All Chapters of ชายาอ๋องตัวร้าย: Chapter 121 - Chapter 130

หลังจากที่เหยาหวังเหว่ยมาเข้าเฝ้าเฉิงเฟิงฮ่องเต้เพื่อกราบทูลความคืบหน้าของคดีกู้เทียนเฮ่า เฉิงเฟิงฮ่องเต้ก็เกิดความลังเลใจ ถึงเขาจะเป็นกษัตริย์แต่อย่างไรเขาก็เป็นมนุษย์คนหนึ่งย่อมมีความรู้สึกเป็นธรรมดา ต่อให้เขาจะต้องตัดสินใจอย่างเด็ดขาด แต่เมื่อเรื่องนั้นเกี่ยวกับคนข้างกาย เขาเองก็หาใช่คนใจดำที่กล้าตัดสินโทษอย่างเฉียบขาดได้ปกติแล้วเจ้าของบัลลังก์จะเรียกราชครูตู้เข้าวังมาเพื่อปรึกษาปัญหา เพียงแต่ครั้งนี้เขากลับทำเช่นนั้นมิได้ เพราะเรื่องที่ทำให้เขาปวดหัวอยู่ตอนนี้คือเรื่องที่ตู้ไท่ฝูเป็นผู้ส่งหลักฐานทั้งหมดมาให้กับเขาเฉิงเฟิงฮ่องเต้ไม่รู้จะระบายกับผู้ใดได้ แม้แต่ขันทีข้างกายก็ยังมิกล้าแสดงความคิดเห็น ทว่าในเมื่อเรื่องนี้เกี่ยวพันกับวังหลังเช่นนั้นคนที่จะให้คำปรึกษาได้ดีที่สุดคงหนีไม่พ้นคนที่เคยดูแลวังหลังมาก่อนกษัตริย์แคว้นเหยาจึงไม่รอช้าไปยังตำหนักฉู่ซิวกงเพื่อไปหาไทเฮาทันที แต่เมื่อมาถึงหญิงชราที่เคยเป็นเจ้าของวังหลังกลับมิได้ให้คำปรึกษาอันใดมากนัก เพราะเรื่องแย่งชิงอำนาจในวังหลังนั้นก็แก่งแย่งชิงดีกันไม่ต่างกับวังหน้า หากจะต่างก็ต่างกันแค่กลยุทธ์ที่ใช้เท่า

“จริงอยู่ที่ข้ายอมปิดตาข้างหนึ่งเพราะข้าบอกเจ้าไปแล้วว่าเจ้าคือภรรยาที่ข้ารักที่สุด แต่...” เฉิงเฟิงฮ่องเต้ยังไม่ทันจะเอ่ยจบ หลัวฮองเฮาก็แทรกขึ้นมาเสียก่อน“ไม่จริงเพคะ พระองค์มิได้ทำเพื่อปกป้องหม่อมฉันหรือเพราะรักหม่อมฉัน แต่ที่ฝ่าบาทยอมปกปิดเอาไว้ก็แค่กลัวว่าหากเรื่องนี้แพร่ออกไปอัครมหาเสนาบดีตงจะไม่พอใจก็เท่านั้น พระองค์กลัวบ้านเมืองจะระส่ำระสาย กลัวบัลลังก์จะไม่มั่นคง และกลัวจะเสียหมากอย่างตระกูลหลัวที่ฝ่าบาทอุตส่าห์สร้างเอาไว้เพื่อถ่วงอำนาจกับตระกูลตง” หลัวฮองเฮาเอ่ยด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าวหลัวฮองเฮามิคิดจะฟังคำพูดของสามีอีกต่อไป เพราะตั้งแต่ตงฮองเฮาจากไป พระสวามีที่เคยรักนางมากก็กลายเป็นค่อย ๆ ห่างเหิน ตอนนี้นางรู้แล้วว่าเป็นเพราะเหตุใด นั่นเป็นเพราะนางเป็นคนทำให้สตรีที่เฉิงเฟิงฮ่องเต้รักต้องตายจาก ความรักที่เจ้าของบัลลังก์เคยมีให้นางจึงได้จืดจางลง“ข้ามิได้คิดเช่นนั้น เจ้าคิดว่าข้าให้อำนาจคนตระกูลหลัวเพื่อถ่วงดุลอำนาจอย่างนั้นหรือ หากข้าอยากถ่วงดุลอำนาจจริง ๆยังมีขุนนางคนอื่นอีกมากมายทำไมจะต้องเป็นคนตระกูลของเจ้าด้วยเล่า”

