Semua Bab ร้ายรัก (พ่อของลูก): Bab 71 - Bab 80

"อะไรนะ?""คุณมินนี่รออยู่ห้องรับรองแขกชั้นล่างค่ะ"แทนที่แผ่นดินจะรีบลุกหรือแจ้งเลขาส่วนตัวไปบอกให้เธอรอก่อน..แต่เขากลับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วเปิดดูอะไรบางอย่าง"มากับใคร" เห็นว่าเธอไม่ได้อยู่แค่คนเดียวผู้บริหารที่นั่งรอประชุมอยู่ต่างก็มองไปว่าแผ่นดินทำอะไร ส่วนพรพิมลที่ยืนอยู่ข้างๆ มองเห็นแล้วว่าเขากำลังดูกล้องวงจรปิดในห้องนั้น"ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ เดี๋ยวป้าจะไปดูให้" คนที่ขึ้นมารายงานไม่ได้แจ้งว่ามินนี่มากับใคร"พวกคุณได้เอกสารกันครบแล้วใช่ไหม ก็ดูเอกสารสิครับจะดูหน้าผมทำไม"หลายคนต่างก็หันกลับไปมองเอกสารที่เพิ่งได้รับมาผ่านไปสักพักพรพิมลก็เข้ามารายงาน ว่าคนที่มาด้วยคือหัวหน้าแผนกที่มินนี่ทำงานอยู่"คุณพรพิมลช่วยอะไรผมหน่อย""สั่งมาได้เลยค่ะ"แผ่นดินยังคงประชุมงานต่อ เพราะเขาต้องรีบลงมติเรื่องเกี่ยวกับงานล็อตใหม่ และวันนี้ที่เขตแดนไม่มาทำงานเพราะเดินทางไปฮันนีมูนกับภรรยาและลูกชาย โดยพาคุณป้าไปด้วย ข้าวทิพย์อยากให้ป้าไปสูดอากาศบริสุทธิ์บ้าง เขตแดนก็เลยจัดทริปฮันนีมูนพร้อมครอบครัวแผ่นดินก็เลยทิ้งงานตรงนี้ไม่ได้ถ้าพี่ชายรู้กลัวว่าจะเที่ยวกันไม่สนุกหลังประชุมเสร็จ..และตอนนี้ก็ใกล้จ

"คุณแผ่นดินถอยไปนะ" หลังจากที่อาบน้ำเตรียมจะนอนแล้ว ก็ถูกเขาจู่โจมโดยการพรมจูบ"ขอก่อน" หลายวันแล้วที่ไม่ได้เชยชมร่างกายของเธอ"ฉันง่วงค่ะ""คุณเพิ่งตื่นเมื่อไม่กี่ชั่วโมงนี่เอง" อุตส่าห์ปล่อยให้เธอนอนกลางวันจนเต็มอิ่ม คิดว่าวันนี้ต้องเผด็จศึกเธอให้ได้ แต่นี่อะไรกันเพิ่งหัววันบอกง่วงอีกแล้ว"ก็คนมันง่วงนี่คะ" พูดแค่นั้นดวงตาของมินนี่ก็ค่อยๆ หลับลง"หลับได้หลับไปเจอของใหญ่แล้วจะรู้สึก.." แผ่นดินก็ไม่ยอมแพ้เหมือนกัน พอเธอทำทีว่าหลับเขาก็เริ่มจัดการกับชุดที่เธอสวมใส่อยู่"อือ" เจอลิ้นเข้าไปก็มีสะดุ้งเล็กน้อยแต่มันก็ยังทำให้เธอตื่นจากภวังค์ความอยากนอนไม่ได้"อะไรจะง่วงขนาดนี้" ลงลิ้นได้ครู่หนึ่งชายหนุ่มก็ขยับกายขึ้นมา แต่จะให้หยุดคงไม่..แข็งขนาดนี้จะนอนหลับได้ยังไง "ซี๊ดดด" ช่วงปลายลำท่อนถูกดันเข้าไปในร่างกายของคนที่นอนหลับอยู่แบบระมัดระวังแล้วก็ค่อยๆ โยกให้มันเข้าที่โดยที่ไม่รีบเร่ง เพราะถึงยังไงคืนนี้เธอก็ต้องเสร็จเขาอยู่แล้ว"อือ" ตอนที่รู้สึกเสียวเสียงครางดังออกมาจากลำคอระหงเป็นระยะ แต่มันก็ไม่ทำให้เธอหายง่วงนอนได้ จนอีกฝ่ายหมั่นเขี้ยวเริ่มกระแทกหนักหน่วงขึ้น"ซี๊ดดด เสียวจังเลย ขอแต

