Semua Bab เกิดใหม่อีกที เป็นพระชายาก็ไม่เลว: Bab 61 - Bab 70

“จากที่ฟังมาทั้งหมดข้าคิดว่าเราอาจจะต้องรับศึกสองด้าน ด้านหนึ่งเป็นสกุลอันแน่ชัดแล้ว แต่อีกด้านยังเป็นผู้ที่อยู่ในเงามืดพวกเจ้าคิดว่าเป็นผู้ใด” เฟยฉีโยนคำถามให้ทุกคนในห้อง“หากเป็นพวกขุนนางกระหม่อมนึกอย่างไรก็นึกไม่ออกพ่ะย่ะค่ะ เพราะ ขุนนางที่คานอำนาจกันอยู่ตอนนี้ก็มีเพียงเสนาบดีอันที่ถือข้างท่านอ๋องสองและเสนาบดีหลี่ที่ถือข้างองค์รัชทายาทอยู่” ฟังความจากหวงฮวาแล้วเฟยเทียนถึงกับนิ้วลงบนโต๊ะอย่างใช้ความคิด“หากกล่าวถึงคนในราชวงศ์ที่มีสิทธิ์ในบัลลังก์ก็จะมีลู่เหวิน เลี่ยงหรง และอีกผู้หนึ่งที่เราคาดไม่ถึงนั่นก็คือ…” ท่าทางจริงจังของเฟยฉีทำให้ทุกคนต่างคิดว่าคนผู้นี้ย่อมมิธรรมดาและอาจจะเป็นศัตรูในเงามืดที่ตามหา“คือ…” สายตาทุกคู่มองไปที่เฟยฉีอย่างลุ้นระทึก“นั่นก็คือ เฟยเทียน เป็นเจ้าใช่หรือไม่” เมื่อสิ้นเสียงขององค์รัชทายาท ผู้สูงศักดิ์ทุกคนในห้องต่างถอดถอนหายใจอย่างเอือมระอา“ใช่! ข้าจะฆ่าท่านเสีย หากยังมิยอมพูดออกมา” ได้ยินสวามีพูดเช่นนี้เจียวซินที่นึกอยากกลั่นแกล้งองค์รัชทายาทจึงรีบลงจากตักแกร่งไปคว้าเอาดาบที่วางไว้บนแท่นวางมาให้สวามี“เฮ้! เฮ้! น้องสะใภ้เจ้าเย็นก่อนเถิด ข้าพูดแล้วๆ” เฟ

“มิได้พบกันเสียนาน มิรู้ว่าเสด็จพี่เฟยเทียนยังจำน้องได้หรือไม่” องค์หญิงหลงเจียลี่เดินเข้ามากับองค์ชายหลงเจียงเฉียงผู้เป็นพี่ชาย“คำนับท่านอ๋องสาม” องค์ชายหลงเจียงเฉียงค่อมตัวลงคำนับ เฟยเทียนและเจียวซินจึงลุกขึ้นแล้วค่อมตัวคำนับกลับไป“ปีนี้แคว้นของกระหม่อมจะได้แต่งเชื่อมสัมพันธ์ให้กับแคว้นเฉิน อย่างไรต้องฝากท่านอ๋องสามด้วย” องค์ชายหลงเจียงเฉียงเอ่ยเป็นนัยว่าต้องการให้เฟยเทียนรับงานแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์ในครานี้ได้ยินผู้เป็นพี่ชายพูดเช่นนั้น องค์หญิงหลงเจียลี่ถึงกับยกยิ้มขึ้นมาอย่างชื่นมื่น อย่างไรท่านอ๋องสามคงมิอาจปฏิเสธได้ในทันทีเป็นแน่“องค์ชายหลงเจียงเฉียงมิต้องกังวลไป หากองค์หญิงแคว้นหลงแต่งเข้ามาอย่างไรก็จะต้องได้รับตำแหน่งที่สมเกียรติเป็นแน่” องค์รัชทายาทเฟยฉีเอ่ยแทรกขึ้นมา เกรงว่าน้องชายตัวดีของตนจะตอบปฏิเสธอย่างมิไว้หน้าผู้ใด“หากองค์รัชทายาทให้คำมั่น เสด็จพ่อของหม่อมฉันก็คงเบาพระทัยลงได้ เพคะ” องค์หญิงเจียลี่เอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน ตาสวยปรายมองสตรีน่าชังที่นั่งอยู่เคียงข้างท่านอ๋องสามของนางอย่างดูถูกดูแคลนที่ตรงนั้นสมควรเป็นของข้า มิใช่เจ้า!“เช่นนั้นกระหม่อมต้องขอตัวก่อน

