Semua Bab Bad Engineer พิษรักร้ายวิศวะหวงรัก : Bab 41 - Bab 50

@คอนโดยูกิหลังจากที่แสดงความจริงใจกับบากิพี่ชายของยูกิจนกระทั่งยอมเปิดทางให้เขาแล้ว พายุก็ขับรถมาที่คอนโดของยูกิ ก่อนจะจอดรถดักรอเธออยู่ด้านล่าง จนกระทั่งเห็นว่ายูกิเดินลงมา เห็นดังนั้น เขาก็รีบเดินปรี่เข้าหาเธอด้วยสีหน้าและรอยยิ้มดีใจเป็นที่สุด “ยูกิ” “มาทำไม” เสียงหวานตะคอกใส่ไม่มองหน้าเแสดงอาการออกชัดเจนว่าไม่ต้อนรับเขาอย่างเห็นได้ชัด “มาหาเธอไง มาเราช่วยถือขึ้นไป” พายุมองข้าวของที่อยู่ในมือก่อนจะเป็นฝ่ายถือวิสาสะเอื้อมไปหยิบ แต่ถูกยูกิสะบัดหลบมือพายุที่เอื้อมไปเสียก่อน “อย่ามาเนียน กลับไปซะ” “โอ๊ย เจ็บ” สิ้นเสียงตวาด ก็ตามด้วยเสียงโอดโอยของพายุที่แกล้งสำออยขึ้นมาในทันที และได้ผลเพราะเสียงร้องของเขา ทำให้ยูกิยอมหันมามองใบหน้าพายุอย่างเต็มตา เธอเพิ่งเห็นว่าใบหน้าและมุมปากของพายุมีรอยช้ำและเลือดไหลออกมาซิบ ๆดวงตาคู่หวานจ้องมองบาดแผลบนใบหน้าก่อนชะงักไปครู่หนึ่งและนิ่งไปแต่ทว่า… “กลับไปซะ” เธอกลับเลือกที่จะทำเป็นไม่สนใจรอยช้ำและบาดแผลนั่น ทั้งยังไล่เขากลับไปอยู่ดี เรียวขาเดินจ้ำผ่านเข้าไปในคอนโดก่อนจะเดินไปยังลิฟต์และเข้าลิฟต์ไปอย่างไม่สนใจถึงจะโดนยูกิเมินใส่ไปแบบนั้น แต

ยูกิที่ได้ยินดังนั้นก็สบตาคมนิ่งจ้องมองลึกเข้าไปในแววตาของเขา พร้อมกับหัวใจที่สั่นไหวไม่ใช่เต้นระรัวตื่นเต้นอย่างที่รู้สึกเมื่อครู่ แต่ต่อจากนี้เธอต้องตั้งรับกับพายุลูกนี้ได้ยังไงพายุก็เหมือนกับพายุสมชื่อ ที่เธอไม่สามารถหยุดยั้งหรือต้านทานแรงจากพายุลูกนี้ได้ สิ่งเดียวที่เธอควรทำคือการตั้งรับ แต่จะตั้งรับได้ยังไง เธอเดาทางเขาไม่ถูกเอาเสียเลย “ยูกิ” เสียงสายป่านดังขึ้นอีกครั้ง ทำให้ยูกิผละออกจากเขา “ค่ะพี่สายป่าน เสร็จแล้วค่ะ” ยูกิขานรับคนด้านนอกพร้อมกับรีบเดินออกไป สามชั่วโมงต่อมา... การถ่ายแบบเสร็จสิ้นไปได้ด้วยดีก่อนที่สายป่านจะพายูกิเข้ามาในห้องลองชุดเพื่อเปลี่ยนชุดกลับบ้านเป็นอันจบงานในวันนี้ ตอนแรกสายป่านจะไปส่งเธอถึงคอนโดแต่เมื่อยูกิบอกว่าเธอจะรอเพื่อนมารับให้สายป่านกลับไปก่อนได้เลย “งั้นพี่กลับก่อนนะ แล้วก็อย่าลืมกลับไปคิดแล้วให้คำตอบพี่ด้วยล่ะ” สายป่านเอ่ยบอกก่อนไปเมื่อเธอได้เกริ่นบอกกับยูกิก่อนหน้าแล้วว่าทางต้นสังกัดอยากจะได้เธอไปเป็นนางแบบในสังกัดให้ยูกิกลับไปคิดดูก่อน “ค่ะ แล้วยูกิจะรีบให้คำตอบนะคะ สวัสดีค่ะ” ยูกิยกมือไหว้รุ่นพี่ เมื่อเห็นว่าสายป่านเดินออกไปเรียบร้อ

