All Chapters of The CEO's Wallflower: His Wife in Name Only: Chapter 21 - Chapter 30

"Pagod na ako.” Reklamo ni Jacey habang patuloy sa pagsasayaw, na para bang isa siyang katatawanan na ginamit lang para inisin ang ibang babae. Pero dahil sa utang na loob, napilitan siyang manatili sa ganung kalagayan."Sayaw pa tayo ng kaunti," bulong ni Lorien sa kanya. Kung titingnan ng iba, iisipin siguro na naglalambingan ang magkasintahan… pero utos iyon, kaya wala siyang nagawa kundi sumunod."Araay," hindi pa siya tumatagal sa pagsasayaw ay hindi na niya maigalaw ang kanyang paa dahil…"Napakan ko ba paa mo?" Natigilan si Lorien at tumingin sa ibaba."Ayos lang ako," sagot niya.Sa kakatingin niya sa ibang babae, ayun at naapakan niya ang sariling paa. Paano niya hindi napansin ang mga matang palihim na nakatitig sa kanya buong oras?Pero hindi na rin siya nagtataka, dahil halos lahat ng kalalakihan sa party ay sa babaeng iyon din nakatingin. Maganda talaga ang ayos ni Thania ngayong gabi. Mukhang pinaghandaan talaga ang event na ito, hindi kagaya niya na nagmadali lang at ku

Habang nasa loob ng taxi pabalik sa ospital, hindi pa rin maalis sa isip ni Jacey ang mga sinabi ni Thania. Oo nga, ni minsan ay hindi siya hinalikan ni Lorien. Nakakapagtaka rin, dahil kung tutuusin ay may mas matitindi pa siyang ginawa, pero bakit sa simpleng halik ay tila mailap siya? "Eh sino bang may pake? Ayaw niyang humalik, edi 'wag!""Ano po 'yun, ma'am?" gulat na tanong ng driver nang marinig ang sinabi niya tungkol sa halik."Pasensya na po, masyado lang akong nadala sa binabasa kong nobela.""Ang anak ko mahilig din magbasa ng nobela, minsan tatawa o ngingiti mag-isa parang sira ulo… ay, hindi po kayo 'yung tinutukoy ko," agad na dagdag ng taxi driver. Pagdating sa nobela, hindi talaga siya mapigilan."Ah, ganun ba," mahina niyang sagot. Tama nga naman, natamaan siya sa sinabi.Sa ospital…"Ano po'ng pinagagawa sa inyo ng doktor ngayon, Ate?"Ikinuwento ni Jacey sa kapatid ang mga ginawa niya buong araw, at binanggit na bumisita rin siya sa anak niyang nasa NICU."Bakit p

“Yung party sa hotel bukas ng gabi, pakiasikaso na lang ha.”“Ako po ba?” Akala ko noon ay si Thania na naman ang uutusan ni Niel, gaya ng dati. Pero kakaiba ngayon—siya Jacey mismo ang inutusan. At hindi lang basta event, kundi yung taunang party ng kumpanya.“Sekretarya ka, hindi ka ba man lang mag-iisip na tumulong sa iba?”‘Ibig bang sabihin nun ay wala akong ginagawa? Samantalang sila nga itong laging nauuna sa lahat ng trabaho. Pero sige na lang, para lang matuwa sila.’ Isip ni Jacey.“Kung gano’n, pakibigyan na lang ako ng listahan ng mga bisita.”“Buksan mo na lang sa email ng kumpanya,” mariing sagot ni Niel, medyo pasigaw na. May utos kasi mula sa taas na gawin ang lahat para lang umalis na ang babaeng ito sa kumpanya.“Opo,” sagot ni Jacey, kalmado pa rin kahit pa halata namang gusto na niya itong paalisin.“Wala pa bang mas makapal ang mukha d’yan?” sabay lingon ni Niel kay Thania na nakaupo sa tabi.“Ang saya nga po, Sir Niel. Ngayon lang ako nakakita ng ganito—grabe ang t

Nang anyayahan siya ng ate niyang maging dance partner, hindi na nakatanggi si Lorien.Sabay silang naglakad papunta sa harap ng dance floor. Hinawakan ni Michelle ang braso ng nakababatang kapatid, at magkasabay silang sumabay sa ritmo ng musika, magaan ang kilos na kakaiba sa kabilang magkapareha. Hindi na mabilang kung ilang beses nang naapakan si Derrick sa paa."Aray!" napadaing na naman siya."Pasensya na," agad na humingi ng tawad si Jacey."Sabi ko na ba sayo, huwag kang ma-pressure.""Iba talaga ang rehearsed at yung totoo," sagot niya."Huwag mo nang tingnan yung paligid, tumingin ka nalang sa mukha ko.""Kapag tiningnan kita, mas kinakabahan ako. Ano bang kinakain mo? Bakit sobrang gwapo mo??""Hahaha," natawa si Derrick sa gitna ng dance floor. Napatingin ang mga tao sa paligid. "Diretsahan ka talaga magsalita ah.""Ikaw naman ang direktang tao, sino ba ang madali lang umamin na guwapo siya?""Tama ka nga." Nakipagkuwentuhan siya para mabawi ni Jacey ang tensyon.Pero may

Pagkatapos gawin ang mga dapat gawin sa banyo, nagbihis na muli ang dalaga sa dati niyang damit."Sinabi ko nang itapon mo 'yang damit na 'yan, 'di ba?" Nasimulan nang mag-init ang ulo ni Lorien nang makita itong nakasuot pa rin ng lumang kasuotan."Kung itatapon ko 'to, ano'ng isusuot ko pauwi?""Pumili ka na lang sa aparador ko kung ano'ng gusto mong isuot."Hindi sumunod ang babae—sino ba namang mag-iisip na magsuot ng panlalaki? Nagtungo ito sa pinto para umalis, ngunit nahuli siya ng lalaki."Saan ka pupunta?""Uuwi na ako.""Gabing-gabi na, bakit ka pa aalis sa ganitong oras? Bukas na lang.""Kahapon pa ako hindi nakakauwi. Kung hindi ako uuwi ngayon, baka mag-alala ang ate ko... Hayaan mo na ako." Sinubukang alisin ni Jacey ang kapit nito sa kanya."Maghintay ka muna dito, ihahatid kita."Habang naglalakad ang lalaki patungo sa aparador nang walang tanong kung bakit hindi siya umuwi kahapon, nanumbalik ang hinanakit ng babae—pero naisip din niyang bakit nga ba ito magta