"คุณลูกค้าคะ พี่คิดว่าคุณลูกค้าเลือกของที่ต้องการให้ครบก่อนดีไหมคะถึงรูดทีเดียว""ทำไมคะ เลือกแล้วรูดเลยไม่ได้เหรอ""ได้ค่ะแต่ว่า..""ถ้าได้งั้นฝากรูดอันนี้อีกอันค่ะ"พนักงานจำเป็นต้องรูดบัตรเครดิตให้ เพราะแต่ละอันที่ลูกค้าเลือกมาก็ราคาไม่ใช่น้อยๆ ก็เลยต้องตามใจลูกค้าหน่อย"พอหรือยังครับ""......." มินนี่ถึงกับตาโต เมื่อได้ยินเสียงคนที่ยืนอยู่ด้านหลัง หญิงสาวค่อยๆ หันกลับไปมอง "คุณมาตั้งแต่เมื่อไร" เธอรู้ว่ารูดบัตรจากร้านดังขนาดนี้เขาต้องตามมาถูกแน่"ซื้อเยอะขนาดนี้แล้วจะเอากลับยังไง นั่งรถอะไรมา""รถเมล์ค่ะ""รถของคุณก็จอดอยู่ที่บ้านแล้วไม่ใช่เหรอ" เขาให้คนไปเอารถเธอที่จอดไว้บริษัทเดิมกลับมาไว้บ้านให้แล้ว เพราะวันนั้นที่เธอไปกับหัวหน้า เธอนั่งรถของบริษัทไป"ขี้เกียจขับรถเอง""ถ้าขี้เกียจขับรถทำไมไม่เรียกแท็กซี่""ขี้เกียจนั่งแท็กซี่""ของทั้งหมดที่เธอซื้อช่วยไปส่งที่บริษัทนี้หน่อยนะครับ" แผ่นดินยื่นนามบัตรของบริษัทให้กับทางร้านก่อนที่จะจูงแขนเธอออกมา"คุณจะพาฉันไปไหน""ผมยังติดประชุมอยู่""แต่ฉันหิวข้าว""หิวข้าวเหรอ?" ชายหนุ่มยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดูเวลา "อย่าบอกนะยังไม่ทานข้าวเช้า" เ

สายๆ วันเดียวกันนั้น.."มินนี่ตื่นหรือยังลูก ออกมาทานข้าวเช้าได้แล้ว"ก๊อก ก๊อก เรียกแล้วข้างในยังเงียบอยู่คนเป็นแม่ก็เลยเคาะประตูแล้วเรียกอีกที"มินนี่ไม่หิวค่ะแม่""แต่นี่มันสายแล้วนะลูก""มินนี่อยากจะนอน""ตอนเย็นแม่ต้องไปงานเลี้ยงกับพี่ชาย แม่อยากให้เราไปด้วย""แม่ไปเถอะค่ะ""ไม่สบายหรือเปล่าเปิดประตูให้แม่ที" กานดายืนรออยู่ด้านหน้าพักหนึ่งลูกสาวก็ไม่เปิดประตูแถมไม่ได้ยินเสียงพูดแล้วทุกคนลืมวันเกิดเราแล้วจริงๆ เหรอ แม่ยังพูดเรื่องที่จะไปงานเลี้ยงกับพี่ชายอยู่เลย ส่วนเขาคงไม่ได้ใส่ใจเธอถึงขนาดที่ต้องมารับรู้เรื่องวันเกิด เจ้าขาเธอยังจำวันเกิดของฉันได้ไหม ตอนเรียนอยู่มินนี่ถือว่าสนิทกับเจ้าขาที่สุดแล้ว ข้าวทิพย์สนิทแค่ช่วงแรกๆ ที่เข้าเรียนใหม่ๆ หลังจากข้าวทิพย์ออกไปก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลยอยากทำจิตใจให้เข้มแข็งแต่ทำไมน้ำตามันถึงไหลออกมาได้ นอนร้องไห้อยู่แบบนั้นจนหลับไป ตื่นมาอีกทีใกล้จะเที่ยงแล้วทำไมต้องหิวด้วยเมื่อวานนี้ก็กินไว้ตั้งเยอะแล้ว พอทนความหิวไม่ไหวมินนี่ก็ต้องออกมาหาอะไรทาน แต่พอออกมาก็ไม่เจอแม่อยู่บนบ้านอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ทานข้าวเสร็จมินนี่ก็กลับเข้าไปในห้องอีกที เ

>>{"พี่ครับผู้บริหารไม่ยอมฟังเหตุผลเลย บอกว่าพรุ่งนี้ให้พี่กลับมาเคลียร์เรื่องนี้ด้วย"} ขณะที่ทางเขตแดนกำลังเครียดเรื่องทางนี้อยู่ แผ่นดินก็โทรกลับมาอีกครั้ง {"เดี๋ยวพี่จะโทรกลับไปหาใหม่"} ทำไมเขตแดนจะไม่รู้ว่าผู้บริหารกำลังกดดันให้เขาออกจากตำแหน่งประธานบริษัท"มีอะไรคะ" ข้าวทิพย์ที่กำลังเครียดเรื่องฟีฟ่าอยู่จะไม่ถามสามีก็ไม่ได้ เพราะดูเขาจะเครียดกับทางนั้นไม่ต่างกันเลย"ไม่มีอะไรผมจัดการได้""อย่าบอกนะคะว่าเรื่องที่เรา ให้สิทธิ์พิเศษกับโชว์รูมของ.." ข้าวทิพย์มองไปดูคนที่ทำให้เธอเป็นกังวลอยู่ตอนนี้ เพราะถ้าฝ่ายหญิงเอาเรื่องนั่นคือข้อหาหนักเลย"เรื่องอะไร" ฟีฟ่ายังไม่รู้เรื่องนี้แต่พูดมาขนาดนี้ทำไมจะเดาไม่ออก คงเกี่ยวกับโชว์รูมรถของครอบครัวเขา"เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน เราจะเอายังไงกับเรื่องนี้" ถ้าไม่ใช่เพราะมีบุญคุณกับลูกและเมีย ฟีฟ่ามีหวังยับคามือเขตแดนไปแล้ว"ฉันจะกลับบ้าน" เสียงผู้หญิงที่นั่งเงียบอยู่ ถ้าเธอจะหนีออกไปจากบ้านหลังนี้ทำไมจะหนีไม่ได้ เพราะเขาไม่ได้พาเธอมากักขังไว้ที่เกาะร้าง แต่ด้วยเพราะอยากหนีจากปัญหาทุกอย่างที่รุมเร้า เธอก็เลยยอมอยู่แบบนี้ ถึงแม้ว่าผู้ชายที่พาเธอมาด้