All Chapters of เมียทาส: Chapter 11 - Chapter 20

“ปะ...เปล่าค่ะ ดิฉันยังไม่รู้เวลาทำงาน ขอโทษที่ทำให้คุณต้องตื่นขึ้นมาแต่เช้าค่ะ คุณเดมิทริอุส...”หญิงสาวสะดุ้ง ขยับตัวออกห่างด้วยความตกใจ“เลิกเรียกฉันอย่างเป็นทางการสักทีจะได้ไหม มันทำให้ฉันรำคาญ” ชายหนุ่มตวาดอันที่จริงเขาตวาดเพราะความหงุดหงิดในท่าทีตื่นกลัวของเธอต่างหาก ถ้าหญิงสาวจะแสดงจริตยั่วยวนเขาสักหน่อย อเล็กซานเดอร์คงมีใจนึกอยากฉีกกระชากร่างกายของเธอมากกว่านี้“ค่ะ คุณ... อเล็กซานเดอร์”“อแลนนิสบอกเธอแล้วใช่ไหมว่าเธอต้องทำหน้าที่อะไรบ้าง”“ดิฉันต้องคอยดูแลคุณ... เอ่อ... คุณคาซานดรา... แทนคุณอแลนนิสค่ะ”“นั่นคือหน้าที่หลักของเธอ...” เขาเดินเข้ามาใกล้ ยื่นหน้าพูดกับเธอช้าๆ “แต่ถ้าเธอคิดว่าทำอะไรให้ฉันพอใจได้มากกว่านั้น...ฉันก็อาจจะยอมปล่อยเธอกลับไปเอเธนส์เร็วขึ้นกว่าเดิมนะ...”ชายหนุ่มดันสะโพกเบาๆ เจตนาให้ชายเสื้อคลุมที่โป่งนูนผิดปกตินั้นกระทบกับท่อนแขนของหญิงสาว ทันทีที่รมิตาก้มลงมองที่มาของสัมผัสแปลกประหลาด หญิงสาวก็ร้อนวูบไปทั้งร่าง รีบผวาออกห่างจนเสียหลักล้มลงไปนั่งบนพื้นพรมสีครีม“คุณ... คุณจะทำอะไรน่ะ ไหนคุณบอกฉันว่า... คุณต้องการให้ฉันมาเป็นสาวใช้เท่านั้นยังไงล่ะ...” เ

“เอ่อ... ดิฉันเป็นคนไทยค่ะ คุณซีบิล”แม้จะถูกตั้งป้อมรังเกียจ รมิตาก็ยังรักษามารยาท เพราะต่อไป เธอจะต้องคอยช่วยเหลือพยาบาลสาวในการดูแลคาซานดรา และเธอก็ไม่อยากให้มีปัญหาใดๆ เกิดขึ้น“จะคนจีนหรือคนไทยฉันก็ไม่เห็นว่าจะต่างกันตรงไหน เอ้า... อแลนนิส... เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้วก็พาเจ้าหญิงมานอนเสียทีสิ เธอจะได้กลับลงไปทำงานของคนใช้ต่อ...” พูดพลางเหวี่ยงกระเป๋าถือลงบนโต๊ะไม้สีงาช้างที่สลักลวดลายสีทองบนขาโต๊ะหญิงสาวทิ้งสะโพกลงบนโซฟาพนักโค้งรูปทรงวิกตอเรีย ที่ขาทั้งสี่สลักลวดลายเข้าชุดกันกับโต๊ะ ตวัดเรียวขาขึ้นไขว้เหนือเข่าทั้งรองเท้าส้นสูง มือล้วงเข้าไปในกระเป๋าถือใบเดิม หยิบเอานิตยสารออกวางข้างตัว ก่อนจะหยิบหูฟังออกมาเสียบต่อกับโทรศัพท์มือถือ“คุณซีบิลคะ” อแลนนิสรีบท้วงก่อนพยาบาลสาวจะใส่หูฟังเสร็จ ซึ่งหมายความว่าหลังจากนั้นเธอก็จะไม่รับฟังเสียงจากภายนอกอีก จนกว่าจะถึงเวลาเลิกงานในตอนบ่าย“มีอะไรจ๊ะ”“ดิฉันตั้งใจจะพาคุณคาซานดราลงไปเดินเล่นที่ริมสระน่ะค่ะ”“โอ๊ย ตายจริง... จะพาลงไปทำไมให้ยุ่งยากล่ะจ๊ะ เดี๋ยวเกิดตกน้ำตกท่าไปจะทำยังไงล่ะ” ซีบิลชักสีหน้าใส่ แต่ยังควบคุมน้ำเสียงเอาไว้ไม่ให้เป็นกา

