All Chapters of ร้ายรัก (พ่อของลูก): Chapter 51 - Chapter 60

"แม่ครับ""???" หญิงสาวที่ได้ยินเสียงเด็กเรียกว่าแม่หันมองซ้ายมองขวา แต่ข้างๆ ไม่มีใครนี่ "หนูหลงกับแม่มาเหรอครับ""หาป้อ""ตายแล้วลูกใครเนี่ย" เธอยังคงมองหาผู้ปกครองของเด็ก "มาเดี๋ยวพี่พาไป""แม่ งื้อออ""เอ้าาร้องไห้ซะงั้น ไม่ร้องนะครับโอ๋..." เธอคนนี้รีบอุ้มเด็กขึ้นมาโอ๋ไว้"นะโม??" คนที่เรียกชื่อนะโมรีบวิ่งเข้าไปเมื่อได้ยินเสียงเด็กร้องไห้ "คุณทำอะไร!""อ๋อเด็กคนนี้เป็นลูกของคุณเองเหรอ ทำไมไม่ดูแลลูกให้ดี" เธอที่อุ้มเด็กอยู่เมื่อสักครู่ตกใจอยู่ดีๆ ก็ถูกผู้ชายที่ไหนไม่รู้มาแย่งเอาเด็กไป พอผู้ชายคนนั้นอุ้มเด็กก็หยุดร้องไห้แสดงว่าทั้งสองรู้จักกันจริง"หาแม่""เดี๋ยวพาไปหาแม่นะครับ ไม่ร้องนะ""ถ้าดูแลลูกตัวเองไม่ได้ก็อย่าพาออกจากบ้าน เด็กหายมาจะทำยังไง""ไม่หายหรอกถ้าคุณไม่เอาเด็กไป""อ้าวไอ้นี่ นายคิดว่าฉันจะขโมยเด็กงั้นเหรอ""ใครจะไปรู้ล่ะเผื่อคุณเป็นแก๊งลักขโมยเด็กไง""ปากหมา ดูแลลูกตัวเองไม่ดีแล้วยังมาโทษปี่โทษกลอง""เจ้าสำนวนซะด้วย""อย่าให้ฉันเห็นหน้านายอีกนะ""ใครเขาอยากจะเห็นล่ะ""ไอ้!!""งื้อออ" นะโมเห็นว่าผู้ใหญ่กำลังทะเลาะกันตกใจร้องไห้งอแง"ไปครับเราไปรอคุณแม่ทางโน้นกันดีก

"เร็วๆ นี้จะมีข่าวดีระหว่างเรากับภรรยาของเรา""ภรรยา?" จากที่เงียบอยู่พอได้ยินคำนี้หลายคนก็พูดขึ้นมา บางคนหันมองมาที่ข้าวทิพย์ด้วย"ใช่ การ์ดเชิญจะตามไปทีหลัง แต่วันนี้เป็นวันดี และเราอยากให้เพื่อนๆ ทุกคนเป็นพยานรักของเรา"ข้าวทิพย์ที่นั่งอยู่หัวใจเต้นแรงจนคิดว่าตัวเองเป็นโรคหัวใจหรือเปล่า เขากำลังจะพูดอะไรกันแน่ ไม่ใช่แบบที่เธอคิดใช่ไหม เพราะเรื่องนี้เธอยังไม่รู้เขาต้องพูดกับเธอก่อนสิ"เราจะจัดงานแต่งงาน""เห็นไหมว่าแล้ว" หลายคนคิดว่าเขตแดนต้องประกาศเรื่องงานแต่งแน่ พอเขตแดนยืนยันแบบนั้นทุกคนต่างก็พูดขึ้นมาแทบจะพร้อมกัน"ใครคือเจ้าสาว" เพื่อนๆ อดใจรอฟังไม่ไหวแล้ว..แต่ก็พอจะเดาได้"เจ้าสาวจะเป็นใครไปได้ละนอกจากแม่ของลูกเรา" ขณะที่พูดสายตาเขตแดนมองมาที่ข้าวทิพย์"แม่ของลูก? นี่มันอะไรกันข้าว??"ข้าวทิพย์ยังคงนั่งนิ่งไม่พูดไม่จากับเพื่อน สายตาเธอมองไปดูแค่ผู้ชายที่กำลังยืนพูดอยู่บนเวทีและทันใดนั้นเขาก็กระโดดลงมาจากเวทีต่างระดับแต่ก็ไม่สูงมากชายหนุ่มถือไมค์ลอยเดินตรงเข้ามาหาเธอ แล้ววางเข่าข้างหนึ่งลงกับพื้น อีกข้างตั้งชันไว้ ก่อนที่จะล้วงอะไรบางอย่างออกมาจากกระเป๋าเสื้อสูท "แต่งงานกับผ

