All Chapters of ร้ายรัก (พ่อของลูก): Chapter 91 - Chapter 100

"คนไข้เป็นอะไรมาคะ" พยาบาลที่รอรับเรื่องอยู่ด้านหน้าสอบถามกับญาติ"เธอไม่สบายครับ""เราขอตรวจร่างกายหน่อยนะคะ" ก่อนที่จะส่งคนไข้เข้าไปหาคุณหมอเจ้าของไข้ก็ต้องตรวจเรื่องความดัน อัตราการเต้นของหัวใจผ่านไปสักพัก หลังจากที่มิ่งขวัญเข้าไปในห้องตรวจ คุณหมอก็แจ้งมาว่าจะให้คนไข้แอดมิดที่โรงพยาบาลคืนหนึ่งเพื่อดูอาการ"ไม่ต้องบอกทางบ้านฉันนะ" แม่เหนื่อยดูแลพ่อก็เกินพอแล้ว ถ้ารู้ว่าลูกสาวไม่สบายคงรีบมาหาที่โรงพยาบาล"อืม"หลังจากที่ได้ฟังคำตอบรับจากอีกฝ่าย ใบหน้าเธอก็ยิ่งรู้สึกสิ้นหวังเพิ่มขึ้นไปอีก"ฉันถามอะไรหน่อยสิ""ว่า..""กับผู้หญิงคนที่คุณรักคุณทำตัวแบบนี้ไหม""แบบไหน""ฉันรู้ว่าคุณเข้าใจสิ่งที่ฉันถาม""ตัวเองยิ่งไม่สบายอยู่ ยังจะมาคิดอะไรเรื่องพวกนี้อีก" จากที่นั่งอยู่ข้างเตียงเขาก็เดินมานั่งโซฟารับแขกในห้องพักฟื้น"คุณกลับไปเถอะ""กลับไปแล้วใครจะดูแล""ฉันไม่ได้ยืมลมหายใจคุณหายใจสักหน่อย ฉันหายใจได้ด้วยตัวเอง""เก่งนะ"จนเวลาผ่านไปอีกเป็นชั่วโมง หลังจากที่เธอพูดประโยคนั้นก็นอนหันหลังให้เขาตั้งแต่ตอนนั้น และจนถึงตอนนี้ฟีฟ่าก็ยังคงนั่งอยู่ที่เดิม"อยู่ห้องนี้หรือเปล่าคุณ""ไม่รู้ดูป้ายหน

"คุณไม่สะดวกอะไรหรือเปล่าบอกผมได้นะ หรือมีปัญหาอะไรให้ผมช่วยผมพร้อมที่จะช่วยเสมอ" เขายังคงยืนยันอยากใช้แผนที่เพิ่งคิดขึ้นมาใหม่ เพราะมันเป็นแผนตลบหลัง ถ้าแผนนี้สำเร็จทุกอย่างคือเคลียร์หมดเลย และอาจจะเป็นเคสเชือดไก่ให้ลิงดู เผื่ออนาคตข้างหน้าเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นอีก"ผมว่าคุณคิดแผนใหม่เถอะ""แล้วคุณมิ่งขวัญล่ะครับคิดเห็นเป็นยังไงบ้าง" เขตแดนหันไปถามความคิดเห็นของมิ่งขวัญ เผื่อว่าจะช่วยพูดได้อีกแรง"แล้วแต่พวกคุณสิคะ""ผมยังยืนยันคำเดิม" ถึงแม้เธอจะบอกว่าแล้วแต่ แต่ใบหน้าและแววตาของเธอมันสวนทางกันมาก"ถ้างั้นเราคงต้องรอเวลาให้พวกมันเผยตัวออกมาเอง ขอบคุณที่ให้คำปรึกษา" เขตแดนลุกขึ้นแล้วเดินออกจากห้องนั้นไป ส่วนหนึ่งที่เขามีปัญหาอยู่ตอนนี้ก็เพราะช่วยโชว์รูมพ่อของฟีฟ่า แต่ถ้าอีกฝ่ายไม่คิดจะดิ้นรนช่วยกลับแล้วเขาจะทำอะไรได้ล่ะ"มีงานอะไรให้ช่วยไหม" หลังจากที่เขตแดนออกไปแล้วเขาก็นั่งเงียบอยู่พักหนึ่ง เห็นเธอก้มหน้าก้มตาทำแต่งานก็เลยอยากจะช่วย"ไม่มี""งานของคุณเยอะแบบนี้ทุกวันเลยเหรอ"มิ่งขวัญปรายตามองไปดูคนที่ทำลายสมาธิเธอเล็กน้อยก่อนที่จะหันกลับมาทำงานใหม่โดยไม่ได้ตอบ"ถ้างั้นผมออกไปเดินเ

