All Chapters of เจ้าสาวครึ่งทาง: Chapter 31 - Chapter 40

ธนนท์ช้อนร่าบางขึ้นมาในท่าเจ้าสาว ก่อนจะพาเธอเดินเข้าห้องของตัวเอง“ว้ายย! คุณ” ดารัณกรีดร้องด้วยความตกใจ เมื่อถูกคนตัวโตอุ้มแล้วพาเดินเข้าไปในห้องนอน“(ผมไม่รู้หรอกนะว่าวันข้างหน้า จะเป็นยังไง คุณเลือกผมเพื่อที่จะลืมเขาหรือเปล่า เเต่ผมรักคุณ เเละอยากมีคุณแบบนี้ไปตลอดไป)” ธนนท์พูดกับหญิงสาวในใจ ความจริงเเล้วเขารู้มาสักพักเเล้วว่าเธอไม่ได้ความจำเสื่อม เธอมาที่นี่เพื่อจะลืมความเจ็บปวดในอดีต สุดท้ายเขาก็เลือกที่จะทำตามใจตัวเอง เพราะว่าเขารักเธอไปแล้วสองอาทิตย์ก่อน“ดารัณยังไม่ลงมาอีกเหรอ” ธนนท์ถามแม่บ้าน เขาเดินออกมาจากห้องทำงาน เพื่อมากินข้าวเย็นกับเธอ เมื่อไม่เห็นจึงถามหา“ลงมาแล้วค่ะ เหมือนโทรศัพท์มีสายเข้านะคะ คุณรัณเลยวิ่งกลับขึ้นไปข้างบน” แม่บ้านเล่าให้ธนนท์ฟัง“โทรศัพท์เหรอ...” คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันอย่างใช้ความคิด เธอไม่มีโทรศัพท์ติดตัวมา เขาจึงซื้อให้เพื่อเอาไว้ติดต่อกับเขา ไม่มีใครรู้จักเบอร์เธอ เเล้วเธอก็ความจำเสื่อมจะติดต่อใครได้ยังไง ไม่น่าจะใช่จรหรือส้มเพราะสองคนนั้นไม่ติดโทรศัพท์ และจะมาหาเธอที่บ้านมากกว่า“ขึ้นไปนานเเล้วค่ะ เดี๋ยวป้าไปตามให้นะคะ” ป้านาอาสาไปตามหญิงสาว เเ

ปากร้อนประกบลงมา ดูดดื่มแลกลิ้นเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของเธอเมื่อรู้ว่าหญิงสาวเริ่มปรับได้ ธนนท์กระเเทกแท่งร้อนเข้าช่องทางรักจนมิดลำ“กรี๊ดดด!” ดารัณกรีดร้อง ธนนท์รู้ว่าเธอเจ็บมาก แต่ยิ่งช้าเธอจะยิ่งทรมาน ใบหน้าหล่อเหลาเปิดยิ้มกว้าง หัวใจแกร่งฟูคับอก แต่งงานแบบไหนกันความบริสุทธิ์ของเธอถึงยังอยู่มาถึงมือเขา ความหวงแหนคืบคลานเข้ามาในหัวใจ ต่อไปนี้เธอคือเมียของเขา สะโพกสอบขยับเป็นจังหวะ เมื่อคนใต้ร่างเริ่มปรับตัวได้“อ่า...เสียว” ดารัณครางออกมา เมื่อเขาขยับสะโพกเป็นจังหวะ“อื้ม... รูของคุณเอามันมาก ซี๊ดดดส์” ธนนท์จับขาของหญิงสาวไว้เเน่น พร้อมกับอัดกระเเทกเเก่นกายเข้าออก จนเกิดเสียงดังทั่วห้อง“เสร็จเเล้ว เร็วอีก...เร็วอีกค่ะ” ดารัณร้องขอ เมื่อถูกความเสียวซ่านเข้าเล่นงาน ธนนท์รู้ว่าหญิงสาวกำลังจะสุขสม จึงอัดกระเเทกแก่นกายลงมาหนัก ๆ พร้อมใช้นิ้วโป้งขยี้จุดเสียวเพื่อเร่งจังหวะให้เธอ ร่างบางกระตุกเกร็ง ทิ้งร่างลงกับพื้น ช่องทางรักปล่อยน้ำหวานออกมาจนเอ่อล้น“ผม...ก็จะเสร็จแล้ว อ่าา...” ร่างสูงเร่งจังหวะเน้น ๆ ก่อนจะกระตุกเกร็ง แล้วฉีดพ่นน้ำสีขุ่นเข้ากุหลาบดอกงาม น้ำของเขาทั้งสองไหลล้นออกมาจน

