All Chapters of เจ้าสาวครึ่งทาง: Chapter 41 - Chapter 50

หน้าบ้านพักที่จัดไว้สำหรับให้แขกเข้าพัก นอกจากไร่องุ่นและผลไม้อื่น ๆ แล้วในไร่ของธนนท์ยังเปิดเป็นรีสอร์ทสำหรับแขกที่ต้องการเข้าพัก“ขอบคุณน้องรัณมาก ๆ เลยนะครับที่มาช่วยพี่” อคินพูดพร้อมกับโผล่กอดหญิงสาว“พี่คิน ปล่อยค่ะ!” ดารัณที่รีบผละออกจากอ้อมกอดของชายหนุ่ม“เอ่อ…พี่ขอโทษนะครับ พอดีพี่ลืมตัว พี่ต้องขอโทษที่รบกวนน้องดารัณด้วยนะครับ พอดีพี่ไม่รู้ว่าจะให้ใครมาช่วยเเก้ดี พี่จำได้สมัยที่เราคบกันน้องทำเป็น น่าเสียดายนะคะ” อคินเเกล้งตีหน้าเศร้าเพื่อให้ดารัณเห็นใจ“พอเถอะค่ะพี่คิน ไหนพี่บอกว่านับจากวันนี้ไป เราจะเป็นเเค่พี่น้องกัน อีกอย่างตอนนี้รัณก็ไม่ได้รู้สึกกับพี่เเล้วนะคะ” ดารัณบอกไปตามตรง ถ้าเธอต้องรักษาน้ำใจเขา แล้วเสียคนที่เธอรักไป เธอก็เลือกที่จะปฏิเสธอคินและพูดให้เขารู้ตัว ว่าเธอไม่ได้คิดอะไรกับเขาแล้ว“นั่นสินะครับ พี่ขอโทษ น้องรัณกลับไปพักเถอะครับ เเฟนของน้องรัณน่าจะกลับมาเเล้ว” อคินเเกล้งใช้มือลูบไปที่ศีรษะของดารัณเบา ๆ“รัณไปก่อนนะคะ”“ฝันดีครับ”ดารัณเดินออกไป โดยไม่หันมามองอคินเลยสักนิด ที่เธอมาที่นี่ก็เพราะอคินมีเรื่องสำคัญให้เธอช่วย“เชื่อรินหรือยังคะ ว่าพี่ดารัณเขาเป็น

สายของวันต่อมา“ป้าทำไมป่านนี้คุณนนท์กับคุณรัณยังไม่ลงมาอีก ดูสิอาหารเย็นหมดเเล้ว” จรที่มารอพบทั้งสองถามขึ้น เพราะรอเจ้านายมาพักใหญ่แล้ว“นั่นสิป้า เมื่อวานก็ทะเลาะกัน สาเหตุต้องมาจากสองคนนั้นเเน่ ๆ” เหตุการณที่เกิดขึ้นเมื่อวาน ทำให้ส้มเป็นห่วงดารัณไม่น้อยเช่นกัน“ใจเย็น ๆ พวกเอ็ง เดี๋ยวคุณ ๆ เขาก็ลงมา มีธุระอะไรกันล่ะ ถึงมารอตั้งแต่เช้า เบิกเงินใช่ไหมไอ้จร จะมากไปแล้วนะ ใจคอจะไม่ให้เหลือเก็บบ้างเลยหรือไง” ป้านาดุให้หลานเพราะคิดว่าที่จรมารอธนนท์เพราะต้องการเบิกเงินล่วงหน้า“มีเงินก็ต้องใช้สิป้า เก็บไว้ให้ใครล่ะ ลูกเมียก็ไม่มี” จรเถียงแต่หางตากลับมองไปยังคนที่นั่งอยู่อีกมุมหนึ่งของบ้าน“จำไว้นะนางส้ม ผู้ชายแบบนี้อย่าเอามาทำพันธุ์เด็ดขาด ทำวันกินไปสามวัน” ป้านาดักทางเพราะรู้ว่าจรคิดอย่างไรกับส้ม“อ้าว เป็นงั้นไป” จรส่ายหัวไปมาเมื่อถูกป้าวางยา กว่าเขาจะชนะใจส้มไม่ใช่เรื่องง่าย ป้าจะมาเตะตัดขาเขาแบบนี้เลยเหรอไม่นานคนที่จรรอคอยก็เดินลงมาจากชั้นบน “คุณนนท์!!” ทั้งสามตกใจ เมื่อเห็นมือของชายหนุ่มมีเลือดซึมออกมา แม้จะทำเเผลเเล้วแต่ก็ยังมีร่องรอยให้เห็น“คุณนนท์ ทำไมมือเป็นเเบบนั้นคะ มาค่ะขอป

