Semua Bab Bad Engineer พิษรักร้ายวิศวะหวงรัก : Bab 51 - Bab 60

เมื่อยูกิเดินเข้ามาด้านในห้องแต่งตัว ก็พบกับช่างแต่งหน้าที่กำลังจัดเตรียมอุปกรณ์แต่งหน้าวางเรียงรายด้านหน้ากระจกเพื่อให้พร้อมเสร็จสรรพ “แต่งหน้ากันก่อนนะ” สายป่านพายุเดินมานั่งลงเพื่อแต่งหน้า ก่อนจะหันไปบอกกับช่างแต่งหน้า “ฝากด้วยนะ” “ค่ะ” สิ้นเสียงเธอก็นั่งลงแลหยิบอุปกรณ์ขึ้นมาเพื่อแต่งหน้าให้เธอ “อ้อ พี่น่าจะลืมบอกคอนเซ็ปเราแน่เลย งั้นบอกพร้อมบรีฟไปด้วยเลยแล้วกันนะ ที่เราจะถ่ายวันนี้เป็นชุดบราคอนเลคชั่นใหม่ ท่อนล่างเป็นยีนด้านในจะใส่กางเกงโชว์ขอบที่เป็นชื่อแบรนด์ อารมณ์แบบผู้หญิงเหงา ๆ ในห้องนอนรอใครสักคนมาหา ฟิว ๆ นั้นทำได้เนอะ” สายป่านบรีฟงานง่าย ๆ ก่อนจะค่อยอธิบายจริงอีกครั้งตอนถ่ายทำ “ค่ะ” ยูกิก็พยักหน้ารับ “แต่งหน้าทำผมแต่งตัวเสร็จแล้วพาออกไปหน้าฉากเลยนะ” ก่อนที่สายป่านจะเดินออกไปก็ไม่วายเอ่ยสั่งกับพนักงานอีกคนที่อยู่ภายในห้องด้วย “ค่ะพี่” ทางด้านพายุ สายตาคมกำลังจ้องมองบุคคลที่เข้ามาใหม่ด้วยคิ้วหนาที่กำลังขมวดเข้าหากันยุ่งอย่างไม่สบอารมณ์ เมื่อเห็นนายแบบชื่อดังที่กำลังเป็นดดาวรุ่งเดินเข้ามาภายในกองถ่าย และที่สำคัญเป็นคนที่เขารู้จักแม้กระทั่งนิสัยเป็นอย่างดี! “นายแบ

หลายสัปดาห์ต่อมา... @สนามแข่งรถ “ไอ้พายุมันมาแล้ว” ไฟเอ่ยทักทายพายุที่เดินมาพร้อมกับยูกิ ดูเหมือนว่าระยะหลังความสัมพันธ์ของทั้งสองคนจะดีขึ้นตามลำดับ แต่ถึงอย่างนั้น ยูกิก็ยังบอกไม่ได้ให้สถานะกับพายุอยู่ดี “หวัดดียูกิ รับรักไอ้ยุมันยัง” “ทักแบบนี้อีกละนะ” ยูกิคว่ำปากมองไฟที่ิยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ หลัง ๆ ตั้งแต่เธอมากับพายุบ่อย ๆ ก็สนิทกับไฟ เพลิง เฟียร์ และมีอามากขึ้น แต่ใด ๆ ทุกครั้งที่เจอหน้าไฟชอบแซวเธอกับพายุแบบนี้เป็นประจำ “เราจะเลิกทักแบบนี้ ก็ต่อเมื่อเธอยอมคบกับเพื่อนเรา” ไฟทำหน้าทะเล้นกลับ จนพายุต้องรีบเบรกออกมา เพราะเขากลัวว่าตัวเองจะโดนยูกิงอนที่โดนไฟล้อไม่เลิก “ไอ้ไฟพููดมากว่ะ” พายุเบรกเพื่อน “เอ้า เบรกเหี้ยไรครับ กูกำลังชงให้มึง” "พอ ๆ ไร้สาระ" พายุโบกมือไล่ไฟ ก่อนจะหันมามองยูกิหน้าง้ำยืนอยู่ข้าง ๆ “ให้เราขึ้นไปส่งห้องพักนักแข่งไหม” พายุเอ่ยถามยูกิเมื่อเธอจะเดินขึ้นไปชั้นสองหามีอาและเฟียร์ “ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวเราขึ้นไปหาสองคนนั้นเอง นายรีบไปเตรียมตัวเถอะ” ยูกิเอ่ยบอกให้เขาเตรียมตัวสำหรับแข่งรถ ก่อนจะเดินแยกไปหาอีกสองสาว และทันทีที่ยูกิเดินลับสายตาไป พายุก็หันมาฉะไฟในทั

