Semua Bab ร้ายรัก (พ่อของลูก): Bab 61 - Bab 70

"สวัสดีค่ะ ฉันมาเข้าร่วมส่งผลงาน ต้องไปยื่นเอกสารที่ไหนคะ""เข้าไปที่ห้องประชุมเลยค่ะ" พนักงานปรายตามองดูคนที่มาติดต่อเล็กน้อย แล้วก็หันไปพูดกับอีกคนที่มาทีหลัง"ห้องประชุมไปทางไหนคะ" พนักงานไม่ได้ชี้บอกเลยว่าห้องประชุมไปทางไหน"สวัสดีค่ะมาทำธุระอะไรคะ" แทนที่จะตอบคนที่ถามก่อนให้รู้เรื่อง แต่พนักงานคนนั้นเลือกที่จะหันไปพูดกับอีกคนมากกว่า"เรามาร่วมส่งผลงานค่ะ"มินนี่มองดูพนักงานแบบไม่พอใจ เธอก็มาส่งผลงานทำไมถึงสองมาตรฐานแบบนี้ ..หรือเพราะอีกบริษัทหนึ่งแต่งตัวดูภูมิฐาน แถมมีทีมงานมาด้วย"เชิญตามมาทางนี้เลยค่ะ ตอนนี้หลายบริษัทเข้าไปรอในห้องประชุมแล้วค่ะ"มินนี่ถือโอกาสเดินตามพวกเขาไปจนถึงหน้าห้องประชุม"เซ็นชื่อผู้มาติดต่อและก็ชื่อบริษัทตรงนี้เลยค่ะ" พนักงานคนนั้นขยับกระดาษที่มีตารางรายชื่อแต่ละบริษัทให้กับคนที่มาทีหลังได้กรอก"ฉันมาก่อนควรต้องได้เซ็นเอกสารก่อนไหมคะ""คุณก็จะได้เซ็นค่ะ..แต่รอก่อนนะคะ" พนักงานหันมาพูดกับมินนี่เหมือนไม่พอใจ"แต่ฉันมาก่อน ฉันต้องได้เซ็นก่อน""ถ้าคุณอยากเซ็นก่อนทำไมไม่มารอตั้งแต่เมื่อวานนี้ล่ะคะ""อย่าทะเลาะกันเลยค่ะ คุณเซ็นก่อนก็ได้ค่ะ" บริษัทที่มาทีหลังทำ

กานดาถอยออกมาแล้วมองดูอีกทีว่าตัวเองเข้าถูกห้องไหมแอดดดด.. คนเป็นแม่ค่อยๆปิดประตูกลับคืนไว้เหมือนเดิม อยากจะบอกลูกว่าทำแบบนี้ไม่ได้นะลูกถ้าแม่หัวใจวายขึ้นมาจะทำยังไงกึก! "?" มินนี่สะดุ้งตอนที่ประตูปิดสนิท เมื่อกี้แม่มาเหรอ? เพราะเขายังคงนอนอยู่ข้างๆ คงไม่ใช่เขาแน่ "คุณแผ่นดินตื่นนะ!""ยังเช้าอยู่เลย""คุณเข้ามาไม่ได้ล็อกประตูเหรอ""สงสัยไม่ได้ล็อก""คุณบ้าหรือไง นี่มันห้องนอนแม่""แต่แม่ไม่ได้นอนอยู่ที่นี่""เมื่อกี้แม่มาเปิดประตู""อะไรนะ" แผ่นดินรีบลุกขึ้นมาตรวจสอบดูว่าตัวเองล่อนจ้อนไหม โชคดีที่ยังมีผ้าห่มคลุมตรงนั้นไว้"อย่าทำแบบนี้อีก" ถึงแม้ว่าจะไม่โป๊มากแต่สภาพบนเตียงใครเห็นก็รู้ว่าเมื่อคืนนี้มันเกิดอะไรขึ้น"แม่คงเข้าใจแหละ""ยังจะมาพูดอีก""แล้วทำไมต้องดุด้วย"มินนี่หยิบเสื้อผ้าของตัวเองขึ้นมาใส่ให้เรียบร้อยก่อนที่จะมาเปิดประตูดูว่าแม่ยังอยู่บนบ้านไหม"แม่""ตื่นแล้วเหรอ แม่เตรียมอาหารเช้าไว้ให้""คือเมื่อคืนนี้.." จะบอกแม่ยังไงดีเมื่อคืนนี้ไปใช้ห้องของท่าน"ห้องเราไม่มีห้องน้ำแม่เข้าใจ เดี๋ยววันนี้แม่จะย้ายห้องให้""ไม่ต้องหรอกค่ะ""แม่คิดว่าจะไปค้างบ้านนั้น บ้านหลังนี้เรา