เสียงเพลงที่ดังมาจากบ้านหรูใจที่ตั้งอยู่ใจกลางกรุงเทพ ทำให้หญิงสาวที่พึ่งขับรถเข้ามาจอดหน้าบ้านยิ้มด้วยความยินดี “มาช้าดีกว่าไม่มา” ปาลินบอกกับตัวเอง หลังจากเสร็จงานที่ต่างจังหวัด เธอก็รีบบึ่งรถมาที่นี่ เมื่อคิดถึงหน้าเจ้าของงานปาลินก็ยิ้มอีกครั้ง วันนี้เป็นวันเกิดของสราวุฒิ ต่อให้งานยุ่งแค่ไหนเธอก็ต้องมา เพราะนอกจากสราวุฒิจะเป็นเพื่อนสนิทแล้ว เขายังเป็นคนของใจของเธอ สิบกว่าปีแล้วที่เธอรักเขา และเธอก็คิดว่าเขาเองก็รักเธอเช่นกัน เพราะเขาและเธอต่างก็ไม่มีใคร ที่ทำให้ปาลินแน่ใจว่าสราวุฒิรักเธอก็คือ เขาปรึกษาเรื่องปลูกบ้าน และคุยถึงเรื่องแต่งงานกับเธอ สราวุฒิชอบบ้านไม้เขามักจะส่งแบบบ้านมาทางไลน์เพื่อขอคำปรึกษาจากเธอหยิบกล่องของขวัญพร้อมกุหลาบสีขาวช่อใหญ่ขึ้นมาถือเอาไว้ สูดลมหายใจเข้าปอดเมื่อก้าวขาเข้าไปในงาน เป็นไงเป็นกัน ปาลินตั้งใจแล้วว่าจะบอกความรู้สึกที่เก็บไว้นานหลายปีให้สราวุฒิฟัง เมื่อเขาไม่ขอเธอแต่งงาน เธอก็จะเป็นฝ่ายขอเขาเอง สมัยนี้แล้วชายหญิงเท่าเทียมกัน อายุที่มากขึ้นทุกวันทำให้เธอไม่อยากเสียเวลาอีกแล้วทันทีที่ก้าวเข้ามาในงาน เจ้าภาพก็เดินมาต้อนรับ พร้อมกับรับของขว

กษิดิศจัดการล็อครถของตัวเอง ก่อนจะขับรถของหญิงสาวออกไป ถึงจะไม่ชินมือแต่ก็ไม่ใช่ปัญหา ปรายตามองคนที่นั่งข้าง ๆ เมื่อเห็นเธอยกมือปาดน้ำตาก็โมโหขึ้นมาอีก “จะร้องอะไรนักหนาวะ” “เรื่องของฉันนี่มันรถฉัน จะร้องก็เรื่องของฉัน” “รำคาญ!” “รำคาญก็ลงไปสิ ใครใช้ให้คุณมายุ่งกับฉันไม่ทราบ” “รักไอ้วุฒิมากเลยเหรอ” คำถามของเขาไม่ได้คำตอบ มีเพียงเสียงร้องไห้ กับร่างสั่นไหวจากแรงสะอื้นเป็นคำตอบ “ตั้งสตินะปาลิน คุณเป็นคนเก่ง อย่างคุณหาแฟนได้ไม่ยากหรอก”ปาลินมองคนนั่งข้าง ๆ แล้วส่ายหัวไปมา เธอไม่ได้อยากได้แฟนหรือใครทั้งนั้น เพราะใจของเธอมีแค่สราวุฒิคนเดียวเท่านั้น “คุณไม่เข้าใจ” “ทำไมจะไม่เข้าใจ คุณเสียใจที่ไอ้วุฒิขอสุกัญญาแต่งงาน เพราะคุณรักมันใช่ไหมล่ะ” กษิดิศสรุปเอาตามเข้าใจของตัวเอง ปาลินอยากจะบอกให้เขารู้เหลือเกินว่าที่เธอเป็นแบบนี้เพราะเธอรักสราวุฒินะถูก แต่ที่เสียใจเพราะเธอคิดว่าเขาเองก็รักเธอเช่นกัน “อยากไปไหนไหม” ถามเมื่อขับรถไกลออกมา “ไม่ค่ะ” “หาอะไรดื่มหน่อยไหม เผื

กษิดิศมองคนที่ดื่มเครื่องดื่ม แบบแก้วต่อแก้วตรงหน้า ในขณะที่เขาพึ่งสั่งแก้วที่สาม แรก ๆ ปาลินทำเหมือนไม่อยากดื่มกับเขา แต่พอเหล้าเข้าปากกลับหยุดไม่ได้ซะงั้น ตาคู่คมมองใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นสีเรื่อจากฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ ก่อนจะเลื่อนสายตาไปตามลำคอขาวเนียนที่โผล่พ้นเสื้อออกมา เผลอกลืนน้ำลายลงคอ เมื่ออยู่ ๆ ร่างกายก็ร้อนขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ โดยเฉพาะบริเวณนั้นที่คอยจะตอบสนองทุกครั้งที่เขามองเธอ “เบาหน่อยคุณเหล้านะไม่ใช่น้ำ” เตือนด้วยความหวังดี เมื่อปาลินยังดื่มเอา ๆ ถึงจะไม่แรงมากแต่ถ้าดื่มมาก ๆ ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ก็เอาเรื่องไม่น้อย “รู้อะไรไหม” ถามเสียงอ้อแอ้ เมื่อดื่มแก้วที่เก้าลงคอรวดเดียวหมดแก้ว กษิดิศไม่ตอบคำถามแต่รอฟังคำตอบอย่างตั้งใจ สิ่งที่เธอจะพูดถ้าไม่ใช่เรื่องสราวุฒิก็น่าจะเป็นเรื่องของเขา ถ้าเป็นเรื่องเขาก็ไม่น่าจะใช่เรื่องดี “คุณเป็นผู้ชายที่น่ารังเกียจที่สุด” ปาลินพูดต่อ แล้วยกมือเรียกเด็กในร้านให้เอาเครื่องดื่มมาเสิร์ฟกษิดิศเลิกคิ้วสูงเมื่อฟังเธอพูดจบประโยค พยักหน้าอนุญาตเมื่อพนักงานมองหน้าเขาเป็นเชิงถาม พนักงานคงเห็นว่าเธอเมามากจึงไม่กล้ายก