Semua Bab Bad Engineer เพื่อนรักร้ายวิศวะหวงรัก : Bab 1 - Bab 10

-ที่ลานจอดรถของผับ-เฟียร์เดินมาหยุดยืนอยู่หน้ารถของตัวเองเพื่อสงบสติอารมณ์ที่กำลังคุกรุ่น มือเล็กล้วงกระเป๋าถือเข้าไปหยิบพอตตัวใหม่ออกมาสูบเพื่อต้องการระบายความรู้สึกอัดอั้นภายในอกฟู่~~กลุ่มควันสีขาวลอยคลุ้งไปทั่วบริเวณลานจอดรถ เธอสูบสารเคมีต่าง ๆ เข้าปอดและพ่นออกมาซ้ำแล้วซ้ำเล่าอยู่อย่างนั้น ใบหน้าหวานแหงนขึ้นฟ้าพร้อมกับหลับตาเพื่อข่มอารมณ์ในจิตใจ แต่ก็ไม่วายนึกถึงภาพต้นเหตุเมื่อครู่อยู่ดีไม่นานนัก เสียงฝีเท้าหนักของใครบางคนก็เดินเข้ามาประชิดตัวจากทางด้านหลัง“ออกมาไม่บอก” เสียงทุ้มเอ่ยถามพร้อมกับขยับเข้ามายืนอยู่ข้างกายของหญิงสาว“หึ” เฟียร์หัวเราะในลำคออย่างนึกขำ“ไม่เห็น ? ตามัวมองอะไรอยู่ล่ะ” เสียงหวานเอ่ยด้วยน้ำเสียงติดหงุดหงิดระคนจิกกัดเขาเล็กน้อย ดวงตาเฉี่ยวคู่สวยมองไปยังด้านหน้าพร้อมกับยกพอตขึ้นมาสูบและพ่นควันไปทางที่ร่างสูงยืนอยู่ท่าทางหงุดหงิดรวมถึงคิ้วเรียวสวยที่ขมวดกันเป็นปมอยู่บนดวงหน้างดงาม ทำเอามุมปากหยักยกยิ้มให้กับเพื่อนสาวคนสนิทที่พ่วงมาด้วยตำแหน่งเพื่อนนอนเพลิงรู้ว่าเธอกำลังอารมณ์เสียเพราะเขา และรู้ด้วยว่าจะต้องง้อเธออย่างไร“ดูดด้วยดิ” เสียงทุ้มเอ่ยปากบอกพร้

จุดเริ่มต้น... ของเรื่องราวทั้งหมด@มหาวิทยาลัย Kingร่างบางในชุดนักศึกษารัดรูปก้าวเท้าเข้ามาในพื้นที่ของคณะวิศวกรรมศาสตร์ท่ามกลางอุณหภูมิสามสิบแปดองศาของแสงแดดที่ร้อนจัด ซึ่งเจ้าตัวเพิ่งย้ายเข้ามาเรียนมหาวิทยาลัยแห่งนี้เป็นวันแรกสายตาคู่เฉี่ยวกวาดมองไปรอบ ๆ เพื่อหาคนที่นัดเธอมาเจอ ทว่ากลับเห็นแต่สายตาจิกกัดจากบรรดานักศึกษาหญิงที่กำลังนั่งจ้องมองมาทางเรือนร่างเพรียว พร้อมกับท่าทางซุบซิบนินทาราวกับกำลังพูดถึงการมาเยือนของเฟียร์“บ้าเอ๊ย ไอ้ไฟมันอยู่ไหนของมันวะ” เสียงหวานสบถออกมาอย่างหัวเสีย เธอทั้งร้อนทั้งรู้สึกรำคาญ แม้จะเป็นคนที่ค่อนข้างมั่นใจในตัวเองสูง แต่ก็ไม่ชอบการตกเป็นเป้าสายตาผู้คนถึงอย่างนั้น ด้วยความที่เป็นคนสวย หุ่นดี ผิวขาวมีออร่า มองตรงไหนก็ไม่มีจุดบกพร่องเลยสักนิด ทำให้เธอโดดเด่นตั้งแต่ก้าวแรกที่เดิน รวมถึงมีบุคลิกที่ดูเป็นสาวเฉี่ยวและเป็นคนที่มั่นใจในตัวเองสูง กอปรกับการแต่งกายด้วยเสื้อนักศึกษารัดรูปบวกกับกระโปรงสั้นโชว์ขาเรียวยาวบนส้นสูงหลายนิ้วที่น้อยนักจะมีนักศึกษาหญิงใส่กัน ทำให้ยิ่งเสริมความเด่นเป็นที่จับตามองเรียวคิ้วสวยบนใบหน้าเหวี่ยงขมวดกันเป็นปมอย่างไม่ชอบใจ

