All Chapters of Bad Engineer เพื่อนรักร้ายวิศวะหวงรัก : Chapter 41 - Chapter 50

@โรงพยาบาล“เป็นไงบ้างวะ” พายุเดินเข้ามาถามไถ่คนที่นอนอยู่บนเตียงพร้อมกับมองสำรวจอาการของอีกฝ่าย แต่พอเห็นว่าเพื่อนไม่ได้เป็นอะไรมากก็โล่งอกไปอีกคน“จะเป็นเหี้ยไร ยังไม่ตาย” เพลิงตอบเหมือนไม่ได้ใส่ใจอาการของตัวเองเท่าไรนัก แต่ที่ยังต้องนอนอยู่อีกหนึ่งคืน เพราะทางคณะแพทย์ขอประเมินดูอาการอีกครั้งในตอนเช้า“อืม อย่างที่คนพูดกันไม่มีผิด คนเหี้ย ๆ มักจะตายยาก” พายุเดินเข้ามาตบบ่า“ควXเถอะ” เพลิงส่ายหน้าเบา ๆ ให้กับความกวนตีนของพายุ ก่อนที่เขาจะถามถึงบากิคู่แข่งของตัวเองด้วยสีหน้าซีเรียส“แล้วไอ้บากิ ?”“ไม่ได้เป็นอะไรมากเหมือนกัน น่าจะน้อยกว่ามึงด้วยซ้ำมั้ง”“อืม”“เออ แต่มันฝากคนมาบอกว่าให้แข่งกันใหม่ แต่รอบหน้าให้กูไปแข่งแทน” สีหน้าพายุเปลี่ยนไปเมื่อพูดถึงเรื่องนี้“ไอ้นี่แปลก เหมือนมันจะพุ่งเป้ามาที่มึงตลอด” เพลิงเอ่ยออกมาอย่างสงสัย“เออ กูก็คิดงั้น สายตาที่แม่งมองกูเหมือนโกรธแค้นกูมาสิบชาติ กูไปทำอะไรให้มันแค้นตอนไหน กูก็ยังไม่เข้าใจ” พายุเองก็ยังสงสัยไม่ต่างกันในขณะที่ทั้งสองคนกำลังคุยกันด้วยสีหน้าเคร่งเครียดกันอยู่ เป็นเฟียร์ที่เปิดประตูเข้ามาภายในห้องผู้ป่วยพอดีเธอเพิ่งกลับเข้ามาห

“ให้ท้ายกันตลอดแบบนี้ แล้วจะขัดอะไรได้” เพลิงพูดเหมือนบ่นแต่ประโยคที่เอ่ยออกมาฟังดูเป็นคำอนุญาตเป็นกลาย ๆ สายตาคมเหล่มองมาทางพะพายที่เอาแต่เกาะแขนฉันไม่หยุด“แหม พี่เพลิงก็น่ารักค่า น่ารักที่สุด” เธอหันไปยิ้มหวานให้พี่ชายก่อนจะแกล้งเอามือดึงแก้มเขาเบา ๆ“ขอบคุณนะคะพี่เฟียร์” พะพายหันกลับมากอดฉันจากด้านข้างพร้อมซบศีรษะลงที่ไหล่ด้วยความดีใจส่วนเพลิงไม่ต้องพูดถึง ได้แต่มองฉันตาขุ่นที่ชอบให้ท้ายน้องสาวของเขาตลอด ก่อนที่เสียงทุ้มจะพูดบอกกับพะพายโดยไม่ละสายตาจากฉันเลยแม้แต่น้อย“เรากลับไปได้แล้วปะ” เขาเอ่ยเสียงเรียบ จนพะพายถึงกับทำหน้างงและมองหน้าของฉันกับเพลิงสลับกันไปมาแต่อยู่ ๆ ก็ยิ้มออกเหมือนคิดอะไรได้ เว้นแต่ฉันที่ไม่รู้“คะ ? อ๋อ งั้นก็ได้ งั้นพายกลับก่อนนะคะ” เธอยิ้มพร้อมหันมาทำตาสระอิใส่ฉัน “สงสัยพี่เพลิงอยากอยู่แบบสองต่อสองกับพี่เฟียร์ค่ะ” พะพายแอบกระซิบบอกฉันที่ข้างหู แต่ก็ดังพอที่เพลิงจะได้ยิน ทำให้ฉันถึงกับหลุดขำออกมาให้กับความช่างคิดของเด็กสาว ก่อนจะเงยหน้าหันไปสบตาร่างสูงที่เอาแต่จ้องหน้าฉันอยู่แบบนั้นแล้วก็เข้าใจได้ในทันทีว่าเพลิงคิดอะไร“อืม ถ้าถึงห้องแล้วไลน์บอกพี่ด้วยนะ