เที่ยงวันเดียวกัน..เขตแดนออกไปตั้งแต่ก่อนเที่ยง จนป่านนี้ยังไม่กลับมา ตกลงเขาไปเรื่องงานหรือเรื่องอะไรกันแน่"ไปทานข้าวกันดีกว่า" แก้วตาเก็บของเสร็จก็หันมาชวนข้าวทิพย์"ค่ะ" ข้าวทิพย์เดินตามแก้วตาเข้ามาในลิฟต์..ว่าจะไม่ถามแล้วล่ะแต่อดไม่ได้ "คุณแก้วตาคะ""คะ""ฉันขอถามเรื่องคุณมิ่งขวัญหน่อยได้ไหมคะ""จะถามเรื่องที่คุณมิ่งขวัญไม่มาทำงานใช่ไหมคะ""ใช่ค่ะ""พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน ติดต่อไปทางบ้านของคุณมิ่งขวัญทางนั้นก็บอกว่า..""บอกว่ายังไงคะ""บอกว่าเธอเดินทางไปพักผ่อนค่ะ""แล้วเรื่องนี้คุณ..เอ่อ..บอสรู้ไหมคะ""รู้ค่ะ..บอสว่าถ้าเธอสบายใจแล้วค่อยกลับมาทำงานก็ได้"เขารู้ด้วยเหรอ..จังหวะเดียวกันนั้นประตูลิฟต์ก็เปิดออกที่ชั้นล่าง"แม่ครับ" เสียงเด็กชายดังแจ้วมา พนักงานที่กำลังจะทยอยกันไปทานข้าวต่างก็หยุดแล้วหันไปมองแบบเอ็นดู"นะโมลูกมาที่นี่ได้ยังไง" ข้าวทิพย์ก็เป็นอีกคนที่มองไปและจำเสียงลูกชายได้ดี"พ่อบอกว่าอย่าวิ่งไงครับ" คนเป็นพ่อตามลูกชายไม่ทัน ยิ่งนะโมเห็นแม่เขาก็ยิ่งรีบวิ่ง"ระวังครับลูกเดี๋ยวล้ม"อึบ! พูดยังไม่ทันขาดคำขาเด็กน้อยก็เกี่ยวกันเกือบล้มลงกับพื้นแต่โชคดีพนักงานที่อยู่ใกล้รับ