@คอนโดมิเนียมของเฟียร์เจ้าของใบหน้าเฉี่ยวในชุดนักศึกษารัดรูปออกมายืนรอรถที่เธอเรียกอยู่ที่หน้าคอนโดมิเนียม มือเรียวหยิบแอร์พอดสวมเข้าที่หูพลางหยิบสมาร์ตโฟนออกมาเลื่อนหาฟังเพลงที่ชอบทว่าอยู่ ๆ เสียงสนทนาจากบุคคลคนด้านหลังที่เพิ่งเดินมาถึง กลับรบกวนเสียงเพลงจากหูฟังของเธออย่างไม่ได้ตั้งใจ เรียวคิ้วสวยขมวดกันเป็นปมอย่างหงุดหงิดมือเล็กที่จับสมาร์ตโฟนเอาไว้ก่อนหน้าตั้งใจกดเพิ่มเสียงเพลงในมือถือให้ดังขึ้นเพื่อกลบเสียงรบกวนแต่เธอดันเผลอกดผิดกลายเป็นลดเสียงเพลงลง“ไม่ให้พี่ไปส่งแน่นะ”“ค่ะ ก็พี่ไม่อยากให้ใครรู้เรื่องระหว่างเรานี่คะ”“พี่ไปส่งได้ แค่ไม่ให้ใครเห็นก็พอ”เสียงทุ้มที่ฟังแล้วคุ้นหู จากตอนแรกที่ไม่คิดจะใส่ใจ ทว่าพอตั้งใจฟังเสียงนั่น…ใช่ มันคือเสียงของ เพลิงจากที่เฟียร์ต้องการจะเพิ่มเสียง เธอกลับกดลดเสียงเบาจนสุด“อย่าลำบากพี่เพลิงเลยค่ะ พายไปเองง่ายกว่า”แล้ว… เฟียร์ก็เผลอยืนฟังบทสนทนาของคนทั้งคู่ที่ยืนอยู่ไม่ไกลจากเธอนัก สายตาคู่เฉี่ยวทำทีเป็นเมินเฉยและมองนิ่งไปยังถนนทางเข้าคอนโดมิเนียมด้านหน้าเหมือนไม่ได้สนใจแต่… สนความจริงเฟียร์ก็พอรู้อยู่บ้างว่าตลอดระยะเวลาหนึ่งสัปดาห์ที