เช้าวันต่อมา.."คุณรีบออกไปจากห้องสิ" มิ่งขวัญตื่นขึ้นมาก็เห็นว่าเขายังนอนอยู่บนเตียง"อืม.. ขอนอนต่ออีกนิดหมดพลังงานไปเยอะเลย""คนบ้าไม่มีเวลาแล้วเดี๋ยวแม่ก็ขึ้นมา"ก๊อก ก๊อก พูดถึงก็ได้ยินเสียงเคาะประตูเลย"สายแล้วนะลูก""เดี๋ยวขวัญออกไปค่ะแม่""หนูยังไม่มาเอาของที่วางอยู่หน้าห้องเหรอลูก""แม่ลงไปข้างล่างเถอะค่ะ""ลงไปทานข้าวนะ เดี๋ยวแม่เตรียมอาหารไว้ให้""ยังไม่ลุกอีก!"ถ้าไม่ลุกคงถูกเล่นงานแน่ ชายหนุ่มที่นอนร่างกายอ่อนเพลียอยู่ลุกขึ้นมาแบบเสียอารมณ์เล็กน้อย"อย่าเพิ่งเดี๋ยวฉันไปดูก่อนว่าแม่ลงไปหรือยัง" มิ่งขวัญแง้มประตูออกมาดูต้นทาง แต่พอมองเห็นกล่องที่วางอยู่หน้าห้อง เธอก็เลยหยิบเข้ามาดูว่าเป็นของที่สั่งมาไหม"มันคืออะไร" ฟีฟ่าที่ยืนอยู่ด้านหลังก็มองดูกล่องนั้นเหมือนกัน"อยากรู้ไปทำไม" เธอก็คิดอยู่ว่ามันใช่ที่เธอสั่งไหมเพราะราคามันไม่เหมือนกัน มิ่งขวัญสั่งเครื่องสำอางให้มาส่งที่บ้าน แต่อันนี้ทำไมมันดูราคาไม่ตรงกับที่สั่งไว้"ถ้าสงสัยก็เปิดดูสิ"เธอไม่ได้ห้ามที่เขาจะเปิดดู ถ้ามันไม่ชอบมาพากลก็ยังพอมีเขาอยู่ด้วยพอกล่องถูกเปิดออกคนที่มองอยู่ถึงกับชะงัก สายตาฟีฟ่าปรายมองไปดูเธอที่ยื

