All Chapters of เกิดใหม่อีกที เป็นพระชายาก็ไม่เลว: Chapter 81 - Chapter 90

“เจ้าคิดว่าอย่างไร ห่าวซวน” เฟยเทียนนั่งคุ้นคิดหาเหตุผลที่ตงลี่ถังคิดจะสังหารตนอยู่นานแต่ก็คิดไม่ออก สกุลตงแม้ว่าจะอยู่ข้างเดียวกับสกุลอัน แต่ก็มิเคยทำการใดที่กระทบต่อฝั่งองค์รัชทายาทแม้แต่น้อย จนหลายคนคิดว่าสกุลตง มิฝักใฝ่ฝ่ายใดเสียด้วยซ้ำ แต่การที่ตงลี่ถังทำเช่นนี้มันมีต้นสายปลายเหตุมาจาก สิ่งใดกันแน่“กระหม่อมคาดว่าสกุลตงคงจะเลือกยืนฝ่ายท่านอ๋องสองอย่างชัดเจนแล้ว พ่ะย่ะค่ะ”“งั้นหรือ…เรื่องนี้ค่อยสืบกันต่อไป คืนนี้เราต้องเร่งยื่นฎีกาหย่าขาดพวกนางเสียก่อน” เฟยเทียนส่งม้วนกระดาษให้ห่าวซวนถึงสี่ม้วนด้วยกัน ห่าวซวนเปิดอ่านสารด้านในพบว่าเป็นเหตุผลที่ท่านอ๋องต้องการหย่าขาดกับชายารองและอนุทั้งสามตงลี่ถัง กระทำผิดร้ายแรงคิดลอบสังหารท่านอ๋องสามเฉินเฟยเทียน โดยการวางยาพิษในชา จึงได้มีการร้องของให้ปลดออกจากตำแหน่งอนุภรรยาของท่านอ๋องสามเฉินเฟยเทียน และส่งตัวให้ฝ่ายตรวจการตรวจสอบเรื่องการลอบสังหารในครั้งนี้ต่อไปถังซูเหวิน กระทำผิดร้ายแรงคิดลอบสังหารพระชายาเอกของท่านอ๋องสามเฉินเฟยเทียนด้วยความริษยา จึงได้มีการร้องของให้ปลดออกจากตำแหน่งอนุภรรยาของท่านอ๋องสามเฉินเฟยเทียน และส่งตัวให้ฝ่ายตรวจการต

ข่าวการหย่าขาดพระชายารองและเหล่าอนุของท่านอ๋องสาม เฉินเฟยเทียนแพร่กระจายไปทั่วทุกหย่อมหญ้า มิมีที่ใดมิพูดถึงเรื่องนี้ บ้างก็ว่าเหล่าชายาอนุของท่านอ๋องได้กระทำผิดตามที่ได้ระบุโทษเอาไว้ แต่บ้างก็ว่าเป็นเพราะท่านอ๋องโปรดปรานพระชายาเอกเสียจนยอมหย่าขาดจากเหล่าชายาอนุเหล่านั้น แต่ทว่าข่าวการตั้งครรภ์ของพระชายาเอกท่านอ๋องสามกลับถูกปิดเงียบ มิมีผู้ได้ล่วงรู้ถึงเรื่องนี้ คงจะมีเพียงคนภายในครอบครัวและคนสนิทที่ไว้ใจได้เท่านั้น“พวกเจ้าระวังๆ หีบนั้นเป็นยาบำรุงชั้นดีจากแคว้นโจว จะให้เสียหายมิได้เป็นอันขาด” เสียงหวานแต่แฝงไปด้วยอำนาจของฮองเฮาหลี่เอ่ยเตือนข้ารับใช้ ที่ช่วยกันขนของกำนัลและยาบำรุงชั้นดีเข้าจวนท่านอ๋องสาม เพราะหลังจากที่ท่านหมอจ้าวให้การรักษาเจียวซินเรียบร้อยแล้วก็รีบนำข่าวดีไปแจ้งคนรักของตน องค์รัชทายาทจึงเร่งนำเรื่องที่เจียวซินตั้งครรภ์ไปทูลฮ่องเต้และฮองเฮาทันที ทำให้ช่วงสายของวันนี้จวนอ๋องสามต้องวิ่งวุ่นรับเสด็จองค์ฮ่องเต้ ฮองเฮา องค์รัชทายาท องค์หญิงเฟยเฟิ่ง องค์ชายหนิงหลง และท่านหมอจ้าวที่ตามมาตรวจอาการ พระชายา“พวกเจ้ารีบจัดการให้เรียบร้อยอย่าให้ตกหล่นแม้แต่หีบเดียว…เรื่องทางนี้

