All Chapters of เมียทาส: Chapter 21 - Chapter 30

เพราะมัวแต่จดจ่ออยู่กับคาซานดรา หญิงสาวจึงไม่ทันรู้ตัวว่าอเล็กซานเดอร์เดินเข้ามาใกล้ๆ ตั้งแต่เมื่อไร หวังว่าเขาคงไม่ได้ยินละครชีวิตของเธอหรอกนะ ไม่อย่างนั้นเขาคงจะยิ่งดูถูกเหยียดหยามเธอมากกว่าเก่า“คุณอเล็กซานเดอร์... คะ...คุณมาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ”“ซีบิลล่ะ... ทำไมถึงไม่ลงมาช่วยดูแลคาซานดรา” ชายหนุ่มไม่สนใจที่จะตอบคำถาม“คุณซีบิลกำลังจะตามลงมาค่ะ” เธอช่วยแก้ตัวให้พยาบาลสาว“ก็ดีแล้ว... เพราะฉันไม่ไว้ใจเธอสักเท่าไหร่” ใบหน้าคมเข้มกวาดสายตามองรมิตาตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า หญิงสาวกลั้นหายใจยืนนิ่ง ไม่พูดอะไร “รู้สึกเป็นยังไงบ้างล่ะ กับการที่ต้องมาดูแลผลงานที่ตัวเองทำเอาไว้ หวังว่าเธอคงไม่คิดฉวยโอกาสทำร้ายคาซานดรามากไปกว่านี้หรอกนะ”“ฉัน...” คิดจะโต้แย้งแต่ก็ต้องหยุดไปเมื่อรู้ว่าคงไม่เกิดประโยชน์ ใบหน้างามก้มต่ำ ริมฝีปากสีกลีบกุหลาบตามธรรมชาติ ปราศจากการแต่งแต้มพยายามตอบโต้อย่างกล้าๆ กลัวๆ “ถ้าคุณไม่ไว้ใจดิฉัน คุณ... คุณก็ไม่น่าจะบังคับให้ดิฉันมาที่นี่ตั้งแต่แรก”“อย่ามาตีฝีปากกับฉัน!!” อเล็กซานเดอร์ตวาด “ที่ฉันพาเธอมาที่นี่ก็เพื่อให้เธอได้เห็นบาปของตัวเอง บาปที่เธอมีหน้าที่ต้องชดใช้”ดวงตาที่

บนระเบียงชั้นสองนอกห้องพักทางปีกซ้ายของตัวอาคาร รมิตายืนทอดสายตาไกลออกไปยังขอบฟ้าอันมืดมิด แสงริบหรี่จากดวงไฟของเรือหาปลากลางทะเลดูไม่ต่างอะไรจากความหวังที่จะรอดพ้นไปจากคฤหาสน์หลังนี้ลมทะเลยามค่ำพัดกระโชกมาต้องร่างจนสั่นสะท้าน หญิงสาวจึงกระชับผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่ที่พาดคลุมอยู่บนไหล่ด้วยความหนาวเย็น ตัดสินใจเดินกลับเข้าไปในห้องเพื่อเตรียมตัวเข้านอนห้องนอนเก่าของอแลนนิสเป็นห้องขนาดย่อม เมื่อเทียบกับห้องนอนของคาซานดราที่อยู่ติดกัน แต่หากเปรียบเทียบกับห้องพักของโรงแรมที่เธอเคยทำงานแล้ว นับว่ายังใหญ่กว่าห้องเตียงคู่ทั่วๆ ไปถึงสองเท่าตัวหลังจากดูแลจนคาซานดราหลับสนิทไปเมื่อตอนสองทุ่มกว่าๆ รมิตาจึงกลับเข้ามาในห้อง อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ก่อนจะออกไปยืนทอดถอนอารมณ์อยู่ริมระเบียงนานเกือบครึ่งชั่วโมงหญิงสาวทิ้งตัวลงบนเตียงนอนหนานุ่ม ปิดโคมไฟที่โต๊ะข้างหัวเตียง นอนหลับตาเนิ่นนาน หวังจะดับสติสัมปชัญญะของตนในคืนนี้ หากไม่นานก็ต้องลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง เธอเพ่งมองเพดานห้องท่ามกลางความมืด มีเพียงแสงไฟริมสระน้ำด้านนอกของคฤหาสน์ ลอดผ่านผ้าม่านเข้ามาภายใน ทำให้สายตาของเธอปรับสภาพได้อย่างรวดเร็ว กระทั่งมองเห

“ระ...รมิตา...” ท่ามกลางเสียงสะอื้นไห้เบาๆ อเล็กซานเดอร์ตัดสินใจเอ่ยขึ้น “นี่เธอยังบริสุทธิ์อยู่เหรอ”ถือเป็นความโง่เขลาของเขาที่คิดว่าจะได้ยินคำตอบจากปากเธอง่ายๆ ในเวลาอย่างนี้เมื่อเห็นว่าหญิงสาวไม่ยอมตอบคำถามแน่นอน ชายหนุ่มจึงถามซ้ำด้วยน้ำเสียงไม่มั่นใจนัก“เธอ... ช่วยบอกอีกครั้งได้ไหมว่า... เธอไม่เคยเกี่ยวข้องกับโจนาธาน เทรเกอร์ มาก่อน”“ฮือๆ... คุณ... คุณยังต้องการอะไรจากฉันอีก จะให้ฉันบอกยังไงถึงจะพอใจ” เสียงสั่นเครือร้องบอกเหมือนต้องการตะเบ็งใส่หน้า“โอ... พระเจ้า” เขาอุทานเพียงเท่านั้น... ภาพใบหน้าอันใสซื่อในแต่ละครั้งที่พยายามพร่ำบอก ร่ำร้อง วอนขอต่อเขา ก็เวียนเข้ามาในความคิด รมิตาพยายามบอกเขาแล้วนับครั้งไม่ถ้วนว่าเธอไม่เกี่ยวข้องกับโจนาธาน แต่เขาเองต่างหากที่ไม่เคยรับฟังนี่เขาข่มขืนผู้หญิงที่ไร้ความผิดอย่างนั้นหรือ...มหาเศรษฐีหนุ่มนั่งกุมขมับด้วยสีหน้ากลัดกลุ้ม ต่อให้เขาเจ้าอารมณ์ เหี้ยมเกรียม และร้ายกาจอย่างไร แต่ชั่วชีวิตนี้เขาก็ไม่เคยบังคับขืนใจผู้หญิงบริสุทธิ์แม้แต่คนเดียว แล้วนี่เขาจะชดใช้ความผิดต่อหญิงสาวข้างกายอย่างไรดีก่อนหน้านี้เขาคิดว่ารมิตาเสแสร้งมาตลอด แต่ดูจ

