Semua Bab ร้ายรัก (พ่อของลูก): Bab 1 - Bab 10

วันสุดท้ายของสัปดาห์.."เมื่อกี้ฉันเห็นเธอกินอะไร" เจ้าขาเห็นข้าวทิพย์หยิบอะไรสักอย่างออกมาจากกระเป๋าแล้วรีบยัดใส่ปากกฎในห้องเรียนคือห้ามนักศึกษาเอาอาหารเข้ามาทาน หรือถ้าติดกระเป๋ามาก็ให้เก็บไว้ในนั้นห้ามเอาออกมาทาน"เปล่า"มินนี่ที่นั่งอยู่ใกล้ๆ ข้าวทิพย์แอบมองลงไปดูในกระเป๋าของเพื่อน "เธอชอบกินมะม่วงตั้งแต่เมื่อไร""มะม่วงเหรอ" พอเจ้าขาที่นั่งอยู่โต๊ะข้างๆ ได้ยินว่าข้าวทิพย์แอบกินมะม่วงก็เริ่มน้ำลายสอ"พวกเธอทำอะไรกัน เดี๋ยวอาจารย์ก็ว่าให้หรอก" นกยูงหันกลับมาบอกเพื่อน เพราะวิชานี้ไม่ใช่วิชาของอาจารย์ไตรสูร ถ้าอาจารย์คนอื่นจับได้มีหวังถูกทำโทษยกกลุ่มแน่นั่งเรียนไปพักหนึ่งข้าวทิพย์ก็ล้วงเอามะม่วงมายัดใส่ปากอีก "ฉันเปรี้ยวปากแทนเธอจังเลย นั่นมะม่วงเปรี้ยวจี๊ดเลยนะ" เพื่อนที่นั่งอยู่ข้างๆ ก็ต้องเห็น เพราะข้าวทิพย์ไม่ได้จิ้มพริกเกลือเลย"สงสัยว่าฉันใกล้จะเป็นประจำเดือน ก็เลยอยากกินของพวกนี้""ถึงว่าฉันไม่เคยเห็นเธอชอบกินอะไรเปรี้ยวๆ เลย"ช่วงใกล้พักเที่ยง..ก่อนออกไปทานข้าวแน่นอนว่าสาวๆ ต้องเช็คความสวยให้พร้อมก่อนออกจากห้อง"ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ""รอไปพร้อมกันสิ""กว่าพวกเธอจะเสริม

"อ้าวทำไมวันนี้เปิดร้านมืดจังสุนีย์" ป้าศรีเพื่อนบ้านเห็นว่าเวลานี้ร้านของสุนีย์ต้องปิดแล้ว"ต่อไปนี้จะเลื่อนเวลาปิดให้ดึกหน่อย""ดีเหมือนกันแหละปิดเร็วคนเลิกงานกลับมาดึกๆ ก็พอได้แวะซื้อของกินบ้าง""อืม" ค่ำๆ มีแต่ลูกค้าที่ไม่ค่อยน่ารัก ส่วนมากเมาแล้วก็มาขอเซ็นของ ถ้าไม่ให้เซ็นก็ชอบโวยวาย ช่วงหลังที่หลานสาวเรียนหนักสุนีย์จึงปิดร้านเร็วหน่อย ปล่อยให้หลานสาวมีเวลาทบทวนบทเรียนแต่ต่อจากนี้ต้องหาเงินไว้สักก้อนเผื่อหลานคลอดออกมา หรือถ้าชาวบ้านปากไม่ดีมากก็จะพาหลานสาวย้ายที่ทำมาหากินใหม่ สุนีย์รู้ว่าถ้าท้องของข้าวทิพย์โตขึ้นต้องมีพวกปากหอยปากปูพูดไม่เข้าหูแน่ จะห้ามปากคนก็ห้ามไม่ได้ ถ้ามีเรื่องแบบนั้นนางคิดว่าจะพาหลานย้ายไปอยู่ที่อื่น แต่ช่วงนี้ต้องหาเงินทุนให้มากก่อน"เดี๋ยวข้าวดูร้านแทนค่ะป้า""ถ้างั้นดูแป๊บหนึ่งนะ ป้าไปหากับข้าวเย็นไว้ก่อน..ฉันไปนะป้าศรี""ฉันก็ว่าจะไปหากับข้าวไว้ให้ที่บ้านเหมือนกัน" ว่าแล้วป้าศรีคนข้างบ้านก็หายกลับเข้าไปในรั้วบ้านของตัวเอง"เดี๋ยวป้าไปหากับข้าวก่อนนะ""ค่ะ" ข้าวทิพย์มองตามหลังป้า ที่เดินเข้าไปทางหลังบ้าน ถ้าไม่มีป้าสักคน ป่านนี้เธอคงอยู่สถานสงเคราะห์ แท

