All Chapters of ทาสบำเรอราชนิกุล: Chapter 31 - Chapter 40

แน่นอนว่าผู้โดยสารที่จงใจกลั่นแกล้งศศิวลัยบนเครื่องบินเที่ยวบินกรุงเทพฯ-ภูเก็ต ย่อมไม่ใช่ใครอื่น แต่เขาก็คือหม่อมราชวงศ์พิษณุนเรศวร์ โขมพัสตร์ นักธุรกิจหนุ่มมหาเศรษฐี เจ้าของบริษัท กลามูร์ ไดมอนด์ นั่นเองตั้งแต่วันที่พบภาพของศศวลินในเฟซบุ๊กและอินสตาแกรมของอลงกต เขาก็ปักใจเชื่อทันทีว่าทั้งคู่จะต้องเป็นบุคคลคนเดียวกัน เพราะถึงแม้จะเฉลียวฉลาดในเรื่องการบริหารธุรกิจแค่ไหน แต่เขาคงไม่สามารถที่จะล่วงรู้ได้ว่า มีหญิงสาวอีกคนที่หน้าตาเหมือนกับผู้หญิงซึ่งทำร้ายรัตน์นเรศวร์ราวกับแกะอย่างนี้และเครื่องแบบสีฟ้าสดของหญิงสาวที่เขาจำได้จากการบังเอิญเดินชนกันที่สนามบินดอนเมืองเมื่อเกือบสองเดือนก่อน ก็ช่วยบอกให้รู้ถึงสายการบินที่เธอทำงานอยู่โดยไม่ยากเย็นพิษณุนเรศวร์ยังใช้เส้นสายของครอบครัวสืบจนรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นชื่ออะไร และมีตารางบินที่ไหนบ้าง ก่อนจะตั้งใจเลือกเที่ยวบินเพื่อมา ‘แนะนำตัว’ กับเธอในวันนี้...ถ้าจะให้ดี คุณชายหนุ่มอยากให้เธอค้นชื่อเขาจากรายชื่อผู้โดยสาร แล้วนำไปบอกเล่าให้อลงกตรับรู้เสียด้วยซ้ำว่านี่คือการประกาศสงครามจากเขา และเหยื่อที่จะต้องรับผลจากสงครามความแค้นครั้งนี้ก็คือเธอ... ผู้

เวลาสองสัปดาห์เศษผ่านไปอย่างรวดเร็วราวกับติดปีกบิน เช้าวันนี้ หลังจากรายงานตัวที่ศูนย์ลูกเรือและประชุมเที่ยวบินเพื่อเตรียมความพร้อมในการทำงานแล้ว ศศิวลัยก็รีบเดินทางไปเตรียมตัวบนเครื่องตั้งแต่ก่อนเวลาสิ่งเดียวที่เธอผิดหวังที่สุดในเที่ยวบินนี้ก็คงจะมีแต่พนักงานต้อนรับผู้โดยสารรุ่นพี่ที่ร่วมการเดินทางด้วย เพราะโชคร้ายที่คนคนนั้นก็คือลดาวัลย์ และมันทำให้หญิงสาวแทบจะหมดกำลังใจตั้งแต่ยังไม่ทันได้เริ่มทำงาน“บินคราวนี้ไม่มีทั้งผู้จัดการไฟลต์ ไม่มีทั้งเพอร์เซอร์ เพราะฉะนั้นพี่คือหัวหน้าเธอ เธอต้องทำตามคำสั่งพี่ ห้ามไม่ให้มีอะไรผิดพลาดเด็ดขาด เข้าใจใช่ไหมคะ” ทันทีที่ก้าวเข้ามาในห้องโดยสารขนาดแปดที่นั่งของเครื่องบินเจ็ต ชาลเลนเจอร์ 350 ลำใหม่เอี่ยม ลดาวัลย์ก็รีบกำชับรุ่นน้องด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยจะเป็นมิตรเหมือนทุกครั้ง“ศิทราบแล้วค่ะ...” เธอตอบอย่างอ่อนน้อมที่สุด เพื่อลดบรรยากาศอันน่าอึดอัด ศศิวลัยไม่มีทางเลือกนอกจากปั้นสีหน้ายิ้มแย้มและพยายามชวนอีกฝ่ายพูดคุย “จริงสิคะ พี่ลดาเคยบินยุโรปบ่อยเหรอคะ” ทางศูนย์ถึงได้จัดให้มาลงเที่ยวบินร่วมกับเธอ... ใจจริงอยากจะถามออกไปอย่างนั้น“พี่ก็เคยบินมาหมดแล้ว