“หึๆ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เช่นนี้ คงได้รางวัลมามิน้อยใช่หรือไม่” เฟยเทียนเดินเข้าไปรับหวีจากหนิงเออร์มาสางผมให้ชายาของตน หนิงเออร์เห็นเช่นนั้นจึงได้ยอบกายคำนับและออกจากห้องไป หลังขากที่กลับมาจากงานเชื่อมสัมพันธ์ เจียวซินที่ได้รับรางวัลที่แข่งขันชนะก็มิอาจหุบยิ้มลงได้“คิกๆ มิได้มากเท่าคราที่เป็นล่ามแต่ก็ได้มิน้อยเลยเพคะ คงจะพอสร้างหลังคาสำนักศึกษาของน้องได้แล้ว”“นี่เจ้ายังคิดจะหย่ากับพี่อยู่หรือ” ร่างสูงเอ่ยขึ้นมาเสียงเข้ม ใบหน้าคมแสดง สีหน้าทั้งโกรธเคืองและเสียใจออกมาจนเจียวซินใจกระตุก เจียวซินเห็นดังนั้นจึงรีบเข้าไปนั่งบนตักแกร่งกลัวว่าสวามีจะเข้าใจผิดไปมากกว่านี้“จะเป็นเช่นนั้นได้อย่างไรเล่า น้องเพียงอยากจะช่วยเหลือชาวบ้านยากจนให้มีวิชาเพียงเท่านั้น มิได้คิดจะไปจากเทียนเกอเสียหน่อย” ศีรษะเล็กเอียงลงซุกซบกับอกแกร่ง พลางใช้มือลูบอกของสวามีเบาๆ คล้ายจะปลอบโยนสวามี“จริงหรือ”“จริงเพคะ”“เช่นนั้นพี่ช่วยเจ้าสร้างดีหรือไม่ แต่…เจ้าคงต้องให้รางวัลพี่เสียหน่อย” เฟยเทียนส่งสายตาออดอ้อนมาให้เจียวซิน“เทียนเกอได้รางวัลแน่ แต่มิใช่คืนนี้…พรุ่งนี้เทียนเกอยังต้องประลองการต่อสู้มิใช่หรือ วันนี้ต้องพ

ชายารองอันและอนุทั้งสองต่างตกใจ หากองค์หญิงกล่าวเช่นนี้มิใช่ว่าจะแต่งเข้าจวนอ๋องของพวกนางหรือ เพียงเท่านี้พวกนางก็มิเป็นที่โปรดปรานอยู่แล้ว หากมีองค์หญิงสูงศักดิ์แต่งเข้ามาคงทำให้พวกนางลำบากขึ้นเป็นแน่ด้านเจียวซินที่พอจะคาดเดาสถานการณ์ออกก็ได้นั่งฟังความอยู่เงียบๆ หากให้วิเคราะห์ดูแล้วทั้งเสนาบดีอันและเสนาบดีหลี่อยากให้องค์หญิงหลงเจียลี่แต่งกับหลานชายตนเอง แล้วเช่นนี้จะทำอย่างไรดีเล่า หากองค์หญิงแต่งเข้าจวนอ๋องสองก็เป็นไปตามแผนการของสกุลอัน หากแต่งเข้าตำหนักองค์รัชทายาทก็สงสารพี่จินเยว่และองค์รัชทายาท คราแรกนางคิดว่าจะให้องค์รัชทายาทรับหน้าแต่พอรู้ว่าองค์รัชทายาทกับพี่จินเยว่เป็นคู่รักกันก็มิอยากให้ทั้งคู่ต้องลำบากใจ แต่หากจะให้แต่งเข้าจวนอ๋องสาม นางก็สงสารตนเองและท่านอ๋องของนางโอ๊ยยยย ทำยังไงดีละเนี่ย!!! ชายหนุ่มแคว้นหลงมิมีหรือเหตุใดไม่แต่ง“แต่เฟยเทียนมีพระชายาเอก ชายารอง และอนุอยู่แล้ว เกรงว่าตำแหน่งที่หลงเหลือจะมิเหมาะสมกับยศศักดิ์ของท่านที่เป็นถึงองค์หญิงของแคว้นหลง” ฮ่องเต้เฟยหลงหันไปมองเฟยเทียนที่นั่งจับมือกับพระชายาเอกของตนแน่นก็เข้าใจว่าโอรสของพระองค์คงมิอยากให้องค์หญิงเจี

“ซินซิน!!!!” เฟยเทียนที่มาทันเห็นเหตุการณ์ที่เจียวซินถูกองค์หญิงถีบลงสระน้ำ? ก็รีบกระโดดตามลงไปช่วยเหลือชายาทันทีตุ้ม!!!ผู้คนต่างฮือฮาเสียงดังขึ้น องค์ชายตัวน้อยก็เอาแต่ร้องไห้พร่ำบอกบิดามารดาว่าองค์หญิงแคว้นหลงทำร้ายเจียวซินของเขา ผู้คนได้ยินต่างวิพากษ์วิจารณ์กันอย่างหนัก เขาว่าเด็กมิโป้ปดเช่นนี้องค์หญิงแคว้นหลงคงลงมือทำร้ายพระชายาเอกของท่านอ๋องสามเป็นแน่ร่างสูงดำผุดดำว่ายหาร่างบางอยู่นานสองนาง ในใจก็เริ่มสั่นไหว ขอบตาคมร้อนผ่าว คราแล้วคุณหนูจางก็ตกตายไปเพราะจมน้ำ เขากลัวเหลือเกิน กลัวว่าซินซินของเขาจะ…จะ“เทียนเกอ! เทียนเกอ!” เสียงเรียกแผ่วเบาทำให้เฟยเทียนต้องรีบหันซ้ายหันขวาเพื่อมองหาต้นเสียง แล้วเขาก็พบเข้ากับชายาของตนเองที่ลอยคอเกาะต้นเสาใต้ศาลาอยู่ เขาจึงรีบว่ายเข้าไปหาชายาของตนทันที“ซินซิน…” หยดน้ำใสไหลออกจากตาของร่างสูงมิหยุด ร่างหนาผ่อนลมหายใจอย่างโล่งอกที่ซินซินของเขายังปลอดภัย แขนแกร่งดึงรั้งร่างบางเข้ามากอดแน่น“ชู่วๆ น้องมิเป็นอันใด เป็นแผนการน้องเอง ตอนนี้พาน้องขึ้นไปก่อน” เจียวซินกระซิบข้างหูของเฟยเทียน ทำเอาร่างใหญ่ถึงกับชะงักแผนการงั้นหรือ!!! แผนการอันใดกัน เหตุใ