"เชิญขึ้นมาด้านบนเลยค่ะ" กานดาไม่ได้ลงไปต้อนรับ เพราะเดินเหินไม่ค่อยสะดวกเหมือนแต่ก่อนแล้ว แต่ก็ยังคงอาศัยอยู่บ้านเรือนไทยหลังเดิม เพราะบ้านหลังนี้เป็นน้ำพักน้ำแรงของสามีที่จากไปแล้ว และมินนี่ก็อยู่บ้านหลังนี้กับแม่ ส่วนแทนไทกับภรรยาอยู่บ้านอีกหลัง เขาไม่อยากจะอยู่ไกล​ แม่ก็อายุเยอะแล้ว ก็เลยสร้างบ้านไว้ในพื้นที่เดียวกันแทนไทและอักษรสุดาเห็นรถของฝ่ายชายมาก็ออกจากบ้านเดินตรงมาทางเรือนไทย"สวัสดีค่ะ ฉันชื่อกานดาเป็นแม่ของตาแผ่นดินค่ะ""ชื่อกานดา?" ก่อนจะรับไหว้แม่ของฝ่ายชายขอตกใจชื่อก่อนแล้วกัน"มีอะไรหรือเปล่าคะ" กานดาแม่ของแผ่นดินเห็นว่าทุกคนมองแปลกๆ"เปล่าหรอกค่ะ ฉันก็ชื่อกานดาเป็นแม่ของมินนี่""อ้าวหรือคะ" ทุกคนเผลอมีรอยยิ้มออกมา แต่คนที่ยิ้มไม่ออกตอนนี้คือแผ่นดิน อยากจะบ้าตาย"ไปตามมินนี่ออกมาหน่อยลูก" กานดาใช้ลูกชายให้ไปตามน้องเพราะมินนี่ไม่ยอมออกมาจากห้องเลยแต่แทนไทยังไม่ทันได้ไปตามก็ได้ยินเสียงเปิดประตูออกมาแล้ว เพราะมินนี่แอบฟังอยู่ว่าผู้ใหญ่จะพูดอะไรกัน"มานั่งกับแม่ตรงนี้ลูก"กานดาแม่ของแผ่นดินมองใบหน้าคนที่ลูกชายล่วงเกินเมื่อคืนนี้ก็อดเอ็นดูไม่ได้ เพราะหน้าตาน่ารักน่าเอ็นด

"หึ.." หญิงสาวเบะปากมองบน ก่อนที่จะพยายามรูดซิปชุดวิวาห์ลง"โอ้โหสู้ซะด้วย" เห็นว่าเธอรูดซิปคิดว่าเธอจะสู้ แต่ที่เธอรูดเพราะจะไปอาบน้ำ"มองอะไร หันหน้าไปทางอื่นสิ" รูดซิปได้เธอก็ต้องถอดชุดออก"อายเหรอ"พูดไปก็มีแต่จะทะเลาะกัน มินนี่ก็เลยจัดการกับชุดที่เธอใส่ โดยการเอาผ้าเช็ดตัวมาห่อหุ้มร่างกายไว้ก่อนที่จะถอดชุดนั้นลง"เดี๋ยวนะ?" แผ่นดินเพิ่งนึกได้ ชายหนุ่มมองไปรอบๆ ห้องก็ไม่เห็นสิ่งที่มองหาอยู่"เดี๋ยวนะอะไร""ห้องเธอไม่มีห้องน้ำเหรอ?" เป็นแบบที่พูดไว้เป๊ะเลย "อย่าบอกนะว่าต้องลงไปเข้าห้องน้ำข้างล่าง""ห้องน้ำอยู่ด้านนอก อยากเข้าก็ออกไปเข้าข้างนอก""อะไรวะ บ้านไม้ก็ทำห้องน้ำได้นี่"ที่จริงถ้าเธอจะย้ายไปอยู่ห้องเดิมของพี่ชายกับพี่สะใภ้ก็ได้ เพราะบ้านหลังนี้มีอยู่ห้องนอนเดียวที่มีห้องน้ำในตัว แต่มินนี่ให้แม่ไปอยู่ห้องนั้น เวลาเข้าห้องน้ำจะได้สะดวกหน่อย เธอยังคงอยู่ห้องเดิมที่อยู่กับแม่ก่อนที่พี่ชายจะแต่งงานตอนจัดห้องหอกานดาก็ว่าจะยกห้องนั้นให้ลูกสาวแต่มินนี่ไม่เอา"เป็นแบบนี้ฉันอยู่กับเธอไม่ได้หรอกนะ""ถ้าขี้ป๊อดก็กลับบ้านไป""อะไรใครขี้ป๊อด""ฉันก็อยู่ของฉันมาแบบนี้ตั้งแต่เกิดไม่เห็นตา