“ง้อ”สายตาคมจ้องมองลึกเข้ามาในตาฉันอย่างอ่อนโยน ก่อนจะเลื่อนสายตาลงมามองที่ริมฝีปากของฉันแล้วโน้มหน้าเข้ามาประกบจูบทันที“อื้อ” ฉันยกมือเกาะที่ไหล่แกร่งทั้งสองข้างของเขาใจฉันตอนนี้มันเต้นแรงให้กับการกระทำและสายตาเมื่อครู่ อารมณ์โกรธและน้อยใจก่อนหน้าหายไปจนหมด“ขอโทษ...” เพลิงละริมฝีปากออก ทั้งยังเอาหน้าผากของสองเราติดแนบชิดกัน“...ที่ขึ้นเสียงใส่ ไม่รู้ทำไม... กูหงุดหงิดทุกครั้งที่มึงคุยกับไอ้พี่กลัฟนั่น” ในขณะที่คนตรงหน้ากำลังพูดริมฝีปากของเราก็เสียดสีกันไปมา“ก็มึงมันหมาบ้าไง” สิ้นเสียงที่ฉันเอ่ยบอกเพลิงก็ผละหน้าออกเล็กน้อยและมาจ้องตาฉันนิ่ง ๆ“เพราะกูเป็นหมาบ้า กูถึงหวงเจ้าของกูขนาดนี้”วินาทีนี้แทบอยากจะหยุดหายใจไปเลย หัวใจเต้นแรงถี่ระรัวแทบจะทะลุออกจากอก ใบหน้าร้อนผ่าว จนรู้สึกเหมือนจะทำอะไรไม่ถูกอยากจะกรี๊ดให้กับสายตาของคนตรงหน้า เขาจะรู้ไหมว่าแววตาแบบนี้ทำฉันหลอมละลายได้ภายในพริบตาและในขณะที่ฉันกำลังเสียอาการอยู่...“อื้อ อ๊า” ใบหน้าหล่อเหลาก็ซุกเข้ามาที่ซอกคอของฉัน พร้อมกับริมฝีปากที่เลื่อนพรมจูบไปทั่วลำคอขาว เพลิงขบงับและดูดเม้มเบา ๆ ไอร้อนจากลมหายใจเป่ารดที่ต้นคอยิ่งทำฉัน