ทางด้านพายุ เขาหัวเราะชอบใจยืนมองแผ่นหลังบางด้วยความรู้สึกดีที่ได้เห็นยูกิเขินอายหน้าแดงต่อหนูา เป็นการตอกย้ำว่าเธอน่าจะเริ่มใจอ่อนกับเขาแล้ว แต่เมื่อเดินมาถึงโต๊ะมองไปยังด้านล่างสีหน้าอารมณ์ดีเมื่อครู่ก็เปลี่ยนไป “เป็นเหี้ยไรหน้าเป็นตูด เมื่อกี้เดินมายังยิ้มหน้าบานมาอยู่เลย” ไฟเอ่ยถามอย่างสงสัย “ยูกิ มากับใคร?” และเป็นเฟียร์ที่เอ่ยถามขึ้นเมื่อมองลงไปด้านล่างด้วยความสงสัย เพราะรู้ว่ายูกิไม่ชอบสถานที่แบบนี้และยิ่งสงสัยเมื่อเธอไม่รู้จักกับบุคคลทั้งสามที่นั่งอยู่กับยูกิ “ไม่รู้ว่ะ อย่าถามมากได้ปะ” พายุเอ่ยอย่างหัวเสีย “อ่อ หวงเค้า ที่แท้ก็เป็นหมาหวงเจ้าของนี่เอง” ไฟพูดพร้อมกับยกยิ้มขึ้นมาอย่างชอบใจไปกับท่าทางของเพื่อนชาย “หวงเขา แต่ไม่มีสิทธิ์ด้วยว่ะ” เพลิงตอกย้ำเสียงเรียบ “พวกมึงดูไอ้เหี้ยนั่นดิ หล่อสู้กูก็ไม่ได้เสือกเสร่อเสนอตัว” พายุมองไปยังชายที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ยูกิ “เฮ้อ มันเป็นเอามากนะ” เฟียร์ส่ายหัวเมื่อเห็นคนที่กะล่อนไปวัน ๆ อย่างพายุเปลี่ยนไปเพราะยูกิขนาดนี้ “หมามันเจอเจ้าของมันแล้ว เลยหวงมากเป็นธรรมดา” ไฟเอ่ยพูดพร้อมกับยกแก้วในมือขึ้นดื่ม พร้อมกับเสมองไปยังมีอาที่กำลั

ตาหวานเยิ้มลุกวาวขึ้นกว่าเดิม มือเล็กที่จับกอบกุมท่อนร้อนเอาไว้ก็จัดการรูดขึ้นลงตามสัญชาตญาณ“ใช้ปากกับมันได้นะ อยากลองชิมไหมครับ?” พายุยกยิ้มพร้อมกับหยอดคำตะล่อมในทันทีเขาก็ยกคนตัวเล็กลงจากตักแกร่งก่อนจะถอดกางเกงออก กลายเป็นว่าตอนนี้บนตัวของเขาเปลือยเปล่าไม่มีเสื้อผ้าสักชิ้นพายุจับแขนยูกิให้เธอนั่งลงกลางหว่างขา ก่อนที่มือแกร่งจะถอดเสื้อของเธอออกเผยให้เห็นอกอิ่มภายใต้บราตัวจิ๋วที่ไม่สามารถห่อหุ้มอกอวบของเธอเอาไว้ได้มิดอึก ลำคอแกร่งกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากกับภาพตรงหน้า ก่อนจะละสายตามาจ้องมองคนด้านล่างที่กำลังทำหน้าอ้อนเขาอย่าอย่างไม่รู้ตัว“อย่ามัวแต่มอง ลองชิมมันสิครับ” มือแกร่งช้อนปลายคางมนเชิดขึ้นพร้อมกับส่งนิ้วโป้งร้อนบดคลึงที่ริมฝีปากบาง ก่อนจะแทรกนิ้วแหย่เล่นกับเล่นเรียวเพื่อเปิดปากของเธอ พร้อมกับออกแรงกดใบหน้าสวยเลื่อนเข้าหาแก่นกายที่กำลังผงาดอยู่ตรงหน้าของเธอแม้จะเมาจนแทบไม่มีสติแต่ปากเล็กก็ทำโดยสัญชาตญาณอ้าออกครอบงำท่อนร้อนใช้ลิ้นเลียรูดขึ้นลงราวกับกำลังชิมไอติมแท่งรสโปรด“อ่า” พายุเงยหน้าขึ้นร้องครางเสียวซ่านไปกับความอุ่นนุ่มที่ได้รับจากริมฝีปากของคนที่กำลังครูดเลียท่อน

เช้าวันต่อมา... ยูกิลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกมึนและหัวปวดเพราะด้วยอาการแฮงค์จากเครื่องดื่มที่ดื่มไปเมื่อคืน ก่อนที่สมองของเธอนั้นจะผุดเรื่องราวทั้งหมดของเมื่อคืนฉายเข้ามาในโสตประสาท แต่ทว่าความรู้สึกเสียวซ่านและเสียงกระเส่าข้างหูยังคงติดตรึงตราตึงชัดเจน นึกได้ดังนั้นดวงตาหวานก็กวาดมองไปยังรอบห้องรับรู้ได้ทันทีว่าตอนนี้เธออยู่ที่ห้องใครคงไม่พ้นเป็นห้องของคนที่กำลังนอนกอดเธออยู่ในตอนนี้ “อรุณสวัสดิ์ยามเช้าครับ” เสียงทุ้มกระซิบกระซาบคลอเคลียริมฝีปากที่ข้างใบหูเล็กจนคนที่โดนกระทำต้องหดคอหนีเมื่อรู้สึกจักจี้ ยูกิไม่ตอบอะไรเขากลับไปเพราะเธอรู้สึกอายกับการกระทำของตัวเองในเมื่อคืน ถึงแม้จะเป็นเพราะฤทธิ์น้ำเมาแต่เธอก็จำเหตุการณ์น่าอายเมื่อคืนได้เป็นอย่างดีจนตอนนี้เธอแทบอยากจะมุดแผ่นดินหนีเขาให้รู้แล้วรู้รอดไป “ปล่อยฉันจะกลับแล้ว” “เดี๋ยวสิได้แล้วทิ้งแบบนี้เราไม่ยอมนะ เธอต้องรับผิดชอบ “ “อย่ามาพูดจาเหลวไหล ปล่อยฉันจะกลับ” เมื่อรู้ว่าเปลือยเปล่าจากที่ขาเรียวจะก้าวลงจากเตียงก็ชะงักและยิ่งกระชับผ้าห่มปิดส่วนหน้าอกไว้แน่น พายุยกยิ้มขึ้นในทันทีอย่างชอบใจเมื่อเห็นท่าทางกิริยาน่ารักขอ