@สนามแข่ง“มาหรือยังวะ จะเริ่มแข่งแล้วนะเว้ย” พายุเอ่ยถามไฟเมื่อทั้งหมดกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องแต่งตัวการแข่งกันกำลังจะเริ่มในอีกไม่นานแต่คนที่ทำหน้าที่เป็นเรซควีนในสนามวันนี้กลับยังไม่มีวี่แววว่าจะมาถึง“เออ กูโทร. ตามอยู่เนี่ย มึงแต่งตัวไปก่อนเลย” ไฟที่แข่งเป็นคนแรกแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว มือหนารีบกดโทรศัพท์ต่อสายหาหญิงสาวซึ่งพึ่งถูกพูดถึงอย่างร้อนรนไม่ต่างจากพายุและในทันใดนั้นเอง“โทษที อาจารย์ปล่อยช้า” เฟียร์เดินจ้ำเข้ามาด้วยใบหน้าที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อ ก่อนจะเดินผ่านไฟและพายุเข้าไปยังตู้ที่เก็บเสื้อของเรซควีนเรียวขาสวยเดินผ่านเพื่อนชายทั้งสองเข้ามาก่อนจะชะงักนิ่งไป เพราะเป็นจังหวะเดียวกับที่สายตาเฉี่ยวมองไปเห็นเพลิงกำลังเปลี่ยนชุดอยู่พอดีเรือนร่างของอีกฝ่ายจัดว่าเป็นผู้ชายตัวขาวแบบขาวมาก ผิวเนียนสว่างออร่าสะดุดตาขนาดที่ผู้หญิงบางคนยังอายเธอเดินเข้ามาในขณะที่เพลิงกำลังถอดเสื้อนักศึกษาออกเพื่อใส่ชุดนักแข่ง ยังดีที่เขายังใส่เสื้อกล้ามไว้อีกตัว แม้จะเป็นอย่างนั้นแต่ด้วยหุ่นที่เต็มไปด้วยมวลกล้ามเนื้อก็ยังล่อตาให้เฟียร์เผลอมองอย่างลืมตัวกล้ามแขนแข็งแรงอัดแน่นเป็นลอน รวมถึงหุ่นแล

เมื่อสองสาวลงมาถึง ทั้งสามคนรีบโผเข้ากอดกันอย่างคิดถึง แต่ก็นะ ถึงสองสาวที่กอดกับเพื่อนสาวอย่างเฟียร์อยู่ แต่สายตาของนีน่าและเฟมี่กลับชะโงกมองไปยังด้านหลังของเฟียร์ ที่มีเพลิงและพายุกำลังยืนดูจอมอนิเตอร์ที่ซึ่งกำลังฉายรถของไฟกำลังแล่นแข่งอยู่บนสนามด้วยท่าทางจริงจัง“สนใจเพื่อนก่อนค่าสาว ๆ” เฟียร์ผละออกจากกอด สายตาเฉี่ยวมองไปยังจุดที่เพื่อนสาวทั้งสองคนกำลังจ้องมองเป็นตาเดียว“นั่น เพลิงกับพายุใช่ไหม” เฟมี่เป็นฝ่ายเอ่ยถามขึ้นมาเมื่อจ้องมองไปยังสองหนุ่มอยู่นานสองนาน“อือ” เฟียร์ตอบเสียงสั้น แขนเรียวยกขึ้นกอดอกมองเพื่อนสาวทั้งสองที่กำลังแสดงสีหน้าดี๊ด๊าออกมาอย่างเปิดเผย“กรี๊ด แก... ฉันชอบพวกเขามาก ไม่คิดเลยว่าแกจะเป็นลูกพี่ลูกน้องกับไฟ ตอนอยู่ที่มหา’ลัยเก่าทำไมแกไม่เห็นบอกพวกเราเลย” เป็นเฟมี่ที่ปิดปากร้องกรี๊ดออกมา ก่อนจะหันมายังเพื่อนสาวที่กำลังยืนมองคิ้วขมวดกับท่าทางของเธอเมื่อครู่“ก็ฉันไม่อยากนับญาติกับมัน” เฟียร์เสมองไปทางอื่นอย่างติดรำคาญให้กับท่าทางของเพื่อนสาวทั้งสอง“ก็แปลกนะ มีแต่คนอยากเข้าหาพวกเขา ก็มีแต่แกเนี่ยที่ไม่อยากรู้จัก” นีน่าเอ่ย“ก็พอเข้าใจได้ พวกญาติ ๆ กันที่นิสัยเห