เช้าวันต่อมา“คงไม่ต้องถามมั้งว่าเป็นไงบ้าง เพราะมีแรงเหลือล้นขนาดนั้น” พายุในชุดเสื้อช็อปวิศวะสีเลือดหมูยืนอยู่ปลายเตียง ร่างสูงยืนมองอยู่ครู่หนึ่งและเมื่อเพลิงตื่นเขาจึงพูดแหย่ทันที“ยาที่สั่ง” เพลิงไม่สนใจในคำพูดของเพื่อนสนิท เมื่อเห็นหน้าอีกฝ่ายก็เอ่ยถามในสิ่งที่ฝากให้พายุเอามา นั่นก็คือยาคุมฉุกเฉิน“กูเป็นเด็กส่งยามั้งเนี่ย” พูดจบพายุก็โยนแผงยาให้ร่างสูงที่กำลังลุกขึ้นมานั่งเอนหลังพิงกับหัวเตียงโดยมีเฟียร์นอนกอดเขาอยู่ข้าง ๆ“ไปเรียนได้แล้ว” เพลิงที่งัวเงียเล็กน้อยก็แสดงท่าทีรำคาญคนมาใหม่แต่ดันเสียงดังโวยวายตั้งแต่เช้าอย่างพายุถ้าไม่ติดว่าใช้อีกคนซื้อยาเข้ามาให้เขาจะไม่มีวันเรียกใช้มันหรอก“นอกจากจะไม่ขอบคุณแล้วยังไล่กูอีก” พายุยืนกอดอกคิ้วขมวดจ้องมองสองคนบนเตียงสลับไปมาพร้อมกับส่ายหัวด้วยความระอา ก่อนจะเอ่ยต่อ “ไอ้ไฟกับเมียมันกำลังมา กูว่ามึงรีบปลุกมันลงมาดีกว่า”พรึ่บ ! เพลิงได้ยินดังนั้นเขาก็จัดการใช้ผ้าห่มคลุมหน้าของเฟียร์เอาไว้“เมื่อคืนดึก ไม่อยากปลุก” ก่อนจะเอ่ยตอบคนตรงหน้าเสียงเรียบแม้พายุจะรู้ถึงความสัมพันธ์ของเพลิงและเฟียร์ก็จริง ถึงอย่างนั้นความสัมพันธ์ของทั้งสองไม่ใ

@ที่สนาม“มีอาก็อยู่ด้วยเหรอเนี่ย” เสียงหวานพูดกับตัวเองทันทีที่เห็นมีอากำลังนั่งเฝ้าแฟนหนุ่มรับน้องที่คณะ ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างดีใจด้านมีอาที่หันไปเห็นเฟียร์กำลังเดินมากับเพลิง ร่างเล็กก็กวักมือเรียกให้หญิงสาวมานั่งด้วยกัน ส่วนเพลิงเดินแยกไปหาพายุที่คุมรุ่นน้องอยู่“เฟียร์ มานั่งด้วยกันสิ” มีอาเอ่ยชวนพร้อมกับส่งยิ้มมาให้เพื่อนสาวเพราะเฟียร์เป็นเพื่อนผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มที่เธอสนิทมากที่สุด ถ้าไม่นับไฟเพราะขานั้นอยู่ในสถานะคนพิเศษ“แล้วนั่นอะไร” สายตาของมีอาเห็นว่าเฟียร์กำลังถือกล่องอะไรบางอย่างอยู่ในมือก็เอ่ยถามด้วยความสงสัย“ลาบูบู้เพิ่งไปคีบมา พายุคีบให้” เธอยกกล่องขึ้นมาโชว์เพื่ออวดให้เพื่อนสาวเห็นชัด ๆ“ลาบูบู้ ?” ดวงหน้าหวานถึงกับทำหน้าสงสัย“มีอาไม่ค่อยอินอะไรกับพวกนี้ใช่ไหม พวกตุ๊กตา” เฟียร์ที่พอรู้จักนิสัยของเพื่อนสาวคนนี้อยู่บ้างว่าเธอไม่ได้เป็นคนชอบหรืออินตุ๊กตาของจุกจิกอะไรพวกนี้เหมือนกับตัวเอง“ไม่” มีอาส่ายหัวเบา ๆ“นี่เป็นกล่องสุ่มข้างในมีลาบูบู้ที่เราต้องมาลุ้นอีกทีว่าเปิดออกมาแล้วเราจะได้น้องตัวสีอะไร หรือเราจะได้รุ่นลิมิเต็ดไหม” เฟียร์อธิบายด้วยความตั้งใจให้คนข้าง ๆ