วันต่อมา... “เดินมายิ้มหน้าบานมาเลย” ไฟเอ่ยทักทาย เมื่อเห็นพายุดีขึ้นกว่าเมื่อวาน แถมยังผิวปากเดินเข้ามาในกลุ่มอย่างอารมณ์ดี “สงสัยเมื่อคืนจะสมหวัง” เพลิงส่ายหน้าเอือม ๆ เมื่อวานลำบากเพื่อนกันแทบตาย “เรื่องอะไรจะผิดหวังล่ะ” พายุไหวไหล่ก่อนจะลงข้างกันกับเพลิง “แต่เมื่อคืนสภาพมึงเหมือนหมา” “หมาแล้วไง หมาจนตรอกแบบกูยอมทำทุกอย่างแหละตอนนี้ เพราะกูคิดอะไรออกได้แล้วว่าทำยังไงยูกิถึงจะอยู่กับกู” พายุยิ้มร้ายที่มุมปาก เมื่อเขาคิดอะไรดี ๆ ออก และนั่นคือทำตามคำแนะนำของไฟที่บอกเขาเมื่อวาน “หมายความว่าไง อย่าบอกนะว่ามึงทำอย่างที่ไอ้ไฟพูด” เพลิงหันไปมองพายุที่ดูเหมือนว่าจะตั้งใจทำเรื่องแบบนั้นจริง “ไม่รู้ล่ะ ถ้าเป็นคนดีแล้วต้องเสียใจกูยอมเป็นคนเหี้ยกว่า” พายุพูดอย่างคนเอาแต่ใจ “แล้วมึงไม่นึกถึงยูกิบ้างเลยหรือไงวะ” “ก็เต็มใจทุกรอบ” “ไม่ได้หมายถึงตอนอยู่บนเตียงเว้ย หมายถึงถ้ายูกิท้องโดยไม่พร้อม” “ไม่พร้อมตรงไหน อีกไม่กี่เดือนก็จบแล้ว อีกอย่างกูรวย กูเลี้ยงลูกเมียกูได้” “หึ อือ อะไรก็เอามันไม่ลงแล้ว” ไฟส่ายหน้าเบา ๆ เพราะไม่คิดว่าพายุจะทำตามคำแนะนำเล่น ๆ ของเขา “อย่าให้เฟียร์มันรู้เ