"กลับบ้านกันลูก" เฟื่องฟ้าเสียความรู้สึกมาก เพราะให้ความหวังเรื่องนี้มากเหลือเกิน แต่ไม่คิดว่ามันเป็นแค่การเล่นละคร"แม่ครับ.." ขณะที่เรียกแม่แต่สายตาเขามองไปดูเธอ แต่เธอก็ไม่ได้มองมา"เรื่องมันจบแล้วใช่ไหม ถ้าจบแล้วเราก็กลับบ้านกัน" เฟื่องฟ้าถามลูกชายเพราะได้ยินเรื่องนี้มาจากอัมพรแม่ของฝ่ายหญิงอัมพรรับรู้มาจากข่าวอีกทีว่ามันจบแล้ว เพราะเรื่องนี้ถูกเผยแพร่ออกทางสื่อออนไลน์ด้วย คนที่คิดไม่ดีก็ถูกจับกุมไปแล้ว"ถ้างั้นพวกผมกลับก่อนนะ" อภิสิทธิ์ก็ไม่มีคำจะพูดเหมือนกัน ทีแรกคิดว่าเด็กเขารักกัน แต่ที่ไหนได้แค่จัดฉากเพื่อจะจับคนไม่ดีฟีฟ่าจำเป็นต้องกลับไปก่อน เขาต้องหาโอกาสคุยกับพวกท่านให้ได้วันต่อมาที่โชว์รูม.."เราจะไปไหน""ก็ไปทำงานไงครับ""ไม่ต้องไป..ทำงานกับพ่อ""ผมมีงานต้องทำครับ""ก็บอกไม่ต้องไปไง พ่อก็แก่มากแล้ว เมื่อไรคิดจะมาช่วยงานพ่อสักที""พ่อกินยาลืมเขย่าขวดหรือเปล่า" พ่อเขาไม่ใช่คนแบบนี้ ถึงแม้จะรักโชว์รูมนี้มากแต่ก็ไม่เคยใส่อารมณ์กับลูกชาย"พ่อคงปล่อยเรามากเกินไปแล้ว ต่อไปนี้เข้ามาช่วยงานพ่อได้แล้ว""คงยังไม่ได้ครับ" เขายังไม่จัดการเรื่องทั้งหมดเลย"ฟีฟ่า!" ไม่ใช่แค่พ่อที่คิ

"........." เท้าแกร่งถึงกับชะงักเมื่อก้าวเข้ามาในบ้านแล้วเห็นผู้หญิงแปลกหน้า เอาแล้วไงแม่กำลังหางานอะไรให้เขาทำอีกล่ะเนี่ย"ลูกจำ...?" คนเป็นแม่กำลังจะถามว่าลูกจำน้องได้ไหม แต่ต้องหยุดคำพูดตัวเองไว้ก่อนเมื่อเห็นว่าลูกชายไม่ได้มาเพียงคนเดียว"สวัสดีค่ะ" เดินเข้ามามิ่งขวัญก็ไหว้ทั้งสองท่านก่อน"สวัสดีจ้ะ แม่ไม่รู้ว่าหนูจะมาด้วย.. มาเอาของหรือจ๊ะ""แม่ครับ""แม่พูดอะไรผิดเหรอ" เฟื่องฟ้าเห็นว่าลูกชายยังไม่ตอบ นางก็เลยถือโอกาสแนะนำผู้หญิงที่นางพามาทานข้าวด้วย"ใครนะครับ?" ฟีฟ่าปรายตามองไปดูผู้หญิงที่แม่เพิ่งแนะนำไป"ก็น้องยูฟ่าไงคะ จำได้ไหมว่าใครที่พี่ฟีฟ่าเรียกชื่อนี้""ยูริ?""แม่ว่าแล้วพี่เขาต้องจำเราได้แน่"มิ่งขวัญที่ยืนอยู่ข้างๆ ได้แต่เงียบฟังพวกเขาพูดคุยกัน ตกลงอดีตของเขามีกี่คนกันแน่ แต่คนนี้สงสัยจะมาก่อนข้าวทิพย์ด้วยมั้ง เพราะถึงกับต้องทบทวนความจำกันเลย"วันนี้คุณอาจจะยังไม่ว่างเดี๋ยววันหลังค่อยคุยกันใหม่" จังหวะที่มิ่งขวัญกำลังจะหันกลับก็ถูกอีกฝ่ายคว้าตัวไว้ แล้วกระชับร่างของเธอเข้ามาแนบกับลำตัวในท่าโอบ"พี่ไม่คิดว่าเราจะกลับมาประเทศ""คือยูริจะกลับมาอยู่กับคุณแม่ค่ะ" ยูริเป็นลูก