ตั้งแต่วันที่รู้ว่าเขาได้พรากเอาความสาวของรมิตาไป อเล็กซานเดอร์ก็ต้องทนกับความกลัดกลุ้มกับสำนึกผิดที่เข้ามารุมเร้า ไม่ต่างจากหญิงสาวที่ยังมีอาการซึมเซาอยู่ตลอดเวลาเขาใช้เวลาเกือบหนึ่งสัปดาห์ลอบมอบเธอห่างๆ และได้เรียนรู้ถึงจิตใจอันอ่อนโยนแม้ตกอยู่ในสภาพบอบช้ำ จากการที่เธอยังคงเฝ้าดูแลคาซานดราอย่างไม่ขาดตกบกพร่องน้ำเสียงหวานละมุนยามพูดคุยกับพี่สาวของเขา...รอยยิ้มแสนเศร้าและหดหู่...สัมผัสซึ่งเต็มไปด้วยความรักความห่วงใย...ทุกสิ่งล้วนอยู่ในสายตาของมหาเศรษฐีชาวกรีก และมันก็ก่อให้เกิดความรู้สึกบางอย่างขึ้นในใจทีละน้อยโดยที่ตัวเขาเองก็ไม่อาจล่วงรู้หลายวันมาที่ผ่านมาอเล็กซานเดอร์เฝ้าครุ่นคิดหาหนทางที่ดีที่สุดในการแก้ไขความผิดของตัวเอง เขารู้ว่ามีอยู่เพียงวิธีเดียวที่รมิตาจะยอมรับ แต่มันก็เป็นวิธีที่เขาไม่ต้องการเอาเสียเลย“รมิตา... คุณจะตามผมขึ้นไปที่ห้องหน่อยจะได้ไหม” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นคืนหนึ่ง ในขณะที่นั่งมองเธอห่มผ้าให้คาซานดราอยู่ในห้องรมิตาหันไปมองเขาอย่างหวาดผวา แม้อเล็กซานเดอร์จะไม่มีทีท่าก้าวร้าวลวนลามเธออีกตั้งแต่ครั้งนั้น แต่เธอก็ยังฝังใจกลัวและไม่ไว้วางใจเขาอีก“ไม่ต้องกังวลอะไ

ซีบิลระบายความหงุดหงิดไม่พอใจด้วยการเดินกระแทกส้นรองเท้าสูงสามนิ้วไปตามพื้นหิน เมื่อรู้ว่ามหาเศรษฐีหนุ่มกำลังจะพาพี่สาวของเขาไปนั่งรถเล่นโดยไม่มีเธอร่วมทางไปด้วย และยิ่งเสียอารมณ์ที่รู้ว่าเขาให้นังสาวใช้โง่ๆ เซ่อๆ ติดตามไปดูแลคาซานดรา แทนที่จะเป็นเธอแม้ว่าหลายเดือนที่ผ่านมา นางพยาบาลพิเศษผู้นี้จะไม่เคยเห็นวี่แววความสนใจจากอเล็กซานเดอร์แม้แต่ครั้งเดียว แต่เธอก็ไม่เคยหยุดพยายามที่จะหาโอกาสทอดสะพานให้แก่เขา และเธอก็ไม่มีทางยอมแพ้ง่ายๆ ด้วย เพียงแต่ไม่เข้าใจว่าทำไมนังสาวใช้เอเชียที่เพิ่งโผล่หน้าเข้ามาได้ไม่กี่วัน ถึงเรียกความสนใจจากชายหนุ่มได้มากกว่าเธอเท้าเรียวในรองเท้าส้นสูงสีดำออกแรงเหยียบคันสตาร์ตสองสามครั้งเพื่อติดเครื่องยนต์รถจักรยานยนต์ญี่ปุ่น มือก็บิดคันเร่งอย่างแรง ให้รถกระชากตัวออกไปด้วยความฉุนเฉียว ไม่สนใจว่าอาจจะมีสายตาของใครลอบมองออกมาจากในตัวคฤหาสน์บ้างนาทีต่อมา รถแอสตัน มาร์ติน สีบรอนซ์เงินก็แล่นสวนเข้ามาจากเส้นทางเดียวกัน ก่อนจะค่อยๆ ชะลอตัวและเคลื่อนไปหยุดสนิทใต้ซุ้มไม้เลื้อยอันเป็นสถานที่จอดประจำรมิตาเพิ่งจะประคองคาซานดราให้นั่งลงบนโซฟาในห้องโถงด้านล่าง หันออกไปมองนอ