“มานี่” พายุดึงมือฉันออกมาจากห้องน้ำก่อนจะพาเดินมานั่งที่เตียงนอน “เรามาคุยเรื่องอนาคตของเราและเจ้าตัวเล็กในท้องกันดีกว่า” พายุปรับโหมดสีหน้าจริงจัง พูดถึงเรื่องเจ้าก้อนในท้องฉันก็กลับมากังวลอีกครั้ง เพราะไม่รู้ว่าจะบอกที่บ้านยังไงดีเหมือนกัน “เดี๋ยวยุจะเข้าไปบอกป๊ากับม๊าวันนี้เลย แล้วยุจะเป็นคนบอกพี่บากิเอง” “ที่บ้านคงผิดหวังมากแน่ ๆ” ฉันก้มหน้าลงเมื่อนึกถึงหน้าใครไปไม่ได้นอกจากพ่อกับแม่ ที่น่าจะผิดหวังกับฉันเอามาก ๆ พายุที่เห็นก็เข้าสวมกอดฉันทันที “ยูกิ เราขอโทษถ้าทำให้ยูกิเสียใจและเครียด บางทีเราคงจะคิดน้อยไปยุขอโทษแต่เรื่องจะเอาเด็กออกไม่มีอยู่ในหัวเราเลยนะ” เขาเอ่ยออกมา ฉันในตอนนี้ไม่รู้จะตัดสินไปทางไหนดี ฉันไม่โทษเขาหรอกที่คิดทำอะไรแบบนี้เพราะส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะฉันเองที่ลืมซื้อยามาทาน และอีกอย่างถ้าเขาไม่ทำแบบนี้ฉันก็อาจจะต้องไปอยู่กับพ่อและแม่ที่ญี่ปุ่นจริง ๆ ซึ่งคิดแล้วฉันรักคนตรงหน้าขนาดนี้ถ้าไปจริง ๆ ฉันก็คงจะเสียใจที่ไม่ได้อยู่กับเขา "อืม ไม่เป็นไรหรอก เพราะเราจะผ่านเรื่องนี้ไปด้วยกัน” ฉันจับมือของเขา เราสองคนได้แต่สบตากันอย่างให้กำลังใจกันและกัน “ขอเรียกพี่บากิม

เช้าวันต่อมา…“ไอ้แสบนั่นมันของพ่อนะ” พายุนอนเล่นหยอกล้อกับลูกชายที่กำลังดูดนมจากเต้าของยูกิวันนี้แม่บ้านออกไปซื้อของกับม๊า ส่วนพี่เลี้ยงลากลับต่างจังหวัดทั้งบ้านก็เพียงสามคนพ่อแม่ลูก“แหนะของพ่อนะ พ่อดูดมาก่อนเอ็งอีก” พายุก็เอ่ยแหย่ลูกชายที่กำลังมองเขาตาแป๋วแต่ปากก็คอยดูดนมจากเต้า มือเล็กก็วางทาบอกอวบอย่างน่าอิจฉา จนคนเป็นพ่อที่นั่งเล่นอยู่ด้วยคิดอิจฉาลูกตัวเองส่วนลูกน้อยที่ได้ยินดังนั้นไม่รู้ว่าเป็นเพราะคำพูดของคนเป็นพ่อหรือเปล่าจู่ ๆ ก็เบะปากทำท่าจะร้อง“พายุ” ยูกิดุคนตรงหน้าที่แหย่จนลูกร้อง“หึ” พายุขำขันหัวเราะในลำคออย่างชอบใจเขามองแม่ของลูกโอ๋ลูกน้อยด้วยการป้อนนมใส่ปากอีกครั้ง ภาพตรงหน้าทำเขามีความสุขกับชีวิตในตอนนี้เหลือเกินฟอด คิดอย่างนั้นเขาก็เข้าไปกอดแม่ของลูกและหอมเข้าที่แก้มซ้ายและขวาอย่างรักใคร่“อะไรนี่เมียพ่อ” แต่ก็ไม่วายที่จะโดนเจ้าลูกชายเงยมองเขาตาแป๋วฟอด และหอมแก้มยูกิอีกซ้ำแล้วซ้ำเล่าอย่างต้องการจะอวดเจ้าลูกน้อยซึ่ง เจ้าเด็กก็เบะปากร้องไห้ลั่น“พอได้แล้ว โอ๋ ไม่ร้องนะครับ พ่อแค่แกล้ง” ยูกิอุ้มลูกซบอกเพื่อปลอบ เธอไม่รู้จะเหนื่อยกับลูกหรือกับพ่อดีในตอนนี้และไม่