บททั้งหมดของ bad guy ร้ายหวงรัก : บทที่ 51 - บทที่ 60

#หลายเดือนต่อมา @โรงพยาบาลในเมือง ฉันปวดท้องกะทันหันช่วงกลางดึกจากนั้นก็ถูกพามาส่งที่โรงพยาบาล ณ ตอนนั้นเลยเช่นกัน ทุกอย่างมันเกิดขึ้นรวดเร็วมาก ฉันไม่คิดว่าจะคลอดเร็วขนาดนี้ ถึงมันจะครบกำหนดแล้วก็ตาม แต่มันยังไม่ถึงวันที่หมอกำหนดเอาไว้ให้ แต่หมอก็เตือนไว้อยู่แล้วแหละ ว่าฉันอาจจะคลอดก่อนเพราะครบกำหนดแล้วการคลอดลูกครั้งแรกในชีวิตมันเป็นอะไรที่เจ็บปวดมากๆ แต่ก็เป็นอะไรที่ฉันรู้สึกยินดีมากๆ เช่นกัน เพราะในชีวิตฉันได้มีสมาชิกใหม่เพิ่มมาอีกหนึ่งคน วินาทีแรกที่ฉันได้เห็นลูกตอนคลอดฉันแทบจะร้องอุทานออกมาให้ได้ เพราะเขาหน้าตาเหมือนกับพ่อเขามาก อย่างกับถอดแบบกันออกมาเลย โบราณว่าเอาไว้เกลียดอะไรมักได้อย่างนั้น เพราะฉันเกลียดพี่คลินต์เหรอลูกถึงได้ออกมาหน้าตาเหมือนเขาขนาดนี้อยากจะโกรธก็โกรธไม่ลง เพราะนี่ก็ลูกของตัวเอง ถึงจะหน้าตาเหมือนพ่อก็เถอะ#ห้องพักฟื้น "เป็นยังไงบ้าง หน้าซีดเชียวนะ""อือ...เพิ่งได้นอนน่ะ""เก่งมากเลยนะ""แล้วลูกชาล่ะ?""พี่ไปถามหมอมาแล้ว หมอดูแลให้อยู่ ต้องอยู่ในตู้อบซักพักน่ะ""ละ ลูกไม่แข็งแรงเหรอคะ?""เปล่า แข็งแรงดี แค่ให้อยู่ในตู้อบปรับสภาพร่างกายน่ะ""อ๋อ พี่เห็นแล

หลังจากที่มีข่าวว่าหลานชายของเจ้าของไร่จะมาคอยดูแลไร่อยู่สักระยะนึง ทุกคนที่นี่ก็ต่างพากันวุ่นวายเพราะต้องจัดเตรียมสถานที่ต่างๆ ต้อนรับ ซึ่งทุกคนไม่มีใครรู้เลยว่าบุคคลที่จะมานั้นเขามีนิสัยเป็นยังไง รักความสะอาดมาก หรืออยู่ได้แบบเรียบง่ายสบายๆ ไม่มีใครรู้เรื่องนั้นเลย เพราะแบบนั้นทุกอย่างจึงถูกจัดเตรียมใหม่ทั้งหมด ตัวของใบชาเองก็ได้แวะเข้าไปช่วยอยู่บ้างเล็กน้อย เพราะเธอยังมีงานของมหาลัยที่ต้องทำ และต้องดูแลลูกชายไม่ให้ไปกวนระหว่างที่ทุกคนกำลังทำงานด้วย"แม่ครับ ป้าๆ ทำไรกัน?""เก็บของครับ กำลังจะมีคนมาอยู่ใหม่""ใครเหรอฮะ? เพื่อนมะเหรอ?""ไม่ใช่หรอกครับ เขาเป็นเจ้านาย มะโซวต้องทำตัวดีๆ นะครับ เป็นไปได้แม่ไม่อยากให้เราไปเล่นที่บ้านใหญ่อีก ตอนที่เขามาแล้ว""ทำไมครับ?" เด็กน้อยทำหน้าเศร้า เพราะเขาชอบไปที่นั่นมาก ทุกคนที่นั่นใจดี และทุกครั้งที่ไปก็จะได้ขนมใส่ย่ามกลับมากินที่บ้านตลอด"เขาเป็นเจ้านาย บ้านของเขาอยู่ที่นั่น บ้านของเราอยู่ตรงนี้ แม่ว่ารอให้ป้าๆ เขามาหาเองดีกว่านะ""ก็ได้ครับ"ใบชาไม่รู้ว่าคนที่จะมาใหม่เขามีนิสัยเป็นยังไง ชอบเด็กหรือเปล่า เพราะเธอรู้ดีว่าเด็กไม่ได้น่ารักกับทุกคน

