bad guy ร้ายหวงรัก 의 모든 챕터: 챕터 71 - 챕터 80

#วันถัดมา "อุ้ย ขอโทษค่ะ ฉันไม่ทันได้มอง" ใบชาเอ่ยขอโทษด้วยความรู้สึกผิด เพราะเกือบจะเดินชนกับแม่ของคลินต์ที่มาชะเง้อหน้ารออยู่ตรงหน้าบ้าน"ไม่เป็นไร มะโซวล่ะ?""กำลังเตรียมตัวไปเรียนอยู่ด้านบนค่ะ""อ๋อ...""ขอตัวก่อนนะคะ"ใบชารีบเดินหนีไป เธอคิดว่าแม่และพ่อของคลินต์กลับไปแล้ว ไม่คิดว่าจะยังอยู่ที่นี่ เมื่อวานก็ไม่ได้สนใจอีกเลยว่าจะกลับไปแล้วหรือยัง เช้ามาเจอแบบนี้ก็น่าตกใจอยู่ไม่น้อยเหมือนกันสักพักต่อมา..."คุณย่า!""จะไปเรียนแล้วเหรอครับ แล้วนี่ใครไปส่ง หืม?" แม่ของคลินต์เอ่ยถามด้วยเสียงอบอุ่น"คุณลุงครับ ลุงเต้ไปทำงาน คุณลุงก็เลยไปส่ง ไปส่งแม่ด้วยครับ""อ๋อ...""มะโซวครับ ไปกันเถอะ เดี๋ยวจะสายนะครับ""ครับแม่"ใบชาพาลูกชายไปขึ้นรถของคลินต์ที่จอดรออยู่หน้าบ้านหลังใหญ่ ก่อนที่เขาจะขับรถพาเธอและลูกไปส่งที่โรงเรียน"พ่อแม่พี่เขาพักที่นี่เหรอ?""อื้ม นอนที่นี่น่ะ""อ๋อ...""ไม่ต้องกลัวหรอก พี่ปรามไว้แล้ว อยากอยู่เล่นกับหลานน่ะ ไม่มีอะไรหรอก""เขารู้แล้วใช่ไหมคะ?""อื้ม...พี่บอกแล้ว""....."ใบชาไม่ได้ตอบอะไร แต่ในใจก็ยังคิดอยู่ พ่อแม่ของเขาดูเป็นคนรักครอบครัวและเคร่งเรื่องการเลือกลูกส

ช่วงค่ำๆ เราก็มาถึงยังบ้านหลังหนึ่ง ถ้าฉันเดาไม่ผิดพี่คลินต์น่าจะพามาที่บ้านของพ่อแม่เขา และก็เป็นครั้งแรกที่ฉันได้มาที่นี่ด้วย"ทำไมถึงมาที่นี่คะ?""พ่อกับแม่เขาคิดถึงหลานน่ะ""พักข้างนอกก็ได้นี่ แล้วค่อยมาหาเอา ฉันอยากไปอยู่โรงแรม""อยู่ที่นี่ก็ได้ ไม่มีใครเขาคิดค่าเช่าหรอก""......" นั่นแหละที่ฉันรู้สึกหนักใจและอึดอัด สู้ให้ฉันไปอยู่ที่โรงแรมแล้วเสียเงินจะดีกว่ามาอยู่แบบนี้ เพราะมันคงรู้สึกสบายใจกว่า"เข้าไปกันเถอะ มะโซวครับ นี่เป็นบ้านของลุงเอง คุณปู่กับคุณย่าก็อยู่ที่นี่ รู้ไหมว่าคุณปู่กับคุณย่าคิดถึงมากเลยนะ""เหรอครับ...บ้านหลังใหญ่จัง"ทั้งสองคนจูงมือกันเดินเข้าไปข้างใน ก่อนที่ฉันจะเดินตามเข้าไปทีหลัง ตอนนี้ฉันขัดอะไรไม่ได้แล้วล่ะ รู้สึกเหมือนถูกจับมัดมือชกยังไงก็ไม่รู้สิ"มากันแล้วเหรอ""มาๆ เข้ามานั่งพักกันก่อน เดี๋ยวของที่รถจะให้เด็กไปยกมาให้"เราถูกต้อนรับเป็นอย่างดีจากพ่อแม่ของพี่คลินต์ เหมือนกลายเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว แต่ฉันก็ยังรู้สึกอยู่ดีว่าฉันก็เป็นแค่คนนอก เหมือนแขกมาเที่ยวบ้านคนรู้จัก"สวัสดีค่ะ" ฉันยกมือไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสองด้วยท่าทีเกร็งๆ และทำตัวไม่ค่อยถูกสักเท่า