เมื่อเหยาซิงอีได้ฟังก็ตกใจที่ฟางหนิงหลินรู้เรื่องนี้ แต่เมื่อได้ยินแผนการของฟางหนิงหลินเขาก็เห็นด้วยกับนาง เพราะเขาเองก็ไม่อยากทำร้ายจิตใจของพี่ใหญ่และน้องสาวของเขาเช่นกัน ถึงในใจของเขาอยากให้หลัวฮองเฮาและคนตระกูลหลัวตาย แต่หากมันจะทำให้ความสัมพันธ์พี่น้องที่มีต่อกันต้องจบลงและเขาทั้งสี่ก็คงต้องจมอยู่กับความทุกข์ เช่นนั้นมิสู้เอาอย่างที่ฟางหนิงหลินแนะนำมาจะดีกว่าเหยาซิงอียอมมอบทั้งคนปรุงยา และหยกห้อยเอวของเสนาบดีสำนักราชเลขานุการหลัวบิดาของหลัวฮองเฮาที่คนปรุงยาเก็บมาได้ระหว่างที่ถูกไล่ฆ่าปิดปากให้แก่ฟางหนิงหลินคุณหนูตระกูลฟางนั้นรับมาแต่เพียงหยกห้อยเอวของเสนาบดีสำนักราชเลขานุการหลัวเท่านั้น ส่วนคนนั้นนางยังคงต้องให้เหยาซิงอีดูแลเอาไว้ก่อน และยังกำชับมิให้เขาไปหาพยานผู้นั้นอีก เพราะนางรู้ดีว่าหลัวฮองเฮานั้นส่งคนคอยจับตามองสองพี่น้องคู่นี้เอาไว้ตลอดถึงนางจะรู้จากปากของเหยาหวังเหว่ยแล้วว่าเขาและเหยาซิงอีนั้นรู้อยู่แล้วว่าใครคือคนที่หลัวฮองเฮาส่งมาสอดแนม แต่ฟางหนิงหลินก็ยังไม่วางใจนางคิดว่าระวังเอาไว้ก่อนจะดีกว่า เพราะไม่แน่ว่าหลัวฮองเฮาอาจส่งคนใหม่เข้ามาอีก หรือ

ตำหนักคุนหนิงหลัวฮองเฮาส่งนางกำนัลขันทีไปเชิญเฉิงเฟิงฮ่องเต้และบุตรทั้งสองมาร่วมเสวยอาหารเย็นด้วยกัน ทั้งที่ก่อนหน้านี้ยังมิยอมให้ผู้ใดย่างกายเข้ามาในตำหนักคุนหนิง เพราะนางเองก็ต้องการเวลาที่จะทำใจในการจากลาคนอันเป็นที่รักเช่นกันนางมิอยากร้องไห้ให้ทั้งสวามีและบุตรทั้งสองของนางได้เห็น มิเช่นนั้นแล้วทั้งสวามีและบุตรทั้งสองคงต้องอยู่อย่างรู้สึกผิดไปตลอด และในเมื่ออีกไม่นานนางจะต้องจากไป นางจึงอยากเก็บช่วงเวลาดี ๆเอาไว้เป็นความทรงจำครั้งสุดท้าย เพื่อให้คนที่นางรักทั้งสามคนได้จดจำนางในแง่ดีบ้างบุคคลทั้งสามที่หลัวฮองเฮาเชิญมาล้วนมาก่อนเวลา แต่เมื่อมาถึงก็มิได้พบหน้าหลัวฮองเฮา มีเพียงนางกำนัลขันทีออกมาต้อนรับและพาไปนั่งรอในศาลาข้างตำหนักเท่านั้นสามคนพ่อลูกเมื่อมาถึงก็ไม่รู้จะเอ่ยอันใดกัน มีเพียงทำความเคารพแล้วก็นิ่งเงียบไป ทำให้บรรยากาศบริเวณนั้นเต็มไปด้วยความอึดอัดจนเหล่านางกำนัลขันทีที่อยู่บริเวณนั้นต่างรับรู้ได้สามคนนั้นมิได้รอนานนักเจ้าของตำหนักก็ออกมา นางมัวแต่ทำความสะอาดร่างกายและผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าเพราะไม่อยากให้กลิ่นอาหารที่น

เมื่อเสียงเปิดประตูดังขึ้น เหล่าเพื่อนเจ้าสาวที่มาคอยดูแลและแอบมาพูดกระเซ้าเย้าแหย่ให้สหายอายนั้นก็รีบถอยออกจากห้องหอทันทีอย่างรู้ความ เมื่อเสียงปิดประตูดังขึ้นฟางหนิงหลินก็เดินมายังโต๊ะที่วางจอกสุรามงคลอยู่ เหยาหวังเหว่ยก็มิรอช้าเดินมาหยิบพัดที่เจ้าสาวถือบังหน้าออกก่อนที่จะไขว้แขนดื่มสุรามงคลจนหมดจอก แล้วจับท้ายทอยของหญิงสาวพร้อมก้มหน้าลงไปประกบจูบอย่างหิวกระหาย เพราะหลายวันมานี้เขานั้นมิมีโอกาสได้เห็นหน้าของนางเลยแม้แต่น้อยครั้นเขานั้นจะปีนกำแพงไปหานางก็เหมือนกับฟางรั่วซานบิดาของฟางหนิงหลินจะรู้ทัน ให้เหล่าทหารเดินตรวจตราจนแทบไม่มีช่องว่าง มิหน้ำซ้ำยังเพิ่มคนคุ้มกันรอบเรือนนอนของนางอีกด้วยยามเขาจะไปขอพบนางฟางรั่วซานยังบอกว่าเจ้าบ่าวเจ้าสาวมิควรพบหน้ากันจนกว่าจะถึงวันเข้าพิธี หากไม่เห็นว่าเป็นพ่อตาที่แสนดีเขานั้นคงจะถล่มจวนตระกูลฟางไปแล้วที่กลั่นแกล้งเขาเช่นนี้เมื่อไม่พบหน้ากันหลายวันเขานั้นก็มิอาจทนได้ เพียงแค่เห็นใบหน้างามของนางเลือดในกายของบุรุษวัยกำหนัดก็เดือดพล่าน และยิ่งได้สัมผัสเขานั้นก็มิอาจรอช้าบุรุษเพศของเขานั้นแข็งขืนขึ้นมาทันที ราวกับช่วงล่างของเ