กลรักรณพีย์

“อือ...อืม...” ดวงตาคู่สวยค่อยๆ สะลึมสะลือตื่นขึ้นก่อนจะขยับริมฝีปากบางส่งเสียงเล็กน้อยระบายความเมื่อยเนื้อเมื่อยตัว

“หา...” พลอยชมพูได้สติครบถ้วนก็นั่งหน้าเจื่อน เพราะตอนนี้รู้ตัวว่าตัวเองตื่นขึ้นมาในกระท่อมหลังเล็ก ที่มีเพียงแค่เตียงที่เป็นแคร่ไม้อยู่หลังเดียวโดดๆ ในห้อง แถมข้อเท้าของเธอยังถูกล่ามเอาไว้กับโซ่เส้นใหญ่

เมื่อมองออกไปยังหน้าต่างของกระท่อมที่มีอยู่ด้วยกันสองด้านก็เห็นว่าด้านนอกมีแต่ต้นไม้ปกคลุมอยู่ไม่ห่าง ทายได้เลยว่าตอนนี้เธอจะต้องอยู่ในป่าที่ไหนสักที่แน่นอน เมื่อรู้ดังนั้นสาวเจ้าก็เริ่มหน้าซีดตัวสั่นเทาเล็กน้อย เพราะพอจะเดาได้ว่าคนที่จับตัวของเธอมาคือใคร

“ตื่นแล้วก็ดี เราจะได้คุยกันได้ซะที” ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ยืนล้วงกระเป๋าด้วยท่าทางไร้มารยาทอยู่ตรงหน้า พลอยชมพูเห็นท่าทางของเขาก็เริ่มหน้าถอดสีมากขึ้นจนแทบจะไม่เหลือเลือดฝาด

เขาไม่ใช่ใครที่ไหน เขาคือรณพีย์ผู้ชายที่พ่อของเธอเคยสร้างวีรกรรมมากมายเอาไว้ในชีวิตของชายหนุ่ม จนเขาต้องเสียทั้งพ่อและติดตารางด้วยคดีที่ตัวเองไม่ได้ทำ เพราะแบบนี้ไงเธอถึงได้รู้สึกกลัวเขาเป็นพิเศษ ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะจับตัวของเธอมาฆ่าทิ้งหรือทำอะไรเพื่อระบายความแค้นที่มีต่อพ่อของเธอหรือเปล่า

“พาพลอยมาที่นี่ทำไมคะ แล้วทำไมต้องล่ามโซ่กันแบบนี้ด้วย”

“ถ้าผมไม่ทำแบบนี้คุณอาจจะหนีผมหลังจากพูดคุยข้อตกลงกันก็ได้” ชายหนุ่มก้าวเท้ายาวๆ เพียงสองสามก้าวก็เข้าไปประชิดตัวของหญิงสาว

“ข้อตกลงอะไร” พลอยชมพูรีบขยับตัวหนี เพราะยังไงตอนนี้ชายหนุ่มก็ไม่ใช่คนปลอดภัยที่เธอจะอยู่ใกล้ไม้ใกล้มือของเขา

“ผมรู้ว่าตอนนี้ตำรวจยังหาตัวของคุณพ่อคุณไม่เจอ”

“ถ้าคุณจะคิดว่าพลอยช่วยเหลือคุณพ่อคุณกำลังคิดผิดค่ะ พลอยไม่ได้เห็นด้วยกับสิ่งที่คุณพ่อพลอยทำเลยสักนิด ตอนนี้ก็อยากให้เค้าออกมารับโทษเหมือนกัน”

“ผมรู้...แล้วก็รู้ดีด้วย เพราะตอนนี้คุณพ่อของคุณอยู่กับผม”

“อะไรนะ” พลอยชมพูไม่เข้าใจการกระทำของรณพีย์ในตอนนี้เลย ก่อนหน้านี้ที่เธอกลับมาจากตางประเทศ เหตุเพราะมีข่าวว่าพ่อของเธอหนีการจับกุมและหายตัวไป หากรณพีย์เจอพ่อของเธอแล้วทำไมเขาถึงไม่ยอมส่งพ่อของเธอให้ตำรวจ

“ผมยังไม่ยอมส่งพ่อของคุณให้ตำรวจ เพราะอยากจะทรมานใจของพ่อคุณเล่น” รณพีย์พยายามเข้าไปใกล้ชิดพลอยชมพูมากขึ้นเรื่อยๆ

“อย่ามาแตะตัวฉัน” พลอยชมพูถอยห่างและส่งเสียงแข็งปรามอีกฝ่ายเมื่อเขากำลังยื่นมือหมายจะเชยคางของเธอ

“อย่าหวงตัวไปหน่อยเลย เพราะถ้าคุณหวงตัวกับผม พ่อของคุณนั่นแหละจะเจ็บตัว”

“ทำไม”

“คุณต้องทำตามที่ผมสั่งทุกอย่าง เพราะตอนนี้พ่อของคุณอยู่ในกำมือของผม อยากจะรู้นักว่าพ่อของคุณจะรู้สึกยังไงเมื่อลูกสาวสุดที่รักเพียงคนเดียวจะต้องมาเป็นตุ๊กตายางให้ผมย่ำยีเล่น”

“คุณมันวิปริต ถ้าพ่อฉันผิดคุณก็ส่งให้ตำรวจ ให้เค้ารับโทษตามกฎหมายไปสิ จะมายุ่งกับฉันทำไม”

