All Chapters of The CEO's Wallflower: His Wife in Name Only: Chapter 31 - Chapter 40

"Ate..." Niyakap ni Kate ng marahan ang kapatid nang makita ang resulta ng test. "Okay lang 'to. Mas mabibigat pa ang pinagdaanan natin noon." Naaalala niya noong namatay ang kanilang mga magulang - walang ibang matakbuhan kundi ang isa't isa. Si Kate ang nagsakripisyo para makakain ang kapatid, nagtrabaho at nag-aral nang sabay. Halos gabi-gabi nang hindi natutulog."Pasensya na, ate." Iyak ni Jacey."Bakit ikaw ang magsosorry? Ako dapat ang humingi ng tawad sa'yo..." Ang ibig sabihin ni Kate, kung hindi lang siya naaksidente, hindi sana napilitan ang kapatid sa ganitong sitwasyon. "Huwag kang umiyak...""Pwede ba akong makiusap, ate?""Ano yun?""Wag mo pong sasabihin sa kanya." Ang tinutukoy niya ay si Lorien.."Bakit?""Alam mo naman po ang dahilan. Hindi ako karapat-dapat maging ina ng anak niya.""Sige. At sisikapin kong gumaling agad para makabalik na ako sa trabaho."Tumango si Jacey.Alam niyang hindi niya maikukubli ang pagbubuntis kapag lumaki na ang tiyan. Pe

Huminto ang taxi sa tapat ng hotel at agad nagbayad si Kate batay sa ipinakitang halaga ng metro. Pagkatapos ay buhat niya ang anak at pumasok na sa loob."Magandang araw po, ano pong maitutulong ko?" bati ng receptionist na may magalang na tono."Hinahanap ko po si Ma’am Michelle.""Michelle po? Aling Michelle po?" tanong ng receptionist para makasiguro, dahil hindi niya inaasahang may isang babaeng may karga pang sanggol na maghahanap sa mismong may-ari ng hotel."Si Ma’am Michelle Gomez na may-ari ng lugar na ito.""Ah, gano’n po ba. Maupo po muna kayo sa lounge area, ipapaalam ko lang po sa kanya na nandito kayo.""Salamat po." Tumango si Kate saka naglakad patungo sa lugar na itinuro, sabay buhat ng anak at inabot ang bote ng gatas na inihanda niya. Simula nang ipanganak si Katie, hindi ito kailanman napa-dede sa gatas ng ina dahil hindi siya nagka-gatas kahit kaunti.Hindi pa man nagtatagal ay bumaba na si Michelle."Nandiyan po siya sa may lounge," agad na sabi ng receptionist n

Maririnig ang pagkatok sa pinto.“Kape po, Sir Lorien.”Pagkakita niya kung sino ang nagdala ng kape, agad na tumingin si Lorien sa sekretarya sa loob ng opisina.“Sir, pwede po ba akong sumabay sa inyo sa tanghalian?” Nakita ni Thania na kung hindi siya kikilos ngayon, wala nang ibang tutulong sa sarili niya.“May ka-lunch na ako,” sagot ni Lorien na tila walang pakialam, tuloy-tuloy lang sa trabaho.“Pero base sa schedule ninyo, wala po kayong lunch meeting ngayon,” pangungulit pa ni Thania.“Hindi, may appointment ako sa kliyente. Ilagay mo na lang diyan ang kape. Pwede ka nang bumalik sa trabaho.”Hindi maitago ni Thania ang inis. Lalo na ngayong may ibang babae sa iisang opisina nila, pakiramdam niya’y lumiliit ang pag-asa niya. “Kung hindi puwede ngayong tanghali, baka mamayang gabi na lang po?”Itinigil ni Lorien ang ginagawa niya at tiningnan ito. Tumayo siya, kinuha ang coat na nakasabit sa likod ng upuan, at isinuot.“Malapit nang magtanghali. Tara, kain tayo,” sabi niya haba

Alas-una ng hapon, sa parehong araw...Pagkabalik mula sa pananghalian, dumiretso si Lorien sa kanyang opisina.Nandoon naman si Jacey na abalang nagtatrabaho gaya ng dati. Pero ang hindi pangkaraniwan ay ang pakiramdam niyang may nakatitig sa kanya. Tuwing titingin siya, bigla itong yuyuko at kunwaring abala sa ginagawa. Pero kapag hindi siya nakatingin, muling bumabalik ang pakiramdam na tinitingnan siya. Napatingin ulit siya — iniisip kung talagang totoo o guni-guni lang.‘Alam kaya niya na palihim akong kumakain sa opisina? Hindi naman siguro, maingat naman akong kumilos.’Nang maalala niya ang laman ng kanyang bag, napalunok siya. Isang piraso lang kada araw ang binibili niya. Ngayon ay sariwang mangga ang napili niya, pero medyo nanghihinayang siya sa mga pinaupong hindi niya nabili.Naghahanap siya ng tiyempo para makakain, pero parang bantay-sarado siya ng lalaki. Kung lalabas naman siya para doon kumain, baka pagtawanan na naman siya ng dalawang ‘yon.Sa labas ng opisina...“

"Kalma lang tungkol sa bagay na 'yon. Lumabas ka muna, Niel." Ang tinutukoy niya ay ang pagkain ng babae sa loob ng opisina."Ako po ba, Boss?""O gusto mong ako ang lumabas?""Hindi po, Boss." Bago pa tuluyang lumabas si Niel, tinapunan niya muna ng masamang tingin si Jacey bago umalis."Boss naman oh!" Pagkalabas niya sa opisina, napaupo si Niel sa silya niya nang malakas, halatang inis. Imbes na pagalitan ang nagkamali, siya pa ang pinaalis."Bakit ka ba mukhang galit na galit?" tanong agad ni Thania nang lapitan siya."Ano pa nga ba? Ano ba'ng pinakain nun kay Boss at parang naniniwala na lang agad siya sa kanya?""Baka naman dinatnan.""Yuck, ang baboy!""Pwede rin, Niel. May narinig akong kwento sa amin noon. Yung isang kabit daw, pinakain ng regla ang lalaki—naging sunud-sunuran daw.""May ganun talaga?" Sayang, wala naman akong regla... Bulong niya sa isip, alam niyang hindi niya pwedeng sabihin 'yon ng malakas.Samantala, sa ibaba ng kumpanya..."Bakit may mga pulis?" bulong n