Lahat ng Kabanata ng Sucked Me, Mafia Dark: Kabanata 121 - Kabanata 130

Yhlorie “Dark” Salved – POV Abandoned Bodega, Outskirts of Batangas — 9:43 PM Tumigil kami ilang metro mula sa perimeter. Madilim na, at tanging mga ilaw mula sa loob ng bodega ang nagbibigay ng aninag sa paligid. Dinig ang mahinang tunog ng generator. May dalawang armadong lalaki sa may pasukan, parehong alerto. Sa loob, halos hindi maririnig kung anong nangyayari—pero may kutob na akong hindi maganda. Tinapik ko ang radio sa balikat ko. “Team 1, breach position. Team 2, disable their comms. Sa cue ko lang kayo gagalaw.” Tumango si Red mula sa driver seat habang sinusuri pa rin ang paligid gamit ang night-vision binoculars. “Four guards sa west, two sa entrance, may isa sa taas na lookout. Maingat sila.” “Which means may mahalaga sa loob,” bulong ko. Nagbuntong-hininga ako bago inilabas ang maliit na tablet mula sa tactical vest ko. Pinindot ko ang isang command—at unti-unting n

Yhlorie "Dark" Salved – POV Madaling-araw, Headquarters ni Dark, sa isang underground facility sa labas ng Maynila. Hindi pa man lubusang nagpapahinga ang katawan naming lahat, nagsimula na ang pagpupulong. Sa loob ng lumang gusali, may isang secret chamber kung saan nakalagay ang monitors, tracking systems, armas, at confidential files ng bawat galaw ng mga kalaban. Sa gitna ng silid, nakatayo ako—harap sa malaking digital map kung saan naka-display ang ruta ng convoy ni El Grande, ang leader ng Northern Mafia Syndicate. Ang mukha niya, pixelated, pero ramdam ang bigat ng kanyang pangalan. Isa siya sa mga hindi kailanman nakita sa publiko. Pero sa ilalim ng lupa, ang pangalan niya ay binabanggit na parang alamat—o sumpa. Tahimik sa loob ng kwarto. Si Jayten, nakaupo sa tabi ni Cheska at Quice, tahimik lang ngunit alerto. Si Criscel, nakatayo sa likod niya—tila nais humingi ng tawad, pero wala pang lakas

Project: Balik-Liwanag – Phase 3: Ama ng Kadiliman Yhlorie "Dark" Salved POV Tumigil ako sa gitna ng pasilyo ng lumang compound. Sa paligid, may mga patak ng dugo sa sahig, tunog ng putukan sa malayo, at mga boses ng takot. Nanginginig ang kamay ko—hindi dahil sa takot, kundi sa galit. Galit na kay tagal kong kinimkim. “Dark, kailangan na nating umatras,” sabi ni Trix sa comms. “Papunta na si El Grande mismo. Hindi ito magiging madali.” Hindi ko sumagot. Sa halip, huminga ako nang malalim at hinawakan ang pendant na iniwan sa akin ng mama ko. “Hindi ako aatras. Panahon na para tapusin ko ang lahat.” Jayten POV Kasabay ng pagsabog ng isa sa mga hallway, napayuko kami ni Cheska at Criscel habang pinoprotektahan ang mga bata. Sa ere, kita ko na ang helikopterong may marka ng El Gra

Pagkalabas ko ng kwarto ni Dark, ramdam ko pa rin ang kabog ng dibdib ko. Parang hindi pa rin nagsi-sink in ang lahat—na ligtas siya, na gising siya, na… buhay pa kami. Pero hindi pa rin tapos ang laban. At higit sa lahat, gusto kong maramdaman ‘yung init ng yakap ng mga taong pinanggalingan ko—ng tahanan.Biglang bumukas ang pinto ng elevator. Napalingon kaming lahat.Paglabas ng dalawang tao mula roon, para akong nanigas.“Quice!” tawag ng boses na hindi ko malilimutan kahit kailan.“Mommy…” halos hindi ako makagalaw.At kasunod niya si Daddy. Si Mommy Loury, naka-itim na blazer at dark jeans, pero halatang hindi natulog. Si Daddy Ethan naman, naka-button down lang, pero ang mukha—halatang tensyonado, maputla, pero nagpipigil ng emosyon.Hindi ko na napigilan.Agad akong tumakbo papunta sa kanila.“Mommy!” halos pasigaw kong sambit.Paglapit ko, niyakap niya ako nang sobrang higpit—parang ayaw niya ak

Makalipas ang ilang araw ng pahinga, pag-aayos, at muling pagtanggap sa isa’t isa, dumating ang araw upang ipalabas na Ang shoot nung nakaraan ni Jayten at Criscel na press conference. Kasama pa rin si Jayten Justin Olarte, sugatan—hindi lang sa katawan, kundi pati sa damdamin. Suot niya ang simpleng itim na polo, may benda pa ang noo’t isang braso, ngunit matatag ang tindig. Sa kanyang tabi, hawak-kamay niya si Criscel, ang babaeng ilang linggo lang ang nakalipas ay itinuturing na panganib. Ngayon, nakatayo siyang taas-noo sa tabi ni Jayten, tahimik pero buo ang loob. Ramdam naming lahat na ito ang pagkakataong tatapusin nila ang mga espekulasyon, maling akala, at panghuhusga ng publiko. Nanonood kami mula sa hospital lounge, sina Tita Tina at tito JJ, sina tita Jai at Tita Franz, pati na rin sila Tita Laica, Tito Aicel, Cheska, Jayten, criscel at ako. Tahimik lang kaming nakatingin sa screen habang unti-unting nagsimula ang presscon. Um