ภาพทั้งหมดที่เกิดขึ้นริมสระน้ำตั้งแต่รถสีเงินเคลื่อนเข้ามาจอด จนกระทั่งหญิงสาวเดินหิ้วถุงกระดาษแยกจากไป ล้วนตกอยู่ในสายตาของผู้ที่กำลังลอบมองออกมาจากกระจกระเบียงชั้นสามบนเค้าโครงใบหน้าที่หล่อเหลาคมเข้มอย่างชาวมาซิโดเนียนแท้ๆ ปรากฎรอยบึ้งตึงด้วยความโกรธ อเล็กซานเดอร์ไม่เข้าใจว่าทำไมแดเมียนจะต้องไปยืนพูดคุยอย่างสนิทสนมกับสาวใช้แพศยาคนนั้น มิหนำซ้ำยังยืนหัวร่อต่อกระซิกด้วยกันอีกเขาแทบจะไม่เคยเห็นเลขาฯ คนสนิทของเขายิ้มเสียด้วยซ้ำ นับตั้งแต่เกิดเรื่องร้ายกับคาซานดราหรือว่า...เพียงแค่สิบนาทีที่พูดคุยกัน แม่บ้านเอเชียคนนั้นก็สามารถใช้มารยาหลอกล่อให้แดเมียนหลงใหลได้ไม่ต่างจากโจนาธานแล้วที่น่าแค้นใจก็คือ... ต่อหน้าเขา เธอกลับพยายามทำตัวบริสุทธิ์ ไร้เดียงสา พยายามบอกเขาว่าทุกอย่างเป็นเรื่องเข้าใจผิด...เธอรังเกียจที่จะให้คนอย่าง อเล็กซานเดอร์ ซิเซโร เดมิทริอุส แตะต้อง แต่เธอยินดีทอดกายให้ไอ้สวะโจนาธานโอบกอด...เขาด้อยกว่ามันอย่างนั้นหรือ...ด้อยกว่าแม้กระทั่ง แดเมียน ดูซินี เลขาฯ ของตัวเองอย่างนั้นหรือ...โจนาธาน เทรเกอร์ หยามหน้าตระกูลเดมิทริอุสทั้งตระกูล ทำร้ายคาซานดราจนเสียสติ ไม่ยอมรับ

ช่วงเวลาสองวันที่อเล็กซานเดอร์บินกลับไปติดต่อธุรกิจที่เอเธนส์ เปรียบเสมือนช่วงเวลาแห่งความสงบสุขของรมิตา เมื่อเธอไม่ต้องคอยหวาดผวาทุกครั้งที่เห็นหน้าเขางานดูแลคาซานดราเป็นไปอย่างสงบเรียบร้อย ไม่มีสิ่งใดน่าหนักใจ แม้ว่าซีบิลจะไม่ได้ช่วยอะไรเลยอย่างที่คาดเอาไว้ แต่ขั้นตอนการดูแลปรนนิบัติผู้ป่วยที่หญิงสาวได้เรียนรู้จากอแลนนิส ก็เป็นสิ่งที่เธอสามารถทำได้ง่ายๆ ด้วยตัวคนเดียว รมิตาจึงไม่รู้สึกลำบากอะไรแรกๆ หญิงสาวยอมรับว่าเธอไม่เต็มใจมาอยู่ที่นี่สักเท่าไหร่ แต่เวลานี้เธอกลับรู้สึกเห็นใจ และอยากอยู่เป็นกำลังใจให้แก่หญิงสาวผู้โชคร้ายให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้อันที่จริงจะพูดว่ารมิตาหลงรักคาซานดราก็ไม่ผิดนัก... อย่างที่เธอเคยบอกกับเลขาฯ คนสนิทของอเล็กซานเดอร์ รมิตาเติบโตมาโดยไม่มีทั้งพี่หรือน้อง ชั่วชีวิตของเธอเคยได้รับความรักจากมารดาผู้ล่วงลับไปเพียงคนเดียวหลังจากหนีออกจากบ้านของพ่อเลี้ยง หญิงสาวต้องทำตัวให้เข้มแข็ง อดทนเก็บซ่อนความว้าเหว่เพื่อต่อสู้ชีวิตตามลำพังในเอเธนส์เกือบสองปีเต็ม เพื่อนสนิทเพียงคนเดียวที่มีในระยะเวลาหนึ่งปีที่ผ่านมาก็คือวาเนสซา แม่บ้านชาวจีนซึ่งเธอก็อาจจะไม่มีโอกาสไ

“รมิตา... ผมเชื่อคุณ ผมคิดว่าคุณคาซานดราเองก็คงเข้าใจคุณเช่นกัน... ผมสัญญาครับ ว่าจะอธิบายกับคุณอเล็กซ์และตรวจสอบเรื่องนี้ให้ละเอียดอีกครั้ง คุณอย่ากังวลใจไปเลยนะครับ...” แดเมียนพูดพลางรีบประคองร่างรมิตากลับขึ้นมายืน มือเรียวยาวของเขาค่อยๆ ดึงผ้าเช็ดหน้าที่เปียกชื้นออกมาจากมือของเธอ แล้วซับคราบน้ำตาบนแก้มเบาๆ เป็นการปลอบโยนขณะนั้น... ประตูกระจกบานใหญ่ล้อมด้วยกรอบไม้สีขาวด้านหน้าคฤหาสน์ก็เปิดออกพร้อมเสียงทักทายเจื้อยแจ้ว ส่งผลให้ชายหนุ่มต้องรีบดึงมือกลับ ถอยร่างออกห่างจากสาวใช้ตรงหน้าโดยอัตโนมัติ“อุ๊ยตาย... ทำอะไรกันอยู่คะ”“เอ่อ... สวัสดีครับคุณซีบิล” เขาทักทายกลบเกลื่อน ซ่อนมือที่ถือผ้าเช็ดหน้าเอาไว้ข้างหลังรมิตาเองก็รีบยกมือขึ้นเช็ดใบหน้าอย่างลวกๆ พยายามปั้นสีหน้าเป็นปกติ ไม่ต้องการให้พยาบาลสาวเกิดความเข้าใจผิด ซึ่งก็ดูเหมือนว่าจะไร้ผล“ฉันตั้งใจจะลงมาช่วยดูคุณคาซานดราสักหน่อย นี่ฉันมาขัดจังหวะอะไรหรือเปล่าคะ” ริมฝีปากสีแดงสดแย้มกว้าง หันไปถามแดเมียนอย่างจำเพาะเจาะจง “คุณรังแกอะไรสาวใช้เหรอคะ เธอถึงได้ร้องห่มร้องไห้อย่างนั้น”“ปะ...เปล่าค่ะ พอดีว่าฝุ่นเข้าตาดิฉัน คุณแดเมียนเลยช่ว