“ก็มันไม่สนุกน่ะสิ อันที่จริงผมอยากจะเฉือนเนื้อพ่อคุณออกวันละชิ้น ให้นั่งเจ็บปวดทรมานก่อนจะตายด้วยซ้ำ นี่ถือว่าผมยังปราณีมากแล้ว ที่ใช้คุณเป็นเครื่องมือในการทำให้พ่อของคุณเจ็บปวด หลังจากผมเบื่อที่จะสนุกกับคุณแล้ว ผมก็จะปล่อยพ่อของคุณให้ตำรวจ แต่ถ้าคุณไม่ตกลงผมก็จะปล่อยคุณไป แล้วผมก็จะใช้วิธีแรกที่พูดเมื่อกี้...กับพ่อของคุณ” เขาแสยะยิ้มอย่างอำมหิต

พลอยชมพูนั่งจ้องหน้ารณพีย์เขม็ง เธอนั่งอ้าปากค้างน้ำตานองแก้ม และแล้วเธอก็ต้องทำตามที่เขาสั่งแต่โดยดีอย่างไม่มีข้อแม้

ไม่คิดว่าผู้ชายที่เธอเคยมองว่าเขาเป็นสุภาพบุรุษน่านับถือจะใช้เธอระบายความแค้นทั้งที่เธอไม่รู้เรื่องรู้ราวในการกระทำของพ่อตัวเองแม้แต่นิดเดียว

พลอยชมพู นภารังสรรค์ เธอเป็นลูกสาวคนเดียวของพิษณุพงษ์ หญิงสาวอายุ23ย่าง24 เพิ่งจะเรียนจบบริหารธุรกิจหมาดๆ จากมหาวิทยาลัยชื่อดังของอเมริกา

หลังเรียนจบเธอก็หาประสบการณ์การทำงานประจำอยู่ที่ต่างประเทศได้สักพักหลังจากนั้นก็มารู้ข่าวเรื่องที่พ่อของเธอได้ทำเรื่องเลวร้ายเอาไว้และกำลังหลบหนีตำรวจ เธอจึงรีบกลับมาดูสถานการณ์ที่บ้านเกิด แต่ยังไม่ทันได้กลับถึงบ้านดีเธอก็ถูกลักพาตัวมาที่นี่เสียก่อน ไม่รู้เลยว่าที่นี่คือที่ไหน และเธอจะต้องเจออะไรบ้างหลังจากนี้

“แกแน่ใจใช่ไหมว่าวิธีนี้จะได้ผล” รามินทร์เอ่ยถามรณพีย์ด้วยสีหน้าไม่ค่อยสู้ดี เพราะวิธีที่เพื่อนตนทำไม่ต่างจากการทารุณผู้หญิงเพื่อให้ได้สิ่งที่ตัวเองต้องการ

“ฉันคิดดีแล้ว หลังจากนี้แกไม่ต้องช่วยอะไรฉัน แกไปตั้งใจสร้างธุรกิจที่แกอยากจะทำดีกว่า”

“ฉันรู้ว่าคนอย่างแกตัดสินใจทำอะไรไปแล้วคงเปลี่ยนใจยาก แต่ฉันพูดตรงๆ ฉันไม่ค่อยเห็นด้วยกับการที่แกจะใช้คุณพลอยเป็นเครื่องมือเท่าไหร่ ถ้าแกอยากจะเปลี่ยนใจตอนนี้ยังทัน”

รณพีย์ยังคงเงียบไม่ได้คิดจะตอบกลับอะไรรามินทร์ และไม่ได้คิดโกรธเพื่อนที่ไม่เห็นด้วยกับการกระทำของเขาเพราะรู้ว่าเพื่อนตนหวังดี แต่ในใจของเขาตอนนี้ไม่เคยคิดจะเปลี่ยนใจอะไรกับสิ่งที่ลงมือทำไปแล้วทั้งนั้น

รณพีย์ สิรินพกุล ชายหนุ่มรูปงามวัย28 ย่าง29 นัยน์ตาดุดันเสมือนเสือร้าย เขาเป็นอดีตนักโทษที่เพิ่งพ้นมลทินเมื่อไม่นานมานี้ ก่อนหน้านี้เขาต้องติดตารางอยู่ร่วมสี่ปีในคดีจ้างวานฆ่าพ่อของตัวเอง

หลังจากพ้นโทษออกมาได้เขาก็ร่วมมือกับเพื่อนที่มีอยู่น้อยนิดสืบหาความจริงจนกระจ่างว่าคนที่ทำเรื่องเลวร้ายใส่ร้ายเขาเพราะหวังว่าจะฮุบทุกย่างของพ่อเขาคือ วิษณุพงษ์เพื่อนร่วมธุรกิจของพ่อเขาเอง

ตอนนี้รณพีย์พ้นมลทินทุกอย่างและได้ของที่ควรจะเป็นของเขากลับมาอยู่ในมือแล้ว แต่เขาก็ยังไม่สบายใจเพราะตำรวจยังไม่สามารถจับตัววิษณุพงษ์มาลงโทษได้ เขาจึงต้องใช้กลอุบายเพื่อเก็บลูกสาวสุดที่รักของวิษณุพงษ์มาไว้ในกำมือ ด้วยคิดว่าหากวิษณุพงษ์รู้ว่าลูกสาวของตัวเองอยู่ในน้ำมือของเขา ไม่นานวิษณุพงษ์ก็จะเดินเข้ามาหาเขาเองโดยที่ไม่ต้องตามหาให้เหนื่อย