"ข้าว.. หายใจเข้าลึกๆ ไว้นะ""จะหายใจเข้าลึกๆ อะไรคนมันเจ็บ โอ๊ยย""เอาไงดี ข้าวต้องใกล้คลอดแน่เลยครับป้า""ป้าโทรเรียกรถแท็กซี่แล้ว แล้วนี่เราจะเดินอะไรนักหนา" เท่าที่ดูคนที่ตื่นเต้นสุดก็คงจะเป็นฟีฟ่า อยู่ไม่เป็นที่เลย"เมียกับลูกผมจะเป็นยังไงบ้างครับ""โอ๊ยย ไอ้ฟีฟ่าฉันได้ยินนะ!""ยังจะได้ยินอีก""หนูเจ็บแบบไหนลูก" สุนีย์ไม่เคยคลอดลูกก็เลยไม่รู้ว่าเจ็บแบบไหน แต่ก็พอได้ยินคนอื่นเขาพูดกันเวลาคลอดลูกเจ็บมาเป็นระยะ"ตอนนี้หายแล้วค่ะป้า""อ้าวตกลงจะคลอดไหมเนี่ย" ฟีฟ่าสงสัยเพราะเมื่อสักครู่ยังเหมือนเจ็บมากอยู่เลย"เขาเรียกเจ็บท้องเตือน ก่อนอื่นเราต้องรีบพาข้าวไปโรงพยาบาลก่อน""เดี๋ยวผมเข้าไปเอาของที่เตรียมไว้ก่อนนะครับ" ฟีฟ่ารีบเข้าไปในห้องนอนข้าวทิพย์ แล้วหยิบตะกร้าที่มีของเตรียมคลอดไว้ในนั้นเดินออกมารอแท็กซี่"ป้าถามจริงเถอะเรามองไม่เห็นอะไรจริงๆ เหรอข้าว" ขณะที่พูดสุนีย์มองไปดูฟีฟ่าที่ชะเง้อคอมองหาแท็กซี่ว่าเมื่อไรจะเข้ามา"ป้าจะให้ข้าวเห็นแก่ตัวเหรอคะ" ทำไมเธอจะไม่เห็นว่าฟีฟ่าทำดีกับเธอมาตลอด แต่เด็กคนนี้ไม่ใช่ลูกของเขา เธอจะให้เขามาแบกรับภาระตรงนี้ด้วยไม่ได้"แท็กซี่มาแล้วครับ" ฟีฟ่า