#เวลาต่อมา ฟึ่บ ~"อ๊ะ! อะไรของคุณเนี่ย" จู่ๆ คลินต์ก็เดินเข้ามาจากทางด้านหลัง ทำให้ใบชาที่กำลังยืนดูอะไรต่อมิอะไรอยู่นั้นถึงกับสะดุ้งด้วยความตกใจ"ทำอะไรอยู่ หืม?""ฉันจะทำอะไรมันเรื่องของฉัน คุณไม่ควรทำแบบนี้!" เธอดุเขาด้วยอารมณ์โกรธ เพราะไม่ชอบที่เขาทำตัวรุ่มร่ามแบบนี้"ก็แค่ถามเอง ไม่เห็นต้องขึ้นเสียงใส่กันเลย""ไม่ต้องมาดึงดราม่า ทำอะไรก็รู้กันอยู่ว่ามันควรทำหรือไม่ควรทำ""โอเค เอาเป็นว่าพี่ขอโทษ""......" ใบชาไม่ได้พูดอะไรกับเขาต่อ แต่เธอก็ยังไม่พอใจกับการกระทำของเขาอยู่ดี"ทำอะไรอยู่น่ะ""ตาก็เห็นอยู่""ถามดีๆ พี่เป็นเจ้านายนะ คุยกับเจ้านายให้มันดีกว่านี้หน่อยสิ""เรื่องของฉัน""เรียกพี่เหมือนเดิมก็ได้ ไม่ต้องเรียกคุณหรอก มันดูห่างเหิน ดูแสลงหูยังไงก็ไม่รู้""......" ใบชาไม่ได้ตอบอะไร ถึงเมื่อก่อนจะเคยรู้จักสนิทสนมกันแต่นั่นมันก็เมื่อก่อนไง ผ่านมาหลายปีไม่ได้เจอกันมันก็เป็นธรรมดาที่ไม่รู้สึกคุ้นเคยเหมือนเดิม"เห็นไอ้เต้ขับรถออกไปทุกเช้าเลย มันไปไหน?""เขาก็ต้องมีเรื่องส่วนตัวของเขาบ้างสิ""อ๋อ...""แล้วนี่ ไม่ได้เรียนต่อเหรอ""เรียน แต่ช่วงนี้หยุดไม่ได้ไป"ก็เพราะว่าไม่ได้ไปเร

#บ้านหลังใหญ่ในไร่องุ่น คลินต์กินข้าวเช้าอยู่ที่บ้านหลังใหญ่คนเดียวเงียบๆ เพราะเคยขอว่าจะไปนั่งกินข้าวที่บ้านของใบชาแล้วแต่กลับถูกเธอปฏิเสธ เขาเลยทำอะไรไม่ได้ เลยต้องคอยแอบมองอยู่เงียบๆ เวลาเธอทำงานหรือทำอะไร"ป้าติ๋มครับ""ขาคุณคลินต์ มีอะไรให้ป้ารับใช้คะ""ไม่มีอะไรหรอกครับ ผมแค่อยากจะถามอะไรนิดหน่อย""ค่ะ""เรื่องของเด็กมะโซวคนนั้น ป้าเคยเห็นพ่อของเขาหรือเปล่าครับ""ป้าเองก็ไม่เคยเห็นนะคะ ตอนที่คุณชามาอยู่ที่นี่เธอบอกว่าเธอท้อง แต่ก็ไม่ได้มีใครถามอะไร""เหรอครับ""เจอคุณหนูมะแล้วเหรอคะ แกน่ารักดีนะคะ ช่างพูดช่างจา วันไหนลุงกับแม่ไปทำงานในสวน ชอบออกมาเดินเล่นแล้วก็มาขอขนมป้าๆ ในครัว""เหรอครับ แต่ผมไม่เห็นเลย" หมายถึงตั้งแต่มาอยู่เขาไม่เจอมะโซวมาที่นี่เลยสักครั้ง"คงถูกสั่งห้ามแหละค่ะ กลัวว่าจะทำให้คุณคลินต์รู้สึกรำคาญ""......" มันก็ไม่ขนาดนั้นสักหน่อย ถึงเขาจะไม่ค่อยถูกโฉลกกับเด็กสักเท่าไหร่ แต่ก็ไม่ถึงขั้นรังเกียจ แล้วอีกอย่างเด็กที่ชื่อมะโซวก็เป็นลูกของใบชา เขาจะไปรู้สึกรำคาญทำไม"ป้าบอกให้คนเอาขนมใส่กล่องให้ผมหน่อยสิครับ""จะเอาไปไหนคะ?""จะเอาไปให้มะโซวครับ""อ๋อ ได้ค่ะได้"ผ

เวลาเดียวกัน...คลินต์เดินเข้าไปหาเตชินทร์ที่กำลังยืนวุ่นอยู่กับการจดอะไรบางอย่างลงสมุดขณะที่คนงานกำลังช่วยกันเอาองุ่นใส่ลังไม้"มีอะไรให้ช่วยไหม?""อ่าว มาทำไมครับ""ก็มาดูเฉยๆ อยู่บ้านคนเดียวอยู่ออฟฟิศคนเดียวมันเหงา""ไม่มีอะไรให้ช่วยหรอกครับ""เมื่อไหร่จะคุยกันตามปกติสักทีวะ คุณ'ครับฟังแล้วแสลงหูฉิบ! เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรือไงวะ เพื่อนก็คือเพื่อน ถึงจะไม่ได้เจอกันนานยังไงก็เป็นเพื่อน""......" เตชินทร์ไม่ได้ตอบอะไร แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังไม่ได้ทำตาม ต่อหน้าคนงานหลายคนเขายังคงปฏิบัติตามปกติ"ทำงานอยู่ที่นี่เคยออกไปไหนบ้างไหม?""คุยกับผมเหรอครับ?""จะให้คุยกับใครวะไอ้ห่านี่!""......"คลินต์เอามือทึ้งหัวตัวเองแรงๆ ทีนึง เพราะไม่รู้ว่าตอนนี้เขากำลังเจอกับอะไร สองพี่น้องนี่ดูเหมือนกำลังกวนประสาทเขาอยู่ ไม่รู้ว่าตั้งใจหรือเปล่า แต่เขาไม่เข้าใจเลยเพราะทั้งสองปฏิบัติกับเขาเหมือนคนแปลกหน้าไม่มีผิด ทั้งที่เคยรู้จักกันอย่างดีมาก่อนหรืออาจจะเป็นเพราะโกรธจากเรื่องที่ผ่านมา แต่นั่นมันก็นานมามากๆ แล้ว"คุณลุง""หือ? ว่ายังไงมะโซว" คลินต์ก้มลงมองเด็กน้อยที่เดินมายืนอยู่ข้างๆ ขา พร้อมกับเอามือจั