Semua Bab สายใยร้ายรัก[นิยายชุดร้ายรัก]: Bab 11 - Bab 20

ชีวิตก็มีแค่นี้ เมื่อเขาไม่รักก็ต้องถอยออกมา อธิปมองมือถือในมือ กี่วันแล้วนะที่เขาไม่ได้ส่งข้อความไปหาแก้วสุนีย์ เธออยากเป็นเพื่อนกับเขา คนเป็นเพื่อนกันไม่ต้องส่งข้อความหากันทุกวันก็ได้ คิดเมื่อยัดมือถือลงในกระเป๋ากางเกง แล้วพับแขนเสื้อเชิ้ตขึ้นมาจนถึงข้อศอก เช็กความเรียบร้อยของตัวเองหน้ากระจกอีกครั้ง แล้วหยิบกุญแจรถเดินลงไปชั้นล่างงานใหม่ที่ภพธรคุยและเซ็นสัญญามาค่อนข้างหิน เขาต้อง ลงไปดูหน้างานให้ละเอียด เพราะโครงการนี้เป็นโครงการใหญ่ นอกจากบริษัทของเขาแล้ว ยังมีอีกหลายบริษัทที่ต้องทำงานร่วมกันชายหนุ่มเช็กข่าวเช็กอีเมล เมื่อไม่มีข่าวใหม่ก็เตรียมตัวลงพื้นที่ แม่ค้าหน้าหวานไม่ไลฟ์ขายของมา สองวันแล้วที่หน้าเฟซบุ๊กของเธอก็ไม่เคลื่อนไหว ไม่โพสต์รูปลูกชายเหมือนอย่างที่เธอทำ เป็นประจำ“สงสัยหนีหนี้” พูดกับตัวเอง เพราะตอนนี้โรคแม่ค้าไม่ส่งของให้ลูกค้ากำลังระบาดหนักในวงการแม่ค้าออนไลน์ อภัสราคงเป็น กับเขาด้วย คิดอย่างหัวเสียเมื่อไม่เห็นหน้าไอ้เด็กที่ชื่อเดียวกับเขามาสองวันแล้วครืด~ครืด~มือถือในกระเป๋ากางเกงสั่นขึ้น เมื่อมีข้อความทางแชตเข้ามา‘กินข้าวเช้าด้วยนะ’มุมปากหยักยกยิ้

อภัสราอดสงสัยไม่ได้ เมื่ออภิวัฒน์ให้เธอทำงานใน ส่วนของเอกสาร จากที่ตกลงกันไว้ว่าจะให้เธอลงพื้นที่กับทีมงาน คนอื่น ๆ แต่เวลาผ่านมาจะครึ่งเดือนแล้ว เธอยังไม่เคยลงไปดู หน้างานเลยสักครั้ง ร่างบางยืนหน้าคว่ำ เมื่อสิ่งที่คิดไว้กับสิ่งที่ได้ทำ มันเป็นคนละเรื่องกัน“พี่เห็นว่าช่วงนี้อากาศมันร้อน เลยไม่อยากให้เราลงหน้างาน”อภิวัฒน์ยังคงให้เหตุผลเดิม ๆ เมื่อหญิงสาวเดินเข้ามาขอคำตอบ“ไม่ชอบหรือไง นั่งในห้องแอร์สบาย ๆ”คำพูดต่อมาของพี่ชาย ส่งผลให้ตากลมโตกลอกไปมา ถ้าเธออยากนั่งสบาย ๆ ในห้องแอร์กลับไปไลฟ์สดขายของที่บ้านไม่ดีกว่าหรือ“เพราะเนยไม่มีความสามารถ ไม่มีประสบการณ์ เลยทำให้ทุกคนไม่ไว้วางใจใช่ไหมคะ” อภัสราถาม เพราะคิดแบบนี้จริง ๆ อภิวัฒน์ตกใจเมื่อได้ยินคำพูดนี้จากน้องสาว สิ่งที่เขากังวลมาตลอดเกิดขึ้นจนได้ อภัสราเก็บเรื่องนี้ไปคิดจริง ๆ“ไม่ใช่อย่างนั้น เพียงแต่...” คำพูดที่เหลือถูกกลืนลงคอ เมื่อนึกขึ้นได้ว่าสิ่งที่เขากำลังจะพูด น่าจะมีผลกับความรู้สึกของเธอ“เพียงแต่อะไรคะ เนยรู้ว่าพี่วัฒน์อยากสนับสนุน อยากให้เนยเป็นที่ยอมรับของทุกคน แต่ก็อย่างที่รู้ เนยไม่มีประสบการณ์ ใครจะอยากพาไ