"แล้วเรื่องโรงเรียนล่ะ ข้าวมีเวลาไปดูหรือยัง""ดูก่อนค่ะว่าทางบริษัทที่เข้าไปสมัครวันนี้จะติดต่อมาไหม ถ้าเขาติดต่อมาข้าวก็จะลาออกจากที่นี่ ข้าวจะใช้เวลาตอนนั้นไปสมัครเรียนให้ลูกค่ะ" เพราะตอนนี้อายุของลูกเธอเข้าอนุบาลฝากได้แล้ว จะได้เบาแรงของป้าหน่อย"ป้าขอโทษนะลูก""ป้าขอโทษข้าวทำไมคะ""รับหนูมาเลี้ยงแต่ไม่มีสมบัติอะไรไว้ให้เลย""ป้าอย่าพูดแบบนี้อีกนะคะ อย่าให้ข้าวรู้สึกผิดมากไปกว่านี้เลย""ป้าจะไม่พูดอีก ขอให้ชีวิตเราพบเจอแต่สิ่งดีๆ นะ""ขอบพระคุณมากค่ะป้า""กลับมาเหนื่อยๆ ไปอาบน้ำอาบท่าแล้วมากินข้าว"ข้าวทิพย์โน้มใบหน้าลงไปหอมแก้มลูกน้อยที่นอนหลับอยู่เบาๆ แม่จะพยายามสู้เพื่อหนูนะลูก แม่จะไม่ท้อเพื่อวันข้างหน้าของหนูจะได้ไม่ต้องลำบากแบบแม่อีกหญิงสาวรีบเข้าไปในห้องเพราะกลัวว่าป้าจะเห็นน้ำตาของเธอวันต่อมา.. ขณะที่ข้าวทิพย์อาบน้ำเตรียมตัวจะไปทำงานก็มีโทรศัพท์ดังขึ้นที่เครื่องของเธอ>>{"สวัสดีค่ะ"} {"ใช่เบอร์โทรของคุณข้าวทิพย์ไหมคะ"}>>{"ใช่ค่ะ"} {"โทรจากบริษัทที่คุณมาสมัครงานเมื่อวานนี้นะคะ"}>>{"คะ..เอ่อ..สวัสดีค่ะ"} เธอไม่คิดว่าเขาจะติดต่อกลับมาเร็วขนาดนี้ หรือว่าเขาจะติดต่อก

"สวัสดีค่ะ ฉันเป็นพนักงานใหม่"อีกฝ่ายทำแค่กรอกตามองมาดู คนที่พูดด้วยเมื่อสักครู่"ฉันชื่อข้าวทิพย์ค่ะ มารับตำแหน่งเป็นผู้ช่วยผู้จัดการค่ะ" ก่อนขึ้นมาเธอไปพบฝ่ายบุคคลมาแล้ว และทางฝ่ายบุคคลบอกให้ขึ้นมาที่ชั้นนี้เลยเลขาที่นั่งอยู่ดันตัวลุกขึ้นโดยที่ไม่พูดอะไร แล้วเดินไปเคาะประตูหน้าห้องก๊อก ก๊อก"ผู้ช่วยมาแล้วค่ะ""เข้ามา" เสียงผู้หญิงดังมาจากด้านใน"เข้าไปสิ""ขอบคุณค่ะ" ข้าวทิพย์ขอบคุณคนที่เป็นเลขาหน้าห้องก่อนที่จะเปิดประตูเข้าไป "สวัสดีค่ะ ฉันชื่อข้าวทิพย์จะมาทำงานในตำแหน่งผู้ช่วยผู้จัดการค่ะ""เคยทำงานมาแล้วใช่ไหม""เคยค่ะ แต่ฉันเคยทำพนักงานทั่วไปค่ะ""แล้วเรื่องครอบครัวล่ะ""คะ?" ข้าวทิพย์แปลกใจน่าจะถามเรื่องงานให้เข้าใจกันก่อน เพราะเธอแค่บอกไปคร่าวๆ เอง"ฉันแค่อยากรู้ว่าสถานะเธอเป็นยังไง""มีลูกแล้วค่ะ"คนที่นั่งอยู่แอบหายใจโล่ง และไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเป็นผู้หญิงคนนี้ แต่ก็ไม่น่าจะเป็นแบบที่เธอคิด เพราะผู้หญิงคนนี้มีลูกแล้ว คนมีลูกก็ต้องมีสามีสิ "มาทำงานแบบนี้แล้วใครดูแลลูก""ป้าค่ะ""แล้วพ่อของลูกล่ะ""...คะ?" ทำไมต้องถามรายละเอียดเรื่องพวกนี้ด้วยก๊อก ก๊อก ข้าวทิพย์ยังไม่ได้ตอ