ช่วงบ่ายวันเดียวกัน.."........." มินนี่สะดุ้งตื่นขึ้นมา ตกใจที่ตัวเองมานอนหลับอยู่ในห้องทำงานของเขา แต่พอหันไปดูโต๊ะทำงานก็เห็นว่าเจ้าของห้องยังคงนั่งทำงานอยู่ "ขอโทษค่ะ""ขอโทษทำไม""ขอโทษที่ฉันมานอนหลับในห้องของคุณ""หิวหรือยัง""หิวแล้ว ฉันขอตัวกลับก่อนนะคะ" หญิงสาวดันตัวลุกขึ้น แต่จังหวะที่เธอกำลังจะลุกเหมือนหน้ามืด จึงต้องทิ้งตัวลงนั่งที่เดิมก่อน"เป็นอะไร ถ้ายังง่วงอยู่ก็นอนต่อ" ชายหนุ่มรีบลุกเดินเข้ามาหา ถ้าเธอล้มสงสัยรับไม่ทันแน่"เปล่าหรอกสงสัยฉันจะลุกเร็วไป ฉันกลับก่อนนะ""จะกลับไปไหนอยู่นี่แหละ""วันนี้ฉันยังไม่เข้าบริษัทเลย""ถ้างั้นก็เข้าไปและจัดการลาออกให้เรียบร้อย"มินนี่ไม่ได้ตอบ และเธอก็ทำเป็นไม่สนใจคำพูดของเขาด้วย หญิงสาวเดินออกมาจากห้องนั้น สายตาหลายคนต่างก็มองตามคงคิดว่าเราเข้าไปทำอะไรกับเจ้านายของตัวเองอีกล่ะสิ ถ้าเห็นเรานอนหลับทำไมไม่ปลุกหญิงสาวลงมาถึงชั้นล่าง ไม่ได้แตกต่างจากชั้นบนเลย เพราะทุกคนต่างก็มองเธอแบบตาไม่กระพริบด้วยหน้าเราเป็นคราบน้ำลายหรือเปล่าเนี่ย ทำไมมองกันจังมินนี่ออกมาที่รถแล้วก็ขับกลับบริษัทของเธอ[บริษัท]หญิงสาวยังไม่รีบลงจากรถเพราะไม่รู้

[โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง]"ร้องไห้ทำไม" มือหนาของคนที่นอนให้น้ำเกลืออยู่บนเตียงผู้ป่วย เอื้อมมาขยี้ผมหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างเตียงเบาๆ"นายจะไม่ตายใช่ไหม""อยากเป็นหม้ายไม่ใช่เหรอ""พูดอะไรลูก!" กานดาได้ยินว่าลูกชายถูกหามส่งโรงพยาบาล ก็รีบตามมาและตอนที่ทั้งสองพูดคุยกันผู้ใหญ่ก็นั่งอยู่ในห้องนั้นด้วยแผ่นดินไม่ได้พูดอะไรอีกกลัวว่าเธอจะถูกตำหนิมากกว่านี้ เพราะก่อนหน้าเธอก็ถูกทั้งพี่ชายและแม่ต่อว่าให้ ว่าทำอะไรเป็นเด็กไปได้ ..ที่ทุกคนรู้เพราะมินนี่ต้องบอกกับคุณหมอว่าเขาทานอะไรมาบ้าง ถึงได้ทำให้อาหารเป็นพิษแบบนี้"ผมคงไม่เป็นอะไรแล้วครับทุกคนกลับบ้านไปเถอะ""คืนนี้แม่จะอยู่เฝ้าเอง" กานดาแม่ของแผ่นดินเป็นห่วงลูกชายมาก เพราะลูกไม่เคยทานของพวกนี้เลย คิดว่าคงจะแกล้งกันมากกว่า และนางก็ไม่ได้ขำด้วยเลยที่แกล้งลูกชายของนางแรงขนาดนั้น"เดี๋ยวมินนี่จะเฝ้าเองค่ะ""แม่ว่าหนูกลับไปนอนเถอะ ทางนี้เดี๋ยวแม่จะดูเอง" ถึงแม้นางจะไม่พอใจแต่ก็ต้องเก็บไว้ในใจแต่มินนี่ก็พอจะสัมผัสได้ด้วยท่าทีของแม่เขา เพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองทำแรงไป"ผมอยากให้คนไข้พักผ่อนเยอะๆ ถ้าพรุ่งนี้อาการไม่ดีขึ้น คงต้องนอนพักรักษาตัวต่ออีกสั

"เชิญเข้ามาข้างในครับคุณมินนี่""........." มินนี่ก็แปลกใจอยู่ว่าทำไมเขาถึงอยู่กับบอส"คุณแผ่นดินมาขอพบคุณ ผมก็เลยให้คนขึ้นไปตาม""มาขอพบทำไมคะ""ผมว่ามีเรื่องอะไรก็ค่อยๆ พูดค่อยๆ จากันนะครับ ถ้างั้นผมขอไปทำงานก่อน" ตอนที่มีคนรายงานขึ้นไปบอกว่า คุณแผ่นดิน ผู้บริหารบริษัทอภินันท์กรุ๊ป มาขอพบพนักงานที่ทำงานอยู่บริษัทนี้นิคมก็รีบลงมารับหน้าก่อน"ขอบคุณมากนะครับคุณนิคม""ไม่ต้องขอบคุณผมหรอกครับคุณแผ่นดิน เราคนกันเองทั้งนั้น ถ้างั้นผมไปนะครับ""คุณมีธุระอะไรกับฉัน" คล้อยหลังของประธานบริษัทมินนี่หันมาถามเขา"มีอะไรจะคุยกับผมไหม""คุณดีขึ้นแล้วเหรอ""ผมหายดีแล้ว""ดีใจด้วยนะคะ ถ้าไม่มีเรื่องอะไรฉันขอไปทำงานก่อน""มินนี่ผมรู้เรื่องทุกอย่างแล้วนะ" แผ่นดินรีบเดินมาขวางหน้าก่อนที่เธอจะออกจากห้อง"รู้เรื่องอะไร?""ทำไมคุณถึงคิดจะหย่า" แค่เธอยื่นเรื่องขอหย่าไว้เรื่องนี้ก็ถึงหูเขาแล้ว"มันเป็นความต้องการของคุณตั้งแต่ทีแรกแล้วไม่ใช่เหรอคะ""แต่ตอนนี้ผมไม่ต้องการ" จะเถียงก็ไม่ได้เพราะวันแต่งงานเขาได้พูดแบบนี้จริง"คุณอย่ากลับคำพูดตัวเองสิคะ""ผมไม่เชื่อว่ามันเกี่ยวกับคำพูดของผมแต่ก่อน""เกี่ยวค่ะ น