอิ่มดูดดุนยอดถันกระตุ้นอารมณ์ของหญิงสาว รามัญตวัดปลายลิ้นรัวลงบนยอดถันสลับกับดูดเข้าปากจนแก้มตอบ เมื่อเห็นหญิงสาวแอ่นโค้งหน้าอกอิ่มเข้าหาเขาก็เข้าใจว่าเธอต้องการให้ตนเองทำแบบไหนฝ่ามือร้อนบีบขย้ำอย่างหนักหน่วง ปากร้อนก็ลากไล้สลับไปมาทั้งสองข้างจนเปียกชุ่ม มืออีกข้างลากต่ำลงมายังเอวนวดเฟ้นสะโพกกลมกลึง ปลายนิ้วจะไล้เข้าหาเนินเนื้อเบื่องล่างอีกครั้ง“อ๊ะ