All Chapters of Bad Engineer พิษรักร้ายวิศวะหวงรัก : Chapter 21 - Chapter 30

กลิ่นกายหอมที่ยั่วยวน กระตุ้นอารมณ์ภายในของพายุให้ปะทุออกมา เพราะทันทีที่เขาพูดจบใบหน้าหล่อก็ก้มลงซุกไซ้ที่ซอกคอเนียนขาว “อ๊ะ พายุ อย่านะ!” ยูกิพยายามเอียงใบหน้าหลบและออกแรงดิ้นรนอีกครั้ง แต่ทว่ากลับไม่เป็นผลแต่อย่างใด เพราะอีกฝ่ายตัวโตและมีพละกำลังที่เหนือกว่า และเมื่อเธอออกแรงดิ้นข้อมือเล็กที่ถูกตรึงเอาไว้กลับยิ่งถูกรัดแน่นจนรู้สึกเจ็บมากยิ่งขึ้นเท่านั้น “อื้มมม...” เสียงพึงพอใจเล็ดลอดออกมาจากลำคอในขณะที่ใบหน้าหล่อเหลาในขณะที่ยังคงซุกไซ้ไม่ยอมหยุด “ไม่นะ พายุ!” ยูกิดิ้นรนและอ้อนวอน สิ่งที่เขาทำ เธอไม่ได้รู้สึกดีเลยสักนิด แม้อยากจะผลักเขาให้ออกห่างแต่ด้วยที่เธอโดนเขาจับล็อกไว้ทุกทางจึงไม่อาจขัดขืนหรือทำอะไรได้เลย เนิ่นนานนับหลายนาที กว่าที่คนตัวโตจะซุกไซ้กลิ่นกายหอมจนพอใจ เขาถึงจะยอมผละใบหน้าออกมา “ปล่อยฉันนะ นายออกจากห้องนี้ไปให้พ้น!” เธอตวาดเสียงสั่น ร่างเล็กยังคงถูกพายุคร่อมเอาไว้จนไม่สามารถขยับถอยหนีไปทางอื่น แต่ทว่า นอกจากพายุยังไม่คิดจะปล่อย สายตาคมยังหันไปเห็นผ้าผูกผมของเธอที่วางอยู่ที่โต๊ะโคมไฟตรงหัวเตียง ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบ ! “นะ นายจะทะ ทำอะไร” ยูกิเสียงสั่นด้วย

ยูกิจ้องมองการกระทำของคนตรงหน้าพร้อมกับนึกสับสนครั้งแรกที่เจอกันเขาประกาศชัดว่ามาร้าย ต่อมาเขากลับนิ่งเฉย และมาเมื่อครู่เขาร้ายใส่เธอ แต่ตอนนี้เขากลับมาทำดีป้อนยาเช็ดตัวให้ เขาจะมาไม้ไหนอีกกันแน่ พายุเช็ดตัวให้คนตัวเล็กอยู่เนิ่นนานจนพอใจ เงยหน้าขึ้นมองอีกทีเธอก็หลับตาพริ้มไปแล้ว เห็นดังนั้นเขาก็ขึ้นไปล้มลงนอนข้าง ๆ เธอบนเตียง พร้อมกับใช้แขนแกร่งโอบกอดรัดคนตัวเล็กให้ชิดแนบอก พายุก้มลงมองยูกิที่หลับตาพริ้ม นิ้วแกร่งปัดปอยผมที่ปรกใบหน้าสวยออกทัดหูเบา ๆ เพราะเขาอยากจะจ้องมองหน้าเธอชัด ๆ ทันใดนั้นริมฝีปากหนาก็ประกบพรมจูบที่หน้าผากมนอย่างแผ่วเบา “ทำไมเธอต้องไปคบคนอื่นด้วยวะ” หัวใจของเขาเจ็บปวดเมื่อได้จ้องมองใบหน้าเธอ และคิดว่าเขานั้นไม่มีสิทธิ์ได้ครอบครองเธออีกแล้วสี่ชั่วโมงต่อมา…ยูกิที่นอนหลับไปเพราะฤทธิ์ไข้ลืมตาตื่นขึ้นมารับรู้ได้ถึงสัมผัสบางอย่างที่กำลังขยำที่หน้าอกของเธอไปจนถึงบริเวณซอกคอ แม้แสงไฟจากด้านนอกที่เข้ามาจะสลัวแต่ก็พอทำให้มองเห็นว่าเป็นใครและเธอจำกลิ่นน้ำหอมประจำตัวเขาได้ “อื้อ พายุ” มือเล็กดันอกแกร่งออก ก็พบว่าพายุตอนนี้ท่อนบนของเขาเปลือยเปล่าตาหวานมองไปที่มือเล็กของ