“เห้ยยยย พวกเจ้าหยุดนะ ข้ามิใช่โจร” ชายหนุ่มตกใจไม่น้อยที่เฟยเฟิ่งและข้ารับใช้ร้องตะโกนโหวกเหวกโวยวายเสียงดัง เจียวซินที่ได้ยินเสียงตะโกนของ เฟยเฟิ่งก็เกรงว่าจะเกินเรื่องอันตรายขึ้นจึงสั่งให้หนิงเออร์ไปตามท่านอ๋อง ส่วนตนเองนำทหารห้านายไปที่ศาลาริมน้ำ จึงพบเข้ากับชายหนุ่มท่าทางมิน่าไว้ใจยืนอยู่นอกศาลากำลังถกเถียงบางอย่างกับเฟยเฟิ่งอยู่ ทหารทั้งห้านายรีบเดินนำและคุ้มกันเจียวซินทันที“เฟิ่งเออร์เกิดอันใดขึ้น” เจียวซินตะโกนถามทั้งที่ยังจูงมือน้อยๆ ของหนิงหลง“ซินเออร์!…ซินเออร์น้องพี่” เฟยเฟิ่งที่เห็นว่าชายแปลกหน้าผู้นั้นกำลังจะเดินไปทางพี่สะใภ้ นางจึงรีบตะโกนบอกให้ทหารจัดการทันที“ทหาร! ควบคุมตัวมันเดี๋ยวนี้ อย่าให้เข้าใกล้พี่สะใภ้ข้า”“พวกเจ้าออกไปให้หมดข้าจะไปหาน้องข้า ฮึ่ย! เจ้าพวกนี้ อยากเจ็บตัวหรืออย่างไร” ชายแปลกหน้าทำท่าฮึดฮัดเมื่อทหารของจวนอ๋องต่างกันท่า และพยายามจะจับเขาให้ได้ เจียวซินที่ตื่นตระหนกในคราแรกหยุดชะงักกับคำพูดของชายหนุ่ม “ซินเออร์น้องพี่” “ข้าจะเข้าไปหาน้องข้า” หรือว่า…“เกิดอันใดขึ้น!!!” เสียงเข้มเอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นเหตุการณ์วุ่นวายตรงหน้า ร่างสูงรีบเข้าไปประคองชาย