#หลายวันถัดมา บ้านพักริมทะเล หลังจากอยู่เที่ยวในเมืองได้อยู่หลายวัน ก็ถึงเวลาปลีกวิเวกออกมาเที่ยวสถานที่เงียบสงบบ้างแล้ว เป็นครั้งแรกที่มะโซวได้มาเที่ยวทะเล เพราะบ้านที่เราอยู่มันค่อนข้างไกลพอสมควร ก็เลยไม่เคยพาเขามาเที่ยวแบบนี้เลยสักครั้งบ้านพักที่เรามาอยู่เป็นบ้านพักของแม่พี่คลินต์ ซึ่งเป็นบ้านพักอยู่ติดกับริมทะเล เป็นชายหาดที่เป็นพื้นที่ส่วนตัว แน่นอนว่าไม่มีนักท่องเที่ยวหรือคนอื่นมารบกวนหลายปีก่อนที่มาเที่ยวกันกับพวกพี่ๆ เขา เราไม่ได้มาที่นี่หรอก แต่เป็นบ้านพักอีกที่นึงนานแค่ไหนแล้วนะ นานจนจำไม่ได้ว่าฉันเคยรู้สึกสงบแบบนี้มาก่อน ฉันชอบเวลาที่ในหัวสมองมันไม่มีอะไรที่ต้องคิด หรือต้องเครียด ไม่ต้องคิดมากอะไรเลยตอนนี้ชีวิตของฉันดำเนินไปโดยที่มีใครอีกคนเข้ามามีบทบาท หลายๆ อย่างเริ่มเปลี่ยนแปลงไป แต่บางอย่างก็ยังคงอยู่เหมือนเดิม ฉันไม่อยากให้อะไรมันเปลี่ยนไปเลย ฉันเหนื่อยกับการปรับตัว อยากให้ทุกอย่างมันเป็นเหมือนเดิมแต่ก็รู้ดี ไม่มีอะไรเหมือนเดิมไปตลอดชีวิตหรอกตอนนี้ฉันอาจจะยังใจแข็งให้กับพี่คลินต์แต่ฉันก็เชื่อว่าสักวันตัวเองก็ต้องเปลี่ยนไป สักวันหัวใจของฉันจะต้องกลับไปหวั่นไหวกั

#เช้าวันหยุดวันหนึ่ง วันนี้มะโซวตื่นแต่เช้าเพราะมีนัดกับพ่อและแม่ว่าจะไปเที่ยวสวนสนุกด้วยกัน พอถึงเวลาคลินต์ก็เข้ามาพาลูกชายตัวน้อยไปอาบน้ำและแต่งตัว"วันนี้แต่งตัวหล่อๆ เลยนะครับ""หึหึ หล่ออยู่แล้วครับ แต่งตัวยังไงก็หล่อ" คลินต์หัวเราะเบาๆ ให้กับคำพูดของลูกชาย ก่อนจะหยิบเสื้อผ้าที่ได้เตรียมไว้ให้ตั้งแต่เมื่อวานมาสวมใส่ให้กับมะโซว"คุณปู่กับคุณย่าไปไหมครับ""ไม่ไปครับ คุณปู่กับคุณย่าไม่ค่อยแข็งแรง ไปเที่ยวด้วยไม่ไหวหรอกครับ" คลินต์ตอบ"เหรอครับ" มะโซวทำหน้าเศร้าๆ"ไม่ต้องเสียใจหรอกครับ คุณปู่กับคุณย่าอยากให้มะโซวไปเที่ยวให้สนุกนะครับ""ครับคุณพ่อ""น่ารักที่สุดเลย"คลินต์บีบแก้มฟูนุ่มๆ นั้นด้วยความรู้สึกมันเขี้ยว ก่อนที่สองพ่อลูกจะออกมาจากห้องพร้อมกัน ออกมาเจอกับใบชาที่เพิ่งแต่งตัวเสร็จพอดีและเธอก็เพิ่งออกมาจากห้องนอน"แม่ครับ""หืม ใครแต่งตัวให้ครับเนี่ย""พ่อครับ""หล่อจริงนะ"ปกติหน้าตาก็เหมือนพ่อมากอยู่แล้วแต่พอแต่งตัวแบบนี้ก็ยิ่งเหมือนพ่อเข้าไปใหญ่ เสื้อคอปกสีครีมกับกางเกงผ้านิ่ม ใบชาไม่เคยแต่งตัวแบบนี้ให้ลูกเลยสักครั้ง ส่วนมากก็ใส่แค่เสื้อเชิ้ตลายสก๊อตกับกางเกงยีนส์สามส่วนมากก

ณ บ้านไร่องุ่น หลังจากกลับมาที่บ้านไร่ใบชาก็ได้ใบตอบรับจากบริษัทที่ไปสมัครงานทิ้งไว้ให้เข้าทำงานพอดี ส่วนเจ้าลูกชายก็เข้าเรียนตามปกติเหมือนเดิม โดยที่มีคลินต์คอยไปส่งเหมือนที่ผ่านมา ส่วนเตชินทร์ที่เคยรับหน้าที่ก็แทบจะไม่ต้องทำอะไรเลยคลินต์ทำหน้าที่แทนหมดแล้วไม่สิ ไม่ใช่การทำแทน แต่มันเป็นหน้าที่ที่เขาต้องทำอยู่แล้ว หน้าที่สามีและหน้าที่พ่อ"แต่งตัวแบบนี้จริงๆ เหรอ?" คลินต์เอ่ยถามใบชา พร้อมกับมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า ชุดที่เธอใส่แม้มันจะไม่โป๊ แต่ในสายตาของเขามันก็ดูแปลกๆ ยังไงก็ไม่รู้สิเสื้อเชิ้ตกระโปรงทรงเอรัดรูป ก็ปกติของพนักงานออฟฟิศนั่นแหละ แต่ดูมันรัดรูปมากไปหน่อย"อื้อ ทำไมอ่ะ?" ใบชาถามกลับพร้อมกับมองตามที่คลินต์มองเธอ มันแปลกยังไง หรือมันไม่ดียังไงล่ะ"พี่ว่ามันรัดไป""ยังไง บ้าเหรอ กระโปรงทรงเอนะพี่คลินต์ เอาจริงดิ?""ใช่ เอาจริง เปลี่ยนเถอะ"ใบชามองหน้าคลินต์แบบเหนื่อยหน่าย นี่วันแรกของการไปทำงานของเธอนะ จะเจออุปสรรคตั้งแต่ก้าวออกบ้านเลยเหรอแขนเรียวยกขึ้นเพื่อดูนาฬิกาที่ข้อมือ ก่อนที่คิ้วจะขมวดย่นเข้าหากันเหมือนกำลังคิดหนัก"สายแล้ว เปลี่ยนตอนนี้ไม่ทันหรอก ฉันต้องไปรายงานต