ความเจ็บปวดแล่นเข้าสู่ร่างกายเมื่อถูกเหวี่ยงลงกับพื้น ร่างบางดิ้นหนีเมื่อร่างหนาของเดนมนุษย์ทาบทับลงมา มือของมันยังกดอยู่ที่ปาก ลำคอขมปร่าเมื่อกลิ่นตัวของมันลอยมาเข้าจมูก เหม็นจนแทบอาเจียน ถึงแม้มันจะใส่หมวกไหมพรมปิดบังใบหน้า แต่อภัสราก็รู้ว่ามันคือคนงานในไซต์งานร่างบางดิ้นสุดชีวิตเมื่อมันเริ่มแกะกระดุมกางเกงของเธอออก เจ็บจนพูดไม่ออก เมื่อกำปั้นหนัก ๆ ฟาดลงมาบนหน้าท้องและ ชายโครงติด ๆ กัน มันตั้งใจมาทำร้ายเธอ น้ำตาไหลลงมาเป็นสาย หมดทางช่วยเหลือตัวเอง แรงจะกรีดร้องก็ไม่มี ความเจ็บปวดกระจายไปทุกขุมขน เสื้อเชิ้ตถูกกระชากจนขาดวิ่น กระดุมกางเกงเม็ดแรกหลุดออกจากกันหน้าน้องไทม์ลอยเข้ามาในหัว หญิงสาวหลับตาลงเมื่อกางเกงยีนส์เลื่อนออกจากเอว เธอต้องรักษาชีวิตเอาไว้เพื่อลูก โลกใบนี้ยังมีเรื่องที่คาดไม่ถึงอีกมากมาย หกปีที่เธอใช้ชีวิตอยู่แต่ในรั้วบ้าน วันแรกที่ออกมาเผชิญกับโลกภายนอก มันช่างโหดร้ายเหลือเกิน ใครจะคิดว่าไซต์งานที่พลุกพล่านไปด้วยผู้คนจะมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้น มันคงจ้องเอาเธอไว้แล้วมือหยาบกร้านบีบขยำลงบนอกอวบ หญิงสาวนอนนิ่งเป็นหุ่น น้ำตาไหลลงมาเป็นสายเมื่อหมดทางช่วยเหลือตัว

กว่าอมรพงษ์จะกลับมาห้องพักก็กินเวลาหลายชั่วโมง จนคนรอสูบบุหรี่หมดไปเป็นซอง ๆ อธิปให้เหตุผลกับตัวเองว่าเขา มีงานที่ต้องบอกให้อมรพงษ์รับรู้ จึงนั่งรออย่างใจเย็น ทั้งที่ความ เป็นจริงมันกลับตรงกันข้าม ข้อมูลที่ได้มาจากคิงต่างหากที่ทำให้ เขาต้องมานั่งตากยุงรอ ก้นบุหรี่ถูกปาลงพื้นเมื่อคิดถึงอภัสราคิงบอกว่าอมรพงษ์รักจริงหวังแต่ง ทั้ง ๆ ที่เธอมีลูกติด เขาจะไม่ติดใจเลยสักนิด ถ้าไม่สงสัยว่าเด็กคนนั้นเป็นลูกของเขา“แม่ง!” ด่าตัวเองเมื่อเริ่มคิดฟุ้งซ่าน เขาต้องรู้ให้ได้ว่าเด็กนั่นเกี่ยวข้องกับเขาหรือไม่“อ้าว !ยังไม่นอนเหรอพี่” อมรพงษ์ถามเมื่อเห็นอธิปนั่งอยู่หน้าห้องพัก อธิปเลือกที่จะเมินเฉยกับคำถาม อมรพงษ์ยกมือ เกาหัว เมื่อเห็นท่าทางของลูกพี่ ปกติถ้าเขาถามแบบนี้ ถ้าอธิป ไม่ตอบก็ด่ากลับ“กูนึกว่ามึงจะค้างกับแฟนเสียอีก” อธิปถาม คำถามของเขาทำให้อมรพงษ์ตาโต หน้าแดงจนลามไปถึงใบหู“เอาอะไรมาพูดวะพี่ ฟงแฟนอะไรกัน”ตอบก่อนจะเดินขึ้นบันไดมานั่งตรงข้ามกับลูกพี่ ไม่ต้องเสียเวลาถามอมรพงษ์เป็นคนขี้อวด ปากบอกไม่ใช่แฟน แต่ก็พร้อมจะเล่าเรื่องหัวใจตัวเองให้เขาฟัง ถ้าไม่กลัวเสียแผนละก็ อยากจะ ยั

อภัสราล้มทั้งยืนเมื่ออธิปหันหลังเดินจากไป แต้วกับเพื่อน ๆ ที่ยืนดูเหตุการณ์รีบเข้ามาประคอง หญิงสาวยังนั่งสะอื้นอยู่ที่เดิม ปล่อยน้ำตาให้ไหลลงมาเป็นสาย คนที่อยู่ในห้องมองหน้ากันไปมา ไม่รู้จะเริ่มต้นจากตรงไหน เพราะต่างก็ตกใจกับเรื่องใหม่ ที่ได้รับรู้ อภัสรากับอธิปเคยรู้จักกันมาก่อน และอธิปก็เป็นพ่อของลูกเธอ“เป็นไงบ้างคะน้องเนย” แต้วถามเมื่ออภัสราดีขึ้น หลังจากปล่อยให้เธออยู่กับตัวเองมาพักใหญ่ ๆ“เนยไม่เป็นอะไรแล้วค่ะ” บอกพร้อมกับกลั้นก้อนสะอื้น พยายามทำตัวให้เข้มแข็งที่สุด“อย่าบอกเรื่องนี้กับพี่วัฒน์นะคะ เนยไม่อยากให้พี่วัฒน์ ไม่สบายใจ” นอกจากลูกแล้วสิ่งที่นึกได้อีกอย่างก็คืองานของพี่ชาย มือบางปาดน้ำตาออกจากแก้ม มองหน้าทุกคนด้วยสายตาขอร้อง ปกรณ์และทีมงานพยักหน้ารับ เพราะเข้าใจความรู้สึกของเธอดี“คืนนี้ให้พี่นอนเป็นเพื่อนนะคะ” แต้วอาสาหลังจากสั่งให้ ทุกคนแยกย้ายกันไปพักผ่อน“ขอโทษนะคะที่เนยทำให้ทุกคนเดือดร้อน” บอกอย่างรู้สึกผิด เมื่อคิดไปว่าเธอกำลังเป็นสาเหตุให้ทุกคนทำงานยากขึ้น“อย่าคิดมากนะคะ เรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวมันเป็นคนละส่วนกัน น้องเนยทำใจให้สบาย ถ้ามันอึดอัดเล่