“คิดจะทำการใหญ่แต่มิละเอียดรอบคอบเอาเสียเลย” จ้าวจินเยว่ส่ายหัวให้กับความโง่เขลาของสกุลอันที่เป็นถึงเสนาบดี แต่กลับคิดเรื่องเช่นนี้มิได้“แต่กระหม่อมว่าหลักฐานเพียงเท่านี้ ตาเฒ่าสกุลอันนั่นพลิกลิ้นไปมาไม่นานคงหลุดพ้นข้อกล่าวหาของเรา” ซีห่าวกอดอกพ่นหายใจออกมาเมื่อพูดถึงเสนาบดีอันที่มักจะขัดแข่งขัดขากับท่านพ่อของเขาเสมอมา“เช่นนั้นส่งคนไปเพิ่ม หาหลักฐานที่แน่ชัดกว่านี้แต่อย่าให้พวกนั้นไหวตัวทัน แล้วอย่าลืมสร้างความวุ่นวายให้พวกมันด้วยการเคลื่อนพลจะได้ช้าลง” เจียวซินเมื่อได้ยินเฟยเทียนพูดดังนั้นก็คิดแผนการดีๆ ออก“หม่อมฉันว่าใช้ยาที่ทำให้ถ่ายท้อง แล้วประโคมข่าวว่าโรคระบาดได้เกิดซ้ำ คนเหล่านั้นคงหวาดกลัวกันไม่น้อย อาจมีบางคนที่กลัวติดโรคจนคิดหนีจากกองกำลังเหล่านั้นเลยก็เป็นได้เพคะ”จุ๊บ! ร่างหนาเอนตัวเข้าไปจุมพิตเบาๆ ที่ศีรษะชายา พร้อมเอ่ยชมเสียงอ่อนเสียงหวาน“ซินซินของพี่เก่งกาจเหลือเกิน เอาตามที่ชายาข้าว่า” เฟยฉีเมื่อเห็นว่าน้องชายเริ่มเบนความสนใจไปที่ชายาแล้วจึงเอ่ยแผนการส่วนที่เหลือออกมาแทน“ส่วนกองกำลังทางเหนือให้จัดการการส่งตนของเราไปสังเกตว่ากลุ่มย่อย ทั้งสิบกลุ่มใช้วิธีใดในการสื่อ

“พวกเจ้าออกไปได้แล้ว คืนนี้ข้าจะเข้านอนเร็วหน่อย” เฟยเฟิ่งหันไปสั่งนางกำนัลที่ปรนนิบัตินางอยู่“มิให้พวกหม่อมฉันอยู่เป็นเพื่อนหรือเพคะ”“มิต้องๆ ออกไปได้แล้ว” เฟยเฟิ่งโบกมือไล่ หากให้พวกนางอยู่เป็นเพื่อน แผนการที่วางเอาไว้ก็ล่มกันพอดีนางกำนัลทั้งหลายที่ได้ยินคำสั่งของผู้เป็นนายจึงรีบออกไปเฝ้าที่หน้าประตู เมื่ออยู่ลำพังในห้องเฟยเฟิ่งจึงรีบหยิบอาภรณ์ของรองแม่ทัพซีห่าวที่ขอยืมมาสวมใส่ ด้วยขนาดตัวที่ต่างกันจึงทำให้อาภรณ์ดูใหญ่โคร่งดั่งเด็กน้อยที่แอบเอาอาภรณ์ของบิดามาใส่ มือบางผูกสายรัดเอวให้แน่นที่สุดเท่าที่จะทำใด้เพื่อมิให้อาภรณ์หลุดร่วงยามเดินเหิน และที่นางต้องแต่งตัวเช่นนี้ก็เพราะว่าหลังจากที่นางเดินออกมาจากศาลาริมน้ำที่จวนอ๋องเมื่อตอนกลางวัน…“บ้าจริง ใครจะอยากลงเอยกับคนปากเสียเช่นนั้น ชิ!!!” มือบางถือไม้ฟาดฟันดอกไม้ใบหญ้าในสวนดอกไม้จวนอ๋องไปมาอยู่อย่างนั้น“ของสวยงามเขามีไว้ให้เชยชม มิได้มีไว้ให้ทำลายเช่นนี้” ซีห่าวยื่นขนมให้ในจานที่นำมาด้วยให้องค์หญิงเฟยเฟิ่ง“เรื่องของข้า! ว่าแต่ท่านตามข้ามาทำไม” ร่างบางเช็ดมือเข้ากับอาภรณ์แล้วจึงหยิบขนมมากิน“ก็นำขนมมาให้พระองค์นี่อย่างไรพ่ะย่ะค่