“นี่ เล่นบ้าอะไรของคุณ ไอ้โรคจิต” คนจอมพยศเริ่มอาละวาด“ถ้ากินข้าวไม่หมดจาน ผมก็จะไม่ยอมปล่อยคุณ”“คุณมัน อ๊ายย..” มีนานุชกรี๊ดลั่นเมื่อรู้สึกว่าตอนนี้รามินทร์กำลังอยู่เหนือกว่าเธอ“อื้อ” ชายหนุ่มไม่ปล่อยให้คนตัวเล็กได้แผลงฤทธิ์นานเขารวบรั้งพวงแก้มก่อนจะก้มลงบดจูบปิดเสียงดังเป็นอีกครั้งที่รสจูบของรามินทร์ทำให้สาวเจ้าจอมพยศสงบลงได้ ชายหนุ่มเริ่มรู้ว่าหญิงสาวกำลังนั่งตัวเกร็งจึงรีบผละริมฝีปากออก แต่ยังไม่ปล่อยใบหน้าของเธอให้เป็นอิสระ เพราะหากเธอกรีดร้องลั่นขึ้นมาอีก เขาก็จะจูบเธออีก“ถ้ากรี๊ดอีกโดนขย่มคาเตียงตอนนี้แน่”มีนานุชนั่งกำมือแน่นสงบปากสงบคำ“อ้าปาก”สิ้นเสียงออกคำสั่งของรามินทร์ สาวเจ้าที่กรีดร้องทำตัวดื้ออยู่เมื่อครู่ก็อ้าปากกว้างทำตัวว่าง่ายอย่างที่ไม่เคยเป็น จนรามินทร์แสยะยิ้มรู้สึกขบขันในใจ ก่อนจะป้อนข้าวเข้าปากเธอคำโตข้าวผัดปูรสชาติกลมกล่อมมีกลิ่นไหม้ของกระทะหอมเตะจมูก ทำมีนานุชเริ่มอยากจะเคี้ยวกลืนไม่ยอมหยุด เพราะวันทั้งวันไม่ได้มีอะไรตกถึงท้อง คนที่ป้อนแทบป้อนไม่ทันเพราะข้าวเข้าปากเธอได้เธอก็เคี้ยวไม่กี่ครั้งก่อนจะกลืนลงคอไป“อ้าว มะ..ไม่ป้อนต่อล่ะ” คนที่กำลังอร่อยรู้
Terakhir Diperbarui : 2025-06-21