“ถ้าอย่างงั้นก็ดีเพราะฉันก็อยากได้หนูรัณมาเป็นสะใภ้ ถึงพวกเธอจะเป็นพี่น้องกันเเต่นิสัยแตกต่างกันจริง ๆ เเกแน่ใจนะว่าไม่ได้แต่งเรื่องมาหลอกฉัน”“โธ่พ่อ! ผมจะทำแบบนั้นทำไม ถ้าผมโกหกคุณอาคงไม่เอาผมไว้ พอรัณหายไป รินดาก็ไม่สนใจผม พ่อก็เห็น”“อืม...ก็จริงของแก จะไปพรุ่งนี้ใช่ไหม”“ครับพ่อ เเล้วนี่เเม่อยู่ไหนครับไม่กลับมาด้วยกันเหรอ” อคินมองหาเเม่ของตน ที่ไปต่างประเทศกับผู้เป็นพ่อ เมื่อเห็นกลับมาด้วยกันจึงถามหา“เเม่ของเเกอยากอยู่เที่ยวต่อ รอเสื้อผ้าที่จะเปิดตัวอะไรก็ไม่รู้ ฉันมีงานเลยกลับมาก่อน เเกไปเตรียมตัวเถอะ ต้องออกเเต่เช้าไม่ใช่เหรอ”“งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ” พูดจบชายหนุ่มก็เดินออกไปช่วงบ่ายของอีกวันเมื่อทุกคนในไร่รู้เรื่องความสัมพันธ์ของธนนท์กับดารัณ ต่างก็พากันยินดี ดีใจที่นายหญิงของไร่จะเป็นคนนี้จริง ๆก๊อก!ก๊อก! ก๊อก“ทานของว่างกับน้ำก่อนนะคะ” ดารัณเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับจานส้มเเละน้ำผลไม้ ที่เธอคั้นเองกับมือ“คุณไม่เห็นต้องเอามาให้เลย อีกพักผมก็กลับ เหนื่อยเปล่า ๆ” ธนนท์ลุกออกจากเก้าอี้หยิบถาดในมือหญิงสาวมาวางบนโต๊ะ“ฉันเห็นคุณทำงานตั้งเเต่เช้า ออกไปข้างนอกกลับมาก็เอาเเต่อยู่ในห

“ไม่ค่ะพี่คิน พี่คินต่างหากที่ต้องกลับ” ดารัณยื่นคำขาด เธอจะไม่กลับไปกับอคินเด็ดขาด ต่อให้เรื่องที่เขาบอกว่ารินดาไม่ได้ท้องกับเขา เป็นความจริงก็ตาม แต่เธอจะไม่กลับไป เพราะเธอต้องการที่จะอยู่ที่นี่กับคนรักของเธอ“ทำไมล่ะน้องรัณ ทำไมไม่กลับกับพี่ ได้! ถ้าน้องรัณไม่กลับพี่ก็จะอยู่ที่นี่ เผื่อมีใครหน้าไหนมายุ่งกับคู่หมั้นของพี่ พี่จะได้จัดการกับมัน!” อคินพูดพร้อมกับหันไปมองธนนท์ด้วยสายตาที่สื่อให้ธนนท์รู้ว่าดารัณคือผู้หญิงของตน“พี่คินเราสองคนเลิกกันเเล้วนะคะ เราไม่มีอะไรต้องเกี่ยวข้องกันอีก” ดารัณบอกให้อคินรับรู้ งานแต่งที่พังลงก็น่าจะเป็นคำตอบที่ชัดเจน อคินทำแบบนี้ทำไม“ไม่! พี่ไม่ยอม! เรากำลังเเต่งงานกันเเล้วนะครับ” อคินพูดพร้อมกับจับมือดารัณเอาไว้ธนนท์รู้สึกเจ็บปวด เธอเป็นภรรยาเขาเเท้ ๆ เเต่ทำไมตอนนี้เขารู้สึกว่าตัวเองกลายเป็นส่วนเกิน“พี่คินปล่อยค่ะ! รัณเจ็บ!” หญิงสาวพยายามสะบัดมือออกจากมือของอคิน เเต่เขากลับบีบมือเธอไว้เเน่น“ปล่อยมือจากเเฟนคุณก่อนเถอะครับ ไม่เห็นเหรอว่าคุณกำลังทำให้เธอเจ็บ!” ไม่พูดเปล่า แต่ธนนท์เดินเข้ามาหาคนทั้งคู่ ไป แกะมือของอคินออกจากมือหญิงสาว ด้วยเเรงที่มีมาก

หัวค่ำของวันร้านบาร์พาเพลิน ซึ่งเป็นร้านบาร์ที่ใหญ่อันดับต้น ๆ ของจังหวัด เจ้าของชื่อเจตน์ เป็นรุ่นพี่ที่สนิทของธนนท์“นี่ไอ้นนนท์ ฟังจากที่มึงเล่ามา เฮียว่าเมียมึงก็รักมึงนั่นแหละ เธอไม่ได้ตั้งใจโกหกหรอก” เจตน์บอกกับธนนท์หลังจากฟังเพื่อนบรรยายปัญหาชีวิตให้ฟัง ยาวนานหลายชั่วโมง นาน ๆ จะโผล่มาหาเขาสักที มาแต่ล่ะทีก็มีเรื่องปวดหัวมาให้ช่วยคิด นี่แหละที่เขาเรียกว่าเพื่อนจะเห็นความสำคัญของเพื่อนก็ตอนที่มีปัญหา ตอนมีความสุขกับเมียเคยเห็นหัวเขาที่ไหน เขาก็เพิ่งรู้วันนี้นี่เองว่าธนนท์มีเมีย“เหรอวะเฮีย เเต่นั่นมันคู่หมั้นเขา ไม่สิเขาเเต่งงานกันแล้วนะ ผมไม่อยากเชื่ออะไรจากเธออีกเเล้วเฮีย” พูดไปน้ำตาก็ไหลออกมา เจตน์เองก็ตกใจไม่คิดว่าธนนท์จะเสียใจขนาดนี้“อย่าพึ่งคิดไปเองสิวะ ลองกลับไปคุยกับเธอก่อน มานั่งคิดมากเเบบนี้ ไม่ช่วยอะไรหรอก เเถมเบียร์ที่สั่งมา ก็เอามันมาตั้งให้ยุงวางไข่เสียของหมด เอาขวดใหม่ไหมเดี๋ยวให้เด็กเอามาให้ มื้อนี้เฮียเลี้ยงเอง ฉลองที่มึงมีเมีย” เจตน์พยายามพูดให้ธนนท์อารมณ์ดีขึ้น“ไม่เป็นไรเฮีย ผมไม่อยากกินเเล้ว”“คิดดี ๆ นะ ว่าที่เฮียพูดมามีอะไรช่วยมึงได้บ้าง เดี๋ยวเฮียมา ไปด