สำหรับศศิวลัยแล้ว สิ่งที่น่าประหลาดใจที่สุดของเที่ยวบินนี้ ไม่ใช่แค่การเจาะจงให้เธอมาเป็นพนักงานต้อนรับผู้โดยสารเพียงเท่านั้น แต่ยังมีสวัสดิการพิเศษที่ลูกค้าให้กับพวกเธอทุกคนอย่างที่ไม่มีใครเคยพบเจอมาก่อน เพราะทันทีที่เครื่องบินมาถึงฝรั่งเศส เขาก็ให้รถลิมูซีนที่ติดต่อเอาไว้จำนวนสองคันมารับทุกคน รวมทั้งตัวเขาเอง เพื่อมุ่งไปยังที่พักแน่นอนว่ามันไม่ใช่โรงแรมราคาประหยัดซึ่งลูกเรือเส้นทางบินยุโรปมักใช้บริการกัน แต่เป็นโรงแรมระดับห้าดาวที่ลูกค้าวีไอพีของสายการบินคนนี้จองไว้ให้ล่วงหน้า“สองสามวันนี้ผมจะอยู่ทำธุระที่ฝรั่งเศสก่อน พวกคุณเที่ยวพักผ่อนกันตามสบาย ถ้ามีการเปลี่ยนกำหนดการยังไงผมจะโทรบอกกับคุณเองนะครับ กัปตัน” พิษณุนเรศวร์บอกกับนักบินหลัก จากนั้นเขาก็เดินกลับขึ้นรถลิมูซีนคันเดิมออกจากบริเวณหน้าประตูโรงแรมไป ทิ้งให้ทุกคนยืนนิ่งอยู่กับที่ด้วยความมึนงง“ฮ่ะๆๆ... พี่บินมาจะยี่สิบปีแล้ว เพิ่งจะเห็นลูกค้าที่สปอร์ตขนาดนี้เนี่ยแหละ...” หลังจากแน่ใจว่ารถลิมูซีนของผู้โดยสารลับตาไปแล้ว สุเมษ นักบินหลัก ก็หันไปหัวเราะอย่างเก้อเขิน เช่นเดียวกับพนักงานร่วมเที่ยวบินอีกสามคน ที่ทั้งดีใจและคาดไม่ถึง

“คุณเข้าใจผิดแล้วนะคะ นี่มันไม่ใช่...” รีบขยับปากจะอธิบาย หากเธอก็คิดขึ้นมาได้... ถ้าบอกความจริงทั้งหมดไป จะเกิดอะไรขึ้นกับศศวลินบ้าง“คุณจะบอกว่ารูปพวกนั้นเป็นเรื่องบังเอิญหรือไง คุณคิดว่าผมโง่นักเหรอ!” เขาผลุนผลันลุกจากเก้าอี้พร้อมกับตะคอกกลับศศิวลัยถึงกับสะดุ้งเฮือก รีบลนลานตอบ“ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น” พยายามนึกหาคำพูดเธอไม่ได้เป็นห่วงแค่พี่น้องฝาแฝดเท่านั้น แต่รวมไปถึงยุพา ผู้เป็นย่า และดิลก บิดาซึ่งเป็นอัมพาตช่วยเหลือตัวเองแทบไม่ได้ เพราะถ้าศศวลินเป็นอะไรไป คนที่เหลืออยู่จะต้องลำบากอย่างแน่นอน อย่างน้อยต้องรู้เสียก่อนว่าเขาคิดจะทำอะไรกันแน่ แต่ดูจากฐานันดรศักดิ์และฐานะของคุณชายหนุ่มแล้ว เขาคงไม่ถึงกับคิดฆ่าแกงเธอหรอก ไม่อย่างนั้นคงไม่จำเป็นต้องเสียเงินทองมากมายพาเธอมาพูดคุยถึงที่นี่“ทะ...ถ้ามันเป็นอย่างที่คุณว่าจริงๆ... คุณคิดจะทำอะไรกับฉันคะ...” ศศิวลัยรวบรวมความกล้าถามออกไปตรงๆ“ทำอะไรอย่างนั้นน่ะเหรอ ผมต้องการให้คุณชดใช้น่ะสิ!”“ชดใช้... ชดใช้ยังไงล่ะคะ” พอได้ยินคำตอบของอีกฝ่าย หญิงสาวก็รู้สึกโกรธขึ้นมาบ้าง... เรื่องอย่างนี้มันช่างไร้เหตุผลสิ้นดี แค่น้องสาวของเขาถูกผ

เช้าวันแรกในปารีส ศศิวลัยตื่นแต่เช้าลงมารับประทานอาหารร่วมกับพนักงานรุ่นพี่ทั้งสามคนที่แคนทีนของโรงแรม หลังจากมีการประชุมประจำวันกันเล็กน้อย ศศิวลัยก็จำใจต้องปฏิเสธนักบินทั้งสองคน ที่อาสาจะพาเธอและลดาวัลย์ไปเดินเที่ยวชมภายในเมือง รวมถึงพิพิธภัณฑ์ลูฟร์ และหอไอเฟลเธอให้เหตุผลว่ารู้สึกอ่อนเพลีย ไม่ค่อยสบาย เนื่องจากไม่เคยบินข้ามทวีปมาก่อน จะหาโอกาสเดินเที่ยวบริเวณใกล้ๆ โรงแรมแทน ซึ่งแน่นอนว่าข้ออ้างเหล่านั้นไม่เป็นความจริงสักนิด แต่เพราะหม่อมราชวงศ์พิษณุนเรศวร์บังคับให้เธอเดินทางไปอิตาลีกับเขาต่างหากรอจนแน่ใจว่าทุกคนออกจากโรงแรมไปหมดแล้ว คุณชายหนุ่มก็พานั่งรถลิมูซีนไปยังท่าอากาศยาน ปารีส ออร์ลี ขึ้นเครื่องบินตรงไปยังท่าอากาศยาน มัลเปนซา มิลาน ประเทศอิตาลี โดยใช้เวลาเดินทางทั้งสิ้นประมาณหนึ่งชั่วโมงครึ่ง“ตกลงคุณจะพาฉันไปไหนกันแน่คะ คุณชาย” ในที่สุดหญิงสาวก็ตัดสินใจเอ่ยถามเป็นครั้งที่สาม ขณะทั้งคู่อยู่บนรถลิมูซีน ถึงแม้จะรู้ว่าอาจไม่ได้รับคำตอบเหมือนตอนที่ออกจากโรงแรม และระหว่างที่อยู่บนเครื่องบิน“ผมจะไปเยี่ยมน้องสาวผม”“คุณหญิงรัตน์นเรศวร์น่ะเหรอคะ...” ศศิวลัยตกใจจนอ้าปากค้าง“ใช่! เธ