เนิ่นนานที่เธอเบนหน้าหนีเขาได้ใส่เครื่องป้องกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว “อ๊ะ พายุ” เสียงหวานร้องสะดุ้งอย่างตกใจเมื่อมือแกร่งจับขายาวของเธออ้าออกพร้อมกับตัวของเขาที่แทรกเข้ามาคล่อมเธอเอาไว้ใต้ร่าง ก่อนที่มือหนาอีกข้างหนึ่งจะช้อนไปทางด้านหลังของเธอและปลดตะขอบราออกอย่างง่ายดาย เผยให้เห็นอกอวบปรากฏต่อหน้าสายตาคมเป็นครั้งแรก “สวย” พายุยกยิ้มพร้อมกับแววตาเป็นประกายเมื่อจ้องมองอกอวบขาวเนียนตรงหน้า ใจเขาเต้นแรงแทบจะทะลุออกจากอกเช่นเดียวกับแฟนสาวใต้ร่าง “อ๊ะ อื้อ” ร่างสวยบิดเร่าเมื่อมือแกร่งของแฟนหนุ่มเคลื่อนเข้าบีบเคล้นที่อกอวบก่อนที่ริมฝีปากนุ่มจะครอบงำปลายทันของเธอในทันทีอย่างไม่ทันตั้งตัว ยูกิแอ่นอกรับสัมผัสวาบหวามที่เขากำลังมอบให้มือเล็กปัดป่ายหาที่ยึดก่อนจะยกขึ้นขยุ้มกลุ้มผมดกดำที่กลางอก “อ๊ะ อื้อออ...” ลิ้นร้อนปรนเปรอดูดดึงปลายถันอย่างคนกระหายหิว ส่งผลให้ร่างเล็กแอ่นอกดิ้นเร่าอย่างเร่าร้อน พร้อมกับเสียงครางหวานร้องออกมาอย่างสุดกลั้น “อื้มมม...” ไม่ต่างเจ้าของการกระทำ พายุส่งเสียงครางพึงพอใจออกมามาจากลำคอเกร็งร่างกายของแฟนสาวทั้งหวานทั้งนุ่มนิ่มจำลูบไปตรงไหนก็เป็นที่น่าพอใจไปเสีย

“อ๊ะ ปะ ปล่อย” เสียงพร่ำบอกต่อต้านแต่ทว่า กลับตรงกันข้ามกับความรู้สึกของเธอในตอนนี้เอามาก ๆ “แน่ใจนะ? ตอดขนาดนี้ไม่ใช่ว่ากำลังเสียวอยู่เหรอ” พายุรับรู้ถึงร่องที่คับแน่นของเธอ ทุกครั้งที่เขากระแทกเน้น ๆ เธอจะขมิบตอดและกอดรัดลำคอเขาแน่นยิ่งขึ้น ใบหน้าสวยแดงระเรื่อเมื่อได้ยินประโยคเมื่อครู่ ก่อนจะทุบเข้าที่หลังแกร่งด้วยความเขินอาย “หรือชอบแบบซาดิสต์ก็ไม่บอก” เสียงทุ้มร้องตกใจเจ็บก่อนจะเอ่ยแหย่ และจัดการกระแทกตอกอัดถี่ระรัวยิ่งขึ้นกว่าเดิม “อ๊ะ อื้อออ...” ยูกิส่ายหน้าไปมาไม่อาจยอมรับได้ว่าเธอนั้นทั้งเสียวและรู้สึกดีไปกับสิ่งที่เขากำลังทำ “ตอดอีกจะเสร็จอีกแล้ว” ยิ่งพูดก็เหมือนเป็นการกระตุ้นให้เธอทำตามเขา เอวสอบกระแทกเข้าออกไม่หยุดถี่ระรัวยิ่งขึ้นกว่าเดิมอย่างหนักหน่วง “อื้อออ” ยูกิกระตุกเสร็จสมแขนเรียวกอดรัดร่างแกร่งแน่น “อะ อ่า...” ตามมาด้วยพายุ ลมร้อนจากเสียงครางกระเส่าเสียวของเขาทำเอาคนตัวเล็กคนลุกซู่ขึ้นอีกครั้ง “...เสร็จเร็วอีกแล้ว เสร็จเร็วไปไหมวะ” พายุพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะพาคนในอ้อมกอดเดินวางลงบนโซฟาชิดติดกับกระจกที่สามารถมองเห็นวิวด้านนอกได้ ยูกิเบนหน้าหนีเมื่อมือแกร่งอ้

“อย่ามัวแต่ยอกย้อนเล่ามาให้หมด” ไฟแปลกใจเพราะเท่าที่รู้จักเป็นเพื่อนกันมาพายุไม่เคยใช้คำว่าคบกับใคร และไปคบกับใครตอนไหนกัน “แล้วเมียมึงไม่รอกินน้ำหรือไงวะ ป่านนี้เมียมึงรอนานแล้ว เอาน้ำไปให้เมียไป” พายุเอ่ยไล่เมื่อไฟกำลังสาวความจริงจากเขาลึกลงไปทุกที “ไอ้ยุ เรื่องเล่นมากมั้งสัส ที่อยากรู้เพราะกูสังเกตมึงมานานแล้ว พักหลังมานี้มึงดูเปลี่ยนไป ดูมึงเหมือนคิดอะไรในใจตลอดเวลา ถามจริงมึงรู้ตัวปะเนี่ย ไม่ใช่แค่กูที่รู้สึก ไอ้เพลิง เฟียร์ก็รู้สึก มีอะไรก็บอกพวกกูดิ” ไฟร่ายยาวสิ่งที่สงสัยมานาน “คนนั้นแหละที่กูเคยเล่า เขาเคยเป็นของกู แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้วว่ะ” พายุเงียบไปก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจังอีกครั้ง “แต่กูจะทำให้เขากลับมาเป็นของกูอีกครั้งให้ได้” พายุไม่ตอบอะไรมากตอบเพียงแค่ความต้องการและสิ่งที่เขาคิดจะทำต่อจากนี้ “คือมึงกำลังจะบอกกูว่า เพื่อนเฟียร์คนนั้นมีผัวอยู่แล้ว แล้วมึงจะไปแย่งเขามาจากผัวเขา” ไฟคิ้วขมวดเหลือจะเชื่อกับสิ่งที่ได้ยิน “เออ ตามนั้น” พายุยกแก้วกระดกดื่มสายตาแน่วแน่จริงจังกับสิ่งพูดออก “เหี้ยฉิบหาย ที่กูเคยแนะนำมึงตอนนั้นแค่พูดเล่น ๆ ใครจะคิดว่ามึงจะทำจริง” ไฟส่ายหัว